Wisselvallig

Het weer is inmiddels iets wisselvalliger geworden, maar dinsdag kregen we weer bezoek. Aangetrokken door een flink in bloei staande Buddleia, werd de Atalanta - of misschien was het wel een andere - vergezeld door een gehakkelde aurelia, en naderhand door een koolwitje. Ook werd ons tuinbankje gezien als een goede landingsbaan of als een plezierig plekje om wat te zonnen.

Update van de afgelopen week. Maandag gingen we op bezoek bij mijn nicht en haar man. Wij werden onthaald met koffie en vruchtengebak en naderhand een smakelijke lunch. Het was gezellig. Leuk was dat mijn nicht nog briefjes had bewaard die ik hen ooit - omstreeks 1955 - schreef toen zij in Australië woonden. Ik mocht ze houden. Kon mij niet meer herinneren dat ik deze had geschreven, maar grappig was het wel.

Dat is dus lang geleden. Duizenden Nederlanders emigreerden in de jaren vijftig en zestig naar de andere kant van de wereld. Ze werden aangemoedigd door de Nederlandse en Australische overheid. Mijn oom en tante waagden ook de oversteek, met de kinderen. Met mijn moeder en grootouders heb ik ze nog uitgewuifd in Hoek van Holland, ze vertrokken met het passagiersschip 'The Seven Seas'.

Eenmaal in het beloofde land aangekomen, bleek dat de Australische bevolking minder gastvrij was als verwacht, en ook was het leven er harder dan aanvankelijk werd voorgespiegeld. Vele emigranten keerden na een aantal jaren weer terug, zo ook mijn oom en tante en hun beide kinderen. Ze brachten wel een boek voor mij mee, dat ik goed heb bewaard. Het boek wekte bij mij een levenslange belangstelling voor de natuur, vooral voor de dierenwereld.

Verder is er getraind, het zal niet zo zijn. Maandag werd een zeer pittige training, daags na de Molenloop. We liepen naar Kijkduin en verder, het nieuwe fietspad op richting Terheijde. Het werd een duurloop met drie series pyramidenloop van  driemaal 30-60-30 seconden in 5 km tempo per serie, en een seriepauze van 5 minuten. Dat ging dus best snel. Hoewel het goed ging, haakte ik met Oskar na de tweede serie af, samen liepen we terug.

Woensdag heb ik voor mezelf gelopen, een kort duurloopje van 60 minuten en daarbinnen tweemaal één kilometer. De eerste liep ik over de Laan van poot vanaf de Fuutlaan tot aan de Nieboerweg, daar deed ik ca. vijf minuten over. De tweede liep ik na naar huis te zijn gelopen en mijn oude wedstrijdschoentjes te hebben aangetrokken. Vanaf huis tot aan de De Savornin Lohmanlaan (één kilometer) deed ik er 4'35'' over. Best snel, maar dat houd ik geen twee kilometer vol. Toch wel naar voldoening gelopen.

En oh ja, nog een stukje cultuur: in Gemeentemuseum Den Haag is momenteel een expositie met schilderwerken van Mondriaan. Je krijgt daar een heel ander beeld van de kunstenaar die roem heeft vergaard met zijn kleurrijke vierkante, rechthoekige en bovenal rechtlijnige schilderijen. Hij was lange tijd zeer productief als landschapsschilder - er hangen vele tientallen 'landschapjes' en zonsondergangen in het museum - en bleek ook een meester in het strict academisch-naturalistische werk. Waar hij later in zijn ontwikkeling vanaf is gestapt, zoals bekend.

Ik ben maar heel even geweest woensdagmiddag, later ga ik uitgebreider kijken.