Het kan aan mij liggen natuurlijk, maar de 1 van de 4 loop van zaterdag was, ofschoon er 'slechts' 10 kilometer gelopen moest worden, de zwaarste loop van dit jaar. Voor mij wel tenminste.
Het liep niet soepel. Het parcours liep vanaf de Laan van Poot via het veld lang de De Savornin Lohmanlaan door de duinen tot even voor Kijkduin waarna via dezelfde duinen werd teruggelopen. Niet echt mijn ideale parcours vanwege het vele klimmen, vooral op het stuk naar Kijkduin. Er stond bovendien veel wind, al bleef het tijdens de loop droog. Na de uitgesproken natte ochtend was dat weer een meevaller!
Na de 10 engelse mijlen (Rijk Zwaan Loop) van vorig weekend en slechts één training op maandag, heb ik mij de hele week rustig gehouden, dat wil zeggen: niet hardgelopen. Wilde uitgerust deze 1vd4 gaan lopen. Maar al voor de start voelde ik dat van volslagen uitgerust zijn geen sprake was maar vaak kun je daar weinig van zeggen, dus lopen maar. Alzo!
De eerste kilometers gingen eigenlijk best goed en dat gaf vertrouwen in een prettige (af)loop. Martijn die bij het begin van het sportpark stond gaf toen ik hem passeerde aan dat ik precies 25 minuten had gelopen, toen moest ik nog zo'n 150 meter naar het 5 km punt, maar bij doorkomst stond de tijdklok op ruim 27 minuten.
De tweede ronde ging aanmerkelijk moeizamer, voortdurend pap in de benen, ik zweette uit alle porieën en kon niet goed doorademen. Het leek wel of ik aan de laatste kilometers van een hele marathon bezig was. Bij het 7 kilometer werd ik ingehaald door Ton Gerritsen die een dame aan het 'hazen' was (dat leek er op) en zo bikkelde ik een tijdje achter hen aan door. In de laatste kilometer kwam ook Carel langszij met zijn befaamde snelle eindschot, ik gaf mij toen over. Maar toch, toen de finish in zicht kwam, probeerde ik nog wat aan te zetten. En zowaar lukte het om Carel voor te blijven. In 55 minuten kwamen wij over de meet. Moest naderhand natuurlijk wel even bij Carel op het matje komen natuurlijk...
Nou ja, het kan niet altijd kaviaar zijn. Dat het niet liep zoals ik hoopte is uiteraard een luxe probleem, als het al een probleem is. Dus niet.
's Avonds gingen we naar de verjaardag van Rosita, de vrouw van een neef van mij. We gingen met het openbaar vervoer maar moesten nog een stuk lopen om de locatie waar het feest plaatsvond te bereiken. Vanaf de Fruitweg was het - al met al - zeker nog een half uur lopen omdat we - in de duisternis en constant geteisterd door veel en kil regenwater - te ver doorliepen tot onder een viaduct, dus moesten we weer terug en bij een benzinestation vragen naar de weg. Daarna duurde het toch nog even voor we bij de locatie waren, voetbalvereniging De Ster aan de Brinckerinckstraat.
Maar het was er erg gezellig, met veel familie van de jarige en 'aangetrouwden'. Het werd een compleet feest met een DJ die met zowel ABBA als ritmische hedendaagse zuidamerikaanse klanken ervoor zorgde dat de voetjes snel van de vloer gingen. Ook kon er worden gegeten, zussen van de jarige hadden een compleet warm buffet geregeld, en gastheer Rob en gastvrouwen dochters Rosella en Pebbels zorgden er voor dat de gasten niets tekort kwamen. Een hoogtepunt was toen de prachtige taarten werden aangesneden, een waar ceremonieel.
Veel bekenden zagen wij niet, met uitzondering van mijn nicht Marion met haar man Chris. Zij boden ons aan om met hen mee terug rijden, graag natuurlijk! Echter bij het verlaten van het gebouw verstapte Chris zich op de laatste tree van een steile stenen trap, waardoor hij ten val kwam en prompt zijn onderbeen brak. Consternatie, snel 112 gebeld en even later kwam de ambulance. Na een eerste behandeling ter plekke door het ambulancepersoneel ging het richting ziekenhuis. Een minder leuk slot van een erg gezellige feestavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten