Chaotische taferelen bij Vogelzang

Herfst in de Waterleidingduinen

Gistermorgen met buurman Jan de Vries naar Delft gereden voor een prestatieloopje bij IJsclub Bertus. Het was nog even zoeken, de dame uit de tom tom gaf niet de juiste instructies - kennelijk was het apparaat niet correct ingesteld - maar uiteindelijk zijn wij er wel gekomen.

Misschien kwam het omdat er dit weekend niet veel loopjes in de regio waren, maar het aantal deelnemers was vrij groot. Veel bekende gezichten: Leen Harteveld, Michel en Hizkia, de heer en mevrouw Melse, ach, laten we al te veel 'name dropping' maar achterwege laten.

Kerkpolderloop in meer zomerse tijden... (foto Jeroen Tibbe)

Omdat we ietsje later arriveerden dan gepland, schoot het uitvoerig inlopen er een beetje bij in. Jan ging 10 kilometer lopen. Van tevoren wist ik niet wat ik zou doen, vijf of tien kilometer. Ter plekke besloot ik dat het er vijf moesten worden, per slot van rekening zou ik later op de dag nog een lange en vooral stevige wandeling maken. Bovendien herstel je sneller van zo'n relatief korte afstand waardoor deze week normaal kan worden getraind.

Het lopen voelde eerlijk gezegd niet zo lekker, mogelijk omdat ik iets te snel startte en dat tempo zoveel mogelijk wilde vasthouden. Dat leidde vijf kilometer lang tot ietwat moeilijke benen en lichte zuurstofschuld. Uiteindelijk vielen die 25'50'' mij dan toch nog mee.

's Middags vanuit Delft andermaal naar de Waterleidingduinen bij Vogelzang/Aerdenhout gegaan. Wilde nog wat meer van de damhertenbronst meemaken. Dat is inmiddels een jaarlijks terugkerend ritueel geworden.

Bij aankomst wilde ik eerst een appelpannekoek scoren bij uitspanning De Oase. Echter was het daar zó druk, dat ik een half uur zou moeten wachten. Dat vond ik zonde van de tijd, dus bestelde ik erwtensoep met roggebrood en spek. Prima snert, zoals die moet zijn: boordevol worst, goed warm opgediend. Jammer van die pannekoek want nergens eet je zulke lekkere pannekoeken als hier, bij de Oase. Maar dat moet dan maar een andere keer.

Goed gevoed, ging ik weer de paden op van het schone Waterleidinggebied.

Van dit soort korte gevechten tussen dambokken kun je regelmatig getuige zijn
Op de plek waar elk jaar de meeste damherten zich verzamelen, bijna zes kilometer van de ingang verwijderd, was het ook nu weer een drukte van belang. Het gebeuren kon ik letterlijk in het centrum van de bronstactiviteiten volgen, overal liepen en lagen grote dambokken.


Soms liepen ze op enkele meters van waar ik stond voorbij, en van alle kanten hoorde je hun ronkend-rauwe bronstroep, soms ook gekletter van geweien. Een enkele keer ging een hinde er vandoor waarop een aantal bokken helemaal wild de achtervolging inzetten om haar terug te drijven.

Ook vond hooguit twintig meter voor mij een paring plaats. Uiteraard zijn de nodige bewegende beelden gemaakt, maar bij thuiskomst bleek meer dan de helft onbruikbaar en deze heb ik dan ook gedeleet...

Damhert 'beslaat' (paart met) een hinde