Afscheid van een bijzonder mens

Gistermiddag hebben wij in Zoetermeer afscheid genomen van Erica de Wit, een bijzondere vrouw die deel uitmaakte van onze vriendenkring uit de jaren zeventig. Zij is vorige week op 78-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van - een teruggekeerde - eierstokkanker.
Het was een mooie bijeenkomst met diverse sprekers waaronder haar beide dochters en een van haar kleindochters. Mede door deze toespraken ontwikkelde zich het beeld van een bijzondere vrouw, moeder en oma met een grote, warme belangstelling voor de medemens. Zoals een andere spreekster naderhand treffend zei; ze was 'Een Mensch'.

Zelf was Erica ooit professioneel danseres en daarnaast paranormaal begaafd. Zij was helderziend en kon rake voorspellingen doen, al zat zij er ook weleens naast. Maar het was wel deze gave waardoor zij veel mensen enorm heeft geholpen. Dat bleek ook uit een spontane toespraak van een van de aanwezigen - Eppo, ooit de oprichter van het destijds befaamde restaurant Charcoal aan de Denneweg - die aan de hand van een zeer persoonlijk en opmerkelijk verhaal aangaf dat hij er zonder Erica's steun mogelijk niet meer zou zijn geweest. Zij heeft hem jarenlang en volstrekt belangeloos gecoachd.

Zelf heb ik Erica leren kennen op de avond-HBS, zij was twaalf jaar ouder maar ging graag met jongere mensen om omdat - zo begreep ik - zij de meeste mensen van haar leeftijd maar saai vond.

Zo kwam zij ook bij de 'clan' die, alhoewel wij elkaar nog maar weinig zien, nog steeds door een onzichtbaar web van gemeenschappelijke herinneringen en - vooral levensbeschouwelijke - interessen bijeen is gebleven. Ook al is iedereen zijn of haar eigen weg gegaan, de bijeenkomsten en avondjes van deze 'clan' maken - voor de een wat meer, voor de ander wat minder maar onmiskenbaar - deel uit van het collectieve geheugen. Dat komt vooral doordat die vriendenkring erg hecht was destijds, wij maakten menig uitstapje en jarenlang kwamen wij elke vrijdagavond bijeen om onder het genot van een drankje en een hapje - veelal op de grond zittend want zo ging dat toen - over de bijzondere dingen des levens te praten.

Deel van de 'seventies-clan' in de Ardennen

Dat gebeurde meestal bij mij thuis maar ook de avondjes bij Erica staan in mijn geheugen gegrift.
Erica woonde tot voor kort aan de Frankenslag in Den Haag. Met name in die roerige jaren zeventig ontving zij daar haar vrienden onder wie allerlei studentikoze, excentrieke en filosofisch-spiritueel ingestelde types. Astrologen, studenten, kunstenaars. Er zat ook een hoogbegaafde schrijver bij.
Het waren vrolijke en geruchtmakende bijeenkomsten met al deze halve en hele hippies, maar het bleef altijd leuk, geen excessen, er werd wel menige boom opgezet maar geen rare excessen met drugs en dergelijke.

Deel van seventies-clan 40 jaar later...