Zutphense zondagrust

Eigenlijk hoort het volgende verhaaltje niet bij het vorige, wat een verslag van het trainingsweekend was. Maar ook weer wel, want het was wat de tijdelijke bewoners van 'ons huisje' hebben gedaan op de laatste dag van ons verblijf.

Zondagochtend was er nog wel een training in de vorm van een (rustige) duurloop, maar die hebben we overgeslagen.

Het is al bijna traditie om van die laatste dag een 'uitje' naar een of ander - bij voorkeur 'pittoresk' - plaatsje te maken, of een wandeling in de natuur. Het werd uiteindelijk Zutphen.

Nu wilde het geval dat ik daar op Open Monumentendag ook was, dus niet zo lang geleden. Toen heb ik een aantal gebouwen bezocht. Maar nu was er sprake van een heel andere sfeer.

Wil je een keer volstrekte zondagsrust meemaken, met winkels die overwegend dicht zijn, waar je op straat zonder gevaar voor eigen of andermans leven een kanon kunt afschieten, ga dan eens naar Zutphen. Er zullen ongetwijfeld meer plaatsen zijn die op zondagochtend hetzelfde beeld geven,
maar als randstedeling ervaar je het alsof je terug in de jaren vijftig bent beland. Een beetje het sfeertje van Wim Sonnevelds 'ons dorp' hoewel Zutphen meer weg heeft van een zeventiende-eeuws stadje.

Om een beeld te geven, zie dit foto-album.

Wat hebben we gedaan die dag? Eigenlijk niet zoveel. Een beetje gekuierd door de stad, zich vergapend aan mooie gebouwen, straatjes en steegjes en leuke winkeltjes die - zoals vermeld - op zondag niet geopend waren.

Dat gold niet voor de horeca. We besloten ergens te gaan lunchen alvorens de terugweg naar huis - in ons geval Den Haag - te aanvaarden.

We belandden in Het Volkshuis, het oudste koffiehuis van Nederland. Dat bleek een topper, tenminste als je van een huiskamerachtige sfeer houdt. Mooi 'oud' interieur. En van lekker eten voor een méér dan schappelijke prijs. De cappucino was geweldig en 'het twaalf uurtje'  - twee boterhammen met een kroket, eiersalade en een heerlijk mosterdsoepje - een aanrader. En dat voor een habbekrats.

De bediening was ook top - we hadden een ober die een goed gevoel voor humor paarde aan voorkomendheid. Hij was het ook die de groepsfoto hierboven maakte. Onder het personeel waren ook mensen die elders wellicht wat moeilijker aan het werk kunnen komen, in die zin heeft Het Volkshuis een ideële basis.