zondag 29 november 2015

Natte editie Duinstrandloop

Het weer was vandaag uitermate teleurstellend in kwalitatief opzicht: juist op het moment dat de Duinstrandloop plaatsvond (12:00 uur), regende het dat het een aard had. De temperatuur viel echter mee zodat het nog nèt te doen was. Gek eigenlijk, vroeger interesseerde het mij geen biet, regen, wind, hagel, sneeuw, het was mij om het even. Maar tegenwoordig ga ik niet bepaald zingen in de regen, het geluid dat ik dan voortbreng is meer een kruising tussen Maarten van Rossum en Jan Mulder. Maar dat is vóór het lopen.

Want ben je eenmaal gestart, dan is al het leed geleden. Van de regen dan, want het lijden door het klimmen tegen steile stukken duin begint dan pas. Er waren veel lopers voor Laan van Poot-begrippen, ongeveer 250 deelnemers, al vernamen wij naderhand van uitslagenman Frank Inklaar dat er flink wat 'voorinschrijvers' niet zijn komen opdagen. Door het slechte weer? Wie zal het zeggen. Terzijde zij opgemerkt dat aan de snelheid waarmee Frank uitslagen op de website zet menige vereniging een voorbeeld kan nemen.

Zelf verkeerde ik in de veronderstelling dat ik had vooringeschreven maar dat bleek niet het geval. Op zich is na-inschrijven geen probleem, maar mijn geboortejaar en lidmaatschap staan nu niet in de uitslagen. Volgende keer toch maar wat alerter zijn en bij twijfel nogmaals inschrijven.


Het was weer een knap pittige editie, deels door de wind en de regen, maar ook door de heuvels. De meeste lopers hebben daar niet zo'n moeite mee maar ik ga altijd stuk op een parcours waarbij téveel moet worden geklommen, ditmaal was geen uitzondering. Bij het stijgen - wat soms gepaard ging met mul duinzand - moest ik meermalen stukjes wandelen en dat scheelt uiteraard tijd. Bij de afdalingen en de vlakkere stukken kon ik wel iets goedmaken. Eenmaal op het strand, ging het goed: met een stevige wind in de rug, haalde ik zeker vijf personen in. De grootste terugval kwam echter in de laatste kilometers. Het duinpad naar beneden, even voor Duindorp, was door de regen veranderd in een glibberige glijbaan van blubber en bladeren, bloedlistig. Ik liep voorzichtig wandelend die helling af, en tweehonderd meter verder passeerde een groepje lopers mij waaronder trainer Berry en Karin mij. Ik had geen fut meer om aan te klampen, dat lukte weer wel bij Sandra Kleijn die even later passeerde.

Het sportpark en de baan kwamen in zicht, we renden de laatste honderden meters met alles wat nog in ons zat de finish tegemoet. Sandra finishde een paar seconden voor mij.

Al met al was ik meer dan tevreden met mijn eindtijd: 42'10''. Twee dames van Groep 7, Sonja en Sylvana, hebben heel goed gelopen, 39 minuten en nog wat.

Na afloop was er erwtensoep en er was de prijsuitreiking van de lopers die hebben deelgenomen aan de ambtenarenloop. Bert Gerritsma was de spreekstalmeester van dit gebeuren. Ons groepslid, eerdergenoemde Sonja van Breukelen, mocht een beker in ontvangst nemen als snelste dame bij de ambtenaren!

12,5 jaar...


De cross, want zo zou je de Duinstrandloop wel kunnen noemen, kwam daags na een feestje ter gelegenheid van het koperen huwelijksfeest van Ton van der Pol en zijn vrouw Rianne Doeleman. In mijn pak - dat ik niet veel draag -  lange overjas èn paraplu (want het begon juist onbedaarlijk te regenen en te stormen) fietste ik naar Kijkduin. De paraplu heeft de tocht niet overleefd, maar zelf heb ik - zij het iets later dan op de afgesproken tijd van 17:00 uur - het gered.



Voor het feestje waren, naast familieleden en vrienden - een aantal HAAG-vrienden uitgenodigd, ik mocht mij daar ook toe rekenen. Het was gezellig en het koperen bruidspaar had een prima buffet geregeld.  Later die avond keerden we, weliswaar nog steeds geteisterd door storm en plensregen, maar goed gevoed, huiswaarts.

vrijdag 27 november 2015

Weekend rennen over duin en strand


Dit weekend de Meijendelloop en de Duinstrandloop! De Meijendelloop is morgenochtend (zaterdag 28 november) voor de lopers van de wat langere adem en duurvermogen in de benen. 25 kilometertjes met veel duintje-op duintje-af stukken in het parcours. Over benen gesproken: ze moeten er bovendien geen been in zien om vroeg op te staan en in het duister naar Boerderij Meijendel te fietsen. Of met de auto, kan ook natuurlijk. Op de site staat hoe je er het beste kunt komen. Niet vooringeschreven? Dat is dan jammer, want er kan niet worden na-ingeschreven. Volgend jaar weer een jaar!


De duinstrandloop is zondag en wordt door Haag Atletiek georganiseerd. Ook leuk, ook pittig maar het lijden duurt niet zo lang, krap acht kilometer. Na-inschrijven kan hier wel bij Haag Atletiek voor de zeer schappelijke prijs van drie euries. Start van de loop is om 12:00 uur, er kan dus uitgeslapen worden! Ook hier weer nadere info op de site!

Zelf heb ik dit jaar voor de duinstrandloop gekozen.

Dat er ook in het stenen tijdperk pittige duin- en strandlopen werden gehouden bewijzen bijgaande foto's uit 1973...  Ze zijn gemaakt door Jos van Iersel, de Jeroen Tibbe van de jaren tachtig.


donderdag 26 november 2015

Eind november, volle maan, dus.... tijd voor wat nostalgie!


De afgelopen dagen best het een en ander gedaan, maar niet iets dat vermeldenswaard is. een interview met een hardlopende acteur afgenomen, stukjes schrijven voor het clubblad, enzovoorts.

Wel heb ik steeds voor mezelf gelopen. Zondag vijftig minuten met een paar snelle uitschieters (onder meer een kilometer in 4'10'', maar dat lukte of durfde ik maar één keer), maandag tachtig minuten in rustig duurlooptempo en woensdag (gisteren dus) eveneens tachtig minuten met daarbinnen twee series van 1-2-3-2-1 minuten, waarbij de minuten in 15 km tempo gelopen werden, tussen elk tempo 1 minuut rust en iets meer dan tien minuten rust tussen de series. Vooral laatstgenoemde training ging gesmeerd.

Ik heb deze woensdag dus niet met de groep meegetraind, want er was een vrij vroege ingelaste redactievergadering, bovendien - opportunistisch, dat wel - voorspelde buienradar dat het tussen 18:00 uur en 19:00 uur zo goed als droog zou blijven. Dus ben ik in die periode - om precies te zijn tussen 17:20 en 18:45 uur gaan trainen. Maar onderweg heb ik toch nog een kort maar pittig buitje moeten trotseren.


Na de redactievergadering een biertje gedronken in de kantine. Okee, okee, twee biertjes dan. Van onze trainingsgroep 7 waren Sandra, Berry en Karin het afgelopen weekend in Malta om daar een marathon in drie delen te lopen: de eerste dag ruim 11 kilometer, de tweede dag 6 kilometer en de derde dag 25 kilometer. Ze hebben 'm alle drie volbracht. Jan Passchier, trainer van Groep 3, heeft ook meegelopen. Berry en Sandra tonen op bijgaande foto hun medaille.

Woensdagochtend het krachthonk in om bij 'de oude jongens' mijn oefeningen te doen: bankdrukken met niet al te zware gewichten, anderhalve minuut 'planken', en nog zo wat van die dingen. Het zit nog niet helemaal in mijn systeem, dat krachthonk, ook vandaag was ik aan de late kant.

Inmiddels is het eind november en gaan wij het seizoen van de winterloopjes in. Nadat we komend weekend de novembermaand afsluiten met de Duinstrandloop en de Meijendelloop, krijgen we in december onder (veel) meer: de Bruggenloop, de Duinrell Cross, de Meeuwen- en Makrelenloop, diverse crossen en uiteraard de Halve marathon van Egmond.

Maar dit winterloopje, de Drieluikmarathon van Sparta, bestaat niet meer. "Gelukkig hebben wij de foto's nog" zou Harm Edens zeggen, En nog wat uitslagenlijsten. De komende tijd drop ik zo nu en dan iets uit een ver loopverleden (mede dank aan Joop Nennie uit wiens plakboeken ik zo nu en dan zal putten). Puur vanwege de nostalgie en om het tijdsbeeld, en ook om steeds weer verbaasd te moeten constateren: liepen we zó hard in die tijd! Dûh, dit was 35 jaar geleden...

zaterdag 21 november 2015

Verre familie

De titel van dit bericht kan zowel letterlijk als figuurlijk worden opgevat.

Het zal zo'n 56 jaar geleden zijn dat ik met mijn vader op bezoek ging bij zijn tante Bep en zijn neef Helle, mijn achteroom derhalve. Het staat mij bij dat ik toen elf jaar was. Helle woonde destijds met zijn vrouw Tilly in Heemstede. Op dat moment waren ook Helle's zuster Inge en haar dochter Edith - tegenwoordig beeldend kunstenaar - aanwezig.

Fred en Edith, 56 jaar geleden...
Zesenvijftig jaar geleden, bijna een mensenleven! Nee, je kunt niet zeggen dat ik de deur bij mijn familie platloop. Wel heb ik hen in 2011 gesproken bij de uitvaart van mijn vader, en bij die gelegenheid nodigden zij mij uit om gerust een keer langs te komen. Je weet hoe dat gaat: je belooft dat en wil het ook, maar het komt er niet van. Dit niet in de laatste plaats omdat zij sinds een jaar of dertig in Haren (Groningen) wonen, dus niet naast de deur. Verre familie dus.

Een bericht van Robert, een van hun drie zonen, met twee waarvan ik via FB contact heb, was mede aanleiding om toch een keer op bezoek te gaan. En dus reisde ik vandaag met de trein van Den Haag naar het hoge Noorden, wat neerkwam op in totaal zeven uur reizen met het openbaar vervoer, heen en terug. Bestemming Haren, inmiddels wereldberoemd vanwege het verjaardagsfeestje waarvoor via internet honderden ongenode gasten en hun aanhang werden uitgenodigd. In dit geval was ik geen ongenode gast, van tevoren had ik mijn bezoek keurig aangekondigd. En het kwam gelegen.


Toen en nu...

De trein had net Lelystad verlaten toen ik werd gebeld door Tilly, zij bood aan om mij van het station in Haren op te komen halen. Alzo geschiedde.

Het was leuk om na zo lange tijd weer eens bij te praten, herinneringen op te halen en oude foto's te bekijken. Waaronder de foto hieronder, gemaakt in 1963 op de Patrijslaan in Huizen toen mijn oma (van vaders kant) 80 jaar werd. Voor Helle en Tilly was zij 'Tante Cath'. Het was een welbestede dag!



vrijdag 20 november 2015

Op hoop van zegen!


Donderdagavond woonde ik een voorstelling bij van 'Op hoop van zegen' door Toneelgroep De Appel, dit in het kader van Het Heijermans Festival.

Voor de jongeren onder ons in het kort iets over Herman Heijermans (1864-1924). Hij was een vermaard toneelschrijver maar niet alleen dat: hij was ook een scherp columnist die onder het pseudoniem Samuel Falkland stukjes en artikelen schreef waarin hij de maatschappij genadeloos analyseerde.

Zijn affiniteit met het sociaal-realisme komt ook tot uiting in de vele toneelstukken die hij schreef waaronder 'Ora et labora', 'De opgaande zon' en het - zelfs heden ten dage nog - overbekende stuk uit 1901, 'Op hoop van zegen'.

Dat juist De Appel een theaterfestival rond Heijermans organiseert heeft met twee dingen te maken: in de eerste plaats de grote bewondering die regisseur Arie de Mol (tevens artistiek leider) voor de man koestert, in de tweede plaats omdat Toneelgroep De Appel al 40 jaar lang op een steenworp afstand van de Scheveningse haven en de zee gelokaliseerd is.
De thematiek van Op hoop van zegen zit ook diep geworteld in de Scheveningse volksziel. Het is ook om die reden dat vanaf januari 2016 voorstellingen komen waarin een hoofdrol voor de zee is weggelegd.

Maar goed, laat ik teruggaan naar gisteravond, naar de voorstelling.

Voor mij persoonlijk gold dat ik vooral in het eerste deel wat moeite had om er helemaal bij te blijven. Dat lag vooral aan mezelf - vermoeidheid van de afgelopen dagen - maar mogelijk ook door de in rap tempo wisselende en niet altijd goed verstaanbare dialogen.
Maar vooral vanaf de scène waarin Kniertje haar verjaardag viert en zoon Geert in aanvaring komt met zijn werkgever, was ik klaarwakker en bleef de hele verdere voorstelling op het puntje van mijn stoel zitten.

De titel van het stuk, Op hoop van zegen, is tevens de - naar blijken zal zeer toepasselijke - naam van een vissersboot. De centrale rol in het stuk is weggelegd voor Kniertje (Geert de Jong), een vissersweduwe die haar man en twee van haar zonen heeft verloren aan de zee. Zij voorziet in haar meest elementaire levensbehoeften door te werken voor reder Bos (geweldig gespeeld door Bob Schwarze).


Met een lach en een traan: Geert de Jong, Jessie Wilms en Hugo Maerten
Laatstgenoemde komt met het voorstel om haar twee nog levende zonen, Geert en Barend, te laten meevaren met de Op hoop van zegen. Bos heeft daar voor zijn eigen rederij hoge verwachtingen van, maar ook voor Kniertje levert dat meer inkomen op. 

Geert wil wel, hij is een echte vissersjongen, groot en sterk en met socialistische sympathieën. Mede daardoor krijgt hij hooglopende ruzie met zijn werkgever (naar aanleiding van een in diens oren 'fout' lied - de Marseillaise - dat op het verjaardagsfeest van Kniertje wordt gezongen) maar besluit uiteindelijk toch mee te gaan. 

De jongste zoon, Barend, is echter doodsbang voor de zee en weigert aan boord te gaan, zeker nadat hij heeft gehoord dat de boot absoluut niet zeewaardig is ('de vaten drijven in het vooronder'). 

Kniertje echter wil van geen wijken weten, een visser heeft geen keus en moet zijn angst overwinnen. 'De mens wikt maar God beslist'. De sterke arm van de politie is nodig om Barend alsnog aan boord te slepen. 

Zijn vrees - en dat van de achterblijvende vrouwen - wordt echter bewaarheid: na enkele weken bereikt het bericht reder Bo dat het lot meedogenloos heeft toegeslagen. Het schip is gedurende de ongekend zware herfststorm gezonken, de bemanning inclusief Barend en Geert zijn verdronken. 'De zee geeft, de zee neemt. De vis wordt duur betaald'. Kniertje en de andere vrouwen blijven achter, balancerend tussen berusting en verzet.


Het was een geweldige voorstelling dat, ondanks het zware thema, genoeg ruimte liet voor humor. Zoals de suggestie van hevige storm bij het open- en dichtdoen van de (onzichtbare) deur van Kniertjes nederige woning.

Maar er is ook herkenning: het gaat om mensen die leefden in een tijd dat het geloof een veel grotere, in ieder geval veel levensbepalender rol speelde dan tegenwoordig. Dat er geleefd werd met het besef dat er een macht is die boven ons staat en alles bestiert, Van daaruit ontstond berusting, hoe verschrikkelijk het lot ook was dat je overkwam. Dat was de instelling van een gehele gemeenschap en vandaar ook de sociale druk op personen die tegen dat lot in opstand kwamen (zoals Geert) of degenen die tegen hun wil in gedwongen werden iets te doen (zoals Barend). Elk personage in het stuk gaat daar op zijn of haar manier mee om.

De theaterfoto's bij dit stuk zijn gemaakt door Leo van Velzen
Maar worden we zelfs tegenwoordig niet - in meer of mindere mate - gedwongen om te leven en te handelen binnen sociaal aanvaardbare structuren en door mensen (inclusief onszelf) gecreeërde omstandigheden? En wat houdt ons tegenwoordig staande, ondanks - mondiale maar vooral persoonlijke - tegenslagen?

In die zin geeft zo'n 'ouderwets' stuk als Op hoop van zegen ons anno 2015 nog steeds stof tot reflectie. Er is nog veel en veel meer te vertellen over Op hoop van zegen en de vele andere activiteiten en voorstellingen in het kader van hetHeijermans Festival, daartoe verwijs ik graag naar de website en de brochures die onder redactie van sportvriendin Eveline van Leeuwen (marketing en publiciteit De Appel) tot stand zijn gekomen.

donderdag 19 november 2015

The Rain Run


Dit wordt een vreemde blogpost omdat elk gekleurd woord linkt naar een lied of een song - klassieker - dat betrekking heeft op regen. Dit ter gelegenheid van een training waarbij wij door uitbundige regenbuien werden getracteerd en ook de wind flink zijn best deed. Ja, dat krijg je als je in de maand november gaat trainen. Zelfs in een novembermaand die hoogstwaarschijnlijk als (een der) zachtste de geschiedenis zal ingaan.

Woensdagmorgen heb ik nog even getraind bij het 'Old Boys' krachthonk. De andere mannen waren er ook onder wie Arie Don, onze trainer. Eigenlijk was ik half-om-half van plan om aansluitend op de fitness-sessie de training zoals op het schema stond aangegeven te volbrengen. Dit omdat het 's ochtends nog lekker weer was en 's avonds storm en regen werd verwacht. Maar Arie zei: "tot vanavond" en toen moest ik wel, naar de avondtraining. Nou ja, dat moest dan maar, het zou een stevige training worden met lange tempo's: 2 x (3x4 minuten in 10 km tempo), goed om dat niet te verwaarlozen. Het lukt zelden om zo'n training helemaal in je eentje te volbrengen.

Rond half zes in de namiddag Buienradar.nl gecheckt: het stormde al behoorlijk, maar het regenfront werd tegen half acht verwacht. Wandelen naar de club, er waren meer dan genoeg mensen die bereid waren de regen - die overigens al vóór 19:00 uur begon te vallen - voor lief te nemen.

Meteen maar flink inlopen. Bij de Heldringschool aan het IJsvogelplein een plekje gezocht om redelijk beschut onze oefeningen te doen, daarna kondigde trainster-van-de-dag Odette aan dat we zouden afwijken van het schema - wegens de zware maandagavondtraining die ik niet heb meegemaakt - en een duurloop van ca. 90 minuten zouden doen. Zelf had ik echter wel zin gehad in de tempotraining maar loste dat creatief op door het grootste deel van de loop (die onder meer via de haven ging) vooraan te lopen, samen met Sonja. Dat ging lekker, in de stromende regen! Uiteindelijk keerde de - toch nog vrij grote groep - doorweekt maar voldaan terug naar het honk.

Naar de Oranjezaal  

Eerder deze woensdag gingen wij naar Huis ten Bosch om de Oranjezaal te bezichtigen.Wij behoorden tot de 30.000 personen die met succes voor een rondleiding hadden ingeschreven op internet. Jan Wierenga was er al eerder en had mij getipt.

Onder leiding van een gids - en in groepen van 25 mensen - kon men gratis deze centrale ontvangstruimte in het toekomstige woon- en werkpaleis van koning Willem-Alexander en zijn gezin bezoeken.
Al eerder had ik geprobeerd om via internet op een van de rondleidingen te boeken, maar helaas: alles zat al vol. Totdat Els Vis, een vroegere klasgenoot, mij er twee weken terug op wees dat er opnieuw voor de op één na laatste reeks sessies kon worden ingeschreven. En warempel: toen lukte het wel! Vandaag was de dag.

Op de fiets togen we via het Haagse Bos naar Huis ten Bosch, waar we vriendelijk werden verwelkomd door achtereenvolgens de marechaussee die de wacht hield bij de ingang en de gastvrouwen bij de ingang van het provisorisch ingerichte ontvangstgebouw. Wij moesten de uitdraai van onze ticket laten zien en ons identiteitsbewijs, en kregen de vriendelijke maar nadrukkelijke instructie dat er niet gefotografeerd mocht worden. Er staat nu wel een foto bij dit verhaal maar deze heb ik van het net geript en is afkomstig van De Telegraaf-site.

De zaal was inderdaad indrukwekkend: hoog, met schilderingen in neo-classisistische stijl. Je weet niet waar je kijken moet. Het was Amalia van Solms die dit ter ere en nagedachtenis van haar echtgenoot, stadhouder Frederik Hendrik, had laten bouwen. Het opvallendste aan deze zaal zijn de neo-classicistische schilderingen die overal op de wanden, muren en plafonds zijn aangebracht. Deze zijn vervaardigd door een twaalftal schilders die door de vermaarde architect annex kunstschilder Jacob van Campen en Constantijn Huygens zijn geselecteerd, in samenspraak met de weduwe.


Meer informatie over deze zaal staat op deze site.

Let op! Wie belangstelling heeft: op 30 november is de laatste kans om in te schrijven voor een rondleiding in de periode 15 tot en met 30 december. Wees er dan snel bij!

Terugfietsend stopten wij bij de passage om de cappucino te proberen bij Hop & Stork, die bij de AD koffietest 2015 als derde (van Nederland) uit de bus kwam. En inderdaad, dat viel allerminst tegen! De cappucino is wel iets duurder dan gemiddeld maar je krijgt er dan ook wel een paar kleine maar fijne versnaperingen bij. Helemaal goed!


zondag 15 november 2015

Onstuimig weekend

Nadat ik vrijdagavond van het Crossing Border Festival terugkwam en de pc aanzette voor het laatste nieuws, kwam er niets meer van bloggen. Zou in het licht van de trieste gebeurtenissen in Parijs ook ongepast zijn.

Laat ik het kort houden. Over Crossing Border straks. Eerst over vanmorgen. Met Jan Wierenga ging ik naar Delft voor een trimloopje bij AV 40. Gek genoeg had ik niet zo´n zin om een heel eind te lopen, vijf kilometer was mooi zat. Ik ging te hard van start, al na een kilometer moest ik dat bezuren. Maar los daarvan had ik vandaag geen goede benen. Beetje moe, misschien ook vanwege de activiteiten van voorgaande dagen, en last van buikloop. Dat alles had geen positief effect op mijn eindtijd, 26´59´´. Maar goed, naar verluidt was het 80 meter langer dan 5 kilometer.

Na de loop (en het douchen/omkleden) meteen naar huis want er moesten boodschappen worden gedaan en daarna gekookt worden voor schoonfamilie.


Zaterdagavond een gezellig feestje bij Hans D. die zijn 55ste verjaardag vierde. Hij woont op het Noordeinde met het mooiste uitzicht op historisch Den Haag, je kijkt uit op De Plaats en de Hofvijver. Het was behoorlijke druk met familie en vrienden, en wij - select groepje HAAG-vrienden - waren ook uitgenodigd.

Hij kwam, hij kwam!


Zaterdag overdag via Ypenburg met de hele familie naar Leidschenhage om de intocht van Sinterklaas en zijn gevolg te zien. Wij deden dat vooral voor kleindochter Chloë, maar wie wordt en geen kind wanneer hij geconfronteerd wordt met de goedheiligman en de zwarte pieten die inderdaad allemaal zwart waren. De foto's zeggen genoeg. Later gingen we in Leidschenhage gezellig lunchen.



Op de terugweg naar huis zag ik aan het Spui de 'Haagse' Sint met hoofdpiet-sinds-jaar-en-dag B. Wentink die mij prompt herkende.

Noorse sirene

En dan zijn we weer terug bij vrijdagavond. Tijdens Crossing Border ging ik eerst in de grote zaal van de Koninklijke Schouwburg (Royal) naar Jenny Hval kijken en luisteren. De frêle performer-zangeres bracht wonderlijk dromerige liedjes onder begeleiding van elektronische muziek. Het genre is wat moeilijk te omschrijven maar volgens Wikipedia is het een mix van Avant-garde, Art-pop, electronica, experimentele folk en gothic metal. Zelf moest ik zo nu en dan denken aan Björk, Portishead of Roosbeef, die sfeer (voorbeeld). Op een gegeven moment ontdeed zij zich van haar slobberige hansop en rukte ze haar pruik af, wat een verrassende metamorfose van hippiepuber tot sportieve marathon-dame veroorzaakte.


Na dit optreden ging ik een paar trappen op naar de bovenste verdieping om in het zaaltje 'Heaven' de Australische softrockgroep 'The Babe Rainbow' te aanschouwen. De eerste drie nummers van deze blonde bards waren de moeite van het aanhoren zeer waard, maar omdat Frans van Deursen halverwege dit optreden op een andere locatie zou optreden, verliet ik de hemel en liep terug naar Royal.


Van Deursen had een uitgelezen gezelschap muzikanten gevraagd om de gedichten van Leo Vroman om te toveren tot liederen. Michiel Borstlap, Bertolf, Spinvis, Jeroen Zijlstra, Wouter Planteijdt, Bob Zimmerman, Henk Hofstede, Rutger Molenkamp, Theo Nijland, Paul de Munnik en Daniël Lohues maakten de composities. Het werd een mooi optreden van de zanger met zijn vierkoppige band met Wouter Planteijdt, Leo Bouwmeester, Hein Offermans, Michiel van Dijk en Richard Heijerman.


De ontmoeting met oud-collega en wandelmaat Walter van Teeffelen en zijn broer leidde tot het laatste leuke onderdeel dat ik deze avond bijwoonde. Daartoe moesten wij naar het andere gebouw van het Nationale Toneel. Voor mij geen onbekend terrein omdat ik daar een paar weken terug ook was. als figurant bij de opera Mariken. In het Heartbeat Hotel bracht een keur van dichters een ode aan Bob Dylan, en met name aan de song die een hele generatie zou beïnvloeden: "Like a Rolling Stone". Dat leidde tot vermakelijke en soms ontroerende performances. Zo was de bijdrage van Mijndert Talma grappig met zijn ode aan de friese voetballer André Hoekstra.


Andere dichters waren John Schoorl, Kees 't Hart, Wim Brands (bekend van het VPRO-programma 'Boeken'), Lucas Hirsch, Erik Jan Harmens, Fred Papenhove, Joop Boots, Micha Andriessen, Frans Staring, Elly de Waard (sixties-icoon), Jan Eilander en Rini Dobbelaar.



vrijdag 13 november 2015

Blogpost 1000: Crossen naar Crossing Border

Duinzigt Cross. Dat was toen (1971?!). Maar de hedendaagse Duinrellcross laten we ook niet lopen!

Vandaag een jubileum! Dit is het duizendste blogbericht op mijn 'nieuwe' weblog (van blogspot). Nou ja, nieuw. Ik zit 'hier' ook al vanaf 2011, het moment van de complete ICT-fail van weblog.nl, daarvoor heb ik ook al een paar duizend berichten 'geplempt'. Merkwaardige hobby misschien, maar het blijft leuk.

Maar vooruit, afgezien van bovenstaande foto vandaag maar eens geen oude koeien uit de sloot gehaald (wat overigens prima kan na 11,5 jaar dagelijks bloggen) en kijken wat er de komende tijd te doen is.

Eerst iets op cultureel gebied. Na zeker vier jaar verzuimd te hebben, ga ik vanavond weer eens naar het Crossing Border Festival, het sinds jaar en dag bestaande culturele festival met 'cross overs' van muziek en literatuur. Vier jaar verzuim, dat heeft te maken met het feit dat het trainingsweekend steeds samenviel met dat festival. Toch altijd de moeite waard om de gang naar de Koninklijke Schouwburg en het Spuitheater te maken.

Even nog over gisteren, toen ik werd gebeld door Paul Versteegh. Dat leidde er toe dat ik voor de tweede keer deze maand naar het Gemeentemuseum Den Haag ging waar ik met Paul en zijn collega-schilder Loek de fraaie expositie 'Kleur ontketent' bezocht, met fraaie kleurrijke werken van onder anderen Mondriaan, Jan Sluijters en Permeke,



's Avonds ging ik nog even langs Joop Nennie om het filmpje dat hij met zijn drone heeft gemaakt van de cross in Burgh Haamstede waar nodig van tekst te voorzien.

Vooruit lopen(d)...

Aan lopen geen gebrek de komende maanden: nog afgezien van de zogeheten 'Delft-loopjes' zit het in de planning om mee te doen aan 'onze eigen' Duin-strandloop, de Bruggenloop. de Meeuwen & Makrelenloop en de Duinrell Cross! Later komen daar nog de Kerstcross, Nieuwjaarscross enzovoorts bij. Wij hoeven in elk geval niet stil te zitten de komende tijd!

donderdag 12 november 2015

Sint Maarten training


Laat mij beginnen met de link naar de foto's die Ellen Hilker van het trainingsweekend, en met name de zogeheten 'Hartman Cross' in Burgh-Haamstede heeft gemaakt. Dit uiteraard vooral interessant voor de deelnemers!

De foto's van Ellen zijn aanmerkelijk beter dan die ik heb geschoten (de bovenste vormt een gunstige uitzondering denk ik) maar degenen die mijn foto's toch of alsnog willen zien, verwijs ik naar mijn vorige blog, klik daar op de oranjekleurige woorden/links.

Maar waar zijn de uitslagen? Ha, deze zijn HIER, met dank aan Wim en Trudie Hartman!

Het trainingsweekend is alweer verleden tijd, en dat geldt ook voor de Berenloop in Terschelling. Gisteravond was er een training waarbij wij het alweer droog hebben gehouden. Wat het weer betreft dan. Wat valt er te vertellen over een training waarvan op het schema stond: 'duurloop 1/2'? Hooguit dat er weer lekker is gelopen onder leiding van Sandra. Met het donker vertrokken wij vanaf de Laan van Poot en liepen wij via de villawijk langs de Machiel Vrijenhoeklaan naar Kijkduin, daar namen we het stratenparcours rond de puinduinen, dan nog een stuk Kijkduinsestraat en Loosduinen en terug via de Laan van Meerdervoort. Het was een rustige duurloop, al leek het bij vlagen sneller te gaan maar volgens de garmin was dat meer een gevoel dan realiteit. Toch al met al weer lekker gelopen.

Terug in de kantine vormden enkele charmante dames van onze trainingsgroep de barploeg, in verband met Sint Maarten hadden zij snoepjes op de bar gezet en er waren ook pannenkoeken. Nu had ik die thuis al gemaakt - en gegeten - dus ik sloeg over.


Uitslagen Hartman Cross Burgh-Haamstede 2015

Een flinke afvaardiging van onze loopgroepen - circa 90 personen - genoot afgelopen weekend van een mooi trainingsweekend in het fraaie zeeuwse duingebied bij Burgh-Haamstede. In dit verband werd op zaterdag 7 november ook een pittige cross gelopen van maximaal vijf ronden (ca. 6 kilometer) over een afwisselend parcours met de nodige bospaadjes, duinen met steile klimmetjes en mul zand.

Wim Hartman heeft mij de uitslagen gegeven, ik heb geprobeerd deze in dit bericht te plaatsen.

Er zijn ook deelnemers die niet alle vijf ronden hebben gelopen, deze zet ik er later deze dag (donderdag 12 november) nog bij.



Uitslagen:

HEREN
  1. Jim Hoft                                28.20
  2. Sjoerd Witmond                    28.44
  3. Vincent Holleman                 28.53
  4. Ruud Fabrie                           29.02
  5. André Tap                              29.35
  6. Cor van der Geest                  30.45
  7. Dirk Rietberg                         30.50
  8. Patrick Meijer                        30.55
  9. Peter Dietrich                         31.03
  10. Paul Versteegh                       31.50
  11. Jan Passchier                          32.20
  12. Yöran Micka                           32.40
  13. Fred van der Berg                   32.42
  14. Sherman Kunst                       34.12
  15. Paul van Oyen                         34.40
  16. Freddy Frauenfelder                35.12
  17. Arne Dutour Geerling             35.55
  18. Frank Inklaar                           36.20
  19. Peter Evegroen                        36.38
  20. Fred van der Gon Netscher     37.22
  21. Ton van der Pol                       37.37
  22. Murat Ertop                              37.52
  23. Richard Bouma                        37.58
  24. Arjan Heiten                             38.54
  25. George Buningh                       39.25
  26. Carel Knoester                          39.32
  27. Wim Hartman                           42.04
  28. Stephan Witmont                      43.55
  29. Kees Bal                                    45.35
  30. Ed Oosterbaan                           50.40
DAMES
  1. Ellen van der Velde                  31.44
  2. Ilse Houtman                            32.00
  3. Ellis Stolwijk                            32.44
  4. Cynthia Ghijssels                      33.05
  5. Miriam Kijne                            33.08
  6. Anja Rienstra                            35.17
  7. Eveline van Leeuwen                35.27
  8. Pascale Reinerie                        36.25
  9. Miriam Klop                              38.02
  10. Sonja van Breukelen                  38.08
  11. Helma van Delft                         39.14
  12. Eefke Hazenbroek                      39.14
  13. Marian Berenpas                        39.40
  14. Sanny Schoon                             42.50
  15. Angelique Smits                         45.05
1 ronde gelopen

  1. Ben Dijkhuizen                             8.09
  2. Ton Schouten                               10.30
  3. Pim Bach                                     11.45
  4. Yvonne van Winden                    11.58
2 ronden gelopen

  1. Chantal Bouven                           17.20
  2. Harry Raaphorst                           17.52
  3. Jan Kees                                        18.10
  4. Marga Cloosterman                      19.00
  5. Lydia Snijder                                19.05
  6. Linda de Jong                                19.08
  7. Rob Pronk                                     19.52
  8. Jan Metselaar
  9. Eveline de Jagher                          21.52
  10. Bep Oosterom                               22.10
3 ronden gelopen
  1. Gaby Overtoom                            26.28
  2. Laura van Kan                              36.45
  3. Sylvia Noorland                            36.45
  4. Annelies Evegroen
4 ronden gelopen
  1. Marianne Hilkhuizen                    34.18


maandag 9 november 2015

Crossen door bossen en duinen van Burgh-Haamstede

V.l.n.r. staand: Ilse Houtman, Ellen van der Velde,  Marian Hilkhuijsen,  Miriam Kijne, Cor van der Geest, Sjoerd Witmond, Jim Hoft en Ellen Hilker. Zittend v.l.n.r. Ruud Fabrie, Bep Oostrum en Fred van der Gon N.
Ziezo, nog maar net terug van Burgh-Haamstede, meteen aan de (pc-)bak om foto's in te laden. Het was weer een trainingsweekend als vanouds: onwijs gezellig, lekker eten en drinken en elke dag sportief bezig geweest.

Vrijdagmiddag reden Paul van Oyen, Frank Inklaar en ikzelf mee met Joop Nennie die ons met zijn bolide kwam afhalen. Daarna reden we in één keer door naar Zeeland. Eerst bij de plaatselijke AH boodschappen gedaan voor het avondeten (en de dagen erna).Vrij vroeg arriveerden wij op onze bestemming, het Landal Park in Burgh-Haamstede. Organisator sinds jaar en dag Wim Hartman was er al met zijn vrouw Trudy, verder waren er nog een aantal Haag-collega's maar de meesten kwamen later. Onder hen ook Frits Bos, Paul Versteegh, Ton van der Pol en Harry Raaphorst. Laatstgenoemden kwamen pas later in de avond.

Na de auto te hebben uitgeladen en een kamer te hebben geconfisqueerd, kleedden we ons in sporttenu voor het vrijdagmiddagloopje, ook een goede jaarlijkse traditie. Eerst bij 'huisje 91' verzamelen en daarna met z'n allen wandelen naar de startlokatie. Daar wat rek- en strekoefeningen doen en daarna met z'n allen een relatief korte duurloop over een deel van het bospaden- en heuvelrijke parcours dat de dag erop tijdens de 'Hartman-cross' zou worden gelopen.

Op de vrijdag aten de meeste groepen (in totaal 90 mensen) in hun eigen huisje. Zelf hadden we - simpel maar lekker - spaghetti met een goed gevulde groenten- gehakt en bolognese saus geprepareerd, uiteraard met geraspte kaas en een frisse salade erbij.


Later op de avond gingen de meesten naar de bar-restaurant bij de hoofdingang, waar werd 'gesocialized' onder het genot van een drankje. Ook het bowlen was weer heel populair, er werden weer heel wat strikes geslagen. Hoe gezellig het was? Zie hier!


De volgende dag was de meest 'serieuze' dag van het weekend, want toen moest er 'gecrossd' worden. Vorig jaar deden we mee aan de Mosselloop, maar omdat deze loop nu een week later wordt gehouden, werd het nu - als vanouds - de Hartman-cross. Eigenlijk heet deze loop niet officieel zo, maar onze trainer met dezelfde naam zet deze loop altijd uit. 's Ochtends liep hij zijn ronde langs de diverse huisjes om de startnummers uit te delen.


Ook nu weer verzamelen bij huisje 91 waarna wij met z'n allen (naar verluidt meer dan 60 deelnemers) naar het startpunt liepen. Oefeningen, één rondje verkennenderwijs inlopen, daarna: gáán met die banaan. Joop Nennie filmde een deel van de loop met zijn drone, dat gaan we later vast zien.

Foto: Ellen Hilker
Vijf ronden moesten worden gelopen, in totaal zes kilometer. Geen superlang eind, maar wel mega-zwaar vanwege de steile 'pukkels' in het parcours. Vorig jaar had ik in mijn categorie nog een beker maar dat zou er dit jaar niet in zitten omdat huisjesgenoot en mede-zestiger Paul Versteegh een flink stuk sneller is. Maar het ging mij niet om de beker, het ging mij puur om lekker meedoen en naar eigen kunnen zo goed mogelijk te lopen.

En het ging redelijk goed, zoals vermeld was het een allesbehalve licht parcours maar - op een enkel 'smokkelmoment' heuvelopwaarts na - lukte het vrij goed om het tempo te handhaven.  


Na de cross even gewacht totdat iedereen binnen was. Terug in ons huisje lekker douchen en de rest van de middag spelletjes gedaan onder het genot van een drankje en lekkere hapjes. Ook nog even een wandelingetje naar Burgh Haamstede gemaakt en bij een naburig huisje op bezoek geweest, daar was de sfeer zo mogelijk nog uitgelatener. Niet zo vreemd, want de twee snelste lopers van zojuist - Jim Hoft en Sjoerd Wintmond - behoorden tot de gastheren.

En dan was er 's avonds de gezamenlijke maaltijd in het restaurant van Landal. Het eten was een warm en koud buffet met voor 'elck wat wils'. Zelfbediening, maar de drank werd aan tafel geserveerd.

Er was ook het moment van de jaarlijkse bekeruitreiking aan degenen die eerste in hun categorie zijn geworden. Wim Hartman reikte de bekers uit bijgestaan door zijn lieftallige assistente Ellen Hilker.
De categorie-indeling bleek ditmaal echter anders te zijn dan voorgaande jaren: nu was er een 35+. 45+, 55+ en 65+ categorie.

Ik had er geen moment bij stilgestaan, maar tot mijn verrassing ontving ik de eerste prijs in de klasse Heren Veteranen 4. Dus evenals vorig jaar een beker. Leuk!

Foto's van maaltijd en prijsuitreiking...


Zondag 8 november

's Ochtends vroeg een ochtendwandeling gemaakt door het mooie duingebied van Burgh-Haamstede. Onderweg stuitte ik op een kolonie aalscholvers, die onder veel geraas wegvluchtte. Verder veel bijzondere paddenstoelen gezien.

Op deze dag is er weer (hard)gelopen. Zelf deed ik mee met de fitwalkers onder leiding van Bibi en Joop. Dat kwam neer op een mooi wandeling door de duinen en over het strand, in totaal anderhalf uur. Anderen gingen weer hardlopen en naar verluidt is dat een lange duurloop geworden van bijna twee uur. Foto's hier.


's Avonds met z'n vieren gegeten in 'Zeebinkie', het gezellige restaurant naast de zij-ingang van Landal waar je prima Zeeuwse visgerechten kunt eten. Ook gaven de snelle jongens en meiden van 'Groep 5' daar acte de présence.

Maandag 9 november

De laatste dag! 's-Ochtends eerst 'solo' een duurloop van zeventig minuten gedaan, deels door de duinen, deels door het dorpje Burgh-Haamstede. De meeste 'Haag-gangers' zijn zondag al huiswaarts gegaan. Frank, Paul van O., Joop N. en ik vertrokken na het schoonmaken en stofzuigen van het huisje. In Burgh-Haamstede nog de lege flesjes teruggebracht bij AH (van het statiegeld bekostigden we naderhand de koffie) en zelf kocht ik bij De Soete Suyckerbol vijf zeeuwse bolussen 'voor thuis'.

In Ouddorp onderbroken we onze terugtocht in stadscafé 'Het Ankertje' met koffie en appeltaart voor de liefhebbers. Daarna in één keer de terugrit. Om half een 's middags waren we thuis.

Een mooi en gezellig weekend was het, met ook nog eens prachtig weer!                                              

vrijdag 6 november 2015

Van Europort via Europoort naar Zeeland


Gisteren bezocht ik Europort, een grote landelijke beurs annex expositie voor maritieme technologie. Weer eens iets totaal anders dan wat ik gewend ben te doen. De beurs in de evenementenhallen van Ahoy is vooral zeer de moeite waard voor wie iets met schepen, zeevaart en techniek heeft - en met name maritieme technologie.



Nu vind ik boten, schepen en wat dies meer zij - zeker vanuit historisch perspectief -  best interessant, al was het maar omdat scheepvaart sinds mensenheugenis 'core business' is voor ons Nederlanders. Sail Amsterdam, het Marinemuseum in Den Helder, het Scheepvaartmuseum: ik heb dat alles een keer bezocht, maar het was voor mij vooral een kwestie van 'bootjes kijken', vanwege 'het mooie'. Echter heb ik weinig affiniteit met de techniek, ongetwijfeld omdat ik daar totaal geen aanleg voor en verstand van heb. Wat moet je dan op zo'n beurs, is de vraag.


Het lot wil dat ik de laatste tijd meerdere malen via de vriendenkring met de maritieme wereld in aanraking ben gekomen, en zo nu en dan op dat gebied een tekeningetje - niet technisch, meer illustratief - maak. Mede naar aanleiding daarvan ben ik nu ook door 'iemand van de club' - die een bedrijf heeft voor maritieme producten - uitgenodigd om een kijkje bij Europort en zijn stand te komen nemen.


Op een of andere manier is het bruggetje van Europort naar komend weekend snel geslagen, met een forse delegatie leden van Haag Atletiek reizen we naar Zeeland af voor het jaarlijkse trainingsweekend. Zelf maak ik deel uit van een huisje met louter mannen.

Echter heeft één van hen moeten afzeggen en wegens een knagend schuldgevoel zou hij iemand anders gevraagd hebben om zijn plek in te nemen....



Laatste nieuws echter is dat bedoelde persoon op het laatste moment heeft afgezegd nadat ze een foto van ons had gezien. Nou ja, blij toe, ook wel eens gezellig met 'mannen onder elkaar' (de druiven zijn zuur....).