Voor Ter Specke Bonen Loop?

Zo, na lange tijd weer eens flink de benen uit mijn onderrug gelopen vanochtend. Die foto hieronder is daar niet van (is van een strandloop uit 2014, genomen door Chris Zaal), maar ja, ik kreeg deze vanmorgen via FB-herinneringen en vond 'm wel passen.

Ik had mij online ingeschreven voor een virtuele loop, de Ter Specke Loop. Deze loop - ik koos voor de vijf km - maakt deel uit van het Zorg en Zekerheidscircuit. Of ik meer loopjes ga doen binnen dit circuit weet ik niet, in ieder geval was het voor mij een mooie stok achter de deur om er een keertje 'voor te gaan'.

Het enige waar ik een beetje beducht voor was is het racemap-systeem. Voor mij was dat iets nieuws. Zou dat wel werken? Spannend, temeer omdat het downloaden en instellen daarvan samenviel met behoorlijk wat pc-problemen. Gisteren zag het er naar uit dat het niet ging lukken omdat de link naar mijn persoonlijke (van tevoren ingevulde) gegevens leidde naar een volkomen blanco pagina van racemaps.

Maar vanmorgen via mijn telefoon opnieuw geprobeerd en waarachtig: het werkte! Echter is na het lopen van de ruim vijf kilometer (5.2 km) mijn eindtijd niet geregistreerd. Mogelijk vooralsnog. Maar op mijn eigen horloge heb ik het kunnen bijhouden.

Met nog eens ca. 1 minuut verrekend - want heb een paar keer korte stops gemaakt - kwam ik uit op 33 minuten. Eigenlijk viel mij dit nog alleszins mee want zoveel train ik niet de laatste tijd.

Heb de smaak weer een beetje te pakken! Gisteren online ingeschreven voor een virtual winterrun via de site van Haag Atletiek en voor de oudejaars coopertest op 30 december bij diezelfde vereniging. Tenminste, als dat laatste nog doorgaat, even afwachten hoe de aangekondigde strakkere maatregelen er uit gaan zien.... 

Dag Sinterklaasje, daa-hag!

Het lopen staat nu op een lager pitje, alhoewel ik drie dagen achter elkaar voor mezelf heb getraind. Maar dat waren geen mega-afstanden, elke keer zo tussen 30 en 50 minuten. En ook wel steeds met enkele "tempo's", dat tussen aanhalingstekens want zo snel ging dat niet. Ik denk dat dit ook komt door mijn (weer zwaardere) wintergewicht en een gevoelige rechterknie. Maar wandelen doe ik wel, door de duinen en over het strand, en naar de supermarkt vice versa.

Daarom maar even een wat positievere foto geplaatst uit een inmiddels ver verleden, een van de weinige loopjes waar ik als eerste over de meet kwam. Hier bij een prestatieloop over 10 kilometer op landgoed Te Werve, dat was in 1986. 

Maar ook even een terugblik op Sinterklaas. Ik ben daar niet mee begonnen omdat bij het plaatsen van dit blog op Facebook de foto van Sint en zijn Pieten als eerste zichtbaar zou zijn en dat is vragen om moeilijkheden. 

Het begint zowaar een beetje te winteren. Hier en daar heeft het al gevroren, vooral 's nachts maar naar verluidt zijn noch de sint met zijn paard, noch de pieten niet uitgegleden tijdens hun nachtelijke tocht over de daken. 

In het verleden kon ik mij meermalen vereenzelvigen met de sint, dus weet ik wat het is, dat gemanoeuvreer op de daken. Zeker als je hoogtevrees hebt. Maar zoals jullie weten werd ik toen bijgestaan door een heel leger pieten maar ja, die zijn de laatste jaren flink zwart gemaakt door media en politiek. Oh wacht, juist niet.... ;-)

Hoe dan ook hebben twee van zijn trouwe medewerkers tijd gevonden langs te komen, met cadeautjes, gedichten en snoepgoed. Niet bij ons thuis, maar bij de (klein)kinderen. Het was een heerlijk avondje, het avondje van Sinterklaas!

Klimmen met Ton G.

Wat zo'n simpele pindastreng niet kan doen in de tuin. Vandaag werd hij diverse malen bezocht door vlaamse gaaien, kool- en pimpelmezen, halsbandparkieten en minder goede klimmers zoals merels, roodborstje deden zich tegoed aan de kruimels die op de grond terecht kwamen.

Over minder goede klimmers gesproken: hierbij een verslag van zo'n type....

Na zondag een duurloop van 90 minuten (de eerste sinds heel wat maanden) en donderdag een nogal rommelige looptraining van drie kwartier (inclusief tweemaal een tempoloop van acht minuten) te hebben volbracht, wilde ik vandaag een 'solo' loopje doen. Maar dat is bijna niet te doen omdat er op zaterdagochtend diverse loopgroepen trainen: voor je het weet sluit je je bij zo'n groep aan. Tenminste, als je daartoe uitgenodigd wordt en het gevoel hebt dat je er op dat moment fysiek toe in staat bent.

Liep ik vorige week zaterdag een stukje met Groep Mulay mee, ditmaal kwam ik groep Ton Gerritsen tegen in de duinen. 'Hup Fredje, meegaan!' riep hij. Dat heb ik maar gedaan. Het was behoorlijk pittig.

  
Niet alleen omdat ik op dat moment al bijna vijftig minuten voor mezelf had gelopen, maar vooral omdat het 'heuvel-op-heuvel-af' ging. Vlak voor de beklimming van de hoogste duintop, waar een mooi uitzicht op de omgeving wordt geboden - inclusief strand en zee - stelde Ton mij aan zijn groep voor als 'Fred de Cultuurbarbaar' en dat we elkaar al honderdtien jaar kennen. Nou ja, dat scheelt inderdaad niet eens zóveel ;-)...

We pakten ook nog het natuurgebied met zandheuvels waar we de laatste jaren de Kerstcross liepen. En tja, heuvel-op is nooit mijn sterkste punt geweest.

Beter ging het op het strand, waar een rustig duurloopje afgewisseld werd met een aantal versnellingen. Ik heb een gedeelte van deze training meegedaan, maar bij strandpaviljoen De Kwartel haakte ik af en liep via het Fuutpad terug naar de Laan van Poot, waarna ik in een laatste tempo (8 minuten) richting huis liep.

Al met al had ik er vandaag toch bijna twee uur 'beweging' op zitten, waarvan het overgrote deel hardlopend. 

De foto's van de training zijn gemaakt door Murat Ertop, die zich als de snelste van het span ontpopte en nog de puf had om wat plaatjes te schieten. Dank Murat!

Weekend niet lopeloos

Vanmiddag voor het eerst dit jaar een lange duurloop volbracht! Het was niet echt de bedoeling, ik wilde gewoon mijn rondje doen. Maar mede vanwege het mooie weer - er scheen een lekker zonnetje - werd het iets meer dan dat. Tijdens het lopen met afwisselend rustige en iets minder rustige stukken, passeerde ik via de Laan van Meerdervoort onder meer de Bosjes van Pex, Meer en Bosch, een stukje Madestein, landgoed Ockenburgh en bij de Puinduinen een stukje omhoog.

Na exact 90 minuten 'bruto' (want korte stops bij stoplichten e.d. meegeteld) bereikte ik het thuisfront.

Overigens heb ik ook op zaterdagochtend nog een stukje hardgelopen. Bij het veldje van de De Savornin Lohmanlaan zag ik diverse groepen van Haag Atletiek bezig met hun oefeningen en hardlopen. Wel allemaal keurig vier bij vier en op afstand van elkaar. 

Zelf liep ik nog een stukje door en zag op de hoek van bovengenoemde laan en de Laan van Poot, bij de opgang naar de duinen, het groepje onder leiding van Mulay lopen. Of ik mee wilde. Dat leek mij wel leuk maar vroeg mij af of ik het wel aankon: op dat moment voelde ik mij niet optimaal. Toch heb ik nog een stuk meegelopen tot in de duinen, bij het Fuutpad. 

De 'Mulay-groep' is een wonderlijke groep qua niveau en samenstelling: er lopen zeer snelle jongens en meiden mee, onder wie Issak Berhane en Mattijs van Dulkenraad, maar ook 'slakken' waaronder ik mijzelf ook mag rekenen. Geen probleem voor Mulay die al heel lang (40/45 jaar) diverse groepen heeft getraind en nog traint. Je kunt dus met recht zeggen dat hij een zeer ervaren trainer is die onverminderd enthousiast zijn pupillen naar betere prestaties kan begeleiden. 

Mooie schilderijen van Anders Zorn

Vanmorgen eerst naar het krachthonk. Naderhand waren we er met z'n zessen. Dat kan en mag met de nodige voorzorgsmaatregelen (afstand houden, handen reinigen etc.) en voldoende ventilatie. Dat is inmiddels geregeld. 

Ik heb inmiddels drie dagen op rij niet (hard)gelopen wegens stijve rug en kuiten. Dat komt vermoedelijk door een te enthousiaste tempotraining afgelopen dinsdag, hopelijk gaat het zaterdag beter.  

Aan het eind van de ochtend een paar haringen gescoord. Dat doe ik nu elke week. Lekker voor de lunch (met wit brood) en nog gezond ook zegt men, onder meer vanwege de vitamine D. 

Nu we deze week weer musea mogen bezoeken, meteen maar van die mogelijkheid gebruik gemaakt. Na online aanmelding - dat moet ook als Museumjaarkaarthouder - kreeg ik het ticket toegemaild. Met de uitdraai en met de benenwagen ging ik vanmiddag naar ons eigen Kunstmuseum (ben nog steeds geneigd om Gemeentemuseum te zeggen, maar goed). Hoewel het een stuk kouder was dan de afgelopen tijd, was die wandeling goed te doen. Mits goed aangekleed en dat was het geval. Via het Segbroekplantsoen liep ik naar het Statenkwartier, mijn 'oude buurt'.

Eerst even op de Frederik Hendriklaan ('De Fred') winkeltjes kijken en bij de Franse bakker (excusez moi, Boulanger) Philippe Galerne een paar croissants au beurre, pains au chocolat en pains aux raisins aangeschaft voor 'le petit déjeuner' zaterdag. Tja, je mag eigenlijk niet meer reizen - dit jaar zijn we ook niet op vakantie geweest - dus dan maar een beetje franse sfeer in huis halen, al is het maar voor een kort moment. Dat sfeertje begint al bij genoemde bakker, want daar wordt het liefst frans gesproken. 

In het museum was ik ingedeeld voor het tijdvak 15:45 uur - 16:00 uur. Vanaf dat tijdstip mocht ik geruime tijd in het museum ronddwalen, zonder voorgeprogrammeerde looproute. Een mondkapje is wel verplicht.

Mijn bezoek was overigens niet zo lang, want bleef beperkt tot de expositie van de  zweedse kunstenaar Anders Zorn. Bij het grote publiek zal zijn werk iets minder bekend zijn maar Zorn behoorde rond 1900 tot de meest gerenommeerde kunstenaars van Europa. Je snapt dat helemaal nadat je deze expositie hebt gezien. Een grote tentoonstelling is het zeker: honderdvijftig schilderijen, aquarellen en etsen heeft het museum - in samenwerking met het Nationalmuseum in Stockholm en het Zorn Museum in Mora -samengebracht in het eerste grote Zorn-overzicht in Nederland.

Zorn was zelf van bescheiden komaf, maar hij trouwde met Emma, telg van een vooraanstaande en invloedrijke familie. Zij vormde de drijvende kracht achter zijn werk en reisde met haar man de wereld rond. Zorn woonde en werkte niet alleen in thuisland Zweden, maar naderhand ook in Spanje en wereldsteden als Parijs en Londen. Later keerde hij terug naar Zweden waar hij via tal van schilderijen een chroniqeur van het zweedse (land)leven werd.

Meer info over deze schilder is uiteraard te vinden op de site van het Kunstmuseum.

Daar is-ie weer! De goede sint met zijn eh.... gevolg!

 

Het was best een leuke intocht van Sinterklaas gistermiddag op tv. Normaal kijk ik daar niet (meer) naar (heb namelijk een aversie tegen roetveegpieten, maar dat schijnt allemaal te moeten tegenwoordig van politiek, mainstream media, menige lokale overheid en schoolbesturen) maar het was leuk, zeker voor mijn kleindochtertjes. Dus even 'over mijn eigen schaduw' heen gesprongen en gewoon meegekeken. Viel alleszins mee!

Later die middag liep er nog een 'echte' Sinterklaas met een stel jeugdige (roetveeg)pietjes 'coronaproof' door de wijk, tot groot plezier van de kleintjes. Ook voor de grote mensen natuurlijk, want het is en blijft een leuke traditie die nooit zal verdwijnen al zijn de meningen hierover verdeeld. Het gebeurde allemaal heel coronaproof en de volwassenen moesten flink op afstand blijven.

Nog even wat schrijven over de sportieve bewegingen van afgelopen week. Niet zo boeiend, ik weet het. Maar buiten het dagelijkse boodschappen doen, koken en achter de pc zitten om alle nieuws over de Amerikaanse verkiezingen, zwarte piet en de discussies daaromtrent te absorberen - en mij er soms in te mengen - gebeurde er niet zo veel. Intuïtief blijf ik toch zoveel mogelijk thuis.

Hardlopen doe ik tegenwoordig om de andere dag. Vooralsnog in mijn eentje, vind ik als relatieve einzelgänger niet erg en je houdt je meteen aan de regels. Wel wandel ik bijna elke dag, geen grote afstanden maar toch afwisselend door de duinen en over het strand, en door de groengebieden van Meer en Bos, Madestein en Ockenburgh.

Het plan is om vandaag (zondag dus) mijn laatste loopje van de week te doen. Dat zal aan het eind van de ochtend zijn denk ik.

De rest van de afgelopen week: Maandagochtend 9/11 vroeg bij Haag Atletiek voor de fitness, ik was toen in mijn eentje. Wel zo plezierig en uiteraard veilig. Ik was er vroeg bij want het was oppasdag. 

Dinsdag 10/11 weer een trainingsloopje. Het was toen prachtig weer, met veel zon en eenmaal op het strand moest het loopjack uit, zo warm was het. De zon verleidde mij om langer te lopen dan ik mij voorgenomen had en liep door tot voorbij Kijkduin. Daar ging ik naar boven en ging via de duinen nog een stukje verder tot voorbij Room pot, daarna terug naar huis langs puinduinen, Meer en Bos en over Laan van Meerdervoort. Al met al 75 minuten gelopen. Voor de doorgewinterde loper eigenlijk niets maar het is toch wel maanden geleden dat ik zo lang achter elkaar liep.

Woensdagochtend was het druk in het krachthonk, maar het aantal mensen bleef binnen het maximaal toegestane (6).  Lekker trainen op anderhalve meter en met ventilatie aan. Niettemin alert blijven is de boodschap.

's Middags druk bezig geweest met de tuin bladervrij te maken (zeker vijf komo-zakken gevuld met b;adafval) en de vijver aangepakt, veel verdorde en/of woekerende planten weggehaald en 

Donderdag 12/11 weer gelopen en behoorlijk intensief: 8x2 minuten (verdeeld in twee series van 4x2min.) in - voor mij - hoog tempo, met telkens 1 minuut herstel tussen de tempo's en ongeveer drie minuten herstel tussen de twee series.

Vrijdag 13 november oppasdag. Wel het gebruikelijke heen en weer fietsen. En zaterdag? Dan zijn we weer bij de in kleine familiekring 'meebeleefde' viering - op tv en live - van de komst van Sinterklaas en zijn medewerkers! En dan is de cirkel van deze week weer rond.

FOX News!!

Wie gaat het worden? Trump of Biden? Of Beiden? Dat laatste niet natuurlijk, zou wel bijzonder zijn: twee presidenten. Nou ja, spannend wordt het sowieso. Ik ga er nu van uit dat het Biden wordt.

En dan Covid-19. Het worden rustige weken: activiteiten zullen zich vooral binnenshuis of in een beperkt gebied rond het huis afspelen.

Wel vanavond een soort van knoop doorgehakt: heb mij ingeschreven voor een virtueel loopcircuit, het Zorg en Zekerheidscircuit. Het plan is om steeds 5 kilometer te lopen (in trainingen loop ik ook iets langere afstanden). Heb je toch nog het gevoel dat je niet alleen loopt voor conditie, fitheid en de 'fun' (wat heel belangrijk is), maar ook voor een doel: het meedoen aan een evenement!

Zowel zaterdagochtend als maandag heb ik hardgelopen. Zaterdag ging het erg moeizaam, de benen wilden niet. En dat kwam - denk ik achteraf - omdat ik twee dagen daarvoor, aardig wat tempootjes heb gelopen met (voor mij) hoge snelheid. Tegenwoordig langer herstel nodig! Deze maandag ging het wel prima: vijf keer één kilometer voluit, dat komt neer op ca. 5'20'' per kilometer.

Vandaag eerst naar het krachthonk, daar mag nog getraind worden. Sowieso individueel, maar in de ruimte mogen maximaal zes personen aanwezig zijn. Vanmorgen waren we met z'n drieën. Daarna een twintig minuten loopje. En weer later - het was prachtig weer - een flinke wandeling gemaakt, deels door het duingebied na Kijkduin.

Vandaag ook een bok geschoten....

Ik had daar bijzondere ontmoetingen. Eerst met de geiten en bokken die daar zijn uitgezet voor het groenonderhoud. Verderop met een stel vossen op een duinpaadje, waarvan een naderhand naar beneden kwam en zich mooi 'close up' liet fotograferen.

En last but not least een vriend van de 'Seventies groep' die langskwam op de fiets en mij herkende. Op één ontmoeting bij een cultureel evenement na, al die jaren niet gezien. Saillant detail: hij was in de jaren zeventig Haag-atleet (toen heette dat nog V&LTC-atleet) en werd tweede bij het NK Hoogspringen. Leuk om hem (Arnold/John Edens) weer even gesproken te hebben...

Zoervleis en andere geneugten

Afgelopen zondag heb ik mijn 'half-quarantaine' onderbroken voor een duurloopje. Met de nadruk op 'je' want echt lange afstanden loop ik vooralsnog niet meer. Maar goed, het was een loopje van ruim een uur waarbij de route onder meer via Meer en Bosch en de Bosjes van Pex liep. Op het laatst zette ik mij er toe om een paar keer 'op gevoel' in een sneller tempo te lopen, een keer twee minuten, vervolgens een minuut (ca. 200m) en als afsluiter één kilometer in pakweg 5'20''.

Later in de middag nog een flinke wandeling gemaakt van twee uur, deels door de duinen tot anderhalve kilometer voorbij Kijkduin, enkele honderden meters voorbij Roompot Vakantiepark. En van daaruit terug naar huis.

Ruim voldoende lichaamsbeweging dus voor een smakelijk gerecht die avond. Nu mag ik mij best een flexitariër noemen, en hooguit één keer per week 'iets' met vlees. En die ene keer van deze week was zondag.

Vlees is vooral onontbeerlijk in stoofpotten, zoals Boeuf Bourguignon, Vlaamse stoof en Daube. Ditmaal waagde ik mij aan een ècht Limburgs gerecht dat in dit rijtje past, namelijk Zuurvlees. Of, om het in goed Limburgs dialect te zeggen: Zoervleis. Het recept - gejat, want geknipt en geplakt van internet (AH, Allerhande) - gaat hierbij. Het is erg lekker!  

Voor vier personen heb je nodig:

• 500 tot 600 g runderriblappen (op kamertemperatuur)
• 50 g ongezouten roomboter
• 100 ml witte wijnazijn
• 100 ml kraanwater (warm)
• 4 blaadjes gedroogde laurierblaadjes (zakje)
• 4 jeneverbessen
• 3 kruidnageltjes 
• 4 uien
• 2 sneetjes ontbijtkoek
  
• 4 el appelstroop
• 1 el donkere basterdsuiker

1. Snijd het vlees in blokjes. Bestrooi met peper en zout. Verhit de helft van de boter in een braadpan tot het schuim begint weg te trekken. Schep de helft van het vlees in de pan en bak het al omscheppend tot het vlees lichtbruin van kleur is. Voeg de rest van het vlees toe en bak alles al omscheppend heel lichtbruin. Schenk de azijn en het warme water langs de wand van de pan bij het vlees. Voeg de laurierblaadjes, jeneverbessen en kruidnagels toe. Breng aan de kook en doe de deksel op de pan. Stoof het vlees 1 uur op laag vuur.
2. Snipper de ui. Verhit de rest van de boter in een koekenpan en bak de ui in 5 min. al omscheppend goudbruin. Snijd de ontbijtkoek in blokjes. Schep de uien met de appelstroop en ontbijtkoek door het vlees en stoof nog 1 ½ uur. Voeg eventueel nog een scheutje warm water toe. Breng het zuurvlees op smaak met suiker, peper en zout.
3. Hoe langer je het laat stoven (kan ook in de oven op lagere - zeg 150 graden - temperatuur), hoe meer doortrokken de smaak is en hoe zachter het vlees. Wel af en toe kijken of het niet droogkookt/indikt, zo nodig wat heet water toevoegen).

Combinatietip:

Het zuur van de azijn die in Limburgs zuurvlees wordt gebruikt, wordt gecompenseerd door de friszoete appelstroop en de kruidige smaak van de ontbijtkoek, die ook de jus bindt. Traditioneel wordt zuurvlees gegeten met dikke frieten.

Bij dit gerecht kan heel goed wijn worden gedronken, maar ideaal is een ècht Limburgs of Belgisch (bok)biertje! Zoals een trappist, kasteelbier of een La Trappe Dubbel...

Het verhaal wil dat mensen na het eten van dit gerecht spontaan in Limburgs dialect gaan praten. Bij mij werkte dat niet zo, wel heb ik een selectie van foto's uit mijn album vergaard met een 'Limburgse toets'.

Een provincie waar ik trouwens een aantal malen heb hardgelopen, zoals een paar keer Maastrichts Mooiste en de Sint Pieterstrail.

Vooruit met de geit!

En weer is er lange tijd (negen dagen) overheen gegaan voordat ik een blog plaatste. Het is uiteraard geen aangenomen werk, maar toch.

Eerst iets over die geit: die woont met tientallen soortgenoten, verspreid over enkele grote stallen, in Boerderij Geertje in Zoeterwoude. Daar gingen wij met onze dochter en kleindochters heen op vrijdagmiddag. Wij zijn daar al een paar keer eerder geweest, maar het blijft een leuke plek om te vertoeven, zeker met mooi weer en dat was het!

     
Er zijn overigens niet alleen geiten, maar ook andere boerderijdieren als varkens, kippen en koeien. En enkele pauwen. Ook is er een heuse landwinkel waar we aan het eind van de middag erg lekkere kazen hebben gekocht. 

Er is ook een boerderij restaurant, maar die is nu uiteraard gesloten vanwege Covid-19. Wel kun je bij een uitgiftestand consumpties krijgen zoals koffie, drankjes en ijsjes. 

En nu iets over de sportieve activiteiten en het bloggen daarover.

Gistermorgen kreeg ik - schertsend gebrachte maar terechte - kritiek van een onzer nestor-trainers op mijn weblogs en FB-posts. Hij merkte op dat ik de laatste tijd weinig schreef. Klopt. Wel natuurfoto's op FB, maar na het zoveelste vogeltje, hertje en wat dies meer zij mocht het weer eens tijd worden voor iets anders. En dat 'anders' zou vooral kunnen gaan over - bijvoorbeeld - hardlopen.

Maar dat is het nu juist: de laatste tijd valt er weinig over hardlopen te vertellen. De meeste - zo niet alle - loopevenementen zijn geannuleerd, dus die leveren geen kopij op. Wat rest is om zelf maar wat te lopen om zoveel mogelijk in vorm te blijven en het verval te vertragen.

En laten we wel zijn, wat valt nu te vertellen over mijn huidige hap-snap trainingen. Het zijn trainingen van een oude recreatieve loper die 'tussen de oren' nog steeds met geestdrift loopt. En die, ook al lopen de tijden op diverse afstanden steeds meer terug, wil blijven lopen. 

Als Haagse Roadrunner in Frankrijk (Tulle, 1989)

Maar goed, het is iets dat elke oudere loper overkomt die nog de gedrevenheid - en fysieke mogelijkheid - heeft om hard te lopen. Teruglopende tijden, ook al train je bij wijze van spreken dagelijks èn aan de hand van een gedegen trainingsschema. Aan de andere kant: het is al heel wat dat ik op mijn leeftijd überhaupt nog kan lopen. Het gaat mij tegenwoordig vooral om het plezier en het fit blijven.

Maar moet ik erover blijven schrijven? "Ja", zei de bewuste trainer wiens naam ik niet zal noemen maar ik bedoel Ton G. - "juist die verhalen zijn leuk want dat geeft mij weer inspiratie". Ton is nog iets ouder dan ik en die onvermijdelijke 'neergang' is ook voor hem herkenbaar.

Vooruit dan met de geit!

De afgelopen week heb ik drie keer hardgelopen: één keer voor mezelf (ongeveer zeventig minuten), weliswaar met veel onderbrekingen maar ook enkele flinke versnellingen, en donderdag heb ik met de drie andere mannen 18x 1 minuut op tempo lopen in de omgeving van en op landgoed Ockenburgh. Tenminste, de anderen deden 18 keer (verdeeld in twee series van 9x1 minuut, met drie minuten herstel daartussen), ik kwam tot 15.

Verder ben ik woensdagmiddag in mijn eentje wat bezig geweest in het krachthonk. Er waren ook twee dames onder wie de sterke hardloopster Esther D., maar zij gingen vooral buiten trainen. Vrijdagochtend weer krachttraining maar dan met drie anderen: Pierre, Arie en Ton vd P.

Het blijft wel 'een dingetje', sporten in deze tijd. Zelf merk ik dat steeds voorzichtiger word, braaf afstand houd en liefst niet 'ergens' naar binnen ga. De richtlijnen zoals nu op de deur van het krachthonk en binnen op de tafels moeten ook gewoon nageleefd worden vind ik. Al merk ik dat mensen snel - ongewild - over de schreef gaat wanneer je met elkaar praat, en ook het gebruik van een handdoek en het voortdurend schoonhouden van de apparatuur na gebruik en wisselen schiet er weleens bij in.

Klinkt wat moralistisch, maar ook ik vergeet wel eens iets op dit gebied. 

Laten we allemaal alert blijven!