Na die tijd nam hun aantal zienderogen af, vooral in de randstad. Tegenwoordig zijn ze bij ons in Den Haag nagenoeg verdwenen. Behalve dan in Kijkduin en aan de grenzen van Duindorp. Daar zijn de leefomstandigheden voor deze kolonievogel nog redelijk: veel dicht struweel waar ze kunnen schuilen, naast voldoende water en zand om een zandbad te kunnen nemen.
Maar ook daar worden ze bedreigd door steeds toenemende intensieve bebouwing. Kijk maar naar het gebied rond de puinduinen, de bouwwerkzaamheden rond de voormalige Norfolkline en de complete renovatie van Kijkduin.
Nu ben ik lid van de AVN (Algemene Vereniging voor Natuurbescherming voor 's-Gravenhage) en las vandaag in hun kwartaalblad 'Haagwinde' dat er pogingen worden ondernomen de mussen voor Kijkduin te behouden. Dit door alternatieve kunstmatige behuizingen te creëren voor 28 huismussen-territoria die door de Kijkduin-renovatie verdwijnen of dreigen te verdwijnen.
Of het gaat werken, is de vraag. Hopelijk wel, het is afwachten.
In datzelfde artikel stond dat ons clublid Pieternel Kranendonk ook haar steentje bijdraagt door elke vijf dagen de geplaatste voersilo's te vullen met zaad: vier kilo per silo. Om de mussen niet té afhankelijk te maken, is er per week één 'voederloze dag' gepland.
Ik heb ooit begrepen dat mussen een tijdelijk voordeel hadden door permanente waslijnen, antennes en dakpannen waar ze onder konden nestelen. Al die zaken zijn in de laatste 30 jaar verdwenen. Droogmolens blijven niet staan. Het nestelen onder de dakpannen is moeilijker gemaakt en de antennes zijn vertrokken. Het ontbreken van de tussenstop op de waslijn zorgt er voor dat katten een groter voordeel hebben.
BeantwoordenVerwijderenZelf viel me op dat er in het oosten van Duitsland nog erg veel mussen waren in een tijd dat ze hier al verdwenen waren. Ik heb er toen (jaar of 10 geleden) niet op gelet of daar nog wel permanente waslijnen hingen.