Gevleugelde zaken

Grappig, een ex-collega zond mij via FB een scan van deze tekening die ik ter gelegenheid van haar afscheid maakte. Zelf had ik daar geen kopie meer van. Kennelijk had zij een zekere 'moederlijke' instelling jegens haar collega's. Verder staan er de toenmalige commissarissen (van het CvdM) op en de bedrijvige huismeester, een fervent Rolling Stones fan die tijdens het geruchtmakende Kurhausconcert in 1964 - dat maar vijf nummers lang duurde - de mondharmonica van Mick Jagger had opgevangen/geconfiskeerd.

Verder nog iets te melden? Heb gisteren een gemixt fiets- en wandeltochtje gemaakt richting Meijendel. Best druk in de duinen, ook op een doordeweekse dag. Weer wat foto's gemaakt...

Piervitofre door de bochten

Het werd een lange dag gisteren, niet in de laatste plaats vanwege het vroege opstaan (om half zes op de fiets naar Kijkduin) en ook weer het laat naar bed gaan, om 01:00 uur vandaag.

Na eergisteren (zondag) een half uur netto (bruto bijna 50 minuten) te hebben gelopen, volgde een pittige training op maandagmiddag met de informele/officieuze Groep Piervitofre. Dat viel niet mee, op het programma stonden drie versnellingen van 7 minuten.

Ook ditmaal ging de route via Meer en Bosch. Na een korte warming up (inlopen en enkele oefeningen) gingen we van start. Zeven minuten, dus we probeerden niet al te snel te lopen maar toch zo snel dat praten moeilijk werd.

Pierre heeft goed doorgetraind gedurende corona en liep vlotjes, om niet te zeggen snel. De overige drie volgden op enige - en op het laatst respectabele - afstand. Minder snel gaat mijn afvallen en dus ook het lopen maar ben blij dat ik het 21 minuten (3x7 min.) heb kunnen volhouden: de achterstand op de overigen bleef beperkt. Bij Ton hadden we de nazit - op afstand, in geventileerde ruimte en met koffie. Bij de volgende sessie gaan we weer voor de kortere tempo's.

We blijven bezig!

Pievito: Ajeto!

Hemelvaartsdag was ongetwijfeld een van de warmste van deze (en de vorige) eeuw. Niet zo gek natuurlijk dat door vrijwel iedereen optimaal is genoten van de warme zon, ondanks Covid-19.

Voor ons was het de eerste keer strand dit seizoen. 'Dolce far niente' met de zon op het ingesmeerde lijf. Het was druk maar omdat het strand tussen Kijkduin en Duindorp vrij breed is kon de anderhalve meter grens overwegend goed bewaard blijven.

Overigens blijkt uit diverse onderzoeken - met dank aan Maurice de Hond die hierop attendeerde - dat de kans om in de buitenlucht besmet te raken met het Covid-19 virus zeer klein is. Veel groter is het gevaar op besmetting en een 'uitbraak' van het virus in slecht geventileerde ruimten, dus binnen. Wellicht heeft dit invloed op de kans dat straks weer in groepsverband (zelfs prestatielopen) kan worden getraind.

Wat sport betreft: Maandag liep ik voor het eerst sinds de corona-crisis in groepsverband. Een klein groepje weliswaar van vier 'Messieurs d'un certain âge', te weten Pierre, Vincent en Ton (Groep Pievito). Mijn afko staat er nog niet bij, ik zal dan toch regelmatiger moeten meelopen. Dan wordt het Pievitofre of zoiets.

Die eerste keer - zo schreef ik al in het vorige bericht - ging op zijn zachtst gezegd niet echt lekker: het waren langere tempo's (2-4-2-4-2-4-2 minuten) waarbij ik meteen al achterop raakte en het na de eerste 2-4-2 voor gezien hield. Maar na twee maanden geen tempotraining en achterstand door een blessure kon ik niet veel verwachten.

Vandaag was een korter en beter behapbaar programma, namelijk 12 x 60 seconden, steeds met een minuutje herstel tussen de tempo's. En dat ging een stuk beter, alle twaalf volbracht zij het dat het de eerste vijf keer beter (sneller) ging dan de overige zeven.

Het parcours was in Meer en Bosch, een mooie lokatie om te wandelen en te hardlopen. Uiteraard meer dan bekend trainingsgebied voor bijna alle leden van Haag Atletiek (en andere portverenigingen in de regio).

Na afloop nog koffie gedronken in het - goed geventileerde - appartement van Ton en zijn wederhelft.

Lentevreugd

Gisteren ging ik voor het eerst na de CPC mee met een loopgroepje. Nou ja, groepje, met drie loopmaatjes van Haag Atletiek: Ton, Vincent en Pierre. Laatstgenoemde had al meteen een aardig pittig programmaatje in petto: 2-4-2-4-2-4-2 minuten tempo met steeds één minuut herstel tussen de tempo's.

Ook omdat het lopen bij mij de laatste tijd niet veel voorstelt, had ik sterke twijfels of ik de anderen zou kunnen bijbenen. En die twijfel bleek terecht: al na de tweede 2 minuten haakte ik af.  Kon geen tempo maken, had geen goede en ook wat pijnlijke, stramme benen waardoor ik steeds ruim achter bleef bij de anderen. Niet erg natuurlijk, er is nu iets om naar te streven.

Vandaag niet hardgelopen, maar wel gefietst. Ook dat ging niet van een leien dakje, het was constant bikkelen met pijnlijke knieën. Iedereen, van jong tot oud, peddelt mij ontspannen voorbij terwijl ik al flink moet aanzetten voor een 'normaal' tempo.

Maar goed, dat belette mij niet tot een voor mijn doen pittig fietstochtje. Vanaf huis ging ik met een uitgeprinte routebeschrijving naar Wassenaar. Dat ging via de Pompstationweg, duinen en Meyendel, en vanuit Wassenaar zelf naar Duinrell en uiteindelijk richting Katwijk. Bestemming was een natuurreservaat waarover ik wel het een en ander had gelezen maar nog nooit bezocht had: Lentevreugd,  Op de site van de IVN staat het nodige te lezen over het ontstaan van dit voormalige stuk bollengrond uit de jaren twintig van de vorige eeuw.

Ik zette mijn fiets neer en maakte een rondwandeling van bijna anderhalf uur over dit mooie uitgestrekte gebied. Uiteraard is de camera niet in de rugzak gebleven. Helaas heb ik de Blauwborst (de mascotte van het park) niet kunnen spotten maar wel een aantal andere vogels.

Roodborsttapuit (Saxicola rubicola)

Fitis (Phylloscopus trochilus)

Kneu (Linaria cannabina)

Groenling (Chloris Chloris)

Kneu (man en vrouw)

Na het bezoek aan Lentevreugd fietste ik via Wassenaar en vervolgens langs de Rijksweg terug naar Den Haag. Al met al zal ik zo'n 40 kilometer hebben weggetrapt...

In beweging

Even een update van mijn hardloopactiviteiten. Niet zo interessant voor de lezer, maar dit weblog fungeert tevens als looplogboek, vandaar toch maar vermelden.

Ik was dus geblesseerd maar het gaat met de dag beter. Zondag 10/5 (Moederdag) was een rustdagje en we kregen visite. Maandag ging ik direct na het opstaan naar buiten om een stukje hard te lopen. Amper een kwartiertje, gevolgd door twintig minuten joggend ijsberen door de huiskamer. Dinsdag heb ik twintig minuten buiten gelopen en woensdag (gisteren) voor de eerste keer sinds de blessure weer bijna een uur hardgelopen, met drie voorzichtige versnellingen van pakweg een minuut.

Vandaag (vrijdag dus) was weer anders: 's ochtends vroeg een stukje gewandeld, wel al in hardloopoutfit, naar de Bosjes van Pex en aansluitend enkele foto's gemaakt van de natuurvriendelijke bermen aan de Machiel Vrijenhoeklaan.

   

Later deze vrijdagochtend weer een half uurtje hardgelopen en 's middags ongeveer twintig kilometer gefietst, op mijn dooie akkertje. Ik had geen speciaal doel, gewoon een stukkie peddelen. Maar al trappende kwam ik toch in Wateringen terecht en van daaruit ging het via een omweg naar Kwintsheul. Vervolgens via Hollewatering en De Uithof terug naar huis. Tijd geleden dat ik zo lang achter elkaar heb gefietst, maar wat is lang. De fotocamera ging weer mee uiteraard.

 

Update 16/5: zojuist drie kwartier gelopen, 30 minuten 'thuis' en een kwartier buiten (Stokroosveld en Bosjes van Pex).

Tuin- en duinleven

Roodborsttapuit op uitkijkpost

Facebook is een vluchtig medium en berichten raken al snel in de vergetelheid. Wat niet erg is, uiteindelijk komt alles in het leven neer op loslaten. Daarom gebruik ik deze post om een aantal foto's van de afgelopen week te delen. En ook om De Cultuurbarbaar niet te laten 'inkakken', want zoveel boeddhist ben ik ook weer niet om mijn blog los te laten.

Hardlopen staat nog steeds op een laag pitje, al ben ik zo goed als hersteld van de blessure. Maar met 81 kilo, zes kilo zwaarder dan vorig jaar om deze tijd, merk ik dat amper een kilometertje hardlopen buitenshuis nog niet je dàt is.  Niets forceren: gisteren keerde ik al na vijf minuten terug maar ging aansluitend wel twintig minuten op kousenvoeten joggen door de kamer. Vanmorgen ging het iets beter maar ook toen is er slechts twintig minuten gelopen. Maar goed, zo houden we er toch een beetje beweging in, niet onbelangrijk in corona-tijden. Wandelen gaat inmiddels wel weer.

Aalscholver bij broedkolonie op Solleveld

Boshyacinten (Solleveld)

Grasmus

Veel groen bij Solleveld

Moervos Reynaerdine

Bosviooltjes in duinen bij Monster

Gageldoorn

Het leven concentreert zich momenteel grotendeels op de tuin. Onze bijdrage aan de economie bestond vooral door bij naburige tuincentra een aantal planten te kopen. Eerder was dat kamperfoelie, myrtifolia, passiebloem en een bougainvillea, gisteren een flink uit de kluit gewassen jasmijnstruik. Die hebben we zo goed en zo kwaad als het ging vervoerd, ingegraven op een plek tegen de tuinmuur en de takken geleid door tegelijkertijd aangeschafte rasterhekken.

Zoals overal elders wordt ook onze tuin elke dag een beetje groener. De smeerwortel bij de vijver komt elk jaar op en het lijkt ook wel of-ie elk jaar groter wordt. In het wild heb ik deze plant nooit zó uit de kluiten gewassen gezien. Wel een beetje opbinden natuurlijk en ondersteunen met bamboestokjes want hij overschaduwt de hele vijver. Of vijvertje moet ik zeggen want het is een kleine vijver. Desondanks lijken bruine kikkers, watersalamanders en een enkele pad het een aangename plek te vinden om te vertoeven.

Inmiddels zijn de houtduiven en koolmezen druk doende om een nestplaats uit te zoeken. Gistermorgen was een mannetjesmees druk bezig met het inspecteren van diverse nestkastjes, waarbij en waarna hij druk en enthousiast kwetterde en twitterde, kennelijk om zijn vrouwtje (of een vrouwtje) te lokken. Deed mij denken aan een jong stel bij woningbezichtigingen, alleen ontbrak er bij de mezen een makelaar.