Kom mee naar buiten allemaal...

Op Waarneming.nl, de site waar iedere natuurliefhebber zijn of haar waarnemingen kan plaatsen, zoek ik regelmatig waar - voor mij - interessante dieren te spotten zijn. Zo ben ik nu al jaren op zoek naar de wielewaal, maar op de plaatsen waarop onze geel-zwarte vriend - volgens waarnemingen - zou bivakkeren, heb ik 'm nooit gehoord, laat staan gezien.

Zo ook vandaag: ik besloot naar de Broekpolder bij Vlaardingen te gaan, want daar was-ie door verschillende personen gesignaleerd. Vooral gehoord, want zien doe je 'm zelden omdat hij heel hoog in de bomen (meestal populieren) leeft en met zijn gele kleur niet opvalt tussen het zonbeschenen bladerdak.

De weg erheen ging deels met de fiets naar het station, vervolgens de trein naar Schiedam, dan een stuk met de Metro en tenslotte nog een flink ritje met de bus. Vanaf de uitstaphalte tot aan de locatie waar de wielewaal zich zou ophouden, was ongeveer een uurtje lopen, terug hetzelfde verhaal.

Lang verhaal kort: ik heb veel vogels horen zingen in het fraaie natuurgebied dat de Broekpolder is, maar de wielewaal? Ho maar. Is dat erg? Eigenlijk niet, hooguit jammer want zoals gezegd, de Broekpolder is een prachtig wandelgebied. De foto's spreken voor zich. En toch ook andere bijzondere vogels gezien, zoals dit paartje van de zeer zeldzame geoorde fuut (Podiceps nigricollis).


Nou ja, ik heb een paar jaar terug een schilderijtje gemaakt van de wielewaal, dan hebben we in ieder geval een plaatje.

En dan was er 's avonds de training. Daags na de geslaagde 10 kilometer in Bloemendaal, werd er een pittige looptraining afgewerkt, met Odette als trainster van de dag. Arie, Henk, Jan, Ben en ik vormden het mannelijk deel van de maandag-groep, verder waren er naast Odette Sanny, Sonja, Alice, Ana en Ellie. Na het inlopen en de loopscholingsoefeningen, gingen we naar Kijkduin voor 'het hart' van de training, een pyramide van 3-6-9-6-3 minuten, waarbij de minuten in 10 km tempo moesten worden gelopen. De rustpauze tussen de tempo's bedroeg drie minuten. We gingen een eindweegs door de duinen richting camping Ockenburgh, en van daaruit terug naar de baan.

Misschien ben ik door al dat geloop een beetje doorgesmeerd geraakt, want het ging goed vanavond. Dinsdag maar een beetje rustig-aan doen, maar of dat helemaal gaat lukken kan ik niet beloven...

Literair verantwoord gelopen

Gisteren wandelen rond de Reeuwijkse plassen, vandaag hardlopen in Bloemendaal. Maar tussendoor was het verjaardagsfeestje van Frank Inklaar. Dat was zaterdagavond, na de wandeling met de Doornvogels. Het werd een tuinfeest wat gezien het weer niet zo vreemd is. Toch was het niet zó warm dat wij - althans Ton van der Pol en ik - Franks aanbod om een fleece aan te trekken konden afslaan.

Maar zondag moest er van mijzelf hardgelopen worden.

Twee dagen eerder had ik al besloten aan de Letterenloop mee te doen, eigenlijk van het ene moment op het andere.

Ik was op zoek naar een 'loopje' in de buurt. Delft viel af, want daar was dit weekend geen loop. Vervolgens maar even de hardloopkalender van Dutch Runners gecheckt. Daar zag ik de ECI Letterenloop bij staan. Dat leek mij leuk. Ik ging er van uit dat die loop al 'vol' zat, maar op hun site stond dat er na-ingeschreven kon worden.

Eigenlijk was een tip van Paul Kruijssen aanleiding om deze loop eens uit te proberen. Een tijdje terug had hij aan deze loop deelgenomen en was hier behoorlijk enthousiast over, ook omdat er al dan niet bekende schrijvers aan deelnemen. Overigens heb ik geen bekende schrijvers gezien vandaag, maar ze zullen er ongetwijfeld tussen gelopen hebben.

Oh ja, er was er één, de Haagse neef van een vermaard schrijver...

Ik moest wel vroeg uit de veren, om zes uur stond ik buiten en holde naar de halte van lijn 2. Holde, want ik was eigenlijk iets te laat van huis gegaan om de tram te kunnen halen. Dat is uiteindelijk toch gelukt. Bij Den Haag CS naar de snelbus voor Leiden (er waren 'werkzaamheden aan het spoor'), daar aangekomen de IC naar Haarlem en van daar uit met de sprinter naar Bloemendaal. Vanaf station Bloemendaal was het ongeveer tien minuten lopen naar de IJsbaanlaan, waar het sportcomplex (Kunstijsbaan Haarlem) zich bevond.

Na de bekende rituelen van het na-inschrijven, omkleden, het opbergen van bagage in een kluis (wel handig, het sleuteltje is bevestigd aan een polsbandje dat je als een horloge meedraagt), thee drinken enzovoorts, was het zo ver. Om tien uur ging de meute (bijna 700 lopers op de 10 kilometer) van start. Twee uur later waren de vijf kilometerlopers aan de beurt.

Bij gebrek aan fotomateriaal hierbij wat sfeerplaatjes van voor de start...


Ik ging relatief rustig van start, want evenals bij de Royal Ten was het bloedjewarm, ondanks het vroege tijdstip. Hoewel ik ingehouden liep, ging ik al snel moeizaam hijgen. Opmerkelijk was dat ik steeds in het kielzog van Michael Woerden liep. Wat was er met hem aan de hand? Michael is een van de beste lopers van de regio, die zijn hand (of benen?) niet omdraait voor 32 minuten op de 10 km, maar nu liep hij in een aanmerkelijk lager tempo. Nou ja, misschien tactiek, straks zou hij vast 'gaan als de brandweer'. Maar nee, al die tijd bleef hij in dat - zeker voor zijn doen langzame - tempo lopen. Weliswaar liep hij iets uit maar het verschil bleef niet meer dan - naar schatting - tachtig meter. Achteraf sprak ik hem aan, hij bleek geblesseerd te zijn aan zijn enkel die was ingetaped, ook was hij nog bezig met herstellen van een heupblessure opgedaan tijdens een bergwandeling. Hij was wel in staat om te lopen, zij het niet in zijn eigen snelle tempo.

Het parcours was mooi en liep hoofdzakelijk over straat, door de lommerrijke wijken van Bloemendaal. Het was geen 'lichte' 10 kilometer, want onderweg moesten een paar gemene klimmetjes worden getrotseerd. En het was erg warm.

Wie schetst dan ook mijn verbazing toen, na terugkomst in de sporthal en over de finish komend, bleek dat ik 51'38'' minuten had gelopen, mijn beste jaartijd tot nu toe, en vier minuten sneller dan vorige week bij de Royal Ten!
Ik meen zeker te weten dat het gewichtsverlies van een kilo de afgelopen week waarin veel bewogen is (onder meer twee-en-en-halve dag continu wandelen in Gent, veel fietsen enzovoorts) de opmerkelijke vooruitgang verklaart.

Ben er uiteraard blij mee. Op de terugweg naar huis nam ik eerst de sprinter in de verkeerde richting (naar Hoorn in plaats van Haarlem) zodat ik in Santpoort Zuid moest uitstappen. Daar een klein half uurtje gewacht op de sprinter in de goede richting. Dat was geen straf, op een terrasje dat direct aan het station grenst, met een frisdrankje en in de volle zon.

Thuisgekomen kon ik in de tuin bijkomen met thee en een versnapering, daarna aan de potten en pannen. Schoonma is op visite, heb Gentse Waterzooi met vis gemaakt... Is al op inmiddels.

De uitslagen staan hier.

Wij zagen de Reeuwijkse plassen

Gisteren was het weer zo ver: de Doornvogels gingen aan de wandel. Ditmaal was het startpunt Gouda Goverwelle, waar ook Loes, nicht van leidsman Hugo, woonachtig is. Bij haar kregen wij - een groep van elf personen - koffie met iets er bij.

Daarna de wandeling die slechts 15 kilometer lang was - nou ja, ongeveer - maar langer leek te duren doordat het steeds warmer werd en het tempo van lieverlee zakte. Voor een enkeling werd het op het laatst zelfs té zwaar, wat mogelijk te maken had met te weinig gegeten te hebben.

Niet dat er geen pauzes zijn ingelast: na een kilometer of zes gingen we in de berm zitten en wat eten en/of drinken. Er kwam zelfs nog een ijscoman voorbij die zijn karretje bij de ophaalbrug parkeerde. Hetgeen mij verleidde tot de aanschaf van een hoorntje met een chocoladebolletje.


Weer later gingen we op het buitenterras van een grote uitspanning (Reeuwijkse Hout) zitten om iets te drinken. Met uitzicht op een strandje waar driftig gebruik van werd gemaakt door zonne-aanbidders.

Ook had een eend een plantenbak, grenzend aan het drukke paviljoen, als broedplek uitgekozen. Heel apart, er zijn immers ruim voldoende locaties in dit gebied waar je rustiger zou kunnen zitten. Kennelijk was zij niet bang voor mensen.

Onderweg zagen wij veel vogels waaronder karekieten, koeten, smienten, zwanen, grauwe- en brandganzen enzovoorts. Ook lieten de groene kikkers - waaronder menige meerkikker - in de met veel riet omzoomde plassen en sloten zich niet onbetuigd.

Al met al was het een prachtige wandeling, urenlang liepen we als het waren door een Verkade-album met die mooie plaatjes van Voerman. Ik bleef steeds achter om foto's maken. Vooral in dit seizoen is de natuur prachtig, alles groeit en bloeit dat het een aard heeft.


Maar er was ook veel menselijke activiteit. Naast de vele bootjes die wij alom zagen, stuitten wij ook op het tweede deel van de wandeling op een wielerwedstrijd. Het bleek om de Nederlandse jeugdkampioenschappen wielrennen te gaan.

Ditmaal ging ik niet mee-eten - Loes had die ochtend een restaurant gereserveerd - want had nog een feestje in Den Haag. Dus aan het eind van de wandeling, in Gouda Goverwelle, heb ik daar de trein gepakt. Ik kon hoe dan ook terugkijken op een perfecte wandeldag.

Gentse waterzooi

Dat was het letterlijk, afgelopen maandagmiddag, een Gentse waterzooi. Niet alleen in Gent overigens, ook in andere delen van België, in Antwerpen was zelfs sprake van overstromingen. Het was in ieder geval een nat begin van ons stadstripje. Een begin waar geen einde aan leek te komen, er was sprake van een alsmaar durende wolkbreuk dat gepaard ging met onweer.

Net op dat moment bezochten we kasteel Gravensteen. Het hemelwater vormde een stroomversnelling dat zich van de kasseien naar beneden stortte.

Niet dat het barre weer onze stemming bedierf. We waren er op gekleed en hadden paraplu's meegenomen. Deze zijn bepaald geen overbodige luxe gebleken. Vocht speelde in Gent trouwens in meer betekenissen van het woord een rol. Uiteraard heb ik het dan óók over geestrijk vocht dat we in Het Bierhuis en dinsdag op het terras van 't Jagershuis tot ons hadden genomen. Ook het een en ander uitgeprobeerd want ik kan mij nog steeds geen ervaren bierdrinker noemen.


De afgelopen dagen vatte ik in Het Bierhuis een pint Bacchus Oud Bruin (viel mij tegen, een nogal waterig biertje met een zurig-citroenige smaak), Augustijn Blond (een heel lekker blondje) en de overbekende La Chouffe Blond (nooit verkeerd). Op de dinsdag hield ik het overdag op het terras van 't Galgenhuys bij een glas Westmalle Triple en 's avonds in de plaatselijke jazz-club bij Affligem Blond (ook erg lekker, wel wat zwaar maar geen bezwaar).

Er is de afgelopen dagen vooral gewandeld, héél veel gewandeld. Soms kon dat niet anders want vooral op dinsdag werd driftig gestaakt door het openbaar vervoer. Maar je komt wel op onverwachte plekken terecht. Zoals die ene pittoreske winkelgalerij, het noodde om daar doorheen te lopen. In de etalages lagen echter geen producten in de strikte zin des woords, maar zeer schaars geklede, deels door rood licht beschenen dames. Zij staakten overduidelijk niet.

Tekenen van de nationale staking - zoals tientallen in rode overalls geklede demonstranten en spandoeken - waren hier en daar wel in het straatbeeld aanwezig. Evenals de tientallen lokaties waar gebouwd, hersteld, opgebroken, gegraven, geboord en geheid werd. Ik maar denken dat het alleen in Nederland zo erg was maar nee hoor, in België - en zeker in Gent - is het tienmaal erger.

Over hardlopen kan ik nog korter zijn dan mijn looprondjes waren: elke dag een half uurtje voor het ontbijt.

Wij ontbeten trouwens in ons logeeradres, 'A la Bonne Heure' een B&B adres dat door Tripadvisor werd getipt. En terecht, een fantastisch adresje, we werden ontvangen door een zeer vriendelijke en behulpzame dame, de kamer was brandschoon evenals de badkamer en het keukentje waar 's ochtends om 08:00 uur het ontbijt al klaar stond, compleet met koffie en/of thee, melk, cornflakes, verse broodjes en boterhammen, beleg, yoghurt, vers fruit en een gekookt eitje.

Voor het avondmaal aten we de eerste dag op het terras van restaurant Graslei 7. Het vlaamse stoofpotje was dik in orde. Op de tweede dag aten we bij Savarin, ook daar weer op een zo goed als uitgestorven terras. Quiche met salade en Gentse waterzooi met kip. Erg lekker, en vriendelijke bediening.

Wij hebben niet zoveel musea bezocht als ik van plan was, maar uiteraard mocht een bezoek aan hèt meesterwerk van de gebroeders Hugo en Jan van Eyck niet ontbreken, 'Het Lam Gods'. Deze staat opgesteld in een zijvertrek van de al even indrukwekkende Baafse Kathedraal. Als bezoeker van de kathedraal moet je wel vier euro betalen om het Lam Gods te bezichtigen, maar dan heb je ook wat, zeker met de audiotour die je ontvangt op vertoon van jouw toegangskaartje.

Verder was Museum Huis van Alijn leuk, veel oude voorwerpen en curiosa die een nostalgisch gevoel opriepen en een tijdsbeeld geven van onze samenleving zoals deze vroeger was en hoe deze tegenwoordig is. Ook opstellingen van interieurs e.d. uit de jaren vijftig, zestig, zeventig enzovoorts.

De laatste dag bezochten wij ook Het Museum voor Schone Kunsten (Fine Arts Museum), dat was niet in Het Historisch Centrum van Gent maar meer ten zuiden daarvan, in het Citadel Park. Het MSK is een groot museum met immens grote zalen en honderden schilderijen, eigenlijk is het te veel om allemaal te behappen, dat lukt zeker niet in één keer. Maar wel een erg mooi museum. Tegenover het museum staat een ander, het Museum SMAK, met meer eigentijdse kunst. De tijd ontbrak om ook dat museum te bezoeken, misschien komt dat er een andere keer van.

Het avondje Jazz in Hot Club du Gand op dinsdagavond was zeer de moeite waard. Een tweetal virtuoze jazz-giganten speelden twee sets (waarvan ik de tweede niet heb meegemaakt). Het waren geen kleine jongens: de braziliaanse basspeler Nilson Matta en saxofonist-klarinetspeler John Snauwaert.