Kijk uit: memory blog with VINTAGE music.....

Gisteren buiten verwachting nog een uurtje hardgelopen door de duinen. Dat was in de namiddag, toen ik van huis vertrok regende het amper meer en ik liep zowaar de hele tijd in de zon! Ondanks de frisse wind lekker gelopen. Iets anders: gisteren deelde ik oop facebook onderstaande afbeelding uit een van mijn fotoboeken. Het was een mooie jeugdherinnering die ik ook al eerder had geplaatst.

Ik bedacht dat ik in een vlaag van nostalgie in 2013 een blogje had geschreven over de muziek uit die periode (1963-1967). Misschien wel leuk om een deel daarvan nogmaals te delen. 

Dat hele verhaal lukte niet zo goed via facebook, daarom (nogmaals) op deze manier. 

Zoals hierboven vermeld: we spreken over de periode 1963 tot 1967. Bijna elke zomer ging ik naar De Katjeskelder in Oosterhout. Mijn grootouders hadden daar eerst een bungalowtent, naderhand een caravan en ik ging er graag heen om vakantie vieren. 

Rond mijn vijftiende levensjaar hoorde ik op de radio aldaar een nummer dat ik prachtig vond: 'It's Over' van Roy Orbison. Ik heb dat heel wat keren voor mij uit geneuried en gezongen.

   

Niet alleen in het hoogseizoen, ook tussendoor ging ik soms naar De Katjeskelder toe, op mijn Mobylette EEG tuffend van Den Haag naar Brabant. Daar vond ik, zeker later - ik was toen een jaar of zeventien, achttien - aansluiting bij een groep jongeren, vrienden en vriendinnen, velen kwamen uit Rotterdam. 

Daar kreeg ik veel te maken met muziek, zag bekende bandjes uit die tijd. Ik herinner mij nog een optreden van Les Baroques, en later kwam de KRO langs voor opnamen van het radioprogramma ´Everybody Happy´ dat gepresenteerd werd door Theo Stokkink. Boudewijn de Groot (foto) trad toen op en The Tornados uit Hilversum.

 

Maar de muziek die ik toen vooral hoorde kwam uit de jukebox van het plaatselijke café, in een vrijstaand gebouw tegenover het openluchtzwembad De Warande, waar wij ook brainbox-zanger Kaz Lux menigmaal zagen zwemmen. Als jonge puber was ik diep onder de indruk van die krachtige trotse man met zijn lange zwarte haren, dat zag je toen (1967) nog niet zoveel. Maar terug naar dat café: daar kwamen wij, dat groepje jongeren van de camping, om te biljarten en wat te drinken (toen nog cola volgens mij), en af en toe een kwartje in die jukebox. De keuze was beperkt, ik koos meestal voor 'The House of the Rising Sun' van Eric Burdon and The Animals of 'Hello Josephine' van The Scorpions.

   

Liedjes die mij uit die tijd ook zijn bijgebleven waren 'Ferry cross the Mersey' van Gerrie and the Pacemakers, 'Mrs. Brown You've Got A Lovely Daughter' van Hermans Hermits en 'One in the Middle' van Manfred Mann. Echt van die Sixties-sliedjes die blijven rondzingen in je (in ieder geval mijn) hoofd.

En later waren het nummers van The Zombies, The Yardbirds en al die andere Sixties-bands. Mooie tijden, zegt opa...

.

Eens komt de lente!

Wederom een blog met de nodige - of onnodige - updates, want het laatste bericht dateert van 21 april. 

Tot deze week is het behoorlijk koud gebleven, ondanks de uitbundig schijnende zon. De al weken aanhoudende noordenwind heeft daar zeker aan bijgedragen. Maar goed, we hadden maandag en dinsdag best mooie dagen met veel zon. Op beschutte plekjes was het zelfs warm!

Vandaag (28/4) viel het tegen. Het werd een aardige dag, maar ook weer niet zo warm en zonnig als werd voorspeld. Niettemin goed weer om een stukje te fietsen. Daarbij hebben we Den Hoorn, Schipluiden en 't Woudt aangedaan. Met een stop bij Op Hodenpijl, waar precies om 12:00 uur het tuinterras openging!

De spelt-appeltaart met noten en slagroom en de cappucino lieten we ons goed smaken. De eerste èchte terraservaring van dit jaar!

Nog meer updates. Koningsdag! Die hebben wij deels gevierd bij onze dochter en haar gezin. Op een ruime binnenplaats stond zo'n opblaaskasteel inclusief glijbanen en klautermogelijkheden voor de kleintjes. Die amuseerden zich kostelijk. De volwassenen stonden in kleine groepjes te praten met een drankje, of verpoosden zich in eigen huis en tuin. Het was heerlijk weer, dus het was voor iedereen 'chillen' geblazen. Zelf kwam ik een welbekend clublid tegen, zijn zoon en gezin blijken buren van mijn dochter te zijn. Tijdje mee gekletst.

Vrijdagmorgen (23/4) vroeg was er een voor onze vereniging belangrijk moment. 

Op die dag ontving Wethouder Hilbert Bredemeijer uit handen van stuurgroep voorzitter Sportpark Laan van Poot, Anne van der Kooi, het structuurontwerp voor het vernieuwde Sportpark aan de Laan van Poot.

De plannen zijn er. Hoe nu verder? Meer informatie staat op de site van Haag Atletiek. 

Zelf was ik ter plekke om mee te doen met de vrijdagochtend baangroep. 

Nou ja, méédoen... Evenals vorige week bleef het bij de warming up en het inlopen, van de tien 'tweehonderdjes' op de baan volbracht ik er drie. Er was een minieme verbetering merkbaar ten opzichte van vorige week, nu bleef ik onder de minuut (55 tot 57 seconden) wat nog altijd acht seconden langzamer is dan vorige zomer. Maar goed, 'we' blijven bezig!

Deels joggend, deels wandelend liep ik via de Bosjes van Pex naar huis. Tegenwoordig loop ik vaak de laatste kilometer van een training voluit. Dat leek iets sneller te gaan dan een paar weken geleden (5'30''). Stelt nog niet veel voor maar het stemt niet tot wanhoop of berusting. Ben wel wat afgevallen, in twee weken van 82 kilo naar ruim 80 kilo. Nog steeds te zwaar om wat 'lekkerder' te lopen, dus blijven trainen! 

Ook zaterdag, zondag en maandag nog wat hardgelopen.

De rest van die vrijdag was 'chillen' en had wel iets weg van een terras-ervaring. Buurman Jan was jarig en vierde het - in 2 à 3 tijdblokken - in zijn voortuin. Wij bleven in onze eigen (aangrenzende) voortuin waar het goed toeven was, beschut tegen de koude noordenwind en de hele dag in de volle zon. En naderhand met de kleinkinderen en onze dochter, want het was onze oppasdag. Met alle wederzijdse gasten en buren die langskwamen werd het erg gezellig. Een en ander gebeurde wel op ruim afstand van elkaar en in de buitenlucht, dus geen zorgen.

Zeventien jaar Cultuurbarbaar...

Vandaag twee verjaardagen te vieren: die van mijn wederhelft en van mijn eigen blog. 

Mijn eerste bericht dateert van 19 april 2004 en luidde als volgt:

Vanaf heden, 19 april 2004, zal ik mijzelf en anderen lastig vallen met mijn wederwaardigheden.

Het begint al goed: mijn wederhelft Hanne is jarig! En niet alleen dat, want over een week zijn wij 25 jaar getrouwd. Een hele prestatie voor beiden, want ik voel mij – en ben – een eeuwig getrouwde vrijgezel. Het is opvallend rustig tot op heden, misschien komt er vanmiddag wat visite. 

Je begrijpt: ik heb een dagje vrij. Vrijdag jl. ook trouwens, ik heb toen een lange eenzame wandeling gemaakt vanaf Nijverdal via De Holterberg naar Holten. Er zijn nog plaatsen in ons land waar je twee uur achtereen kunt lopen zonder een mens tegen te komen! Ook geen kip trouwens, hooguit een korhoen. Alhoewel: het is paartijd, maar ik heb geen korhoenders gezien en gehoord. Waarschijnlijk toch te laat op de dag.

Ik pik gelijk zaterdag 17 april mee, want toen heb ik een halve marathon in Naaldwijk gelopen. Prachtig weer, ik liep tot 15 kilometer als een zonnetje. Daarna ging de kaars uit…. Toch nog een redelijke tijd (1.44) gelopen. Volgende keer beter!

In de afgelopen zeventien jaar is het niet eerder voorgekomen dat de frequentie van geposte berichten zó laag was. Dat komt vooral door Covid-19, waardoor zelfs korte tripjes met het OV zo goed als uitgesloten zijn. Verder mijd ik sociale contacten zoveel mogelijk merk ik, heb geen overdreven corona-angst maar ben wel voorzichtig. Daarnaast het weer, zelden hadden we zo'n koude aprilmaand. 

Maar goed, als er al iets te berichten viel, bood Facebook uitkomst. Het enige nadeel van Facebook vind ik wel de vluchtigheid, een geplaatst bericht is alleen voor die dag relevant, daarna verdwijnt het in de relatieve vergetelheid van de tijdlijn.

Om laatstgenoemde reden houd ik toch mijn blog aan. Het is eigenlijk al een 'ouderwets' iets geworden, temeer omdat ook FB de mogelijkheid biedt voor blogberichten. Maar goed, enig conservatisme is mij niet vreemd.

Valt er over de afgelopen tijd - vanaf mijn laatste bericht van 24 maart jl. - wel iets te melden? Niet echt, het leven bestaat tegenwoordig uit 'oppassen', twee dagen per week op de kleinkinderen.

Daarnaast is het vooral wandelen-fietsen-hardlopen. Meestal gaat de camera mee, vooral tijdens wandelingetjes.Een en ander wordt afgewisseld met schilderen, lezen en tuinieren. En veel achter de pc zitten, vooral de actualiteiten en de discussies/meningen over Covid-19 en de maatregelen volgen.

Er wordt nog steeds hardgelopen, vrij frequent zelfs - ik 'zit' nu op 4 à 5 keer per week - maar korte stukken, zeg 4 tot 8 kilometer. Tijdens die loopjes kom ik nogal eens Haag-genoten tegen. Een paar weken zat er aardig de klad in het hardlopen: de laatste tijd wil het niet echt vlotten met mijn moeilijke knieën en een (té zwaar) lichaamsgewicht. Dat maakt het lopen extra zwaar. Ik kom snel aan, zelfs als ik niet veel eet. Wel zo nu en dan een tussendoortje (koekje, brokje chocolade) maar als ik dat te vaak doe vliegen de kilo's er aan. Nu zit ik op 81 kilo.

En oh ja, dan is er ook de leeftijd maar dat vergeet ik altijd als eerste te noemen. 

De afgelopen week toch weer iets meer gaan trainen. Maandag voor het eerst sinds maanden met het groepje Pierre, Vincent en Ton, vijf keer vier minuten is stevig tempo. Nou, het tempo zit er allesbehalve goed in, dus heb er maar twee-en-een-half van de vijf volbracht, op respectabele achterstand van genoemd drietal. 

Dinsdag en woensdag voor mezelf gelopen, donderdag overgeslagen, vrijdag weer met de baangroep van Maarten. Ditmaal lukte het mij met veel moeite drie keer onder de minuut (op de 200 meter) te blijven. Dat lijkt nergens op zou je zeggen maar vorige week vrijdag 9/4 - toen ik voor het eerst sinds vele maanden met genoemd groepje (gesplitst in duo's met anderhalve meter afstand) inliep, kwam ik twee keer boven de minuut uit.

Zaterdag 17/4 vijftig minuten gelopen, had wel wat moeite mee maar kon er nog wel twee versnellingen uitpersen, twee keer een kilometer ruim onder de zes minuten. 

Hoe dan ook is de 'loop-drive' nog steeds aanwezig. Wel moet ik nog mijn nieuwe schoenen (vorige week afgehaald bij John van Zier Running) gaan inlopen. Volgende week maar weer.

Mijn andere hobby - schilderen - heb ik ook weer opgepakt. Het weer noodde nu niet bepaald tot overmatige buitenactiviteit dus kon ik weer een paar dagen met verf en penselen in de weer.