Gelukkig was er nog tijd voor het afhalen van het startnummer en omkleden, het inlopen is er echter bij ingeschoten. Alhoewel, dat had ik feitelijk al gedaan vanaf station tot sportcomplex, waarbij ik aanvankelijk nog verkeerd liep zodat ik aan de andere kant van de Vliet terecht kwam. Dus moest ik weer dat hele stuk terug- en omlopen.
Maar goed, de 10km ging om 10:00 uur van start en ik heb 'm uitgelopen. Was het zwaar? Dat viel eigenlijk wel mee, ik kan tenminste geen reden bedenken waarom de Molenloop zwaar zou zijn, ook al zou de afstand ca. 150 meter langer zijn. Het parcours gaat overwegend over straat en verharde paden, er zitten nauwelijks klimmetjes in, de temperatuur was okee, niet te warm, zelf voel ik mij goed in vorm en heb een prima lichaamsgewicht. Geen enkele reden om een slechte tijd te verwachten. Nou ja, die leeftijd is natuurlijk wel een dingetje...
Hoe dan ook, ik heb lekker gelopen, de eerste vijf kilometer in 26 minuten hoog, maar kennelijk was er in de tweede helft toch sprake van verval want uiteindelijk kwam ik in iets meer dan 56 minuten over de finish. Gelet op hoe het bij de trainingen gaat en op basis van het eigen gevoel viel mij dat toch wel een beetje tegen. Verdere uitslagen hier!
Later in de middag ging ik nog even kijken bij Parkpop. Daar kwam ik deze twee snelle Spartanen (Marlon en Matthijs) tegen die 's ochtends ook de Molenloop hadden gelopen. Zij waren allang binnen en keken naar het overgrote deel van de lopers - waaronder ik - die nog aan het zwoegen waren. ze vonden dat ik er die laatste kilometers moe uitzag en het kennelijk zwaar had. Dat zal best zo zijn al had ik dit op het moment zelf niet in de gaten, in ieder geval zat ik nog niet helemaal doorheen. Feit was wel dat ik op het laatst had geprobeerd er nog een tandje bij te doen.
Nu we toch het bruggetje naar Parkpop hebben gemaakt: op zondag, de gratis versie van het festival, ben ik maar heel even geweest, dat was in de namiddag. Ik kwam toen speciaal voor Alison Moyet. Ook toen zag ik weer een aantal goede bekenden van Haag Atletiek en uit de buurt.
Wie evenals zaterdagavond van de partij was, was Paul Young. Ditmaal met zijn Tex Mex band Los Pacaminos. Zijn stem die met het verstrijken der jaren zwaarder is geworden past nu beter bij dit soort muziek dan bij de muziek waarmee hij beroemd is geworden, waarbij hij blijkbaar moeite heeft om die lichte, lange melodieuze uithalen nog te halen.
Bij Alison Moyet stond ik ruim een half uur van tevoren vooraan, vlak bij het podium. Aanvankelijk - de eerste drie nummers - werden Alison en haar twee secondanten aan het gezicht onttrokken door een batterij professionele (pers)fotografen, daarna kwam er meer ruimte om haar te zien. Overigens zijn alle optredens op Parkpop ook van grotere afstand prima te volgen via de grote schermen aan weerskanten van de podia, zo ook hier.
Het was een goed optreden en Alison beschikt nog steeds over een dijk van een stem. Wel moet ik zeggen dat haar optreden mij iets minder raakte dan twee jaar geleden, toen zij met dezelfde tweemansband optrad in De Boerderij. Geen kippenvel of prikkende ogen dus. Kan met de keuze van de nummers te maken hebben, en misschien past haar optreden beter in een wat intiemere setting. Ook vind ik haar podiumact - drie personen in het zwart waarvan alleen de zangeres wat lichte dansbewegingen maakt - te kaal en statisch voor zo'n festival.
Nog even een filmpje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten