Essex Walk 2025

Het was me het weekendje wel. Vrijdagavond verliet ik, zij het voor een etmaal, huis en haard voor een tripje over de grote plas, oftewel Engeland. Voor mij was de heenweg naar Hoek van Holland slechts een stukje met de tram met een keer overstappen op de regionale bus, dus ik was vrij vroeg in de aankomsthal van Stena Line. Niet lang daarna volgden de andere wandelaars waarvan het merendeel in Friesland e.o. (Oudehaske, Heerenveen, maar ook Wageningen enz.) woont en (dus) al een lange reis achter de boeg hadden.

Om tegenwoordig toegang te krijgen tot het Verenigd Koninkrijk, moet je van tevoren een extra toestemming (ETA visum) aanvragen, waarna de goedkeuring digitaal in de paspoorten wordt geregistreerd. Dat hebben we allemaal gedaan, waardoor het inchecken van een leien dakje ging.

Organisator van de trip, Johan Knoester - jaren achtereen organiseerde hij in samenwerking met Harwich Runners en Stena Line de fameuze Discovery Run - overhandigde onze boardingcards (tevens sleutelkaart voor de hut) - en konden wij na de paspoortcontrole via een loopbrug van pakweg een halve kilometer de ingang van de Stena Britannica bereiken en van daaruit onze hutten betrekken.

Het was niet de eerst keer dat ik deelnam: sterker nog: vanaf  2016 deed ik jaarlijks mee, met uitzondering van het coronajaar 2020 en een andere keer toen ik wegens familieomstandigheden niet mee kon. Ook ditmaal was het doel van de reis een - naar later bleek - bijzonder mooie wandeling door de uitgestrekte 'Scenery' van Essex. Daarbij werd de route Manningtree - Dedham - Horkesley Head en Colchester gevolgd, bij elkaar ruim 30 kilometer. Voor mij best wel pittig, want al wandel ik regelmatig, dergelijke afstanden niet. 

Kon er in vorige edities op drie plekken worden afgebroken waarna de 'afvallige' deelnemers met een (ingehuurde) bus alvast naar het eindpunt van de wandeling (meestal Colchester) werden gebracht, nu moest je wel ruim 30 km. zien te volbrengen.

Overigens waren ditmaal twintig wandelaars van de partij, wel minder dan vorige keren (in 2016 deden vierenveertig personen mee en een jaar later zelfs 51 man/vrouw). maar het was er niet minder gezellig om.

De extra (hand)bagage werd afgehaald door James Martin van voetbalclub Little Oakly. De hele bups ging in zijn auto. Pas later, aan het eind van de dag en terug in Harwich, kon een en ander weer worden opgehaald.

Het eerste deel van de trip ging met de trein naar Manningtree. Van daar uit liepen wij via een smal bospad een stukje heuvelop. Onderweg kwamen we uit op een begraafplaats met een mooi kerkje. Daar hebben wij nog even stilgestaan om foto's te maken en dergelijke.

Meer foto's staan overigens hier!

Daarna volgde een afwisselend, veelal glooiend, landschap met meertjes, bossages, bouw- en weiland, graan- en bloemenvelden. Het was ongeveer zeven kilometer naar Dedham, waar we een koffiestop hielden.

Na deze koffiestop kwam de volgende etappe. Dat was een mooie maar ook een pittige. Uiteindelijk bereikten wij Horkesley Head, en weer even later The Half Butt Inn. Dat was de lokatie waar we onze lunch genoten. 

Ondertussen is het al die tijd prachtig weer gebleven, strakblauwe lucht en veel zon, dus zowel bij de koffiestop Marlborough als hier hebben wij buiten gegeten. 

Ik zat er - eerlijk gezegd - toch een beetje doorheen, mijn linkervoet speelde op, had last van weëe heupen en na de lunch moesten we nog eens tien kilometer lopen naar Colchester. Er bleek echter vanaf hier om het kwartier een bus naar Colchester te gaan, dus een besluit was snel genomen. Uiteindelijk had ik er toch 21 kilometer op zitten dus hoefde mij niet té erg te schamen. Johan vond het zelfs een verstandig besluit.

Eenmaal in de bus, bleek mijn ING-pasje niet te werken en ik had geen cash bij me, maar de chauffeur bleek het 'no problem' te vinden en ik mocht gratis meereizen. Toch wel tof!

Ook in Colchester maakte ik kennis met de vriendelijkheid van de britten. Ik had eerst weer even het bekende park bezocht, waarna ik op zoek ging naar de pub waar we zouden verzamelen. Een jong stel begeleidde mij, nadat ik de weg naar de 'Purple Dog' had gevraagd, helemaal naar de straat waar deze pub was. Daar zag ik dat ik hier al meer dan eens ben geweest, ook in deze gezellige en goede pub, maar op de een of andere manier vergeet je dat toch. Ik had een leuk gesprek met de jongeman - zijn vriendin was eerder afgehaakt om ergens een winkel binnen te gaan - en wilde hem iets te drinken aanbieden maar dat sloeg hij af, hij vond het gewoon leuk om deze verdwaalde toerist een dienst te bewijzen.

Na anderhalf uur kwam het overgrote deel van de rest van het gezelschap de pub binnen. Daar hebben we nog aardig wat tijd doorgebracht, sommigen gingen er ook eten maar ik zat nog een beetje 'vol' van de lunch. 

Weer later 'en groupe' naar het station gelopen en met de trein terug naar Harwich. In feite was dat het eindpunt van de wandeling. We waren er iets vroeger dan gepland, dus even wachten op James Martin 'van de koffers'. Daarna gedouchd, wat zitten napraten in de bar en dan naar bed of  'op kooi' om in scheepstermen te spreken.

De volgende dag toch nog een echt engels ontbijtje genomen, waarna het afschepen begon en de rituele handelingen bij de douane. Maar dat ging al met al toch wel vlot en na afscheid van elkaar te hebben genomen ging ieder zijns of haars weegs. 

Misschien en hopelijk tot volgende jaar!
 

Dagen voor, tijdens en na pasen

Het waren nogal chaotische weken, de laatste weken van april. Maar ook mooie weken, zeker wat het weer betreft. Daags na Goede Vrijdag volgde de verjaardag van Hanne, overdag gevierd in de Hortus Botanicus in Leiden en 's- avonds met een etentje bij Sgroppino. 

De paasdagen verliepen relatief rustig met een brunch, waarna een weekje volgde met logees, waardoor sportieve en creatieve activiteiten op een laag pitje kwamen te staan. Wel veel gewandeld en gefietst, in de tuin gewerkt, op Koningsdag naar de kermis en vrijmarkt op de Frederik Hendriklaan gegaan en vorige week met buurman Jan naar Hornbach gegaan om nieuwe schuttingdelen aan te schaffen. Deze zijn vervolgens geplaatst. 

Ook de verjaardag van Lily is afgelopen weekend gevierd in De Kastanjehof in Naaldwijk, in gezelschap van ouders, grootouders en andere familieleden, alsook buren, vrienden en vriendinnen van Daan en Daphne. Eerder deze week gingen we naar het strand bij De Kwartel met Chloë en Lily, en daags daarna naar Recreatieoord Binnenmaas in de Hoeksche Waard, op de warmste dag tot nu toe in 2025. Heerlijk warm weer, de hele dag passief van de zon genoten. Dat was op 1 mei, de eigenlijke verjaardag van Lily. 

Terzijde maar niettemin een saillant detail: Max Verstappen is - op 1 mei jl. - vader geworden van een dochter, die eveneens Lily heet. 

Wandelen door de natuur 

Op drie verschillende dagen ben ik van Den Haag v.v. naar 's-Gravenzande gefietst, omdat daar - in natuurgebied De Pannen - een roerdomp gesignaleerd is. Door zijn schutkleur en verscholen leefwijze in rietkragen is het zeer moeilijk om hem te fotograferen, hoewel het sommigen wel gelukt is. Helaas ben ik er niet in geslaagd, wel zijn  roep gehoord: 'Oem-oem-oem'.

Ook ging ik op maandag 28 april naar Lentevreugd, een natuurgebied langs de Katwijkseweg in Wassenaar. Foto's van die wandeling heb ik op facebook gedeeld.

Dan was er de wandeling door de Vlaardingse Broekpolder die zonder meer geslaagd kan worden genoemd. Niet alleen vanwege de uitbundig bloeiende kruiden, maar nooit eerder heb ik wielewalen zo duidelijk en van zo dichtbij horen roepen. Maar is de roerdomp al moeilijk te spotten, de wielewaal heb ik nooit 'live' gezien, ook ditmaal niet. Terwijl er minstens twee, waarschijnlijk zelfs meer, op nog geen vijftien meter afstand van waar ik stond in de populieren aan het krijsen en dudeljodelen waren. 

Ook iemand anders die op het geluid afkwam met de camera in de aanslag, slaagde er - ondanks intensief zoeken - niet in de op zich fraai geelgekleurde vogel te spotten. 

Jammer maar mijn dag kon al niet meer stuk. 

Meer foto's van de Vlaardingse Broekpolder hier.