Genezen van de kuur?

De afgelopen dagen waren een mix van wandelen, fietsen, beetje schilderen (cryptisch: ter genezing van de kuur) en boodschappen doen bij Goedman, verjaardagsfeestje van Ilja bijwonen en twee keer naar de Parade. De eerste keer samen, de tweede keer als grootouders. Weinig hardlopen, behalve vanmorgen dan de Kerkpolderloop, ditmaal bij sportcentrum Allround in Den Hoorn. Waar overigens vandaag voor de leden meer activiteiten waren waaronder wandelen, een MTB tocht, een workout van maar liefst 100 minuten en vijf kilometer hardlopen om 09:30 uur (niet zijnde de kerkpolderloop, want die startte om kwart over tien). Zelf heb ik mij beperkt tot de vijf kilometer evenals de andere trouwe kerkpoldergangers. Ik had geen zin om er echt voor te gaan en liep dan ook een stuk langzamer dan vorige week. Dat had mogelijk ook met de hoge luchtvochtigheidsgraad te maken.

Kwam nog een stel bekenden tegen, onder anderen Mirjam Offringa - die bij Allround o.m. Tai Chi lessen geeft - en Joke Keuning, voormalig triathlete die het hardlopen na geruime tijd heeft opgepakt en er weer zin in begint te krijgen. Onder de wandelaars zag ik Jolanda Koedood en haar vriend Han van Schie die ik vooral ken van de 'Engeland-wandelingen'.

De Parade afgelopen vrijdag was trouwens ook weer leuk, niet in de laatste plaats vanwege twee voorstellingen die - zoals te doen gebruikelijk is bij dit theaterkermis - superhilarisch waren.

Eerst  zagen we 'Drie lesbiennes en een talkshow'. Oftewel vrouwen die 'over dingen' praten. De lesbiennes in kwestie werden gespeeld door Stephanie Louwrier, Lowie van Oers en Wart Kamps. Het was, zoals op de Parade-site wordt vermeld 'een hokjesdenkerig, genderfluïde, lesbisch talkshow-komedie-spektakel' waarbij de lgbt-hype van dit moment op de hak wordt genomen.

Erg grappig, maar nog overdonderender waren Martine Sandifort en Remko Vrijdag met band, een show met beste nummers uit hun shows. Moeiteloos switchden ze van een uitbundige vertolking van Bohemian Rhapsody, maar dan gebracht 'door doven', naar een Rage against the Machine-achtige act, een marokkaanse rapper en een parodie op de 'moeilijke brillen pop' van Spinvis ('Sponsvis') en Roosbeef die menigeen deed schuddebuiken.

Klap op de vuurpijl was het met weliswaar veel uitbundig enthousiasme, maar zeer vals gezongen, slotduet.

De volgende dag onverwachts weer naar de Parade, maar nu naar de kinderparade. Dus met dochter en twee kleindochters. Eerst even naar de speeltuin tegenover het wokrestaurant, daarna naar de Parade.

Er viel voor de kinderen genoeg te beleven. Er was een zweefmolen, er kon geschilderd worden of een raket gemaakt van een fles, tape en crèpepapier. Ook konden zij zelf poffertjes maken (en opeten). Wij bezochten Het kleinste circus ter wereld (een nep-vlooientheater) opgericht door Milko, ex-directeur van Circus Renz. Zoals hij zelf zegt 'een klein tentje voor een klein ventje'. Een goede verhalenverteller is hij in ieder geval wel, hij wist de kleinsten er volledig van te overtuigen dat de vertoonde kunstjes door echte vlooien werden uitgevoerd.

Tenslotte kon vanuit een nagemaakte verkeerstoren, met hanteerbare zweefvliegtuigjes, voor luchtverkeersleider worden gespeeld. De meeste 'vluchten' eindigden jammerlijk direct onderaan de toren, maar soms maakte zo'n vliegtuigje nog een lange zweefvlucht alvorens op de grond te belanden.