Naar de Kijfhoek

Vandaag ruim vijf uur gewandeld door de natuur. Slechts éénmaal onderbroken door een korte pauze bij theeschenkerij Meijendel (Boerderij Meijendel voor de ouderen onder ons).

De natuur is niet altijd mooi, boeiend of opwindend. Sterker nog: menigeen vindt wandelen door de natuur wel even leuk, maar uiteindelijk toch vrij saai en vermoeiend. Dat geldt zeker voor jongeren, die zich liever in het stadse uitgaansleven onderdompelen. En gelijk hebben ze. In de stad gebeurt het, daar bruist het, daar hebben de hormonen vrij spel. Bij de Homo Sapiens in elk geval.

Bij het ouder worden ga je wandelen door bos en hei meer waarderen. Lang niet iedereen overigens, maar de meeste wandelaars die je tegenkomt zijn toch minstens van middelbare leeftijd, vaak nog ouder. En de jongeren die je tegenkomt maken òf deel uit van een groep (gezin, school, scouting of i.d.) òf zijn stelletjes die het bos als een romantisch decor zien voor een vrijage. En ook weleens een zonderling met een fototoestel in de aanslag. Oh wacht....

Een ding heb ik in de loop der tijd wel geleerd: wie de natuur intrekt om een bepaalde dier- of plantensoort te ontdekken, komt in negen van de tien gevallen van een koude kermis thuis. Het beste wat je kunt doen is gewoon 'de paden op de lanen in', een flink stuk wandelen en kom je iets tegen wat de moeite waard is, dan is dat mooi meegenomen. Zeker als je een fototoestel of smartphone bij je hebt. Maar wat is de moeite waard? Alles dat leeft en groeit, een torretje bijvoorbeeld of een ander insect, of een onopvallend vogeltje. Het adagium 'wie het kleine niet eert'  gaat daarbij zeker op.

Pas bij thuiskomst, als  je de foto's gaat inladen op je pc of iets dergelijks, zie je dat er soms toch wel iets bijzonders te zien is. 

Vandaag ben ik naar het bekendste natuurgebied van onze regio gegaan, Meijendel. Maar nu eens naar een plek die alleen toegankelijk is voor passepartouthouders, of je koopt van tevoren een kaartje bij het bezoekerscentrum. 

Het gebied is groot, mooi en woest en je kunt er makkelijk verdwalen. Toch is de weg naar de uitgang (tevens ingang) goed terug te vinden aan de hand van nummers op groene paaltjes die de grillige onduidelijke paadjes markeren, en een plattegrond die eveneens bij het bezoekerscentrum te verkrijgen is.

Wat ik er vandaag heb gezien... Vooral libellen, véél libellen. En zo nu en dan een vlinder. Het zingen van de vogels dat medio mei op zijn hoogtepunt was, neemt nu af. De territoria zijn vastgesteld, de eieren zijn gelegd en in veel gevallen uitgekomen, dus de aandacht gaat nu uit naar het grootbrengen van het grut. 

En uiteraard heb ik ook ditmaal de wielewaal niet gehoord die blijkens waarneming.nl toch een aantal malen gehoord en gezien is op deze plek. Maar zoals Mick Jagger al zong: "You can't always get what you want".

Meer foto's tijdens de wandeling gemaakt? Zie hier!