Er waren iets minder mensen van de partij dan vorig jaar in Burgh Haamstede, maar het trainingsweekend op Landal Rabbit Hill (Gelderland) was er niet minder gezellig om.
Vrijdagochtend kwam Joop Nennie ons - Paul Versteegh, Frank Inklaar en mijn persoon - ophalen met zijn bolide, waarna een voorspoedige reis door een goudgeel- en bruin herfstlandschap naar Uddel volgde. Voorspoedig, dat wil zeggen: op het laatst reden we even verkeerd waarbij wij uitkwamen op een landweggetje zoals je die tegenwoordig nog maar zelden in ons land ziet: Louter zand, met veel kuilen en hobbels en diepe plassen regenwater, waardoor onze tocht heel even ontaardde in een safaritocht. Maar daarna herstelden wij en reden we in de juiste richting.
Eenmaal op de plaats van bestemming, bleek een aantal Haag-vrienden al aanwezig onder wie Wim Hartman. Hoewel onze accomodatie officieel pas om 15:00 uur kon worden betrokken, konden wij er al in. Daarna auto uitladen, (slaap)kamers uitzoeken en voor zover nodig keukenkastjes inruimen. En meteen maar een 'bakkie leut'.
Op deze vrijdag was al meteen een 'soort van' training, een 'inloopje' over bospaden, al met al zo'n vijf kilometer. Hier en daar was de bosgrond behoorlijk drassig, en onder de afgevallen bladeren konden tal van dikke boomwortels schuil gaan, dus het was uitkijken geblazen.
Ron een uur of zes gingen we naar het restaurant van Rabbit Hill, waar wij - op dat moment nog met z'n vieren - ons de kip met frieten goed lieten smaken. Dat gold ook voor het dessert, een riante coupe Dame Blanche.
Terug in onze tijdelijke woning, doodden wij het wachten met allerlei gemoedelijk-huiselijke activiteiten zoals de krant lezen, tv kijken, discussiëren over actuele gebeurtenissen, tekenen en consumeren van drank. Daarbij lag de nadruk op herfstbokjes...
Dat alles kreeg een vervolg nadat de andere huisjesbewoners - die vanwege werk e.d. later uit Den Haag waren vertrokken - waren gearriveerd. Echter zijn wij niet zoals andere jaren gaan bowlen, we hielden het rustig ditmaal.
Dag 2
Vroeg uit de veren, eerst een kort wandelingetje op het park gemaakt, daarna de ontbijttafel in gereedheid gebracht (ik was manager ontbijtzaken dit weekend), de croissants verwarmd, sinaasappels uitgeperst en wachten totdat iedereen uit de veren was.
Na het ontbijt van alles wat gedaan, maar om kwart voor één zouden we verzamelen bij het huisje van Wim Hartman. Die zou de groep - in totaal zo'n 50 personen - naar de startlocatie begeleiden.
Het was de dag van de jaarlijkse 'Wim Hartman Cross', tenminste, zo wordt-ie genoemd binnen onze club. Dick Witmont en Ton Schouten hadden eerder deze dag het parcours uitgezet, een ronde van 1300 meter via zandige bospaden en smalle kronkelpaadjes. In totaal moest (of kon) die ronde vijfmaal worden afgelegd.
Nadat een deel van die ronde als warming up werd gelopen, ging even later een relatief kleine groep - naar verluidt 45 personen - van start voor de cross.
Het was weliswaar geen echt zware cross, maar toch een waarbij je goed moest uitkijken waar je je voeten neerzette. Een val is snel gemaakt met al die uitstekende wortels en andere onregelmatigheden onderweg.
Maar het ging goed. Weliswaar met enig oponthoud omdat mijn veter losschoot en hinderlijk heen en weer begon te zwiepen. Die moest dus opnieuw gestrikt worden.
Al met al toch weer met plezier deze altijd leuke cross gelopen. Mocht ik vorig jaar de beker in ontvangst nemen als snelste 60 plusser, ditmaal ging de terechte eer naar de (veel) snellere huisjesgenoot Paul Versteegh!
Verdere uitslagen kan ik nog niet vermelden om de simpele reden dat ze er nog niet zijn. Maar dat komt goed, huisjesgenoot Frits Bos heeft de aankomsttijden nauwgezet genoteerd dus de uitslagen worden binnenkort verwacht. Zelf heb ik er in elk geval zo'n 35 minuten over gedaan.
's Avonds bij het 'lopend' buffet in het restaurant, werden de prijzen in de diverse categorieën uitgereikt door Carel Knoester. Dit na een inleidende toespraak van Wim Hartman.
Het eten was trouwens erg goed, het dessert uitgebreid en het bedienend personeel heel vriendelijk.
Thuis wederom 'uitgebuikt'. Eigenlijk was ik zelf te moe om elders in het park te gaan 'party crashen' al hebben we daarvoor nog wel een poging gedaan. Uiteindelijk toch niet al te laat naar bed gegaan, want de volgende dag - tevens voor ons de laatste dag - zouden we 'ergens' een leuk stadje bezoeken. Morgen meer hierover...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten