zondag 28 september 2014

Weekendvaria met gezellige 1 van de 4, Hoge Veluwe en niet wéér terug naar Oegstgeest....



De wederwaardigheden van het weekend! Laat ik maar beginnen met die van vandaag.

Vanmorgen werd ik door Ton van der Pol opgehaald, wij zouden - met heel wat andere leden van Haag en bevriende loopclubs als de HRR, Sparta en De Koplopers - meedoen aan de Haagse loop-klassieker de '1 van de 4'. Op weg naar Wassenaar waar de organiserende vereniging The Hague Road Runners inmiddels al heel wat jaren is gehuisvest, gingen we langs Eveline, zij had deze ochtend juist gebeld dat ze ook wilde meedoen en vroeg of zij met Ton kon meerijden.

Naast het bordeauxrood-grijs van de HRR-jongens en meisjes, was het Haag geel-groen ook een veelgeziene kleur deze ochtend. Ook onze trainerts waren aanwezig en hebben later, hetzij bij de 5 of de 10 km, hun beste beentje voorgezet.

De heer en mevrouw Hartman, de neven Van Es en...huh?!

.... Oh wacht, dat was Cor van Veen!
Maar laat ik niet teveel uitwijden en meteen doorgaan naar de loop zelf. Om te beginnen waren de weersomstandigheden optimaal: weinig wind, heerlijk temperatuurtje - toen de zon erbij kwam werd het zelfs een tikkie warm maar een kniesoor wie daar op let. Het parcours was ook prima en heel mooi. Evenals voorgaande jaren kwam dat neer op (voor de 10 km) één kleine ronde van 1 km en drie grotere ronden van ca. 3 km rond en gedeeltelijk door Clingendael.


Er waren heel veel deelnemers, vrijwel uitsluitend leden van genoemde verenigingen. Dus stuk voor stuk goed getrainde types. Reden dat er ook goede tijden zijn gelopen, en dat kon je na afloop wel zien aan de bezwete deelnemers, tevreden gezichten alom.

Wat mijzelf en Ton betreft, we hebben allebei - voor ons doen - heel goed gelopen. Zelf ging ik relatief snel van start maar kon het tempo redelijk goed vasthouden. Wel kwam na vier kilometer Jan Wierenga mij voorbij (met hem is het altijd stuivertje-wisselen) en dat was meteen een mooi richtpunt: hij passeerde het 5 km punt in 4'55'' en ik in 5'00'' rond, dus maar proberen om niet in te zakken. Jan liep wat meer uit maar in de laatste kilometer liep ik weer iets op hem in, we kwamen allebei in ruim 50 minuten (50'16'' en 50'27'') over de meet. Ton kwam iets later binnen, in ruim 51 minuten.

Met Hans Uytenhout, Eveline van Leeuwen en anderen nagenietend in het zonnetje voor het clubhuis van de HRR
Ook anderen hebben goed en naar tevredenheid gelopen. Eveline had wel ietsje harder gewild dan 47 minuten maar vond het vrij zwaar vandaag, bovendien is de concurrentie van zowel jongere als middelbare dames de laatste tijd groot. Woman Power!


Maar voordat ik iedereen ga vermelden; het lijkt mij efficiënter om naar de uitslagen te verwijzen. Deze staan bij het online zetten van dit stukje nog niet eh... online.

Van Oegstgeest naar Otterlo

Het was een wat wonderlijke zaterdag gisteren. Al vroeg ging ik, Jan Wolkers indachtig, op weg naar Oegstgeest. Op Facebook zag ik namelijk laatst een openbare uitnodiging van de Haarlemse Universiteit Leiden, waaruit bleek dat ex-collega Kerstin Vogel een van de vijfendertig exposanten was bij 'Les Jardins des Arts'. Ik was wel nieuwsgierig naar haar werk. Maar ondanks een perfecte routebeschrijving naar die locatie toe (Haarlemmerstraatweg) ben ik daar nooit aangekomen. Zowel door de buschauffeur als iemand die daar al jaren zei te wonen - en bovendien zeer behulpzaam was met helpen zoeken via zijn smartphone - deelden mij mee dat ik toch ècht verkeerd zat, er was beslist geen (dependance van) de Haarlemse Universiteit Leiden in de buurt en ik moest terug naar Leiden Centraal: het zou waarschijnlijk in de buurt van station Leiden CS zijn.

Uiteindelijk toch maar teruggegaan en bij het VVV-kantoor gevraagd hoe of wat. De vriendelijke mijnheer achter de balie herkende ik eerst niet (nou ja, vagelijk) maar sprak mij aan: "Fred, ik ga het even voor je uitzoeken". Bleek het Pim Photopim te zijn, hardloper en fotograaf en, zoals nu bleek, ook informatiemedewerker bij de VVV.


We moesten even zoeken op een andere laptop en wat bleek? Ik zat helemaal niet verkeerd! Maar ik had geen tijd om weer terug te gaan - het is toch nog een stukkie rijden naar Oegstgeest - want voor de middag had ik De Hoge Veluwe in de planning. Daar was ik uiteindelijk om 14:30 uur.


Eerst ging ik naar het Kröller Muller Museum - was ik al een paar jaar niet geweest - en heb in vogelvlucht vooral de schilderijenafdeling - met veel Van Goghs, Toorops enz. - bekeken. Ook snel de beeldentuin in, maar ook weer snel er uit want eigenlijk kwam ik - uiteraard - voor de edelherten.

Dat viel gisteren een beetje tegen. Ik heb ze wel gezien, maar òf het was nu echt te warm, òf het hoogtepunt van de bronst is voorbij. Ik hou het op het laatste. Het was al met al een beetje mat: er werd veel minder geburld als vorige week en de herten kwamen pas laat in de middag uit de dekking. En ook langs de kant is het - vooral op zo'n zondag wanneer iedereen vrij is - een gekkenhuis van fotografen en dagjesmensen, waarvan een aantal - soms met behoorlijke stemverheffing -  praten en lachen. Kan je uiteraard niet verbieden, maar daardoor hoor je de herten nauwelijks meer. Toch een paar fotootjes gemaakt.

Evenals de vorige keer, even voor zeven uur teruggefietst naar de uitgang - op zo'n witte leenfiets - en na een wandeling van een kwartier richting rotonde bij 't Smulhuis wederom een pannenkoek appel verorberd. Goed voedsel voor het hardlopen de volgende dag, en daarmee is de cirkel weer rond...

zaterdag 27 september 2014

Meermanno in vogelvlucht


De afgelopen dagen waren mooie herfstdagen, prima weer voor een fietstochtje naar Clingendael. Dat was donderdag. Het groen overheerst nog maar over een week of twee, drie krijgen de echte herfstkleuren de overhand.

Ook goedemorgen!
Allemaal vogels

Musea zijn misschien niet de meest sexy locaties die je kunt voorstellen, maar desondanks zijn alle inspanningen in de afgelopen decennia om meer bezoekers te trekken geslaagd gebleken: er worden activiteiten voor kinderen georganiseerd, rondleidingen gegeven, exposities met een bijzonder thema opgezet, kunstobjecten uitgewisseld met andere musea, enzovoorts. Veel musea mogen zich op flinke bezoekersaantallen verheugen, niet in de laatste plaats vanwege de museumjaarkaart!

Gisteren ging ik - in feite ongepland - naar museum Meermanno - Huis van het boek. Dit na eerst een flinke wandeling door het Haagse Bos te hebben gemaakt, waarbij ik tenslotte uitkwam bij Koekamp en Malieveld. Aan de overkant daarvan, aan de Prinsessegracht, is dat museum. Ik was dus zogezegd toch in de buurt.


Nu heb ik Meermanno al vaker bezocht - de laatste keer toen er een tentoonstelling over de geschiedenis van het stripverhaal was - maar deze keer was wel een van de hoogtepunten. Dit ondanks de nog fikse toeslag (drie euro) die je momenteel als museumkaarthouder moet betalen. Maar de waarheid moet gezegd: de tentoonstelling is alleszins de moeite waard.


De expositie die daar - nog tot en met januari 2014 - gaande is gaat over duizend jaar vogels in honderden boeken. In zes zalen van het monumentale pand zijn bijzondere, zeldzame vogelboeken te zien uit tien eeuwen boekgeschiedenis. De tentoongestelde boeken zijn afkomstig uit de collecties van het museum zelf en van de Koninklijke Bibliotheek.

De tentoonstelling 'Vogels' geeft een breed beeld van de vogel als onderwerp van boeken, illustraties en bandversieringen. Vanaf een tiende-eeuws geïllustreerd middeleeuws manuscript, via prachtige zeventiende-eeuwse wetenschappelijke uitgaven tot en met boeken over valkerij, hobbyvogels en vogels in letterkunde en gedichten. Ook zijn er kookboeken over smakelijk gevogelte te zien en merkwaardige boeken over allerlei aspecten van de vogel: EHBO voor vogels, sport met vogels en reisboeken naar vogelkolonies.


Alle soorten komen aan bod: Nederlandse vogels van kip tot koolmees, exotische varianten van flamingo tot pinguïn, maar ook bijbelse vogels en mythologische vliegende dieren.

Zelf  vond ik vooral de oud-nederlandse teksten in boeken, ter begeleiding van de dikwijls prachtige illustraties en gezet in bijzonder stijlvolle lettertypen, erg intrigerend.

Wat er onder meer te zien is op dat gebied: Der Naturen Bloemen, de legendarische uitgave van Jacob van Maerlant (rond 1350), Ornithologia van Ulisse Aldrovandi (rond 1600) en Chassidische legenden van Hendrik Nicolaas Werkman (1943-1944).


Het meest indrukwekkend vond ik wel de magistrale boekserie Nederlandsche vogelen van Nozemann en Sepp (1770-1829), die in oktober 2014 in facsimile bij Uitgeverij Lannoo verschijnt. Het origineel bestaat uit vijf delen waarvan de productie destijds 59 jaar in beslag nam. Deze boekwerken nemen een belangrijke plaats in op de tentoonstelling.

vrijdag 26 september 2014

Met verfe...


Een week geleden vroeg Paul Versteegh mij of ik weer zin had om op donderdagavond te gaan schilderen met zijn workshop. Vorige week was de eerste keer van dit seizoen. Daar moest ik even over nadenken, want ik schilder immers thuis al, zij het sporadisch.

Toen ik Paul eergisteren tegenkwam tijdens zijn hardloopronde, had ik mijn besluit genomen: ik doe (af en toe) weer mee. Dus gisteravond vervoegde ik mij bij zijn atelier. Behalve Paul, was ook Vincent aanwezig. 'Andere Paul (Kruijssen)' belde naderhand, hij zou ook gekomen zijn maar was ditmaal verhinderd.

Paul is er vooral op gebrand dat wij ons bewust zijn van kleuren, hun werking en intensiteit en de manier waarop dat in de schilderkunst kan worden toegepast. In dit verband hamert hij er sterk op om kennis te nemen van het boekje van kleurenexpert Johannes Itten. Eerlijk gezegd moet ik dat nog steeds doen, al denk ik dat het voor mij te theoretisch is en ik er op intuïtieve manier ook achter kom.


Het schilderen bij Paul komt vooral neer op snel schilderen op papier met - sneldrogende - acrylverf. Thuis werk ik vooral met olieverf (zie boven), dat geeft mooiere, diepere en warmere kleuren dan acrylverf maar het droogt langzamer.

Het kost mij altijd enige moeite om thuis te gaan schilderen. Vraag mij niet waarom, ik denk dat het gewoon een kwestie van instelling is. Als je iets aardigs wilt schilderen kost dat tijd (heb ik genoeg, dan maar wat minder achter die pc), geduld (is wat minder) en veel toewijding (heb ik wel, als ik eenmaal bezig ben). En je moet voor de rest niet veel anders aan je hoofd hebben (heb ik vaak wel).


Kortom: zo'n workshop werkt voor mij toch als de spreekwoordelijke stok achter de deur. Gisteren heb ik in twee uur tijd bovenstaande vechtende edelherten aan het papier toevertrouwd (volgende keer afmaken), waarna er nog aardig wat verf overbleef op het palet. Ook weer zonde om weg te gooien, dus die maken we gewoon op. Blanco vel papier gepakt en spontaan 'maar wat gaan doen'. Het was wel enigszins 'gestuurde spontaniteit' omdat Paul suggereerde even los te komen van de vorm en puur uit te gaan van kleuren. Wel heel wat anders dan het figuratieve waar ik persoonlijk meer toe geneigd ben...


donderdag 25 september 2014

Eerste echt herfstige training van 2014

Het werd een beetje manoevreren tussen de buien door, maar achteraf is het alleszins meegevallen met de regen. We hebben het natuurlijk over de laatste woensdagavondtraining van september. Dat was gisteren.

Maar eerst werden de juniorenteams van Haag Atletiek gehuldigd op het terras voor het clubhuis. Daar was alle aanleiding toe: vorige week hebben in Amersfoort de jongens D een eerste plaats behaald in de landelijke finales, de meisjes C een vijfde plaats en de jongens C een tiende plaats. En afgelopen dinsdag hebben de meisjes B zichzelf overtroffen met een vierde plek in Amsterdam. De jeugd bij Haag is de laatste tijd goed bezig!


Maar de ouwetjes doen het ook nog best. Na de huldiging gingen de loopgroepen van start, uiteraard ook Groep 7 met zeer veel dames en drie meelopende mannen: Ton (voldoende hersteld na zijn val vorige week in de kantine), Jan en ik. De training werd ditmaal verzorgd door Henk Moesman, die dat met verve deed.

Op het programma stond een duurloopje van een uur, inclusief een aantal versnellingen. De eerste duurde vier minuten: de groep werd in duo's opgedeeld die achter elkaar moesten lopen, waarbij na pakweg 20 seconden het voorste duo zich liet terugvallen en achteraan de groep aansloot. Het tweede koppel nam dan weer voor 20 seconden de kop over, enzovoorts, Totdat de vier minuten voorbij waren. Op dat moment waren we aan het eind van de Wieringsestraat in Duindorp.
 

De eerste versnellingsloop verliep met enige schoonheidsfoutjes, dus de tweede keer deden wij hetzelfde maar dan vanaf het begin van het havenhoofd tot aan het eind, om het torentje en weer terug.  Nu moesten we wat dichter op elkaar lopen - zodat er geen grote afwijkingen in snelheid ontstonden - en ook werd het 'zich laten terugvallen en achteraan aansluiten' nu beter uitgevoerd. De laatste versnelling was op de terugweg, op de Laan van Poot: ongeveer 600 meter 'in eigen tempo', wat voor de meesten dus neerkwam op een redelijk pittig tempo.  Daarna wat uitlopen, oefeningen en terug naar het thuishonk.


De groepen 5 en 7 sloten zich, al dan niet na het douchen, gebroederlijk - of juist vooral gezusterlijk, want in beide groepen zijn de dames in de meerderheid - plaats aan de lange tafel in de ruimte achter de bar. Trainer Berry was eerder deze week jarig en tracteerde het voltallige gezelschap op koffie met gebak, èchte limburgse vlaaien.  Lekker en gezellig!

Tot slot liggen er nog een paar herfstloopjes in het verschiet waaraan de cultuurbarbaar hoopt deel te nemen (het lijstje is niet uitputtend, waarschijnlijk i.t.t. een aantal van deze loopjes):




woensdag 24 september 2014

Astrologische terugblik

Personen met de Zon in Ram (Astrologisch Reveil, 1978)
Weer een stukje nostalgie uit de jaren zeventig. In die tijd was ik druk bezig met astrologie, sterker: het was mijn hoofdactiviteit. Niet beroepsmatig, maar het was wel meer dan een hobby omdat het leidde tot andere vormen van levensbeschouwingen die mij aanspraken. Na een periode van belangstelling die werd gewekt door de Sterrenspiegel - serie boekjes van Rico Bulthuis - ben ik zelf aan de slag gegaan.

Ik begon met het uitrekenen van ascendanten van familieleden, vrienden, collega's enzovoorts. Naderhand ging ik zelf complete horoscopen 'trekken'. In die jaren heb ik tientallen geboortehoroscopen gemaakt en beschreven. Uitermate fascinerende bezigheid, zeker toen ik geestverwanten tegenkwam die zich daar ook mee bezig hielden. Wij hebben heel wat avonden bij elkaar gezeten en daarbij zijn de nodige ervaringen uitgewisseld. Naast dat er heel wat gefilosofeerd is hebben we ook veel gelachen en gefeest, geheel in seventies-stijl.


Astrologie is een oeroude leer maar in de strikte zin des woords geen wetenschap, simpelweg omdat elke horoscoop een momentopname is van een gebeurtenis (m.n. een geboorte) waarbij de huizen, zon en planeten zodanig zijn geaspecteerd dat de beschrijving daarvan alleen voor dat ene unieke geval opgaat. De uitkomsten en beschrijving waren echter steeds, hoe onwetenschappelijk (in strikte zin) ook, zó frappant dat ik astrologie - tot op de dag van vandaag - nog steeds niet als louter onzin, of als een jeugdzonde, kan zien. Zelfs niet als ik mijn meest kritische bril opzet.

Toch houd ik mij tegenwoordig minder bezig met astrologie. Ik 'trek' nog weleens een horoscoop op verzoek, maar het beschrijven is arbeidsintensief en mijn tijdsbesteding ligt tegenwoordig op andere gebieden. Bovendien is de leer in zekere zin geïntegreerd in 'mijn systeem'.  Alleen bij opvallende en cruciale momenten in mijn leven kijk ik even uit nieuwsgierigheid hoe de progressies en transits van planeten op die momenten zijn. Dat is echter altijd achteraf, aan voorspellende astrologie heb ik persoonlijk nooit gedaan. De psychologische kant vond en vind ik een stuk interessanter.

Mensen met Libra-ascendant op de foto (1977, Astrologisch Reveil)
Maar ik ga er nu al te veel op in. Aanleiding is dat ik gisteren, met eerdergenoemde geestverwanten Diederik en Wendy, in het huis van onze onlangs overleden vriendin Erica - zelf astroloog en helderziende - boeken mocht uitzoeken. Daarbij stuitte ik op twee brochures van het 'Astrologisch Reveil', een uit 1977 en de ander uit 1978. Dat waren driedaagse congressen die in het congrescentrum 'Kontakt der Kontinenten' in Soesterberg werden gehouden. Iedereen die zich met astrologie bezighield - beroepsmatig of puur als geïnteresseerde - kon zich voor zo'n weekend inschrijven en op die dagen interessante lezingen bijwonen van bekende specialisten op dat gebied zoals Jack Chandu, Mellie Uyldert, Karen Hamaker-Zondag, Herman de Vos, Noud van den Eerenbeemt en Rudolf Smit. 

De namen met een linkje verwijzen naar degenen die vandaag de dag nog actief zijn op dit gebied.

dinsdag 23 september 2014

The Monday After the Peace Runs


Menig lid van Haag Atletiek heeft afgelopen weekend meegedaan met een hardloopevenement. Vooral de Haagse lopen natuurlijk, Vredesloop op zaterdag en Vredesmarathon op zondag, maar ook de grootste nationale prestatie- en wedstrijdloop, de Van Dam tot Dam loop van Amsterdam naar Zaandam.

Onze trainer Arie was daar ook van de partij, en anderen binnen onze groep hadden een van bovengenoemde lopen volbracht, dus maandagavond deden wij het rustig-aan. In Groep 7 is een hersteltraining een hersteltraining, een duurloopje zonder tempo's tussendoor en hooguit een uurtje, waarbij het inlopen en de oefeningen zijn inbegrepen. Niets mis mee wat mij betreft.
Kunnen we woensdag weer aan de bak! En dan uitkijken naar komende zondag, dan is de 1 van de 4 loop bij The Hague Road Runners.

Vandaag in ieder geval een rustig dagje, misschien een beginnetje maken aan een schilderij en wachten op de bestelde nieuwe koelkast. De oude koelkast gaf dit weekend namelijk de geest...

maandag 22 september 2014

Vredesmarathon aan de zijlijn

Het afgelopen weekend hebben heel wat lopers de levensduur van hun schoenen verkort door onder andere deelname aan de Vredesloop, de Vredes(halve)marathon, de Vredes-ultrarun, de Van Dam tot Damloop, de... Maar nee, als ik alle loopevenementen moet gaan noemen kan ik net zo goed meteen een linkje naar de een of andere loopkalender plaatsen.


Zelf ben ik gisteren gaan kijken naar de Vredesmarathon, d.w.z. de halve marathon. Daar deden ook een aantal leden van mijn trainingsgroep en (ex)trainingsgroep aan mee. Eerst naar het Statenkwartier (Frankenslag) waar de koplopers juist waren gepasseerd. Even staan kijken en wat kiekjes gemaakt. Daar kwam ik ook 'beroepssupporter' Anne van Dalen tegen met haar onafscheidelijke spandoek.

Anne is de enige ècht enthousiaste loop-supporter in de regio Den Haag, die bij vrijwel alle grote en minder grote loopevenementen in de buurt iedereen - van topper tot allerlaatste loper - luidkeels aanmoedigt. Bovendien heeft zij inmiddels enige landelijke bekendheid gekregen door haar individuele schoonmaakacties, tijdens haar wandelingen ruimt zij, bewapend met prikstok en plastic zak, allerlei ongerechtigheden - zeg maar rustig rommel - op die haar pad kruisen.

Anne en Jeroen
Met Anne fietste ik even later naar het volgende aanmoedigingspunt, Clingendael. Eigenlijk wilden wij eerst koffie maar alles - het Tolhuis aan het begin van de Scheveningse weg, de koffiehuizen en brasserietjes in de Bankastraat enz. - was op dit vroege tijdstip (kwart voor tien) gesloten. In Clingendael kwamen wij dè sportfotograaf van Den Haag tegen, Jeroen Tibbe, die op deze dag ongetwijfeld heel wat fraaie actiefoto's zal hebben gemaakt. De duizenden foto's van de Vredesloop die hij de vorige dag schoot zijn inmiddels allemaal online!

Zelf stelde ik mij een paar honderd meter verder op, even na het bruggetje bij het bos. Daar heb ik een behoorlijk aantal kiekjes gemaakt die helaas niet allemaal goed gelukt zijn (want hier en daar bewogen) maar wel een aardige impressie geven.


Nadat de laatste loper was gepasseerd reden wij richting Malieveld. In 'de poffertjestent' (paviljoen Malieveld) zaten ook enkele clubvrienden die gisteren ook aan de Vredesloop hadden deelgenomen, onder anderen Sherman met zijn Miriam, Laura en Peter en - voormalig topatlete - Rési Fransen.

Eindelijk konden we aan de koffie! Daarna gingen we allemaal ons weegs. In mijn geval werd een relaxde middag - met veel gedoe achter de pc - gevolgd door een avond bij de buren, waar een van de dochters des huizes een verjaardagsfeestje gaf.

zaterdag 20 september 2014

Vredesloop van 'Uw Verslaggever'


En toen was er weer de Vredesloop! Het haagse loopevenement waar je kon kiezen voor een jeugdloop, 5 of 10 km en dat - na de CPC - het grootst aantal deelnemers trekt. Zo ook vandaag: er deden ongeveer 8000 mensen mee, waarvan het merendeel voor de langste afstand koos.

Voor de vele looplustigen onder ons viel er veel te kiezen. Daags na de Vredesloop (zondag 21/9 dus) wordt de Vredesmarathon of halve marathon gelopen, ook in Den Haag. Er is ook een afstand voor ultra-lopers, van 60 km. Voor de èchte bikkels onder ons!

En dan heb ik het nog niet over de Van Dam tot Dam loop, waar een aantal Haag-vrienden aan deelneemt. Ik noem geen namen, maar denk bijvoorbeeld aan Paul Kruijsen, Murat Ertop en Marjolein Dam. Met laatstgenoemde heb ik later in de avond bij De Fuut genoten van goede muziek (Smutfish) en kasteelbiertjes. Er zouden wellicht ook anderen komen maar dat was niet het geval.

Maar eerst over de Vredesloop, waaraan vanzelfsprekend veel Haag-leden deelnamen. Ook mensen van Groep 5 en Groep 7. En de oude man, die door supporter Hans Drabbe schertsend 'Uw Verslaggever' wordt genoemd.

'Uw verslaggever' had als enige ambitie om de 10 km in een redelijke tijd uit te lopen (rond 52 minuten) en waarempel, dat lukte. Zij het in 51'38'' netto. Daar moest ik wel mijn best voor doen, maar over de hele linie (deelnemersveld) genomen was het lang niet slecht, getuige onderstaand diagram.

Overigens ben ik de boel aan het flessen (of eigenlijk niet, want ik beken het), want de foto hiernaast is van de Vredesloop 2013. Bomt niet, want toen liep ik ongeveer dezelfde tijd...


Startnummer 2896
NaamFred van der Gon Netscher
Woonplaats's-Gravenhage
AfstandAPM Terminals 10 km Loop
CategorieMan
Totaal plaats781 / 3337
Categorie plaats666
Snelheid11,620 km/uur
5 kilometer25:55
Bruto tijd53:14
Netto tijd51:38
FotoPersoonlijke fotoCertificaatPersoonlijk certificaatShareDeel je uitslag
Uw relatieve finishpositie in het totale deelnemersveld van de APM Terminals 10 km Loop:

Save the date!
Opening inschrijving Marathon Rotterdam 14 oktober 2014
Opening inschrijving CPC Loop Den Haag 23 oktober 2014
Opening inschrijving Ladiesrun Rotterdam 14 februari 2015

En morgen (oh nee, vandaag inmiddels) is dus de Vredesmarathon. Daar ga ik niet aan meedoen, zelfs niet aan de halve (zo verstandig ben ik nog wel). maar ongetwijfeld ga ik mensen aanmoedigen en hier en daar een plaatje schieten....


vrijdag 19 september 2014

Onrustige hormonen op de Hoge Veluwe


De bronst van de edelherten is alweer een week of wat aan de gang, dus tijd voor mijn jaarlijkse bezoek aan de Hoge Veluwe. Dat was gisteren. Volgende week ga ik nog een keer.

Gewapend met rugzak, verrekijker, zak-digicam en korte broek - die ik voor het fietsen aantrok - toog ik tegen het eind van de ochtend naar Otterlo, waar ik na een tram-, trein en busreis van in totaal twee uur arriveerde. Vanaf de bushalte bij de rotonde was het ongeveer twintig minuten lopen naar de ingang.

Het verhaal dat de bronst bij warm weer een stuk rustiger verloopt, is genoegzaam bekend. Niettemin toch maar een kijkje gaan nemen,want andere dagen komen mij deze en volgende week slecht uit.

Een bijzondere paddenstoel

Het moet gezegd: het viel alleszins mee! Hoewel de bronst - kalendertechnisch gezien - nog niet op zijn hoogtepunt is, was er al vanaf de middag behoorlijk wat reuring langs de wildbaan. Vooral door de paar honderd mensen die zich daar weer hadden opgesteld met hun camera's - waaronder exemplaren waarvan je een leuk tweede huisje of dure auto zou kunnen kopen - maar ook vanuit het bos op de achtergrond, waar je wel van vier, vijf kanten edelherten hoorde burlen en zo nu en dan wat gewei-gekletter.

Mensen vragen weleens aan mij waarom ik altijd in mijn eentje naar De Hoge Veluwe ga. Dat is niet altijd het geval, maar wil je iets anders zien dan de gebruikelijke taferelen van een burlend hert bij een roedel kaalwild - wat op zich al indrukwekkend genoeg is - dan heb je flink wat zitvlees - of in mijn geval staanvlees - nodig en niet iedereen kan of wil zolang wachten. Met 'iets anders' bedoel ik een onverwachte ontwikkeling zoals de confrontatie tussen twee plaatsherten dat overigens meestal beperkt blijft tot een korte schermutseling. Zoals in onderstaand filmpje (met excuses voor het hier en daar wel èrg bewogen beeld).


Of een serieus gevecht dat minuten of langer kan duren. Of een paring, waarbij je soms ziet dat de hinde het initiatief neemt door het plaatshert te verleiden. Gisteren stond (en liep) ik vier uur langs de wildbaan (van 15:00 uur tot 19:00 uur). Daarna met mijn witte leenfietsje - het is en blijft een mooi systeem - terug naar de ingang.

In Het Smulhuis nuttigde ik mijn avondmaal in de vorm van een fors uitgevallen appelpannenkoek, waarna ik wederom naar de rotonde liep waar bus 108 naar Ede-Wageningen om 20:00 uur vertrok.

Thuisgekomen, kon ik verslag uitbrengen van een geslaagde bronstdag.

donderdag 18 september 2014

Heerlijke dag met vervelend staartje


Een heerlijke dag was het gisteren. Dan heb ik het vooral over het weer, het was een onvervalste (na)zomerdag. In de late ochtenduren gingen wij (vrouw, schoonzus en schoonmoeder) een boulevardje pikken, waarbij wij onder andere neerstreken bij Simonis voor een visrijke lunch - hoewel ik maar weinig nam - en op het terras van het Kurhaus koffie bestelden.


Later ging ik naar het strand bij paviljoen 'De Kwartel' met handdoek, klapstoeltje en een goed boek. Gisteren dacht ik nog dat dit wel eens de laatste keer strand dit jaar zou kunnen worden, althans in zwembroek, maar tot en met het weekend wordt er warm weer voorspeld dus wie weet komt het er nog een keer van. Op het strand raakte ik aan de praat met Ingeborg, de wederhelft van Frank I., en dat hebben wij nog even bij De Kwartel afgerond met een drankje. Ik had met die warmte graag een goed glas witte wijn gedronken maar er moest getraind worden dus hield ik het maar bij tonic. Ook lekker en wel zo dorstlessend.

De duinen vlak na de opgang bij strandpaviljoen De Kwartel
De training van gisteravond was ronduit top, niet in de laatste plaats door het onverminderd mooie weer - heel zacht en nagenoeg windstil -  maar ook vanwege het parcours, langs het met rietkragen en andere planten omzoomde water aan de Machiel Vrijenhoeklaan naar Meer en Bosch en vervolgens naar Landgoed Ockenburgh. De opkomst van Groep 7 was groot, ik heb niet geteld hoeveel mensen meeliepen maar 15 personen - overwegend dames - lijkt mij een aardige schatting.

Op het programma stond een fartlektraining, of, anders gezegd een duurloopje afgewisseld met speelse versnellingen. Daar gingen uiteraard de oefeningen aan vooraf en daar werd de training ook mee afgesloten. De eerste versnelling was in Meer en Bosch, wij liepen via het lange bospad bovenlangs in flink tempo tot aan het bruggetje. Vervolgens gingen wij naar Ockenburgh, waar wij in het stuk nabij het Hyacintenbos groepjes van drie vormden die viereneenhalf minuut in een flink tempo een willekeurige route in het bos moesten nemen, waarbij de leiding om de anderhalve minuut werd overgenomen door iemand van jouw team. Zelf liep ik op dat moment met Ana en Ton.

Meer en Bosch (eerder dit jaar)
Weer later kwamen we bij de Puinduinen, waar Arie de regie overdroeg aan Odette die een 'klaverbladtraining' gaf. Het was de bedoeling dat er in vier groepen op tempo werd gelopen, en wel over vier verschillende trajecten die steeds uitkwamen bij het beginpunt bij de pomp. Alle vier de ronden moesten worden gelopen, althans voor zover de tijd het toeliet. Eén ronde zou wel heel zwaar worden, dat was de beruchte trap naar boven die ook deel uitmaakt van het parcours van de jaarlijkse puinduinrun. Het groepje waarin ik liep had niet zoveel zin om die zware hobbel te nemen, reden dat het eerste rondje om de vijver niet erg hard ging. Bij de tweede grote ronde - via het heuvelachtige en deels mulle pad bovenlangs, en vervolgens een lang stuk verharde weg naar de pomp - liepen Geerdien en ik toch wat sneller, waarna we de derde vlakkere rond namen. Voor het vierde traject met de steile trap was geen tijd meer over.

Terug bij de Laan van Poot, weer gezellig gekout met onder andere Groep 5 en het vriendengroepje. Juist op het moment dat ik wilde weggaan gebeurde er iets dat ik niet direct in de gaten had: een bonk en vervolgens mensen bij de bar die zich over iets heen bogen. Iemand was (flauw)gevallen. Het bleek trainingsmaatje Ton te zijn met wie ik kort daarvoor nog de sterren van de hemel liep tijdens de training. Nadat hij de hele tijd met trainer Arie had gesproken aan de bar was hij 'niet goed' geworden. De val had wel voor een wond op zijn achterhoofd gezorgd, reden dat men het raadzaam vond hem even zo te laten liggen totdat de ambulance kwam. Dat duurde wel even, parlementair uitgedrukt. Kort en goed; het leek achteraf mee te vallen, Ton was betrekkelijk snel weer 'bij', al moest de wond wel gehecht worden in het ziekenhuis. Daarna zou Arie hem thuisbrengen.

Hoewel Ton vanuit liggende positie al snel grapjes maakte - "misschien heb ik wel te weinig bier gedronken" - was het voor de omstanders toch even schrikken. Hopelijk gaat het nu weer goed met hem.

woensdag 17 september 2014

Beelden van Prinsjesdag

Prinsjesdag en slecht weer: ik kan mij niet heugen dat dit ooit het geval was. Er was altijd een zonnetje, ook gisteren weer. Dit zal ongetwijfeld niet kloppen want het menselijk geheugen werkt zo dat je geneigd bent om negatieve momenten, dus ook slecht weer, te vergeten.


Hoe dan ging ik op de fiets naar de binnenstad om het sfeertje te proeven en vooral de optocht te zien. Dat is wel een beetje raar, ik ben geen fanatieke oranje-klant maar toch voel je je op zo'n moment als een libelle-lezeres die vooral vanwege de franje, de toeters en de bellen gaat. Net zoals je als kind achter de taptoe aan gaat. Maar ik was niet de enige, hele volksstammen waren op de been om dezelfde reden. Er zit iets irrationeels in veel collectieve tradities waarmee je je hele leven bent opgegroeid (Koningshuis, Sinterklaas en Zwarte Piet, Kerstmis, Carnaval (voor de zuiderburen) enz.). Het zijn vaste ijkpunten in het jaar, tevens brengen zij iets van het sprookje in de grauwe alledaagse realiteit. Je wilt niet graag dat daaraan iets verandert en wilt ze hoe dan ook niet kwijt.


Hoe dan ook stuitte ik aan het eind van de Zeestraat meteen op een deel van de bereden brigade dat naderhand deel ging uitmaken van de stoet. Direct tegenover de ingang van de koninklijke stallen vond ik een mooi plekje achter het dranghek. Van daaruit keek je uit op de toegangspoort met daarachter de binnenplaats waarop de diverse koetsen - waaronder de gouden - , voortgetrokken door paarden, rustig rondjes bleven rijden. Ik bleef staan totdat de hele optocht naar buiten kwam. Dat resulteerde in een vrij lang filmpje dat een beeld geeft hoe lang zo'n stoet is en hoeveel mensen hierbij betrokken zijn.

Hierna naar het Noordeinde gefietst waar het uiteraard een drukte van belang was, iedereen wilde wel een glimp zien van onze koning en koningin. Ook geprobeerd om hier iets van de filmen maar het resultaat was pover.


Terug naar huis, tv aangezet en nog net de laatste vijf minuten van de troonrede meegekregen. In heldere, moderne taal uitgesproken en dat zal door menigeen zeer gewaardeerd worden. Mag ook wel, inderdaad. Maar, zoals ik Jan Mulder gisteravond ook heb horen zeggen, dat gaat wel ten koste van de stijl. Alles moet maar helder en zakelijk tegenwoordig, voor mij mag de troonrede best een beetje plechtstatige, licht-archaïsche taal en zinsconstructies bevatten (niet overdrijven natuurlijk)...