Naweeën kerkpolderloop: PADOEM PATSSS-AAAA!!

Beetje gekke dag dinsdag. Na een ochtendje oppassen eerst een stukje hardgelopen, wat niet echt 'lekker' aanvoelde met stroeve benen en pijnlijke knieën. Ongetwijfeld mede door een ophoping van vermoeidheidsstoffen na die vijf kilometer afgelopen zondag. Daarom niet continu hardgelopen, maar bij elkaar toch zo'n uurtje bezig geweest.

's Middags op de fiets - met schop - naar Vroondaal en flink wat gespit en onkruid verwijderd in voor- en achtertuin-in-wording.

Maar wat heet, onkruid. Wat mij betreft een achterhaalde term, het zijn allemaal - weliswaar wilde - planten. Is allemaal komen aanwaaien wat niet zo gek is want de nieuwe woonwijk grenst aan natuurgebied Madestein. Smeerwortel, perzikkruid, hanepoot, brandnetel, dat werk. Maar goed, onkruid is het wel in de zin van: overwoekerend en in veel gevallen doorwortelend, waardoor sommige planten steeds opnieuw opduiken. Met heet water en/of natuurazijn kan een en ander effectief worden bestreden.

Drie vuilniszakken vol groen, maar ik was nog niet klaar. Er moest nog aardig wat verwijderd worden en ook de schop - van huis meegenomen - is gisteren (woensdag) wederom niet ongebruikt gebleven.

Ook toen twee uur lang gespit, onkruid verwijderd en nog eens drie grote vuilniszakken gevuld. Toen vond ik het welletjes, mijn rug ging opspelen en het leeuwendeel is nu wel gedaan.

Maar nog even terug naar de dinsdag. Na het avondeten naar Delft, met de bus. Reden was dat ik wat vergeten spulletjes ging ophalen bij Onder Ons. Twee weken terug had ik daar - na de Kerkpolderloop bij IJsclub Bertus - mijn (oude) wedstrijdschoentjes, short, shirt en sokken laten liggen.

Gelukkig hing een en ander er nog, tussen heel wat andere spulletjes. Er wordt dus wel meer vergeten door deze en gene...

Nu weer terug naar gisteren, de woensdag. Vanaf Vroondaal terugfietsend naar huis, nog even gestopt bij De Heemtuin en daar een rondje gewandeld. Veel groen en zomerbloeiers, en ook veel vlindertjes gezien waaronder bruin zandoogje, hooibeestje, bont zandoogje, diverse witjes en de atalanta.

Woensdag dus, zoals gezegd, weer getraind maar nu met de groep. Het programma stelde niet veel voor, 'slechts' een duurloopje - grotendeels door de duinen - onder leiding van Sandra. Makkie toch? 

Dat zou je zeggen, maar mijn god, wat ging het zwaar. Mijn benen wilden niet, elke stap deed pijn. Na een half uur - we waren inmiddels voorbij Kijkduin - haakte ik af en ben zo goed en zo kwaad als het ging teruggelopen. Eenmaal terug op de baan, nog een rondje of twee 'blootvoets' op het gras uitgelopen met zowaar nog een paar sprintjes. Al met al had ik er zeventig minuten op zitten.

Waarom het zo zwaar ging, geen idee. Of eigenlijk wel een idee (combinatie van amper hersteld van de Kerkpolderloop, veel van hot naar her gaan op mijn zwaar trappende stadsfiets, knieklachten en urenlang spitten in een tuin) maar hoop weer snel 'lekker' te kunnen lopen.

Overigens ging het afgelopen zondag 'als een zonnetje' in Delft. Daarvan getuigen ook de foto's, die Dries Smit maakte van de lopers. Jullie zien wel aan onze gezichten hoe ontspannen en relaxed het ging :-) :-)....

De uitslagen staan nog (steeds) niet online, maar goed, dat is alleen interessant voor de deelnemers. Wel grappig was dat een heuse BN-er in de persoon van Howard Komproe (cabaretier en onder andere bekend als presentator van het TV-programma Kaboem Patsss), een van die deelnemers was. En dat bij zo'n kleinschalig 'verborgen' loopje. Misschien juist wel daarom, je wordt daar niet zo snel herkend en dat is ook wel eens lekker als BN-er...;-)

Polderend het weekend door

Nederland polderland. Polders genoeg gezien dit weekend, en het is mij goed bevallen.

"Let me tell you 'bout the birds and the bees, and the flowers and the trees, and the moon upperbove, and a thing called love" zong Sam Cooke al. Leuk liedje, maar plaatjes zeggen meer dan duizend woorden. Op Facebook had ik al de nodige foto's geplaatst die ik tijdens een wandeling door De Broekpolder maakte.

Dat was afgelopen zaterdag: veel natuurschoon, vlinders, bloemetjes en bijtjes. En vogels, waaronder de kleurrijke maar erg snelle puttertjes, ik kon ze niet voor mijn lens 'vangen'.  En weer geen wielewaal, hoewel hij daags ervoor door diverse mensen is gehoord en zelfs gespot. Maar kom op Fred, je hebt de ijsvogel al gezien afgelopen week: je kunt nu eenmaal niet alles hebben.

Mooi gevalletje van schutkleur: de groene sabelsprinkhaan...

Zondag was het weer Kerkpolderlooptijd. In de jaren vijftig gingen we naar de kerk (tenminste, een aanzienlijk deel van de bevolking), nu is het zondagsritueel het sportevenement. Beetje rare analogie, ik weet het, maar als je een loop in de Kerkpolder organiseert is dat het spreekwoordelijke schot voor open doel.

Die ochtend stond Jan G. al vroeg voor de deur, wij konden met Zier meerijden. Even snel koffie gedronken, waarna we met Zier - die beleefdheidshalve voor de deur stond te wachten - naar Delft togen. We waren al vroeg op de plaats van bestemming, zó vroeg dat de inschrijfploeg zich nog niet had geìnstalleerd.

Ook Mulay was er weer met een aantal van 'zijn' Spartanen. Eerst even 'met z'n allen' koffie of thee gedronken, daarna omkleden en inschrijven.

Vervolgens hebben wij nog een stuk ingelopen en andere warming up oefeningen gedaan in de overdekte hal van het sportcentrum. Dit onder leiding van Mulay.

Daarna naar de start, waarbij de lopers werden verzocht achter de startstreep plaats te nemen. Het duurde even totdat het startsein werd gegeven. Lekker gelopen, ondanks een kort buitje en een stevige wind 'bijna tegen' de eerste twee kilometer. Hoe dan ook leidde het in mijn geval tot een weer iets snellere tijd dan vorige week, 25'58''. Maar belangrijker dan de tijd was het gevoel, ben onderweg niet ´ingezakt´.

Reisgenoten Jan G. en Zier gingen ook als de brandweer, en olijke Nanda liep onder de 23 minuten!

Bas van Binnendijk maakte niet alleen foto´s, maar liep ook mee. Hij mailde mij nog een foto van mijn persoontje bij de finish.

Na de loop - en het douchen en omkleden - weer even bijeen gezeten met onder anderen Mulay, Marlon, Mattijs, Michel en Hizkia.

's-Middags bracht Zier ons thuis. Kort daarna ging ik even de stad in om een cadeautje te kopen voor een vriend die zijn verjaardag niet wilde vieren. Zijn gade dacht daar anders over en had op het laatst een 'verrassingsparty' georganiseerd. Het werd een gezellig tuinfeest waarbij we het geluk hadden dat het niet regende en - integendeel - de zon zich min of meer uitbundig liet zien...

Wat leeft en groeit, kruipt, vliegt en... rent!

Na de training zat het merendeel van onze groep bijeen in de kantine om thee te drinken. Met dank aan Peter! Het gesprek kwam op een fietstocht die hij meer heeft ondernomen, vanaf Den Haag zuid-west tot even na Noordwijk. En wie er zin had om ditmaal mee te gaan. Hij had het ook over de herten die hij onderweg soms tegenkomt.

Zelf ga ik elk najaar naar de hertenbronst kijken en er zo mogelijk foto's van maken. Eerst de edelherten op de Hoge Veluwe (medio tot eind september), daarna de damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen (eind oktober). Klik op de links om het verschil te zien.

Maar goed, dit was zomaar een tussendoortje. Zover is het nog niet, ik bedoel de hertenbronst.

Maar hoewel ik geen echte fotograaf ben vind ik het wel leuk om plaatjes te schieten van 'wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit' zoals Dr. Fop I. Brouwer elke week in het radioprogramma 'Weer of geen weer' zijn natuurcolumn afkondigde. Was in de jaren vijftig...

Vandaar dat niet alleen herten, maar ook andere dieren waaronder amfibieën, reptielen, vogels en insecten die je op je pad tegenkomt, vereeuwigd worden. Voor zover dat lukt uiteraard.

Vandaag waren er veel vlinders te zien. Opvallend daarbij is dat de 'vlinderdichtheid' per wijk verschilt. In de Vogelwijk bijvoorbeeld zag ik er vandaag aanmerkelijk meer dan bij ons in de buurt, bijna een kilometer terug. Eén buddleja in een Vogelwijkse voortuin werd erg druk bezocht, ik zag tegelijkertijd atalanta's, gehakkelde aurelia's, citroenvlinders, koolwitjes en nog meer van dat fladderende spul.

Maar ook in onze tuin geen klagen, ik zag er zelfs een die ik niet kon thuisbrengen, een geelachtig gekleurde spanner. Verder ook hier witjes, boomblauwtjes, aurelia's en atalanta's.

Tweehonderdjes als minutenwals

Waar het wel zover mee was: de maandagavond-training. Sanny was trainer van dienst. Na het inlopen, de oefeningen, de loopscholing en de inleidende versnellingen kwamen we tot de kern van het programma: maar liefst achttien 'tweehonderdjes', in drie series onderverdeeld van 6 x 200m, met 30 seconden herstel tussen de tempo's en 5 minuten herstel tussen de series.

Omdat, in tegenstelling tot wat je op grond van dit programma zou verwachten, de training niet op de baan plaatsvond maar 'buiten' in de duinen en op landgoed Ockenburgh, werden de tweehonderdjes 'één minuutjes'.

Hoe dan ook, het was lekker rennen geblazen. Na die vijf kilometer van zondag zou het wellicht een probleem worden, maar dat was geenszins het geval. Alle tweehonderdjes netjes afgewerkt.

Paradepas na Kerkpolderloop

Ditmaal schitterden de beide Jannen door afwezigheid bij De Kerkpolderloop. De ene keek vandaag uit op het groene veld van Feyenoord, de ander is als de wiede wieringa naar Frankrijk afgereisd. Dus ging ik met het openbaar vervoer naar de Mozartlaan in Delft. Wat prima te doen is, want met de bus (lijn 23 met overstap op bus 37) ben je daar in drie kwartier.

Ditmaal was het startpunt van de Kerkpolderloop bij het oude vertrouwde Onder Ons, thuishonk van IJsclub Bertus. Echter weinig ijs vandaag. Op deze overwegend bewolkte dag was de temperatuur ronduit aangenaam, zij het dat de luchtvochtigheid hoog was. En dat hebben we gemerkt, vooral na afloop toen zelfs een cooling down, een douche en tien minuten 'ff rustig zitten' in nagenoeg ontklede toestand niet konden verhinderen dat het transpiratievocht bleef stromen. Een gratis sauna was het.

Maar goed, het loopje ging lekker. Ditmaal in normaal tempo de vijf kilometers volgemaakt. In het begin had ik Leen Harteveld en Hannie de Jong die ongeveer twintig meter voor mij liepen als richtsnoer maar van lieverlee (na anderhalve kilometer) passeerde ik hen in een tempo dat ik wist te handhaven. Ik liep ook op enkele andere lopers voor mij in maar Hizkia ging mij (uiteraard) wel voorbij. Dat resulteerde uiteindelijk in een tijd van 25'55'' op mijn klok en exact 26 minuten op de tijdklok aan de finish, wat toch een verbetering van tien tot vijftien seconden ten opzichte van vorige week betekende.

De onvolprezen Bas van Binnendijk - die naast goed fotograferen ook snel kan lopen - maakte nog een foto van mij vlak na de finish.

Van onze club Haag Atletiek waren naast mijn persoontje ook Hizkia en Michel aanwezig, ook zij zijn al een aantal jaren trouwe kerkpoldergangers. Verder Cor van der Berg, die met zijn 81 jaren nog steeds (veel en vaak) hardloopt en er uitziet als een fitte zestiger. Na afloop met hem, zijn vrouw en de vroegere organisator van de Kerkpolderloop wat nagepraat. Van Sparta waren Mattijs, Karin van Gorp en Harry Oosterveen aanwezig, stuk voor stuk snelle lopers. Maar goed, laten we het verdere 'name droppen' maar achterwege want als je daar aan begint vergeet je de helft (dan moet je het ook niet doen Fred. Okee...).

Kinderparade

Eerder dan gebruikelijk is na zo'n kerkpolderloop was ik thuis. Kwestie van eerder weggaan en een goede aansluiting met de bus(sen). Even in de tuin gezeten met een goed boek, daarna haalde dochter Daphne ons op en zijn we naar De Parade gegaan.

Eigenlijk had ik zaterdag naar De Parade willen gaan, maar degene met wie ik had afgesproken bleek geveld door een zomergriepje dus dat ging niet door. Het zag er dus naar uit dat ik een jaartje zou moeten overslaan.

Irene, Ruud en Jolanda gespot op De Parade

Toch vanmiddag nog iets van het Parade-sfeertje opgepikt hoewel we geen voorstellingen hebben bijgewoond. Het was erg - maar gezellig - druk. Uiteraard ook bekenden gespot - en daar ook een praatje mee gemaakt - en kleindochter Chloë maakte met haar mama een ritje in de zweefmolen.

Daarna bij de dame die voor iedereen een appeltje te schillen had een appeltje gekocht en bij de snoepkraam wat ouderwets snoepgoed gescoord. Daarna hebben we nog een uurtje doorgebracht in de speeltuin verderop in het Westbroekpark, tegenover rosarium en wokrestaurant. Waar we tussen de vele ouders ook een heuse BH-er (Bekende Hageneze) zagen, Barbie...

Allemaal beestjes

Als er één moment in de week is waarop je de kans hebt de tandjes uit je lijf te lopen, dan is dat wel op woensdagavond.

Gisterochtend was ik niet in het krachthonk, druk bezig in huis en de stromende regen stimuleerde ook niet echt om naar buiten te gaan. En 's middags op pad om een fiets uit te zoeken voor mijn vrouw (nog voor haar verjaardag). Dochterlief reed ons naar diverse fietsenwinkels, onder andere in de Waldorpstraat, de Loosduinseweg en de Volendamlaan. We zijn er bijna uit.

's Avonds wel meegetraind. Op het programma stond een duurloopje met een kern van vijf keer één kilometer in 15 km tempo. Dus best een behoorlijk tempo maar zeker niet alles uit de kast.

Wij liepen naar het duinpad dat begint bij het veldje naast de De Savornin Lohmanlaan, en van daaruit naar Kijkduin en vervolgens een stuk over het fietspad langs de kust en weer terug. Het gekke is dat je zelf aanvoelt wat dat is, 'een 15 km tempo', in mijn geval kwam dat neer op tempo's van tussen de 5'10'' en 5'30'' (beetje ruw geschat, op basis van info op mijn klokje en van Arie). De derde kilometer ging door de duinen terug, met wind tegen in één lange 'vals platterige' klim. Moest echt werken om überhaupt rond de 5'30'' uit te komen en zo snel is dat niet. En de laatste (vijfde) kilometer toch nog een tandje erbij om een ontketende Patty bij proberen te houden. Hoe dan ook was het weer een mooie training onder leiding van Arie die op de fiets meeging en onderweg aangaf op welke (kilometer)tijd wij op dat moment liepen.

Daarna was het gezellig in het clubhuis maar het was er ook aanmerkelijk rustiger  dan normaal. Niet zo gek natuurlijk, veel mensen zijn met vakantie.

Rond kwart voor elf ging ik op de fiets terug naar huis. Of ik nou teveel gedronken had of wat (viel wel mee trouwens, twee Leffes en bij het broodje tonijn (lekker) een glas witte wijn) maar ik zag en hoorde allemaal beestjes. Amper had ik het sportpark verlaten of ik zag een vos de Laan van Poot oversteken, vlak voor mij. Ondertussen hoorde ik in de verte de luide roep van een bosuil. Het kunnen er ook twee geweest zijn.

Tweehonderd meter verderop zag ik een egel oversteken die zijn/haar weg vervolgde in de woonwijk. Zo'n beestje is nog aardig snel! Daarna twee rode katten die elkaar uitdaagden op een gevaarlijke plek - de rijweg - en als toetje het heldere geluid van vroedmeesterpadjes. Het is voor de eerste keer dat ik ze hier hoorde, rond de Fuutlaan.

En dat alles binnen een afstand van amper vierhonderd meter. Maar voor de rest gaat het goed met mij, dank u. Ga straks wel wat waarnemingen doorgeven op waarneming.nl.....

Drievliet revisited

Gisteren vroeg onze dochter of wij zin hadden om mee te gaan, naar Drievliet. Dat is een tijd geleden! En hoewel woensdag, financieel gezien, voor ons een stuk gunstiger geweest zou zijn (grootouders gratis toegang) was dat in weerstechnisch opzicht bepaald niet zo.  Vandaag wordt noodweer verwacht, vooral in het westen en zeker deze ochtend!


Drievliet: welke Hagenaar of Hagenees is daar nooit geweest, al dan niet in zijn of haar jeugd? Het park bestaat inmiddels - als recreatiepark - vanaf 1951 en is van kleine speeltuin bij uitspanning op landgoed uitgegroeid tot een soort mini-Efteling, kleinschaliger en iets vriendelijker geprijsd. Alhoewel, met een gezin ben je toch veel geld kwijt zeker als je gebruik maakt van de horeca, maar waar is dat tegenwoordig niet zo?

Het filmpje hierboven, over het 'oude' recreatiepark Drievliet trof ik op Youtube aan. Het is afkomstig van de bewonersvereniging Vrederust-West. Grappig en vooral - zeker voor de ouderen onder ons - supernostalgisch!

In mijn beleving is het niet zo gek lang geleden dat ik er voor het laatst was, maar dat klopt niet. Het is wel degelijk een tijd geleden, toen mijn dochter nog klein was. Toch waren heel wat dingen mij nog heel vertrouwd, alsof ik er vorige week nog was. Dat was echter pas nadat we het nieuw aangebouwde gedeelte met enkele verse attracties - waaronder 'de zingende boerderij' (leuk) - achter ons hadden gelaten.

Terugkomend op die horeca: wat mij betreft hierover geen kwaad woord, de koffie is er goed, de broodjes vers en het gebak niet te versmaden. En vriendelijk personeel alom.

Ook ouders en grootouders konden mee in de diverse attracties waaronder treintjes, de monorail - een van de oudste attracties - en de 'ballonvaart'. Wie niet is gebleven was goochelaar Henk Driessen, die overigens nog steeds actief schijn te zijn, wel was er een heuse piratenshow. Persoonlijk vond ik het vooral veel herrie en geschreeuw, maar de kinderen vonden het prachtig en daar gaat het toch om.

Een dag vol vertier - vooral voor kleindochter Chloë - hebben we afgesloten met een etentje bij Bistro Berg en Dal. Wegens grote drukte binnen (we hadden ook niet gereserveerd) moesten we buiten zitten maar dat was geen straf, verre van dat! Ook al was het weer licht wisselvallig, de temperatuur was prima-zomers en we hadden een mooi uitzicht op een grote tuin. En het eten was heerlijk!

That's the Way

'And yesterday I saw you kissing tiny flowers,
But All that lives is born to die'

(Led Zeppelin: 'That's the Way')

Vanmorgen, onderweg naar de duinen, zag ik een dode mol liggen. Moest meteen denken aan Muis, de kat van mijn dochter die zij gisteren heeft moeten laten inslapen. Nierfalen, nog van alles geprobeerd maar helaas, de kaars was op. Verdrietig maar zo gaat het nu eenmaal in dit leven.

Zo'n wandelingetje door de natuur, waar leven en dood altijd nauw met elkaar verbonden zijn, stemt altijd wat weemoedig-filosofisch. Toch is er vooral sprankelend leven, tot uiting komend in bloei en groei, jong leven en expressieve zang van vele vogels.

Mijn pocketcamera neem ik altijd mee, want 'je kan niet weten'. Het is meer om wat ik tegenkom op mijn pad eventueel te fotograferen, niet om per se mooie foto's te maken. Aan mooie foto's en afbeeldingen is op het net geen gebrek: één druk op de knop staat vrijwel garant voor een grote collectie plaatjes van het door jou gezochte onderwerp, de meeste van goede tot uitstekende kwaliteit.
Wat niet wegneemt dat het geen schande is om bloopers of half-gelukte afbeeldingen te plaatsen als dat zo uitkomt.


Bij het meertje aan de Laan van Poot, de plek waarvan ik steeds het idee had dat het een ideale plek voor hen was, maar waar ik ze nog nooit had waargenomen, zag ik ze vanmorgen wel: ijsvogels. En niet één, nee, zelfs twee, ongetwijfeld een 'setje'. Op bijgaand overigens krakkemikkig filmpje zie je ze heel even vliegen.


Amper honderd meter verder kruiste plotsklaps een prachtige vos mijn weg. Mooi van kleur, dikke vacht, een knappe jongen. Snel camera in de aanslag en 'klik'. Echter juist op dat moment koos hij het hazenpad - of was het vossenpad - dus heb ik alleen zijn rug te pakken. Ik heb weliswaar betere foto's van een vos gemaakt, maar dat was bij Solleveld en in de Waterleidingduinen (hieronder).

Verder komen de typische zomerbloeiers nu op: fraai gele toortsen en teunisbloemen alsook het Jacobs Kruiskruid. En zo nu en dan glipt er een beestje tussendoor, zoals een kikker of een konijn.