Dagje Dordrecht

Even een update van de afgelopen dagen. Twee keer getraind, één keer op dinsdag (drie kwartier met driemaal twee minuten sneller) en woensdag een keer (70 minuten met tweemaal 10 minuten duurloop 3 en vijf minuten herstel tussen de series).

Woensdagochtend hadden we na de gebruikelijke sessie in het krachthonk een reunie van - letterlijk en figuurlijk 'oud' - krachthonkers, waarbij een jarige Carel Knoester voor het gebak-bij-de-koffie had gezorgd.

En de rest van de week? Misschien is het een 'generatie-dingetje' maar ik kijk 's avonds toch af en toe TV.  En al worden de programma's van de NPO door menigeen als erg 'politiek correct' beschouwd - niet geheel ten onrechte overigens maar dat is ook hun wettelijke plicht, wordt weleens vergeten - zitten er soms 'verduiveld' aardige juweeltjes tussen. Gisteren weer genoten van het zowel leerzame als hilarische programma met de 'Van Rossums' die steden 'met een historie' bezoeken.

Maar helemaal top vond ik het programma 'Ilses Veranda', met Ilse de Lange en Barry Hay in Nashville, waarbij de zanger van de Golden Earring onder (veel) meer een van zijn grootste idolen ontmoet, Brenda Lee. Wie het niet gezien heeft, beslist (terug) kijken!

Dit moest ik even kwijt. We gaan naar de donderdag.

De reis ging toen naar Dordrecht om - op de valreep - de expositie Het Koninklijk Paradijs in Het Dordrechts Museum te bekijken. Daar is nog steeds een grote expositie van het werk van de 18de eeuwse kunstschilder Aert Schouman, met als thema: de verbeelding van de natuur. En dan vooral van vogels, véél vogels.

Ik was er met oud-collega en beeldend kunstenaar Corrie van der Weijden. Als het er van komt, maken we zo'n twee keer per jaar een 'cultureel uitstapje'. Doen we al zo'n veertig jaar. Na de koffie met pruimengebak liepen we via het restaurant het museum in.

Het was een prachtige expositie - nog maar een paar dagen (t/m 16 september, dus haast u niet te langzaam) - in een al even fraai museum. Eén ding werd mij duidelijk: deze mijnheer Schouman heeft een enorme collectie bij elkaar geschilderd. Aquarellen, gouaches, schilderijen enzovoorts. Vooral vogels, maar ook andere dieren. Veel kunstwerken dus maar, zoals iemand van de museumwinkel naderhand opmerkte, Schouman is in de tachtig jaren die zijn leven telde altijd vrijgezel gebleven: met zijn werk was hij 'een soort van' getrouwd.


Na dit prachtige museum achter ons te hebben gelaten, was er nog tijd over om een ander museum te bezoeken. Dat werd het Nationaal Onderwijsmuseum, vlak bij het station. Het museum is ondergebracht in het gerestaureerde gebouw De Holland, een ontwerp van architect Sybold van Ravesteyn.


Wij hadden het nog nooit bezocht en een bezoek kun je ervaren als een reis door zo'n tweehonderd jaar Nederlandse onderwijsgeschiedenis, met een grote verscheidenheid aan voorwerpen en objecten (390.000 stuks). En ook zijn er prachtige nostalgische foto- en filmbeelden.