Nee, deze foto is niet bij de Egelopvang in Het Westduinpark genomen maar in Meer en Bosch. De oogst van een wandelingetje met onze kleindochter. Behalve eikels, beukenootjes en kleurige takjes met blaadjes hebben we ook een paar tamme kastanjes geraapt. De op beukenootjes lijkende zaden zijn eetbaar, alleen heb ik ze nooit gegeten.
Net zo prikkelend als de bolsters van die wilde kastanje was de training van gisteravond. Of training, mag je een solo-loopje van amper veertig minuten - tussen de buien door - zo noemen?
Ik heb vanaf zondag niet meer hardgelopen, maar wilde mij deze week rustig houden dus ging ik niet met de/een groep mee.
Na een minuut of tien inlopen, pakte ik een paar keer een traject van een kilometer. Die wilde ik zo hard mogelijk lopen maar wel zo dat ik het enige tijd kon volhouden. De eerste poging nam ik al meteen - na zo'n 300 meter - flink gas terug, dat ging ik geen kilometer lang volhouden. Dat beschouwde ik maar als onderdeel van de warming up. De andere drie keren ging het echter gesmeerd, ik kwam in een heel goed ritme en liep de kilometers alle drie onder de vijf minuten. Wel steeds drie minuten tussenpauze/herstel.
Wel een contrast met hoe ik die tien kilometer afgelopen weekend heb gelopen. Verstandelijk weet ik best dat ik het tempo van gisteravond nooit 5, laat staan 10 kilometer had kunnen volhouden maar het voelde wel even 'lekker' aan. Mentaal opkikkertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten