Muziek en politiek in veelbewogen week

Weet u nog? In mijn vorige bericht had ik het over de hardloopschoen die ik was kwijtgeraakt na de Voorschotenloop. Maar ik heb 'm weer terug! 

Dat zat zo: maandag belde ik op goed geluk naar de organisatie en kreeg iemand aan de lijn die mij aanraadde de bak gevonden voorwerpen te doorzoeken, in de gang van de kleedruimte. 

Eerst op donderdag had ik de gelegenheid om naar Voorschoten te gaan, waar ik na een lange wandeling bij het sportpark aan kwam. Een groep padvinders ging juist naar binnen. Gelukkig, de tent was open!  In de gang van de kleedkamers zag ik de chef materiaalbeheer een tukje doen in zijn werkruimte. Ik wilde hem niet storen en ben zelf maar even gaan zoeken in de grote curver, En waarachtig: helemaal onderop een stapel vergeten kledingstukken en ander schoeisel vond ik de verloren zoon. Hoera!

Terug weer een flinke tippel naar het station gemaakt en onderweg wat foto's gemaakt (uiteraard)...

Het was in veel opzichten een veelbewogen weekje, met op mijn verjaardag (dinsdag) met de familie uit eten naar Dozo Sushi en Grill Restaurant in de Prinsenstraat. Ik moet zeggen: het was allemaal superlekker. Thuisgekomen, had ik nog puf om een appeltaart te bakken voor de krachthonkvrienden op woensdagochtend.

Donderdag had ik dus die Voorschoten-wandeling (al met al zo'n veertien kilometer), maar ook zaterdag weer een stevige wandeling gemaakt. Dit bij wijze van 'voorlopen' van een route die ik op 1 april ga lopen met het maandelijkse wandelgroepje.

Vanaf zorgboerderij Pluk een rondje door de heemtuin H.J.Bos gemaakt, vervolgens via de mij overbekende route door Madestein en langs het water naar De Uithof. Op weg daarheen ongeveer twee kilometer langs de weg gelopen tot aan de ooievaars waar het inmiddels vertrouwde echtpaar wederom bezig was met de opbouw van hun nest. 

Daarna via een omweg door De Uithof terug naar Madestein en vervolgens Villa Ockenburgh, waar ik op het buitenterras uitblies met een beker cappuccino en een muffin. Moet bekennen dat ik er wel een beetje doorheen zat, de hele weg had ik last van de harde koude wind, bovendien ben ik lange wandelingen zonder rustpauzes niet meer zo gewend.

Ook gelet op de veel regen belovende weersvoorspelling, had ik geen zin om daags daarna, op zondag dus, te gaan lopen bij de HRR. Maar toen ik vanmorgen opstond voelde ik mij wonderwel: geen vermoeide benen, alles draaide soepel en ik besloot toch te gaan.

Met het OV naar Groenendaal, waar ik ruim de tijd had voor na-inschrijven (vijf kilometer), social talk, omkleden en een stukje inlopen. De HRR had koffie met appelgebak in de aanbieding, maar daar heb ik pas na afloop van de loop gebruik van gemaakt.

Het lopen ging qua gevoel een stuk beter als vorige week in Voorschoten. Maar het ging wellicht iets te snel de eerste kilometers want op het laatst kakte ik in en moest zowaar een minuutje wandelen, nota bene in de laatste kilometer. Dat resulteerde in een tijd van ruim 34 minuten.

Het gerucht ging dat Sigrid Kaag ook meedeed aan de vijf kilometer. Ik heb haar niet gezien, maar uit de uitslagen bleek dat zij nog achter mij zat. Oh jee, werd ik gevolgd?!...

Na de loop ging ik 'middags naar Villa Ockenburgh. Mijn aangetrouwde neef Jan Essenberg had weer  een muzikale middag georganiseerd met gratis optreden van de band Jerrycan. Tijdens hun optreden vloog een roodborstje van hot naar her door de ruimte en zong het hoogste lied. Kennelijk kon de gevleugelde artiest de muziek van de band waarderen, en dat leek wederzijds.