De donkere dagen voor kerstmis. Dat kun je wel zeggen, de zon laat zich amper zien en deze dagen zijn donker, kil en bij wind en neerslag uitgesproken onaangenaam. Een van de redenen dat de looptrainingen op een laag pitje staan en ik zelfs een paar keer zo'n leuk 'Delft-loopje' heb overgeslagen.
Tot vandaag (zondag). Het was de laatste 'Bertusloop' van dit jaar, dus daar moest ik maar eens aan meedoen. Dat ging niet van harte, want de afgelopen weken heb ik amper getraind en heb maar liefst drie weekenden achter elkaar niet meegedaan aan een prestatieloopje.
De Bertusloop startte vroeg, om 10:00 uur, wat betekende dat ik mij na het ontbijt moest haasten. De bus naar Leyenburg miste ik net, wat betekende dat ik met volle bepakking flink moest doorstiefelen (20 minuten) naar busstation Leyenburg om daar de bus naar Delft te halen. Wat nèt lukte.
Een half uur voor de start was ik bij Onder Ons. Toiletbezoek, inschrijven en omkleden. Veel tijd voor een opwarming was er niet, maar ik had er inmiddels in totaal drie kilometer - in fors wandeltempo afgelegd - op zitten.
Hoe dan ook is het gelukt om de vijf kilometer non-stop te lopen. Het ging niet makkelijk en ook niet snel, maar vanwege de 'trainingsdip' viel het mij niet eens erg tegen.
Eerder de afgelopen week: ik ben een trouw bezoeker aan het krachthonk, en die sessies worden soms gevolgd door een lichte looptraining. Zoals woensdag. Het was redelijk goed weer, windstil en droog dus na de koffie op het grasveld, drie series van 2-4-2 minuten tempo, terwijl Ton en Vincent hetzelfde programma buiten het sportpark afwerkten.
Ondertussen waren trouwe vrijwilligers druk doende het clubhuis 'kerstklaar' te maken.
Later weer naar de Prinsengracht, naar Het Koorenhuis voor de wekelijkse sessie Improvisatietheater. Het was de op een na laatste les dit jaar, volgende week zijn er nog workshops naar keuze. In 2025 gaan we weer verder!
De volgende dag in het atelier van Paul Versteegh weer wat geschilderd. In deze duistere tijden kan het geen kwaad ook in creatief opzicht bezig te blijven.
Naar de film!
Ook weer een 'filmpje gepikt' in het Haags Filmhuis. Dat was zaterdag, Het werd 'La Cocina', een Amerikaanse dramafilm uit 2024 van regisseur Alonso Ruizpalacios,
De film is in zwart-wit opgenomen, met heel af en toe wat kleur, bijvoorbeeld bij verandering van lokatie.
The Grill is een zeer druk bezocht eethuis in New York, wat met zich meebrengt dat het constant bijzonder druk en hectisch is in de keuken. Op zeker moment blijkt dat er geld uit de kassa is verdwenen, waarna alle arbeiders worden ondervraagd.
De meesten van hen zijn illegale immigranten die moeite hebben om een baan te vinden. Een van de koks is Pedro, een jonge Mexicaan, een dromer en onruststoker, die verliefd is op Julia, een Amerikaanse serveerster die zich niet wil binden aan een vreemdeling zonder papieren.
De eigenaar van de tent belooft Pedro te helpen met zijn papieren.
Maar op zeker moment wordt Pedro ervan beschuldigd het geld te hebben gestolen. En als hij ontdekt dat Julia een abortus heeft ondergaan, gaat hij op de meest extreme manier door het lint. Dat levert aan het eind heftige maar ook onwillekeurig hilarische beelden op.
