Wederwaardigheden ener cultuurbarbaar met Stips op één!

Korte terugblik op deze week, wat neerkomt op drie keer hardlopen. Maar eerst iets anders: vanmorgen ben ik zowaar naar een soort concert geweest. Of een 'balkonconcert' zoals dat in coronatijd wordt genoemd: voor een klein publiek, zoveel mogelijk in de open lucht, op anderhalve meter afstand van elkaar. Er is weinig ruchtbaarheid aan gegeven, opdat er niet teveel publiek op af zou komen. In dit geval ging het om een optreden van - behoeft hij nadere introductie? - toetsen- en pianovirtuoos annex componist Robert Jan Stips en violiste Marieke Brokamp.

Het optreden vond plaats in een open stal van Hoeve Biesland, in een van de weinige echt landelijke omgevingen in onze regio. De weg erheen was deels met openbaar vervoer naar Ypenburg, van daaruit drie kwartier wandelen door het mooie groengebied met het Balijbos en Bieslandse bos.

Ik was er rond half twaalf, om twaalf uur zou het beginnen. Wel even gevraagd aan R.J. of er foto's gemaakt mochten worden, dat was geen probleem. 

Het werd  een mooi intiem optreden waar uiteindelijk zeven personen op af kwamen, die de boerderij en boerderijwinkel bezochten maar niet wisten dat er een 'gig' plaatsvond. Zij vielen dus 'met de neus in de boter' die naar meer smaakte. De nummers, variaties op het werk van Supersister, The Nits, Schubert en Golden Earring werden ingeleid door Robert Jan met zowel humoristische als ontroerende verhalen. 

Een uur later zou het sympathieke duo een tweede optreden verzorgen. Even daarvoor betraden Peter en Els van Soest het 'erf' van Hoeve Biesland. Zij zijn fervente muziekliefhebbers die het tweetal al eerder deze maand zagen optreden. Nu weer in de herhaling! 

Nog even iets over de loopbewegingen van afgelopen week.

Eén training op maandagavond met de groep van Chris en Sander. Dat kwam neer op ca. 75 minuten in duurloop 3, met daarbinnen vijfmaal twee minuten tempoversnellingen. Ik heb dat als redelijk pittig ervaren. Hoewel het de eerste driemaal best goed ging, werd het op de terugweg toch wat moeilijker. Misschien heeft het met gebrek aan duurtraining te maken, zou best kunnen. Toch was ik tevreden dat ik het grootste deel van de training 'bij' kon blijven, alleen de vijfde twee-minuten tempo liep ik voor mezelf, grotendeels gewandeld. 

Woensdag ook gelopen. Aanvankelijk voelde ik de benen nog van maandag, maar van lieverlee ging het iets beter. Ongeveer 40 minuten gelopen met als afsluiting een forse versnelling, 1 kilometer in 5'45". Daar moet ik tegenwoordig echt mijn best voor doen.

Donderdagochtend eerst fitness met aansluitend een half uurtje blootvoets lopen op het gras. Daarna gedouched en een 'bakkie' gedaan met Pierre, Joop en 

Donderdagmiddag een snel bezoekje aan Pluk gebracht, met name de Moestuin en de Heemtuin. Ik kwam daar 

's Avonds met de familie een hapje gegeten bij Restaurant Pex. Dat was nog voor mijn verjaardag op 21 maart, maar toen waren restaurants en terrassen gesloten. Geheel tegen mijn gewoonte in werd het Bavette van de grill. En als toetje een 'ouderwetse' Dame Blanche. 

Vrijdag (dat is dus vandaag) acht 'tweehonderdjes' met de vrijdagochtendgroep meegelopen, die ditmaal bestond uit acht personen. Maarten was er niet maar de trainingshonneurs werden waargenomen door Peter E.

Het lopen ging ietsje minder dan vorige week, maar toch gemiddeld 53/54 sec. per 200 meter. Maar die andere jongeman, Jan Janson, liep steeds 51/52 sec. over die afstand en de laatste keer zelfs 49 seconden. En hij is al tachtig!

Kortom, een mens is nooit te oud om 'lekker bezig' te zijn, sowieso in beweging te blijven. Maar goed, deze deur is al lang geleden opengetrapt.

Weinig gevlinder en gevladder

Er is nu sprake van een ware vlinderexplosie', was deze week de veelbelovende kop boven een artikel van De Telegraaf. Het zal wel, goed nieuws natuurlijk maar in de buurt waar ik woon valt van die 'explosie' bitter weinig te merken.

Zowel het aantal vlinders als de diversiteit van soorten was - en is nog steeds - uiterst mager. En dat in een 'groene' buurt met weinig tegeltuintjes, waar het bulkt van 'vlindervriendelijke' struiken en planten zoals budleja's,  kattenkruid en lavendel. Ook in de directe omgeving is er veel groen met De Bosjes van Pex, Wapenveld, Meer en Bosch en het Westduinpark. Daar zie je wel meer vlinders maar ook daar houdt het niet over. Het lijkt elk jaar minder te worden...

Vanaf de eerste week van juli tot en met vandaag was de landelijke tuinvlinder telling. Wie daaraan meedeed kon in die periode  een kwartier lang vlinders tellen in voor- of achtertuin en de telresultaten doorgeven aan de vlinderstichting. Ik heb gewacht met tellen tot de laatste 'officiële' teldag in de hoop dat er meer vlinders zouden komen. Welnu, de laatste dagen zie je er iets meer, met name koolwitjes en nu en dan een atalanta, maar dat is het wel zo'n beetje. Ik was dan ook aangenaam verrast dat ik vandaag bij de buren 'mijn' eerste dagpauwoog van dit jaar waarnam. 

Ik kon weinig anders doen dan mijn telling van dit jaar doorgeven: 1 koolwitje en 1 atalanta...

Misschien ben ik te ongeduldig of te pessimistisch en komt de 'grotere bulk' vlinders toch nog in augustus. Afwachten maar. 

Het was wel een mooie zomerweek achter de rug. Paar keer naar het strand geweest en ook getraind. 

Niet op maandag en dinsdag, wel gefietst, gewandeld en met de familie naar het strand. 

Donderdag na de (kippen)krachttraining veertig minuutjes op het grasveld achter ons clubhuis gelopen, blootsvoets, met af en toe een versnelling van een minuut. De nadruk lag op ontspanning.

Vrijdagochtend weer bij de club, ditmaal voor de 'tweehonderdjes' op de baan met de vrijdagochtendbaangroep. Dat ging goed, de snelste in 51 seconden, alweer ietsje sneller dan vorige week. Niets vergeleken met de tijd van de jongste van de groep, die liep 28 seconden maar hij is dan ook 17 jaar..... en de kleinzoon van Peter die de trainingshonneurs waarnam van Maarten

En zaterdagochtend een solo-duurloopje van 70 minuten 'bruto' over straat, door duinen en strand. Het ging aanvankelijk voor geen meter, kreeg nauwelijks het ene been voor het andere. Dat gevoel gaf het tenminste. Maar na verwisseling van schoenen en een uitgebreider inlooptraject ging het beter en uiteindelijk heb ik nog driemaal een traject van één kilometer voluit gelopen (5'30'').  

Tijdelijke testsamenleving bij Haag(?)

Voor de tweede keer deze week een vijf kilometer gelopen. De eerste keer was afgelopen dinsdag bij de HRR, daar mocht ik een keer als gast meelopen met een timetrial. Vandaag (zaterdag) was bij Haag Atletiek een testloop. Deze was vooral bedoeld voor de CPC trainingsgroepen maar iedereen mocht meedoen. Dat werd dus voor mij die tweede keer. 

De opkomst was vrij groot, allemaal lopers en loopsters van uiteenlopende niveaus, maar stuk voor stuk hadden ze er zin in. Het werd een testloop zonder uitslagen, maar wel een met een tijdklok bij de finish, op het grasveld naast ons clubhuis. 

Het voor ons welbekende mooie parcours, deels over straat, deels door de duinen richting Kijkduin en terug vormde een ronde van vijf kilometer precies.  Het lopen ging - voor mij - niet echt makkelijk wat vooral door de warmte kwam. Toch maar geprobeerd het tempo vast te houden en eenmaal terug, toonde de tijdklok bij de finish 30 minuten en 23 seconden aan. Geen spectaculaire tijd maar wel ietsje (20 seconden) sneller dan afgelopen dinsdag. Geen puf meer om er nog een ronde aan vast te plakken maar dat was ik toch al niet van plan.

En zo kon iedereen, zowel leden van Haag Atletiek als de deelnemers van de diverse CPC-groepen, na afloop van de 5 of 10 kilometer kijken waar hij of zij momenteel 'staat'. Sowieso een goede stimulans voor komende trainingen. 

Chillen na afloop van de testloop bij Haag Atletiek

Daags ervoor had ik een paar baantjes meegepikt met de vrijdagochtend baangroep van Maarten de Niet. De snelste van de vijf ging in 52 seconden, toch weer iets sneller dan de vorige keer. 

De rest van de dag doorgebracht op het strand bij Kijkduin, bij strandpaviljoen 'People'. Wij waren er met dochter en kleinkinderen. Goed strandweer met veel zon, maar vlak bij zee waaide het flink. En omdat de wind uit noordwestelijke richting kwam was het bepaald geen zwoele wind, integendeel.

Even later kwamen jeugdvrienden Wendy en Jaap bij ons zitten. We hebben heel wat bijgepraat, vooral over vroeger, over vrienden en goede kennissen uit die tijd. Waarvan een aantal al niet meer onder ons is. 'That's Life'. Herinneringen, anecdotes, enzovoorts. Hoe dan ook was het gezellig.  

Testloop bij Hague Road Runners

 

Ook al scheen de zon de afgelopen dagen niet uitbundig, met de temperatuur was en is niets mis. En ook nog eens weinig wind, dus lekker loopweertje. Dat het gisteravond bij ons in het westen - en vandaag in het oosten - plensde van de regen, is goed voor de plantjes zullen we maar zeggen.

Gisteren (maandag) eerst een stukje gelopen door de duinen en over het strand. Het eerste stuk (van huis tot de Fuutlaan, bij de  oprit naar de duinen) in behoorlijk tempo (9 minuten), daarna afwisselend in rustig duurlooptempo en korte versnellingen richting strand. Op het strand naar rechts en bij het keerpunt (na De Fuut) weer terug. De laatste 1500 meter - van Fuutlaan tot Vruchtenbuurt - weer versneld, onder de 9 minuten is gelukt (8'50'') maar moest daar wel mijn best voor doen.

Later in de middag een korte wandeling gemaakt naar het Westduinpark, waar het momenteel een waar bloemenparadijs is. Fotootjes!

Vandaag - dinsdag - ben ik 'een soort van' vreemdgegaan door bij de bevriende hardloopvereniging de HRR deel te nemen aan een time trial over vijf kilometer. Dit wel op uitnodiging van Jan Groeneveld en met toestemming van trainer Izaak Luteyn.

Ik ben gretig op deze uitnodiging ingegaan want ik mis de georganiseerde loopjes erg, en in onze provincie wordt vooralsnog(?) weinig tot niets georganiseerd. En om nu helemaal naar Friesland of Drenthe af te reizen om vijf kilometer te rennen is ook weer zo wat.

Eerst stukje fietsen naar het clubhuis van de HRR aan Groenendaal, op de grens van Wassenaar. Snel even mijn rugzak naar de kleedkamer gebracht en vervolgens - met Izaak op de fiets - naar het start- en finishpunt even voorbij het viaduct gelopen. De anderen (twaalf personen) hadden zich al ingelopen en zich daar verzameld. 

De testloop was zoveel mogelijk coronaproof: om de 20 seconden ging een loper/loopster van start, de snelsten eerst. Zelf had ik mijzelf meer achteraan laten zetten op grond van persoonlijke inschatting (ca. 32 minuten). Eenmaal gestart, liep ik in een bepaald tempo dat vijf kilometer volgehouden zou kunnen worden. Na 500 meter haalde ik de loper die voor mij was gestart in, maar dat lukte niet meer bij de loopster die daar weer voor liep. 

Maar goed, echt snel ging ik niet maar het ging wel 'steady', kon het goed volhouden ondanks de warmte ('mokkig' weer) en het feit dat ik al lange tijd geleden is dat ik deze afstand ononderbroken heb afgelegd. Was dan ook blij dat ik in een voor mijn huidige doen goede tijd (30'40'') kon finishen.

Na afloop de coolingdown, douchen, omkleden en op het terras van de HRR koffie drinken. Met een soesje erbij, want Machiel Overduin was jarig vandaag.

En nu op naar het volgende loopje! Wanneer dat zal zijn, even afwachten.  

Uitgewaaid, niet uitgewappied

Vanmorgen  de vierde training van deze week. Eigenlijk wilde ik een duurloopje 'voor mezelf' lopen, maar bij de ingang van Laan van Poot kwam ik Vincent tegen. Hij vroeg of ik zin had mee te gaan met de groep van Maarten. Waarom ook niet eigenlijk, bovendien zou ook Ton van der Pol meelopen die even uit de roulatie is geweest. Het werd een fijne training die ik grotendeels heb volbracht. Het ging over een parcours met afwisselend straat, duinen en ook een aantal natuurpaden met mul zand en klimmetjes. Daar een aantal versnellingen gedaan, het werd een soort trailrun training. 

Daags ervoor, op vrijdagochtend, de bekende tweehonderdjes op de baan. Een klein groepje ditmaal, maar het ging goed. Zes van de tien tweehonderdjes meegedaan en nu ging het weer wat vlotter dan de voorgaande keren. De eerste in 57 seconden, de tweede in 55 seconden, drie en vier in 53 en de vijfde weer wat rustiger in 57 seconden. Daarna ging ik nog heel even het krachthonk in.

Zoals de CPC toen was... Hoe het dit jaar zal gaan... Onvoorspelbaar!

Woensdagochtend wederom een krachthonksessie waar - na anderhalf jaar - ook weer onze nestor, de bijna 98-jarige Menno de Rijk, op de hometrainer had plaatsgenomen. Ook waren Carel Knoester, Wim Hartman en Ton Gerritsen van de partij. Dat ik nu precies deze namen vermeld is omdat ik in een fotoboek van Joop Nennie (hij bracht mij dit deze week om fotomateriaal e.d. in te scannen of te fotograferen) bijgaand uitslagenlijstje tegenkwam van de CPC halve marathon 1983. Daarin staan zij - evenals ondergetekende en nog meer clubgenoten - ook vermeld. Wij konden best een snelle halve marathon lopen destijds, en dat geldt zeker voor Wim Hartman en Ton Gerritsen. Maar zelf was ik ook meer dan tevreden met mijn tijd.

Woensdagavond ook weer een gedeeltelijke (niet geheel volbrachte) training met de groep van Chris. Op het programma stond een training met vijf keer twee minuten tempo. Ook nu ging het deels over straat, deels door de duinen. Het ging voor mij op de duur toch een tandje te hard zodat ik het na die serie wel had gehad. Zelf liep ik terug naar de Laan van Poot, de anderen gingen nog verder met een paar keer zes minuten voluit. Er wordt flink getraind bij Haag!

En oh ja, maandagavond een weliswaar korte, maar effectieve training voor mezelf met twee keer 1500 meter in flink tempo, net onder de negen minuten.

Verder heb ik donderdagmiddag nog gewandeld door Heemtuin H.J. Bos en de Pluktuin. Een leuk 'wild' stukje groen bij Zorgboerderij Pluk. De aalbessen zijn er aardig aan het rijpen evenals de struik in onze voortuin. 

De foto's bij dit bericht zijn deels bij Pluk, deels in eigen (voor- en achter)tuin gemaakt.

Zwoegend in het zand voort

De hardlooprondjes van de afgelopen week waren vooralsnog op maandag, woensdag, donderdag en vrijdag. Maandag was weer eens een langere duurloop (75 minuten) in een voor mij redelijk tempo, pakweg 6 minuten per kilometer. Via Meer en Bosch en laatste deel van de Machiel Vrijenhoeklaan de duinen in tot zo'n 500 meter voorbij camping Kijkduin en terug. 

Woensdagavond besloot ik met een groep mee te trainen, maar achteraf bleek deze - in tegenstelling tot vorige keren - niet om 18:00 uur vanaf Pex, maar om 19:00 uur vanaf de Laan van Poot te zijn vertrokken. Wat niet wegneemt dat ik zo'n vijftig minuten voor mezelf heb gelopen, duurloopje met lichte versnellingen en overwegend in de (lichte) regen, maar de temperatuur viel mee.

Donderdagochtend vroeg naar het krachthonk om - in mijn eentje - het geijkte programma af te werken, waarna ik met Pierre en Vincent besloot mee te doen met een baantraining. Een fiks programmaatje: 800-600-400-600-800 meter. Nu mag het wat lopen betreft wel wat beter te gaan dan pakweg een maand geleden, ik mis de tempohardheid om hen bij te houden. Het inlopen (zo'n 1800 meter) ging wel, en ook de eerste 800 meter begon redelijk voortvarend, maar al snel ontstond er een gat dat steeds groter werd. Uiteindelijk in ruim 4 minuten en 20 seconden. De volgende keren hield ik het bij twee keer 400 meter (in ca. 2 min. 4 seconden per keer). Later op het terras wat nagepraat met de heren onder het genot van een bakkie troost.

Ook vrijdag hardgelopen, weer voor mezelf, ditmaal een uurtje. Thuisgekomen snel gewassen en pannenkoeken gebakken, want het was oppasdag en Lily en Chloë kwamen. Dus al met al vier keer getraind deze week. 

We gaan naar Zandvoort aan de zee!

En toen was het weer zaterdag. Ditmaal geen training maar - voor de eerste keer sinds de lockdown - weer eens wandelen met De Doornvogels! 

"Wij gaan naar Zandvoort aan de zee; we nemen broodjes en koffie mee".  Welnu, die broodjes en koffie hoefden deze dag niet mee! Daar was ter plekke in voorzien.

Deze wandeling werd ditmaal georganiseerd door Coos. Wij - Walter en ik - gingen daartoe met de trein vanaf Den Haag CS naar Leiden. 

Op CS namen wij eerst een cappucino. Daar kwamen we ook Ferwin tegen, die op weg ging naar Limburg om het laatste deel van de Pieterpadroute te volbrengen.

Vanaf Leiden stapten we over op de trein naar Haarlem. Dea had zich inmiddels in Leiden bij ons gevoegd, en in Haarlem kwam Loes erbij, zodat we met z'n vieren het laatste stuk met de trein naar Zandvoort aflegden. Aldaar werd er op ons gewacht door Coos. 

We liepen vanaf het station richting boulevard. Typisch eigenlijk dat er plaatsen zijn die vrijwel naast de deur liggen, maar waar je tientallen jaren niet bent geweest. Ik spreek nu voor mezelf, want ik kan mij niet heugen dat en zo ja, wanneer ik hier over de boulevard liep. 

Wel grappig, er is strand en de zee, maar hoe anders is de sfeer hier in vergelijking met Scheveningen of Kijkduin. Er is moeilijk een vinger op te leggen wat er nu zo anders is. Ook hier heeft de tijd niet stilgestaan, maar toch ligt er een zweem van het verleden over de badplaats. En er is minder een sfeer van 'zien om gezien te worden', minder uitbundig uitgaansleven. Minder mondain zou ik zeggen, maar 'correct me if I'm wrong'.

Gastvrouw Coos had een verrassing voor ons in petto, want we gingen koffie drinken in haar appartement, dat zij recentelijk met haar zoon had gekocht. Dat laatste was ons tot dat moment niet bekend. Bij de koffie kregen we een flink stuk taart - de 'mannen' een heuse bosse bol, de dames appelkruimelvlaai. 

Daarna gingen we weer een stukje wandelen, ditmaal naar het circuit van Zandvoort waar op dat moment flink gereden werd. Weliswaar niet met race-auto's, maar de auto's op het circuit reden niettemin erg hard. 

Teruggekomen op de flat gelunchd bij onze gastvrouw waarna we andermaal gingen wandelen, ditmaal grotendeels over het strand. 

Veel wandelkilometers zijn er ditmaal niet gemaakt want op een gegeven moment verlieten we het strand en liepen naar het station, waar de wegen zich scheidden tot de volgende keer.

Op de terugweg verliet ik de trein in Leiden om naar de Hortus Botanicus te wandelen en daar nog even rond te kijken. Teneinde dit bericht niet te overladen, later meer foto's op deze plek en/of Facebook.