Beach Run mega-zwaar

Dit weekend staat in het teken van de jaarlijkse Beach Challenge: op zaterdag (vandaag dus) is de triathlon voor diverse categorieën. Dat belooft wat, en dan heb ik het vooral over de weersomstandigheden: het wordt tropisch warm met aan de kust temperaturen van om en nabij de 33 graden.

Gisteren kregen de deelnemers aan het eerste onderdeel, de Beach Run, al een voorproefje te verstouwen van wat de atleten vandaag te wachten staat. Zelf had ik mij vooringeschreven voor deze loop. Ruim van tevoren zelfs want vorig jaar was ik te laat en de organisatie laat een maximaal aantal lopers toe.

Om 19:30 zou de start van de 10 km zijn. Ik was ruim op tijd, rond kwart over zes. Fiets gestald bij Bicyclette aan het begin van de duinen, naar de inschrijving gelopen. Anders dan andere jaren was deze niet op het Deltaplein, maar op het strand zelf. Er was een grote tent opgezet even vóór de strandpaviljoens Gotcha en Titus. Daar kon je je startnummer en chip ophalen. Toevallige samenloop van omstandigheden: terzelfdertijd dat de Beach Run plaatsvond, had mijn dochter met haar collega's van school een etentje bij laatstgenoemde strandtent, dit ter afsluiting van het (werk)seizoen. Nadat ik mijn startnummer had opgehaald, mij had omgekleed en diverse mede-lopers (onder wie Jan Groeneveld en Hans Verbeek) had begroet, liep ik daarheen om haar en haar collega's - waarvan ik een aantal ken - even snel te begroeten.

Het was bloedje- en bloedjeheet, het strand was tjokvol afgeladen met zonnebaders en zelfs tot aan de vloedlijn zakte je diep weg in het mulle zand, dus er viel nauwelijks in te lopen. Dat heb ik ook niet gedaan, bovendien was de temperatuur - zal het 32 graden zijn geweest? Minstens! - al genoeg 'warming up'.


Eerst gingen de 5 km lopers van start, iets later dan de geplande tijd van 19:00 uur. Na de start moesten zij een stukje over het strand, spitsroeden lopend tussen de badgasten, dan linksaf naar boven en via de duinen weer terug naar het uitgangspunt waar tevens de finish was. Al snel werd duidelijk dat zelfs deze relatief korte afstand voor een groot deel van de lopers al te heftig was: enkele werden onderweg onwel, bevangen door de hitte en het zware parcours en moest de ambulance er bij komen.

Je zag het ook aan de tijden: de winnaar van de 5 km, clubgenoot Jeroen van Aken (normaal goed voor 15, 16 minuten) kwam amper onder de 22 minuten (21'54'') over de finish en had een groot gat geslagen: Maikel van Gemert, eveneens Haag Atleet, kwam als tweede over de streep in iets meer dan 24 minuten. De uitslagen van de 5 km. staan trouwens al online, die van de 10 km komen nog.

De start van de 10 km werd trouwens nog iets uitgesteld omdat de 5 km lopers aanzienlijk meer tijd nodig om de finish te bereiken dan van tevoren verwacht. En degenen die het hadden gehaald - ook ervaren en geharde atleten - waren unaniem in hun oordeel: "Het was (bijna) niet te doen". Zij waarschuwden ons om 'geen gekke dingen te doen', heel rustig te starten en elke gedachte aan 'een tijd' compleet uit het hoofd te zetten.

De organisatie was naar aanleiding van dit slagveld ook al tot een conclusie gekomen. Omgeroepen werd dat vanwege de uitzonderlijke omstandigheden de start van de 10 km. werd uitgesteld tot 20:00 uur, daarnaast zou het parcours worden ingekort. Langs het parcours zouden drie drinkposten zijn, de lopers werd op het hart gedrukt om daar ruim gebruik van te maken.

Toen wij uiteindelijk van start gingen, werden ons twee ronden van drie kilometer in het vooruitzicht gesteld. Meteen al vanaf het strand naar boven, naar het Deltaplein, en bij Hotel Atlantic direct linksaf de duinen in. Tot zover leek het op het parcours zoals dat vorige jaren was. Maar in de duinen werd het zwaar, er werd bijna alleen maar geklommen en ook nog eens door mul zand. Constant stokkende adem. Kwam ook door de warmte en de smog, er was daarvan een hoge concentratie in de lucht. Vooral het klimmen deed mij de das om, al snel moest ik duin-op steeds wandelen, duin-af en op de zeer sporadische vlakke stukjes kon ik de schade beperkt houden. En op het strand was er ook alleen maar mul zand. Een aantal loopmaatjes hielden het bij de eerste ronde voor gezien. Daar kon ik mij van alles bij voorstellen maar ik ben toch doorgegaan. Toen ik na de tweede ronde over de finish kwam, had ik 56 minuten gelopen. Toen bleek dat het parcours toch langer was dan zes kilometer, namelijk 8.3 km.

Uiteindelijk, gegeven de omstandigheden en kijkend naar mijn medelopers, toch nog goed gelopen. Na afloop even het geteisterde lijf drooggedept, droge kleren aangetrokken en met Helmie (ook zij heeft het zwaar gehad) en Rutger (derde man op de 8.3 km) wat gedronken. Het bleef lang heerlijk op het strand, de temperatuur was tegen zonsondergang zeer aangenaam en de zonsondergang zelf van grote schoonheid.

Weer even later gingen Karin Dee en Sandra Klein bij ons aan tafel zitten. Nog een drankje genomen. Karin gaat vandaag aan de bak voor de triathlon. Petje af! Of nee, petje op, want het wordt weer akelig heet. Zelf heb ik mij als vrijwilliger aangemeld, ik ben een van de parcourswachters bij het fietsen. Uitetaard komt ook van deze zaterdag nog een verslag!