Meeuwen- en Makrelenloop 2017: een zware editie

We did it again!

Het zit er weer op, de Meeuwen en Makrelenloop 2017. Dè zwaarste 10 EM van ons land durf ik te stellen. Of deze stelling wetenschappelijk verantwoord is weet ik niet want uiteraard heb ik niet alle tien engelse mijlen die ons land kent gelopen, maar het zou mij niet verbazen als het klopt.

Jaren geleden was het echt een loop voor sterke, door- en door afgetrainde kerels met verweerde koppen en veel snelheid in de gespierde benen, maar de laatste jaren krijgen deze die-hards gezelschap van een groot aantal bevallige (overwegend jonge) vrouwen die wat loopvermogen weinig voor hen onderdoen en hen zelfs overtreffen. Zo ook vandaag.

Het Zuiderstrandtheater is de  (tijdelijke) nieuwe lokatie. Na het startnummer te hebben afgehaald en mijn sporttas onder een tafeltje bij mijn andere groepsgenoten (Berry, Sandra en Sanny) te hebben gezet, ging ik naar buiten om wat in te lopen met Eveline en Henk Moesman. Er stond een stevige wind, best fris maar het was droog. Dat is - tegen de verwachting in - de hele tijd zo gebleven, ook tijdens de loop.

Hoe dan ook was-ie pittig vandaag, de M&M loop, zeer pittig. Nu spreek ik alleen voor mijzelf natuurlijk, maar vooral de acht kilometer 'heen' over het strand - met een stevige zuidwestenwind tegen en veel mul zand - was loodzwaar. Mijn basistempo kwam amper boven duurloop 3 tempo uit en ik werd onderweg naar het keerpunt door menigeen ingehaald. Vooral de laatste kilometer voor het keerpunt leek ik niet vooruit te branden, maar daarna ging het motortje aan en kon ik in een - voor mijn doen - snel, in ieder geval 'lekker', tempo de terugweg aanvaarden.

Foto Sanny Schoon

Nu hadden we de wind in de rug, dat hielp uiteraard. Het tempo kon ik goed vasthouden, want nu was ik het die een aantal lopers inhaalde. Bij de oprit naar de Houtrustweg kreeg ik nog een kort dipje vanwege het klimmen, alsof  ik daar de kracht niet meer voor had. Maar eenmaal bovenaan, was het nog maar een kleine 400 meter naar de finish, die ik na 1:45'09'' passeerde. Dat is maar liefst 9 minuten langzamer dan vorig jaar maar toen waren de weersomstandigheden gunstiger. Ik finishde direct na Jenny Commandeur met wie ik naderhand, na de erwtensoep, een overheerlijk gebakken visje nuttigde.

Hoe het mijn groepsgenoten is vergaan weet ik niet, wel weet ik dat Sandra mij bij het 7 km punt passeerde en flink 'doortrok'. Berry passeerde mij even later ook maar die heb ik op de terugweg weer ingehaald, en Sanny heb ik niet meer gezien. Maar goed, tijden zijn bij zo'n loop niet belangrijk en via FB begreep ik dat iedereen heelhuids de finish heeft gehaald

Het venijn zat in de staart vandaag. Ik was op de fiets gekomen en vanzelfsprekend ging ik op diezelfde fiets weer naar huis. Het is een degelijke GIANT stadsfiets maar al tien jaar oud en hij trapt ontzettend zwaar, er zit geen tempo in. Lijkt dus een beetje op zijn baasje. Dus het was stevig trappen tegen de wind in en mijn handen werden ijskoud. Eenmaal thuis, had ik het helemaal gehad. Ik zeeg op de bank neer maar niet nadat ik mijzelf en mijn eega had getracteerd op warme chocolademelk met slagroom...