Het was een wonderlijke zondag. Ik zou vijf kilometer gaan lopen bij de kopjesloop in Delft die morgen, maar het is er niet van gekomen. Omdat de tram waarmee ik normaliter reis vandaag niet reed, kon ik - via bemiddeling door Jan G. - met Erik en Ellen meerijden.
Ik vertrouwde er op dat er alternatieve manieren waren om op de plaats van bestemming te komen. Dus de OV-wijzer geraadpleegd, ik moest bij De Koplopers zijn en daar in de buurt stopte een bus. Na een tram- en treinreis via Laan van NOI naar Delft, nam ik de bus (30) naar Delfgauw en vanaf de bushalte was het nog een stukje lopen. Echter bleek daar wel het secretariaat van De Koplopers gevestigd maar dat was niet de plek waar de start en finish was.
Het werd uiteindelijk toch nog een stevige wandeling van drie kwartier voordat ik op de plaats van bestemming was. Een joggende heer aan wie ik de weg had gevraagd, kwam later bij Ikea langszij, maar ditmaal in zijn auto. "Stap maar in, ik breng je naar de start". Dat was mooi! Na enig zoekwerk en omrijden kwamen we uiteindelijk bij de start aan. Ik dankte David - zo had hij zich desgevraagd voorgesteld - voor zijn behulpzaamheid maar voelde mij wel een beetje schuldig dat ik hem niets kon aanbieden. Snel liep ik naar het clubgebouw van DES om mijn startnummer op te halen en mij gedeeltelijk om te kleden. Ik had nog maar tien minuten. Toen ik uiteindelijk het pad naar de start afliep, hoorde ik dat het startsein gegeven werd.
Er waren ditmaal - voor kopjesloopbegrippen - veel deelnemers, op de 5 maar vooral op de 10 kilometer. Dat had te maken met dat deze editie deel uitmaakte van de regionale 1 van de 4 lopen.
Ruim anderhalve minuut nadat de meute was vertrokken, ging ik van start. Ik zou de achterste lopers wel kunnen inhalen dacht ik, maar na 500 meter kwam er een loper terug: het was Jan G. die niet goed op dreef kwam vanwege spierpijn: daags ervoor had hij lang en hard getraind. Ik besloot met hem terug te lopen naar DES, waar we koffie dronken en weer teruggingen om lopers op de vijf kilometer te zien finishen.
Alzo geschiedde! Naderhand mocht ik wel mee terugrijden met Erik en Ellen. Jan en ik kregen niet alleen die lift maar werden ook nog eens getracteerd op enkele smakelijke pitloze mandarijntjes. En eenmaal thuisgekomen, toch nog een paar kilometertjes gelopen, dus al met al toch nog wel in beweging geweest.
Maar eerlijk gezegd gaat het nog steeds niet optimaal wat het hardlopen betreft. Uiteraard moet ik aanvaarden dat de leeftijd een grote rol hierbij speelt, maar thuis gaf de weegschaal 82 kilo aan, wat voor mij veel te zwaar is (om nog een beetje uit de voeten te kunnen). Toch maar weer nog strenger zijn op wat ik in mijn mond stop....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten