Decemberse varia

Ik was weer eens op zoek naar iets in mijn paperassen, toen ik op een paar tekeningen stuitte die ik ooit had gemaakt. Dat was in mijn 'Hilversum tijd' aan de rand van het Mediapark. Op de ene tekening staan de collega's uit die tijd afgebeeld, dat was in verband met het afscheid van de commissaris die toen onze baas was.

Omdat zij zowel aanhangster was van het boeddhisme en zich altijd sterk heeft gemaakt om het glazen plafond te slechten voor vrouwen die de maatschappelijke top willen bereiken, kwam ik op het idee om een tweede tekening te maken waarin zij op sereen-meditatieve wijze de mannen trotseert die op de spreekwoordelijke apenrots om de macht strijden.

Mijn tegenwoordige baas is ook een vrouw, maar dat lot deel ik met miljarden mannen ;-).

Verder de afgelopen dagen twee keer het krachthonk bezocht met een steeds groter wordende groep senioren.

Hardlopen heb ik niet zoveel gedaan, dinsdag een uurtje en woensdag zeventig minuten, waarbij de kern bestond uit drie series van 1-2-3-2-1 minuten, met telkens 60 seconden tussenpauze en vijf minuten pauze (althans rustig lopen) tussen de series, waarbij ik aanteken dat ik met de groepstraining alleen aan de eerste serie deelnam. Dat ging niet eens zo slecht maar de rest van het programma heb ik op eigen houtje afgewerkt, minus de laatste serie. Dat verdient een straftraining...

Nou ja, morgen zal het straf genoeg worden bij de Meeuwen- en Makrelenloop.

Ook nog naar Het Filmhuis gegaan, dat was woensdagmiddag. Het werd een Franse film, 'Un Beau Soleil Intérieur' van regisseur Claire Denis, met Juliette Binoche in de hoofdrol. Binoche speelt Isabelle, een gescheiden vrouw van middelbare leeftijd. Zij is kunstschilder en woont in Parijs.

Wij volgen haar in de film in haar obsessieve zoektocht naar de ideale man. Althans een man die helemaal bij haar past, maar ondanks de liaisons met diverse typen mannen (een bankdirecteur, een acteur, een galeriehouder, een vrijbuiter, zelfs haar ex) lijkt dat niet te lukken.

Aan het eind van de film zien we Isabelle op bezoek bij haar spirituele coach, een kleine maar mooie rol van Gérard Dupardieu. Tijdens een indringende sessie raadt deze haar aan zich 'open' op te stellen voor alles dat op haar pad komt, zelfbewust en blijmoedig, zonder krampachtig-neurotisch resultaat te 'willen', zonder verwachtingen. Wees een 'beau soleil intérieur'. 'Open' is het sleutelwoord, dan is de kans dat zich uiteindelijk wel iemand aandient die bij haar past het grootst.

Een aardige film, maar niet een die op mij een verpletterende indruk maakte. Wel een mooie rol van een al even mooie Binoche, die de rol van Isabelle overtuigend neerzet.

Tenslotte nog een paar 'late herfst' foto's die ik tijdens wandelingen rond Bosjes van Pex en Laan van Poot maakte.