Bijna een week windstilte, en dat komt omdat er eigenlijk niet zo bar veel is gebeurd. Of eigenlijk wel, maar dat ligt meer in de privésfeer zoals de verjaardag van ons kleindochtertje Chloë. Op 12 oktober is zij drie jaar geworden en we hebben het in kleine kring gevierd, maar morgen (zondag) doen we het méér dan dunnetjes over, met veel familie!
Verder is er wat fitness betreft niet veel te melden: woensdag en vrijdag netjes het programma afgewerkt. Met lopen ging het niet zo lekker deze week, dus ook daar geen vermeldenswaardige ontwikkelingen (is het eigenlijk nooit, maar ik schrijf het toch steeds op bij wijze van logboek). Vrij veel last van pijnlijke benen, vooral de knieën en voorzijde onderbenen, en geen schoen die lekker liep. Maar goed, maandag heb ik voor mezelf gelopen, woensdag ook (aansluitend op het krachthonk) en vrijdag nog een uurtje.
Vandaag wilde ik een langere duurloop lopen. Dat wilde ik doen in de Amsterdamse Waterleidingduinen, weer eens een andere omgeving. Dus in trainingsoutfit en een klein rugzakje naar Heemstede Aerdenhout gereisd, wat nog heel wat voeten in de aarde had. Het is weekend, dus waren er weer werkzaamheden aan het spoor: van Den Haag reed geen enkele trein richting Amsterdam, dus moesten de dames en heren reizigers (oh sorry, dames en heren mag niet meer :-()) met de NS bus naar Leiden, vanwaar verder kon worden gereisd.
In Leiden de trein richting Haarlem genomen. Wat opviel was dat er zowaar wat kleur te bespeuren viel op de bollenvelden bij Hillegom: geen tulpen of hyacinthen natuurlijk, maar herfstbloeiers.
Vanaf station Heemstede Aerdenhout begon ik te (hard)lopen maar ik voelde al snel dat ik dit niet lang zou volhouden: meteen gingen de benen protesteren en elke pas voelde ik. Binnen een kwartier was ik in Vogelenzang bij ingang De Oase. Bij de gelijknamige uitspanning bestelde ik de lekkerste appelpannenkoek van Nederland (voor zover ik weet natuurlijk) en een appelsap. En bij het afrekenen een toegangskaartje voor De Waterleidingduinen.
Daarna wel weer geprobeerd om de hardloopdraad op te pakken, maar ook nu hield ik het na zo'n kwartiertje - inclusief wandelonderbrekingen - voor gezien. Het lijf had er duidelijk geen zin in. Nou ja, dan maar wandelen, ik had per slot van rekening mijn pocketcamera bij me en er viel best het een en ander te fotograferen. Vooral paddenstoelen, véél paddenstoelen.
Foto's van vandaag staan in dit album. Ik schreef het al: véél paddenstoelen!
Nu wil het geval dat de bronsttijd voor de damherten is aangebroken. Dat is altijd een maand later dan bij de edelherten. Weliswaar is de bronst nog niet op zijn hoogtepunt - dat is meestal in de laatste week van oktober - maar je kunt al onrust bespeuren bij de dieren. Van tijd tot tijd hoor je zo'n diknekkige dambok reutelen, en ook vinden er de nodige krachtmetingen plaats. Van twee was ik getuige, ik heb er enkele bewegende beelden van. Met geluid! Al is de herrie die de wind maakt, en wat al te sterk door mijn camera werd opgenomen, wel wat hinderlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten