De Paul-loze trainingsavond

Woensdagavond heb ik maar voor mijzelf getraind. De afgelopen tijd had ik - op zichzelf kleine - problemen tijdens het lopen waardoor ik achterbleef, wilde kappen met de training of voor mijzelf wilde lopen. Zeker met het weer van de laatste dagen en het zeer moeilijk begaanbare parcours, was de verwachting reëel dat dit patroon zich zou herhalen, zeker omdat degenen die wel de moed hadden om met de groep te gaan lopen èchte klasbakken zijn. En een klasbak word ik met het voortschrijden der jaren steeds minder. Hoe dan ook wilde ik de groep niet ophouden, bovendien is het voor mij ook prettiger om in deze omstandigheden mijn eigen pad te trekken, al mis ik daardoor wel een 'stuk' trainingsintensiteit.

Maar er moest wel gelopen worden! Dus zodra ik thuiskwam, heb ik mijn hardloopspullen aangetrokken en ging op weg. Eerst naar de Laan van Poot, daarna naar en over de Savornin Lohmanlaan tot aan de Machiel Vrijenhoeklaan, rechtsaf via de villawijk naar Kijkduin, van daaruit 'naar beneden' en via de Chinese muur de Laan van Meerdervoort op, langs Meer en Bosch en vanaf dat punt nog twee kilometer naar huis. Al met al een uur hardgelopen.

Laan van Poot bij (winter)avond

 

Het is zeker geen lang parcours, maar door het weinig soepele, ingehouden en soms voorzichtige lopen had ik er toch een uur over gedaan. Beter iets dan niets zullen we maar zeggen. Wel gek was dat ik voortdurend stilletjes aan het foeteren was op een ieder die in deze omstandigheden gaat hardlopen, daarbij vergetend dat ik één van die 'gekken' was.

Ik heb mij thuis gewassen en omgekleed, nog even naar DWDD gekeken (het schitterende tweede deel met Nico Dijkhoorns ontroerende ode aan 'de drie van '63', de Elfstedentochtgiganten Reinier Paping, Jan Uitham en Jeen van den Berg zag ik later in de nacht pas) en daarna naar de club waar het ook aanmerkelijk rustiger leek dan anders. Niet verwonderlijk, want in Den Haag is de meeste sneeuw van Nederland gevallen de laatste dagen.

Frank, die aanstaande zondag een grote groep volgelingen kan verwachten voor de jaarlijkse pelgrimstocht naar het Pint Winterbierfestival in Gouda, merkte op dat geen van de Paulen aanwezig was. Paul van O., normaliter een vaste klant, schitterde door afwezigheid, zo ook Paul K. die aan het herstellen is van een blessure, en Paul V. had het waarschijnlijk te druk met zijn schilderkunst. Maar ze zullen er zondag ook wel bij zijn vermoed ik...

Winter in Westduingebied

Zolang sneeuw nog geen blubberige brei wordt, gaat opvriezen en wat al niet meer, kun je er nog van genieten. Vanmorgen een flinke wandeling door het Westduingebied gemaakt, met de camera in de aanslag. Route: Laan van Meerdervoort, Zonnebloemstraat, langs de Bosjes van Pex, door de Vogelwijk en bij de Fuutlaan de duinen in. Boven gekomen linksaf en zestig, zeventig meter verderop door het 'natuurhek' de duinen in. Daarna nog een stukje strand, even voor Kijkduin naar boven, duinpad tot Kijkduin en via de Kijkduinselaan naar beneden. Bij de Chinese muur weer naar links en doorlopen tot de Vruchtenbuurt, waar ik woon. De snowboots van de Aldi zijn meteen ingewijd, helemaal niets mis mee...


Hieronder een foto-impressie. Ziezo, en nu even kijken wat er gekookt gaat worden vanavond, daarna de boodschappen doen. Wel gek, zo'n onverwachte vrije dag.

Toch nog winter...

Ziezo, en nu weer een positief bericht. Dat heb ik vooral aan Dick Witmont te danken, die vandaag op FB berichtte hoe heerlijk lopen het was door het besneeuwde duinlandschap. Verrassend voor mij, want in Hilversum was er tot dusver geen vlokje gevallen vandaag. Ik kreeg er zowaar zin in! Sterker nog, direct na thuiskomst trok ik mijn loopspullen aan en ging op weg voor een duurloopje.

Het was vijf over zes dat ik huis en CV verliet, wat op de helft van januari betekent dat het al donker was. Maar het was heerlijk lopen door de sneeuw, eerlijk is braaf. Moet wel de kanttekening maken dat het hier en daar behoorlijk, nee, extreem glad was dus het was uitkijken geblazen. Vandaar dat het een heel rustig duurloopje werd.


Zeker de ingang van sportpark Laan van Poot was omgetoverd tot een spiegelende ijsbaan. Ik maak mij sterk dat er deze avond menige valpartij heeft plaatsgevonden. Eigenlijk stond er een pittige tempotraining op het programma, Groep 5 bestaat uit een stel die-hards die dat programma hebben afgewerkt, maar daar had ik domweg geen zin in. Vooral vanwege het weer, toegegeven.

Bij de opgang Fuutlaan ging ik de duinen in en maakte daar een rondje. Het was donker maar de spierwitte sneeuw gaf een lichtgevend effect. Mooi gezicht en er wordt nog meer sneeuw verwacht dus misschien kan er straks nog gelanglauft worden... Thuisgekomen, had ik er een uurtje op zitten. Dick had gelijk, het is heerlijk lopen zo in die sneeuw.

Balen is wel dat ik onderweg met mijn mobieltje wat foto's van het besneeuwde landschap heb gemaakt maar het lukt mij maar niet om ze vanaf mijn mobieltje door te sturen naar mijn pc. Tig keren geprobeerd. Wat het is, geen idee, normaliter lukt dit altijd. Daarom maar even dit winterse strandplaatje uit mijn archief, maar zo zag het er vanavond niet uit natuurlijk. Volgende keer beter...

De heel-snel-vergeten-loop

Het is dat ik er een gewoonte van maak om elke dag een blogpost te schrijven, zeker in het weekend, anders zou ik deze dag hebben overgeslagen. De leukste posts - tenminste, dat stel ik mij zo voor - gaan toch over hardlopen, en of je nu een snelle loper bent of een steeds trager wordende (zoals schrijver dezes), het is altijd aardig om over een loop te schrijven waaraan je zelf hebt meegedaan. Maar wat als er eigenlijk niets positiefs over te schrijven valt omdat het domweg niet ging? Deze ochtend reed ik weer eens met beide Jannen mee naar Delft om deel te nemen aan de Kopjesloop. Dat wil zeggen, Jan Groeneveld liep niet mee, hij had nog teveel last van zijn rug na de kerstcross die hij overigens uitstekend had gelopen. Jan Wierenga pikte ons bij Meer en Bosch op. Veertig minuten voor de start waren we bij de Delftse Hout. Er moest nog ingeschreven worden, omgekleed - wat aan te doen? Het was erg koud, het vroor, dus het werd een thermoshirt met daaroverheen een t-shirt met lange mouwen, jack en een lange broek. Nog een bakkie gedronken, even naar het toilet en naar de start, waar Jan W. al was.

Delftse Règâh langs het parcours

Vanmorgen had ik al een voorgevoel dat het niet goed zou gaan. Niet dat ik mij ziek voelde, ik kan het niet omschrijven. De gedrevenheid was ver te zoeken, van tevoren wist ik niet of het 10 of 15 kilometer zou worden (twee of drie ronden). Al heel snel na de start wist ik dat het 'm niet zou worden. Alles verkrampte, van de kou, de vrieslucht kneep de adem af. Ik besloot al na twee kilometer dat het bij één ronde zou blijven. Het ging voor geen meter, heel raar. Uiteindelijk werd het slechts één ronde, vijf kilometer. De tijd (25'55'' minuten) en de problemen onderweg - waarvan de vrieskou nog het minst erg was - wil ik zo snel mogelijk vergeten.

Iets onder de leden? Je zou het bijna denken, maar nu voel ik mij weer redelijk. De volgende keer - de 10 km testloop op zaterdag 19 januari - hopelijk beter! Na wat koffie te hebben gedronken met de Jannen en Michel Out, die een voor zijn doen rustige 10 km had gelopen (43 minuten met een snelle tweede ronde van 19 minuten), bracht Jan W. (tevreden met zijn 49 minuten op de 10 km) ons naar huis.

Eenmaal thuisgekomen, boterham eten, pc aan en mail checken. Bericht van redactiecollega Henk aan mij en de secretaris van onze vereniging: "Heren, hadden wij vanmiddag geen afspraak?" Om drie uur of zo. Het was vijf over twee. Ik Henk bellen. Het bleek dat er een korte redactievergadering 'met de benen op tafel' bij hem thuis was gepland, dat had ik niet meegekregen. Hoe dan ook, snel op de fiets en naar de Frankenslag getrapt. Onder het genot van twee Texelse biertjes hebben wij wat zaken 'gefine-tuned' en afspraken gemaakt voor het volgende clubblad. Was wel even nuttig.

Dordrechts Museum

Vandaag was het prachtig weer, maar daar was u ook al achter. Wel koud, maar niet op een onaangename manier, bovendien scheen de zon vrij uitbundig, voor winterse begrippen. De lichaamsbeweging bestond vandaag uit een kort loopje in de ochtenduren - twintig minuutjes - en een stadswandeling in Dordrecht. Na lange tijd - misschien wel anderhalf jaar geleden maar dat moet ik nog checken op mijn weblog - had ik weer eens afgesproken met vriendin en ex-collega (van 40 jaar terug) Corrie. Gewoon een keertje bijpraten, beetje wandelen door het pittoreske Dordrecht, ergens lunchen en een museum bezoeken. Dat hebben we allemaal gedaan in vier uur tijd.

Het was ideaal weer voor een stadswandeling. Het stikt in deze stad van de kunst- en kunstnijverheidswinkeltjes, galleries en musea. Een van de kunstenaars nodigde ons uit om in zijn winkeltje annex werkplaats rond te kijken. De prachtigste sculpturen stonden daar en allerlei sieraden, van colliers tot manchetknopen, lagen daar uitgestald. Aan een en ander hing (soms letterlijk) een behoorlijk (en terecht) prijskaartje, ik vraag mij altijd af hoe deze mensen het hoofd boven water kunnen houden. Kunst is nu eenmaal duur, het zijn doorgaans alleen de (zeer) rijken die zich een kunstwerk kunnen veroorloven.

Na een korte stadswandeling door mooie straten en steegjes, waarbij we ook bij de Merwede uitkwamen - de Veerpont had Corrie en haar fiets eerder die dag daaroverheen vanaf Kinderdijk overgezet naar Dordrecht - kwamen wij uit bij het Dordrechts Museum.

Wat een mooi museum is dat, en wat een grote uitgebreide exposities, met stuk voor stuk topwerken van Nederlandse schilderkunst. Er werden ook rondleidingen gegeven.
Ik ben een beetje lui - bovendien moet je een weblog niet met al teveel tekst volproppen - dus wie meer wil weten over dit prachtige museum, verwijs ik graag naar hun site.

Laat ik volstaan met de opmerking dat het Dordrechts Museum in 1842 is begonnen met particuliere verzamelingen van een aantal welstandige Dordtenaren en sindsdien is uitgegroeid tot een van de belangrijkste stedelijke musea van het land. Het museum heeft een internationaal bekende en gewaardeerde collectie schilderkunst, die ruim 400 jaar Nederlandse schilderkunst omvat: van de 16e eeuw tot nu. Dat de verzameling nog steeds groeiende is, is voor een belangrijk deel te danken aan particuliere schenkers, fondsen, de Stichting Vrienden van het Dordrechts Museum en de Vereniging Dordrechts Museum. De collectie vormt steeds het uitgangspunt voor een afwisselend programma van tentoonstellingen en activiteiten.

In onderstaande presentatie een snelle indruk van Dordrecht en van wat er zoal in het Dordrechts Museum te zien is. Niet meer dan het bovenste topje van de ijsberg.


Na het museumbezoek hebben we in een van de talrijke cafés een afzakkertje genomen in de vorm van een biertje, waarna we ieder ons weegs gingen. Om half zes stond ik alweer op Haagse bodem, achter de potten en pannen.

Terug naar De Gouden Eeuw

Zon en dreigende lucht in Mokum: de zon won ditmaal

Vandaag maar weer eens 'een cultureel uitje'. Op naar onze hoofdstad, ditmaal om de tentoonstelling De Gouden Eeuw, proeftuin van onze wereld te zien. In het Amsterdams Museum. Thema: de 17de eeuw, een historische periode die tot ons aller verbeelding spreekt.

In Amsterdam afgesproken met Karin die uit Arnhem kwam, daarna een stuk wandelen naar de Keizersgracht, waar we eerst iets gingen lunchen bij Illys.

Dat uitgerekend in 2013 een tentoonstelling en een tv-serie aan deze periode wordt gewijd is niet toevallig. Dit jaar wordt het 400-jarig bestaan van de Amsterdamse grachtengordel gevierd en het 150-jarig jubileum van de afschaffing van de slavernij herdacht. Een mooi moment dus om extra aandacht te schenken aan deze turbulente eeuw. Tot 13 september is die expositie te bezichtigen, dus haast u langzaam.

Wie herinnert het zich niet van de geschiedenislessen op school: de 17de eeuw, de periode van wereldhandel, de Verenigde Oost-Indische Compagnie, economische bloei, rijkdom, zilver, regenten, culturele en religieuze diversiteit, florerende wetenschap. En niet te vergeten: hoogwaardige schilderkunst, waar we op deze tentoonstelling heel wat staaltjes van zien. Topstukken van Rembrandt maar ook van minder bekende grootheden als Pieter de Hooch, Maerten de Vos, Dirck Hals en Melchior d’Hondecoeter.



De toenmalige Nederlandse samenleving was enorm in ontwikkeling en beweging. De tentoonstelling belicht de invloed van deze ontwikkelingen op de politiek, religie, economie en cultuur en wat dit betekende voor het persoonlijk leven van een dienstmeid, schipper of koopman.


De tentoonstelling laat de samenleving van toen zien als een proeftuin voor Nederland anno 2013. Geschiedenis wordt hierbij constant gekoppeld aan het heden. De serie hedendaagse portretten van fotograaf Hendrik Kerstens, die verwijzen naar de Hollandse meesters uit de 17de eeuw, vormen een treffende afspiegeling van de sfeer van weleer. Voor onderwijsdoeleinden wordt een divers en breed aanbod ontwikkeld bij de tentoonstelling.

Er is ook een boek verschenen bij de tentoonstelling, samengesteld door de historici Hans Goedkoop, presentator bij de NTR, en Kees Zandvliet, hoofd presentaties bij het Amsterdam Museum.

Solo-training

Er was iemand in de kleedkamer die na afloop van de training daarover nogal mopperig deed: "Belachelijk zwaar, zonder noemenswaardige rust tussen de series. Wat is de zin hiervan? Zo vlak na de oliebollencross?" Het zal. Ikzelf had er niet zo'n last van maar dat kwam vooral omdat ik de training voor het overgrote deel alleen heb gedaan. Hoe dat zo?


Op het programma stond een tempotraining die gerust pittig genoemd mocht worden: 8-6-4-2 minuten, en dat twee keer. Als je deze getalletjes zo intikt lijkt het niets voor te stellen, maar het was wel degelijk iets. Meteen al bij de eerste acht minuten werd ik, ondanks de nodige voorzorgsmaatregelen, gedwongen tot een korte sanitaire stop. Kort, maar kennelijk lang genoeg om de hele ijlings voortsnellende groep uit het oog te verliezen. Geen probleem, die kwam ik later wel weer tegen. Mooi niet. Geen ramp, ik zou het programma zo goed en zo kwaad als dat ging imiteren. Dus ook ik ging de benen uit m'n onderrug lopen, eerst 8, daarna 6, 4 en 2 minuten en dat twee keer. Onderweg kwam ik vele groepen van Haag tegen, maar niet die van mij. Steeds liep ik in de omgeving van de Puinduinen en Landgoed Ockenburgh, maar ook over de wegen erlangs.

Die tempo's gingen wel, maar de lengte ervan viel inderdaad tegen. Telkens wanneer ik dacht dat die acht minuten lang en breed voorbij waren bleek dat ik nog een paar minuten tegoed had en dan moest het toch verder. Dat gold ook voor de 6 en 4 minuten. De tussenpauzes rust heb ik op gevoel gedaan, dat zal zo'n twee, drie minuten zijn geweest.

Nadat ik uiteindelijk was teruggekeerd op het honk, kon ik toch terugkijken op een bevredigende training van ca. 90 minuten lengte. Ik vernam dat de groep nog naar mij op zoek is geweest, maar tevergeefs. Tja, het blijft een lastig dilemma, voor mij hoeft de groep niet zo nodig op mij te wachten, ik ken de weg en kom er wel, maar aan de andere kant begrijp ik dat de trainer zich verantwoordelijk voelt voor de groep. En tja, ik kan net zo goed onwel zijn geworden.

De foto's bij dit blogje hebben overigens niets met de training te maken maar met de nieuwjaarsborrel gisteren op de zaak. Overigens hadden dergelijke plaatjes evengoed in het clubhuis gemaakt kunnen zijn, vlak na de training...