De dagen gaan weer lengen

Kerstmis 2022 is weer voorbij. Op naar de jaarwisseling, waarna ons ongetwijfeld een nieuw roerig jaar te wachten staat.

Eerste kerstdag was een uitgesproken familiedag bij ons, de (klein)kinderen kwamen bij ons eten. Tweede kerstdag was eigenlijk vrij rustig, zij het dat ik 's ochtends nog één rondje kerstcross heb meegelopen bij onze club Haag Atletiek. Kon wel merken dat ik een paar weken nagenoeg niet heb getraind, het ging heel moeizaam maar goed, toch nog 'iets' gedaan en na afloop was het weer gezellig in het clubhuis van Haag Atletiek.

Menigeen zal de afgelopen dagen in de keuken hebben gestaan. Dat was ook bij mij het geval, maar daags voor eerste kerstdag ging ik naar een andere keuken. Dan heb ik het over Johan van der Keuken (1938-2001). Van der Keuken was een Nederlandse cineast, fotograaf en essayist die in binnen- en buitenland naam maakte met zijn foto's, fotoboeken en films. Veelal werk dat zich beweegt tussen visuele poëzie en documentaire.

In de tijd dat ik op de afdeling film van het ministerie van CRM (later WVC) werkte heb ik Van der Keuken leren kennen als een sympathiek, fijnzinnig en tevens bevlogen mens. Iemand die veel en graag kon vertellen over zijn werk, op een beschouwend-intellectuele en tegelijkertijd gepassioneerde manier. 

 

Met Ed van der Elsken behoorde hij tot de topfotografen van zijn generatie.  Dus toen ik las dat er momenteel een expositie van zijn werk in het Nederlands Fotomuseum  te zien is, moest ik wel naar Rotterdam. De tentoonstelling 'De kunst waarvan ik het meest houd' is tot en met 5 februari 2023 te zien.

Op weg daarheen nog een paar plaatjes van Rotterdam gemaakt, wat in al zijn uitbundige moderniteit steeds meer of minder interessante beelden oplevert. Hier kiekjes in de metro (halte Wilhelminaplein).

Naar de films...

Over hardlopen valt niet zo gek veel te melden. De laatste weken heb ik onder meer last van stramme benen/schenen en uitstralingspijntjes. Alleen met hardlopen. De ene dag heb ik er iets minder last van dan de andere. Met wandelen heb ik die problemen veel minder. Trainen - of wat daar voor door moet gaan - doe ik momenteel vooral op eigen houtje. 

Wat regionale loopjes betreft was er afgelopen weekend keuze in overvloed (Clingendael cross, Dobbeloop, Bertusloop). Toen kwamen onze kleindochters logeren. Nu was het, naast genoemde fysieke ongemakken, ook nog eens slecht weer dus geen ramp om een keer een loopje over te slaan. 

Heel gezellig, we zijn toen op die regenachtige zondag naar de bios gegaan, naar Pathé op het Binnenhof. 

Het werd Knor, een Nederlandse zogeheten 'stop-motion' film waaraan regisseur  Mascha Halberstadt zeven jaar heeft gewerkt. Dat was dus monnikenwerk, maar het resultaat mag er zijn! Het is mooi gemaakte film geworden, naar een leuk verhaal van Tosca Menten. Niet alleen leuk voor de kinderen maar ook voor hun volwassen begeleiders. Na afloop hebben we in De Passage bij Deluca geluncht.

Maar ik was al eerder naar Het Filmhuis gegaan voor de film 'Les passagers de la Nuit' met Charlotte Gainsbourgh (dochter van Serge en Jane Birkin) in de hoofdrol. Een film die de sfeer van de jaren zestig in Parijs ademt. 

De week daarop wederom naar het filmhuis voor 'Le Bonheur', een van de vele films waarmee regisseur Agnès Varda een duidelijk stempel drukte op de Nouvelle Vague beweging van de jaren vijftig en zestig. Le Bonheur is een typische jaren-zestig film, doordrenkt van een zoet-romantische sfeer: pastorale natuurbeelden, mooie gelukkige mensen, zich afspelend in een tijd waarin vrije liefde, niet beperkt tot één persoon, geen taboe meer was... en door alle partijen getolereerd werd. Te mooi om waar te zijn lijkt het, en het is dan ook niet (helemaal) waar. Sterker nog: het verhaal culmineert op trieste wijze...

Tenslotte hebben wij de donderdagmiddag in Delft doorgebracht. Ik had nog ergens een VVV-cadeaubon liggen die tot 24 december 2022 geldig was, dus enige spoed was geboden.

In Delft was het een stuk lopen naar Kobus Kuch, waar de lekkerste appeltaart van Delft wordt geserveerd. Dit naar eigen zeggen, maar bescheidenheid in deze zou vals zijn want de appeltaart is inderdaad top! Met een harde korst, voldoende kaneel en een flinke dot slagroom.

Daarna een stadswandeling gemaakt die voorlopig eindigde in Theater Pathé. We gingen naar een middagvoorstelling van 'Ticket to Paradise' met twee iconische filmsterren in de hoofdrol: George Clooney en Julia Roberts. 

Zij spelen een gescheiden echtpaar, die nog maar één ding gemeen hebben: hun liefde voor dochter Kimberley. Na haar afstuderen als advocaat gaat ze met een vriendin op vakantie naar Bali, waar ze verliefd wordt op een inheemse jongen. Het komt al snel tot een huwelijk, maar dat is niet geheel naar de zin van haar ouders. Een leuke 'feel good' film met hilarische momenten.

Die VVV-bon hebben wij verzilverd bij het griekse restaurant Athenes Olijf. Zowel de maaltijd (moussaka) als de bediening was top. Een goede afsluiting van een halfdagje-uit!

Halve marathon Monster 2022: ouderwets gezellig

Foto van Sandra Kleijn
V.l.n.r. Karin Day, Cynthia Ghijsels, Sanny Schoon, Sandra Kleijn, Cultuurbarbaar en Alex van den Berg

Koud hè? De eerste ietwat winterse herfstdag van dit jaar. Toch maar gaan lopen. 

Er begint weer wat regelmaat in de trainingen te komen. Maandag(soms) en woensdag volg ik Groep Carel/Jos/Francis en in het weekend doe ik als het even kan mee met een prestatie- of wedstrijdloopje.  

Gisteravond heb ik mij op de valreep ingeschreven voor de 5.4km loop in Monster. Online, via de PC. Dat is de kortste afstand in het kader van het drieluik Halve Marathon - 10.3 kilometer - 5,4 kilometer. 

Met Jan G. ging ik met tram en bus naar Monster. Jan ging mee als supporter en niet als loper in verband met geïrriteerde hamstrings. Bij bushalte Watergat uitgestapt, waarna het nog een kwartiertje lopen was naar Sporthal De Wielepet. Het was behoorlijk fris, de winterjas bleek geen overbodige luxe. Toch leek het iets minder koud dan toen we van huis gingen. Ruim een uur voor de start van de eerste afstand ('de halve') waren we in de sporthal. Startnummer en chip bij de betreffende stand opgehaald. Daarna aan de bar wat gedronken, vervolgens de kleedruimte bezocht. En dat alles onder de klanken van een leuk bandje dat op het podium in de hal vrijwel onafgebroken stond te spelen, veel covers van bekende pop- en rocknummers.

De start was ditmaal voor het sportcomplex. Koud-koud-koud. Om 14:00 uur vertrokken de halve marathonners, tien minuten later de 10.3km lopers. De 5.4km lopers vertrokken om tien voor half drie. 

Ik liep 'm als training. Eerst liepen wij zo'n 2.5 kilometer via het verharde voet- en fietspad door de duinen, vervolgens linksaf het strand op dat vooral in het begin, zeg zo'n 400 meter, zwaar beloopbaar was vanwege het supermulle zand. Op dat stuk wandelde ik meer dan dat ik liep. Maar daarna liep ik naar het meer verharde deel langs de zee, dat liep toch beter. Uiteindelijk had ik de laatste kilometer nog iets over en kwam in ruim 37 minuten over de finish. Niet snel, maar er zat niet veel meer in en heb toch met voldoening gelopen.

Nanda maakte - na zelf een keurige tijd te hebben gelopen - bij de finish een foto van mij. Erg uitgeput zien ik er niet uit, wel flink aangekleed. Vandaar dat ik niet zo'n last had van de kou... 

Na een lekkere stevige beker snert met worst - hoe toepasselijk op deze koude dag - en een mooie handdoek rijker, gedoucht en omgekleed. In de bar even gepraat met Alex van den Berg, waarna in de hal de winnaars in de verschillende categorieën het erepodium bestegen. Een van de dames die elke woensdag met een vriendin snelle rondjes op de baan van Haag Atletiek draait (Marlies Kort), bleek tweede dame in haar categorie te zijn geworden (Carla Ophorst werd eerste), met haar telefoon heb ik nog wat foto's van haar gemaakt.

Overigens was ik niet de enige HAAGenaar die had gelopen. Karin Day en Sandra Kleijn hadden 'de halve' gelopen, Eddy Doorschodt, Jan Wierenga en Paul Wobbe de 10.3 km. en Jolanda de 5.4 km. Nu zal ik er ongetwijfeld een paar vergeten zijn. Die paar waren er dus ook! 

Over de goede sint en zijn bieren

Na twee jaar corona, kwamen Sinterklaas met zijn gevolg afgelopen zaterdagochtend aan in Leidschendam, bij de Sluiskant. En zoals altijd had zich daar een grote menigte verzameld om de goedheiligman te verwelkomen. Wij waren er ook bij, dat wil zeggen twee opa's, twee oma's, drie kleinkinderen en hun ouders. 

Ondanks alle negatieve verhalen over sinterklaas en zijn geroetveegde gevolg, blijft het sinterklaasfeest een sterk in onze samenleving gewortelde traditie, gezien de grote opkomst.

Na de intocht en de presentatie van de sint op het podium op de Damlaan, gingen we terug naar het haventje bij de Oude Sluis om bij Fratelli de lunch te gebruiken.

Biertjes proeven

Om half twee verlieten we het restaurant en liepen naar de auto's die verderop geparkeerd stonden. Ik reed met schoonzoon Daniël mee terug, hij zette mij af op de Lisztstraat in Loosduinen, waar Arne een bierproefmiddag had georganiseerd voor de 'Haagse Biervrienden'.

Wij waren met vijf man en ieder had drie biertjes meegenomen die ter plekke - over vijf proefglazen verdeeld - uitgeschonken werden. Dit ging vergezeld met appeltaart en brood (zelf gebakken door Rob), kruidnoten en ander strooigoed, kaasblokjes en chips.

Een dag eerder had ik bij bierwinkel Alsem aan de Loosduinseweg voor deze gelegenheid drie mij onbekende biertjes gekocht. Eigenlijk wilde ik de biertjes kopen die ik een maand geleden op een terras in Durbuy (Ardennen) met smaak had genuttigd. Echter bleek dit een zeer lokaal biertje te zijn die niet bij Alsem verkrijgbaar was. Dan maar 'op de gok' een ander biertje gekocht, de Moinette Brune. 

Ik vond deze qua smaak wat tegenvallen: het is weliswaar een belgisch biertje, maar had een wat scherpe, hoppige bijsmaak. Robbert vond het een biertje met een engels accent. Als je eenmaal doordrinkt is het biertje redelijk te pruimen, al zal ik 'm niet snel opnieuw kopen.

Om in de sinterklaassfeer van deze dag te blijven: het Pepernotenbier van de HEMA kwam wel goed uit de bus, dat was niet het geval bij het Sinterklaasbier. Dat was het minst gewaardeerde biertje vandaag. 

Hoge ogen scoorde het Bokbier Frank, zelfgebrouwen door Frank Inklaar. Erg smakelijk, dit winnende biertje op deze dag. Op de tweede plaats kwam de Tesselaar Dukdalf, een zogeheten Quadrupel. Die andere huisbrouwer, Robbert, scoorde ook goed (derde plaats) met een eveneens heel smakelijk biertje 'Achter de duinen'.

'Welcome in Penradme'(? kon de naam niet goed lezen), het pepernotenbier en La Trappe Puur kwamen op de vierde, vijfde en zesde plaats. 

Het volgende bierproefevenement is nog niet bekend, maar het is niet onwaarschijnlijk dat dit pas volgend jaar gaat plaatsvinden. Dit ook gelet op de feestdagen die voor de deur staan. Gaat weer gezellig worden!

Trainingen hervat

Een van de laatste trainingsweekenden voor het coronatijdperk

Er was een tijd dat ik bijna elke dag (ochtend) een stuk hardliep. Nou ja, zeg tussen 1970 en 2020. Inmiddels is dat teruggelopen(!) tot drie keer in de week. Naarmate je ouder wordt, heb je nu eenmaal meer herstel nodig. Wandelen doe ik wel veel, tussen de vijf en acht kilometer per dag.

De afgelopen maand ben ik wel weer meer gaan trainen in groepsverband. Deze week heb ik zowel maandag als woensdag meegelopen met de groep waarvan Carel, Jos en Francis de trainers zijn. 

Maandag stond het volgende op het programma: 4-8-4-8-4 minuten in dl.3 tempo. Echter ging het niet lekker: ik had zware benen en last van mij knieën, dus halverwege de eerste acht minuten haakte ik af en ben teruggelopen naar de club, grotendeels wandelend.  

Woensdag ging het tot mijn eigen verbazing beter. Francis verzorgde toen de training. Zonder terugval kon ik de tachtig minuten (inclusief warming up) volmaken en goed bijblijven. Op het programma stond toen een duurloopje met daarin drie series van 5x30 seconden.  

Ook Ton, die al een hele tijd niet serieus had getraind, liep goed mee. Dus met een voldaan gevoel na het douchen en omkleden twee biertjes gedronken in het clubhuis. Met mate(n) uiteraard!

Twitterende kanaries en lentesprankels in november

Klimaatverandering: afgezien van de vergaande en vaak discutabele maatregelen, is over die trend amper meer discussie mogelijk. Vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw merkte ik een duidelijke verandering van het klimaat: vanaf dat moment waren er - een enkele uitzondering daargelaten - voortdurend hoge temperaturen in ons land, zeker in de winter. Ook nu is het nog lekker warm voor de tijd van het jaar.

Ook de kanarie van Jan Passchier is de weg kwijt. "Hij denkt dat het lente is: elke ochtend zingt hij dat het een lieve lust is" zei hij bij het koffiedrinken na de training. Dus ook in de dierenwereld wordt er druk getwitterd. Daar zal Musk wel blij mee zijn. Er is wel enige herkenning met die kanarie, want wie voelt niet dat sprankje opgewekte lente-energie? Komt vooral door het mooie weer, dat ook ideaal is voor buitensport.

Het is afwachten, want volgende week wordt echt herfstweer verwacht en of we naderhand een strenge winter krijgen... Het valt te bezien! Voor de energierekening niet te hopen, voor de Elfstedentocht wel.

Na een zomer waarbij het lopen op een laag pitje stond, heb ik mij inmiddels aangesloten bij de loopgroep van Carel en Jos. Dit enkele dagen na een gezellig etentje bij Pavarotti op Kijkduin, waarbij de trainers in het zonnetje werden gezet. 

De woensdag daarop voor het eerst meegelopen, op dat moment hadden we een baantraining met 10 x 400 meters. Best pittig en ik kon het ook niet lang volhouden. Uiteindelijk heb ik aan zes (of was het nou zeven?) meegedaan. Maar het was een goed begin.

De maandag daarop (deze week dus) stond een duurloopje van pakweg anderhalf uur op het programma maar dat werd teruggebracht tot een uur. Wel echter met 2x (5x30 seconden) in tempo 3. Dat klinkt niet zo heftig, maar met mijn weinige en korte trainingen van de afgelopen maanden was het toch heel wat. Afgezien van wat opspelende darmen de laatste kilometers, ging het - voor mijn gevoel - best goed. Geeft de burger weer moed!

En afgelopen woensdag een baantraining. Dat was echt wel pittig: 5x800 meter. Ook nu heb ik het niet helemaal 'vol' kunnen maken, heb één keer overgeslagen en de laatste keer hield ik het na 400 meter voor gezien. Na afloop gezellig thee en later een paar biertjes gedronken in het clubhuis, waar het na een lauwe zomer weer een beetje begint vol te lopen.

Verder nog iets bijzonders? Nou ja, Halloween natuurlijk vorige week in Vroondaal. En ook nog even op dinsdag met onze kleindochter Lily naar Avonturia gefietst om vlees e.d. voor Jax, de hond te kopen.

Avonturia is wel een aparte dierenwinkel, het is welhaast een mini-dierentuin. Zonder giraffen, leeuwen en tijgers maar wel met andere bijzondere dieren: tropische vissen in alle kleuren en maten, slangen, hagedissen en schildpadden, vogels waaronder vrolijke spreekvaardige papegaaien enzovoorts.

Mauritshuis revisited

En donderdag naar het Mauritshuis waar een schilderijenverzameling van de amerikaanse ondernemer Frick - 10 meesterwerken, waaronder werken van Rembrandt en Frans Hals - werd - en wordt - geëxposeerd. Een mooie tentoonstelling. Na een korte pauze met cappucino in het museumrestaurant nog even trap-op naar de bovenste verdiepingen om de vaste collectie oude meesters te bezichtigen.

Wel leuk is dat een van de kleinste schilderijtjes van die collectie - Bellenblazende jongen - door Casper Netscher (een verre voorvader van mij) is vervaardigd. En dat ook de naam Bredius, een bekende kunstverzamelaar aan het begin van de 20ste eeuw - regelmatig opduikt. Zoals menigeen misschien wel weet is dat ik jarenlang in Museum Bredius aan de Prinsengracht heb gewoond.

Het tweede (...) oktoberblog

Veel mensen gaan van Facebook af, vaak om goede redenen. Zelf merk ik dat ik FB vaak gebruik voor het delen van foto's en verwijzen naar mijn blog, al ben ik daar steeds minder actief op. Deze maand heb ik zelfs een absoluut dieptepunt bereikt met slechts twee berichten!

Dat komt door een combinatie van dingen: de focus ligt op privéleven, opvang van kleindochters, wandelen, lezen, schilderen en intensief volgen van de media (ook en vooral de zogenaamde 'alternatieve'). Bij de publieke omroep vind ik programma's als Mattijs gaat door, Chansons, Boerderij van Dorst en die kunstprogramma's zoals van Jeroen Krabbé e.d. ook nog goed te pruimen. Niet de andere 'alle neuzen dezelfde kant op' programma's.

Maar het minder bloggen komt vooral omdat over hardlopen, tot voor kort een wezenlijk onderdeel van mijn activiteiten, nauwelijks nog iets te melden valt. Er over schrijven wordt al gauw een beetje navelstaren in de marge. Dus ook een dieptepunt: trainen doe ik amper, het lukt mij amper om zonder pauzes in te lassen te lopen. Wel doe ik af en toe mee aan een loopje (hooguit vijf kilometer) en zelfs dat voelt tegenwoordig als een heel eind. Daar moet (van mijzelf) verandering in komen. 

Het hardloopvlammetje smeult nog steeds van binnen, en ook al zit er amper enige snelheid meer in het lijf (vooral de benen) en heb ik vaak last van andere fysieke ongemakken, ben ik toch voornemens om regelmatiger te gaan trainen. Vooral met een groep, al was het maar voor de structuur en het duurvermogen, want daar schort het aan. 

De afgelopen week was trouwens best leuk. Uiteraard toch weer enkele herfstwandelingen gemaakt, bovenstaande foto's zijn op Landgoed Ockenburgh en in het Hyacintenbos gemaakt.

En van die vrijdagavond in Vroondaal had ik op FB al een voorproefje gegeven. Bijna de hele (nieuwe) wijk met straatnamen van 'oude schrijvers' (Selma Lagerlof, Ernest Hemingway, enzovoorts) was in Halloweensfeer opgetuigd. Niet zo gek, want de wijk is vrijwel geheel bewoond door jonge gezinnen, en Halloween is in ons land toch een betrekkelijk 'jong' fenomeen. Toegegeven, het is alweer iets dat uit Amerika is overgewaaid, zolang dat niet ten koste gaat van onze eigen tradities zoals het sinterklaasfeest vind ik het best. Aanvulling okee, maar ja, 'vervangen' is tegenwoordig geen vies woord meer. Het is dus afwachten...

Ook paddo's in Madestein...

Alweer twee weken geleden dat ik iets postte. Dat komt omdat er weinig structuur is op loopgebied - soms komt het er domweg niet van door andere activiteiten - en ook waren er - zij het vage - fysieke problemen die het lopen bemoeilijkten en die de twee, drie trainingen in de week aanmerkelijk bekortten. Ik liep als de spreekwoordelijke natte krant. 

Wel dagelijks de paden op, de lanen in. Twee à drie keer per week vanaf De Vruchtenbuurt naar Vroondaal en terug, en afgelopen zaterdag (bijvoorbeeld) met trein en bus naar Overveen om in Buitenplaats Elswout paddenstoelen te fotograferen. Je moet toch wat in dit seizoen.

Toch lijkt het nu, gerekend vanaf zondag, wat hardlopen betreft, beter te gaan. Zondag was de Kopjesloop in Delft en daar ging ik heen, deels met de tram en van daaruit met de auto. Jan G. en ik kregen namelijk een lift van Ellen en Eric. Zelf deed ik mee aan de 5km, en dat leek aanvankelijk (voor mijn gevoel) goed te gaan, maar na 2,5 kilometer kreeg ik dusdanige darmklachten dat ik ben uitgestapt en wandelend door het bos de weg terug naar het start- en finishgebied heb gevonden. Een heuse DNF dus, maar toch had ik er geen slecht gevoel over omdat het lopen 'an sich' een stuk soepeler ging dan de afgelopen maanden.

Dat bleek ook dinsdagochtend. Toen wederom kort, maar plezierig getraind met zes tweehonderdjes tempo en ook de laatste vijf minuten voluit. Zo'n veertig minuten al met al, inclusief warming up en inlopen. 's Middags weer naar Vroondaal met de benenwagen. In De Heemtuin zowaar nog wat paddenstoelen gespot. Die gaan hierbij....

In chronologische volgorde: Beurszwam - Tondelzwam - Geschubde inktzwam - Reuzenchampignon - Goudvliesbundelzwam - Porseleinzwam - Parasolzwam - Berkenboleet