Parkloop
%20(1).jpg)
Het EK Voetbal zit er weer op, zoals door velen voorspeld werd Spanje kampioen, al hadden ze aan Engeland best nog een zware dobber. En ook de Tour de France zit er op, met een terechte winnaar.
Zaterdagmorgen voor het eerst sinds lange tijd meegedaan aan de Parkloop in het Zuiderpark. Het is een gratis loop, iedereen kan meedoen. Wel moet je van tevoren online een code aanvragen, deze scannen of uitprinten en meenemen, dan wordt je na aankomst bij de finish geregistreerd en kom je in de uitslagen.
Ik had niet ingelopen dus bij aankomst moest ik meteen aan de bak. Het ging uiterst moeizaam, het is maar vijf kilometer maar het kostte mij veel inspanning om de eerste kilometers door te komen. Onderweg ook nog een dixie bezocht. Maar goed, met horten en stoten heb ik toch de loop volbracht. Achteraf bleek dat ik zelfs eerste in mijn categorie was geworden... Toch leuk, voor wat het waard is.
En dan nu iets anders. Onderstaande tekst is ten dele overgenomen van een verhaaltje dat ik in 2007 schreef voor mijn weblog maar nog steeds actueel is.
Vroede klungeltjes
Zoals elk jaar laten de vroedmeesterpadden zich - in iets grotere getale dan vorig jaar - horen in onze Vruchtenbuurt. Je weet wel, die amfibieën waarvan het mannetje de eieren op de rug draagt totdat de larven groot genoeg zijn om te water te worden gelaten.
Waren het vorig jaar maar één of twee, nu heb ik er wel vier of vijf gehoord.
Elke vroedmeesterpad (eigenlijk is het geen pad, het diertje behoort tot de orde der schijftongkikkers) heeft zijn eigen geluidje: een monotone, korte fluittoon, dat om de drie tot zes seconden herhaald wordt, en dat uren achter elkaar. Het begint als tijdens het schemeren en gaat door tot een uur of drie ’s nachts.
Als je niet beter wist, zou je denken dat er ergens een generator of zoiets aanstaat. Wanneer meerdere vroedmeesterpadden op deze manier aan het ‘zingen’ zijn, elk op zijn eigen toonhoogte, krijg je het effect van een klokkenspel. Vooral ’s avonds laat, als ik de hond uitlaat (ditmaal een logee, de franse bullie Jax) en het gebruikelijke straatrumoer is verstomd, hoor je dat vanuit diverse tuinen aan de Frambozenstraat.
Ik vind het wel een mooi geluid, evenals de zang van krekels, cicaden, kikkers en uilen. Geluiden die een extra dimensie geven aan een zwoele zomernacht.
Nog even dit...
In 2007 heb ik de Nederlandse beschrijving van de Vroedmeesterpad in Wikipedia aangevuld met enkele feiten, namelijk dat het - zeer zeldzame - diertje niet alleen op een aantal locaties in Zuid-Limburg voorkomt, maar ook gesignaleerd is in sommige tuinen (bij voorkeur in de buurt van oude huizen) in o.a. Utrecht en Den Haag. Vermoedelijk zijn zij daar ooit uitgezet, heeft iemand larven (paddevisjes) meegenomen uit Limburg of een ander gebied.
En ik heb iets toegevoegd over het geluid dat ze maken waardoor ze in Limburg de bijnaam ‘Klungelkens’ (Klokjes) hebben gekregen.
Bovenstaande foto maakte ik in 2005. Het was een bloedwarme zomeravond en het hele seizoen hoorde ik één vroedmeesterpad in de omringende tuinen, nu eens dichtbij, dan weer veraf. Op zeker moment kwam het geluid overduidelijk uit mijn tuin, in de buurt van de vijver. Het heeft nog heel wat zoek- en speurwerk gekost om het diertje op te sporen met mijn zaklantaarn. Toen ik ‘m eindelijk zag zitten, viel op hoe klein hij was en hoe sober hij er uit zag: als een wat vergrijsd padje. Opvallend waren wel de ogen, hij had verticale pupillen.
Een paar dagen later, de tuindeuren stonden open, kwam hij pardoes de kamer binnenwandelen en kroop in bijgaande mand. Ik had de tegenwoordigheid van geest om ‘m te fotograferen, toen nog met een gewone camera. Naderhand heb ik ‘m opgepakt en weer in de tuin gezet, waar hij zijn weg heeft vervolgd.
Wat een drukte om zo’n simpel padje, zult u zeggen. Maar nogmaals: het is een uiterst zeldzame diersoort in Nederland, vandaar dat het zo bijzonder is dat er een populatie in jouw eigen buurt bivakkeert en zich daar kennelijk met succes voortplant.
