De pittoreske kant van Rotterdam

Even een terugblik op de afgelopen dagen. Vorige week zaterdag ging onze kleine maar vertrouwde wandelgroep 'De Doornvogels' wandelen in Rotterdam. 

Na koffie te hebben gedronken in een uitspanning bij het Centraal Station, gingen we op weg. Het werd een echte stadswandeling ditmaal. We liepen eerst langs het water van de Heemraadsingel waar diverse opvallende kunstwerken staan, waaronder de drie houten appels van Cees Fransen en een grote zilverkleurige motor.

Het was zeker niet de eerste keer dat wij deze stad bezochten, maar de wandelingen zijn altijd weer een beetje anders. Ditmaal vooral omdat Delfshaven een belangrijk onderdeel van de wandeling vormde. Een opvallend stadsdeel dat associaties oproept met zeeuwse plaatsen als Middelburg, Veere enzovoorts. Delfshaven is een zogeheten bestuurscommissiegebied van Rotterdam, dat vroeger deel uitmaakte van Delft. Nadat het in 1795 zelfstandigheid verkreeg werd het in 1860 geannexeerd door Rotterdam.

Ongepland kwamen we langs een kerk. Onze steelse blikken naar binnen trokken de aandacht van een aldaar aanwezige dame en een rijzige heer, die ons nodigden verder te komen. De dame gaf vervolgens een korte rondleiding door de kerk, waarbij wij allengs meer te weten kwamen van de geschiedenis van de Pelgrims Vaders, zo heet ook de kerk. Meer info hier! 

Na het bezoek aan deze kerk liepen we door langs het water en kwamen we na enige tijd aan bij het gebied rond Hotel New York. Onderweg zagen we veel beelden, met als meest opvallende het Slavenmonument. 

Eerder zagen we in de verte drie personen 'abseilen' van de Euromast. Zij liever dan ik, maar ik heb dan ook hoogtevrees.

 
Ook nog even met de watertaxi het water overgestoken naar Hotel New York, waar we in het parkpaviljoen de lunch genoten. Zelf bestelde ik een erg smakelijke pittige warme currysoep. 

Laatste bezienswaardigheden van deze dag waren de 'Lost Luggage Depot' van Jeff Wall langs het water en het herdenkingsmonument. Nog steeds aangrijpend, al die namen van jonge - veelal joodse - kinderen die in WO II het leven lieten.

Wat verder de afgelopen dagen?

Uiteraard de gebruikelijke sessies in het krachthonk, dagelijkse wandelingen en af en toe wat hardlopen (korte stukjes, maximaal een half uur).

Verder enkele bezoekjes gebracht aan oude vrienden (Bas, Tom, Ria) waarvan ik - herkennen jullie dat? - het gevoel kreeg hen een beetje te hebben veronachtzaamd de afgelopen jaren. Het was in alle gevallen een leuk weerzien, alsof de tijd had stilgestaan. Je pakt meteen de draad - soms van dertig, veertig jaar geleden - gewoon, op een natuurlijke manier weer op. Ik denk er toch over om in de nabije toekomst wat kleinschalige reunietjes te entameren.

En ook nog naar het Filmhuis, maar daarover later. Anders wordt dit bericht te lang....