Maartse inhaalslag

In heel maart geen posts geplaatst! Heeft met van alles en nog wat te maken, maar niet dat er niets is gebeurd. Zo was ik 21 maart jarig, vierde het dit jaar in huiselijke kring en een etentje buiten de deur (bij 'Beau'). Wel weer een paar appeltaarten en cheesecake gebakken voor de visite en de krachthonkmaatjes.

Op sociaal gebied hebben we vrienden bezocht en vice versa, was er een bierproefmiddag bij Arne, en we hadden logees rond en tijdens mijn verjaardag.

Sport stond op een laag pitje, afgezien van de routine van tweemaal per week krachttraining en even zo vaak een lichte looptraining (al mag het die naam nauwelijks dragen).

Een 'kleine' CPC gelopen (want vijf kilometer) en vandaag dezelfde afstand bij de Hague Road Runners in het kader van de 1 van de 4 loop. Prima loopweer, mooi parcours, heb wel mijn best gedaan maar hoop toch toe te werken naar een iets minder langzame tijd. Op de een of andere manier blijf ik de laatste twee jaar steeds hangen in die korte loopjes, komt deels door fysiek ongemak waar ik bij het hardlopen door gehinderd word. Zou wel een langere afstand willen lopen, maar de bejaarde benen willen niet wat mijn hoofd wil zodat ik - voor mijn gevoel veel - te lang over een langere afstand zou doen. Maar zeg nooit nooit (meer).

Verder weer vier leuke en inspirerende lessen aan  de Hoftheaterschool gevolgd met clubvrienden Ton en Roelf. Wij zijn ons met onze jeugdige 'toneeljuf' Robin aan het voorbereiden voor de voorstelling 'ALLEEN' waarbij onze klas (8 personen in leeftijd variërend van achttien tot zevenenzeventig) een presentatie voor het publiek zullen geven. Dat zal op zaterdagmiddag 12 april van 13:00u tot ca. 14:00 uur plaatsvinden in Het Koorenhuis, Prinsegracht  Den Haag.

Verder hebben wij de tuin zowel voor als achter wat 'voorjaarsklaar' gemaakt en de vijver voor de zoveelste keer van bladafval en slib ontdaan. Heb inmiddels al een stelletje parende kikkers en een salamandertje gezien maar het is nog te koud voor een massale intocht van amfibieën. 

Schilderen deed ik deze maand ook, maar niet continu, en een paar keer bij Paul Versteeg in zijn atelier. Ben van plan in april wat vaker te gaan penselen. Bovenstaand schilderij is 'nog in bewerking', maar ga nog iets anders opzetten. Als ik daarvoor de tijd kan vinden.

Ook regelmatig wandelingen gemaakt, onder meer in Rotterdam naar 'De Tempel' en gisteren, 29 maart,  een 'Groene Hart' wandeling van Zevenhoven tot De Groene Jonker, een natuurgebied dat als vogelparadijs bekend staat. Dat viel overigens op die dag wel tegen, vermoedelijk nog een paar weken wachten voordat de overwinteraars weer terugkeren naar onze lage landen. Onderweg naar dat gebied en terug - dat overigens over een smalle weg ging voor zowel autoverkeer, voetgangers als fietsers, dus het was wel steeds goed uitkijken geblazen en soms de berm in.

Ik wandel op dergelijke dagen ruim 10 kilometer. Proberen om ook die wandelingen de komende maand te verlengen, want half mei word ik geacht ruim 30 kilometer vol te houden.... We will See!

Docu 'Becoming Led Zeppelin' maakt 'Dazed and Confused'

 

Gisteravond (donderdag 27 februari) in het Omniversum: Becoming Led Zeppelin.

Rechtgeaarde Led Zeppelin fans, en zeker de verzamelaars van hun werk, zijn in de meeste gevallen goed op de hoogte van de ontstaansgeschiedenis van de band, en ook met welke artiesten zij voor en na hun hoogtijdagen hebben samengewerkt.

In de meest recente docu van de - reeds bij leven legendarische - rockgroep blikken de drie nog levende bandleden terug op die ontstaansgeschiedenis. De film van regisseur Bernard MacMahon volgt de reizen van Jimmy Page, John Paul Jones, John Bonham en Robert Plant door hun jeugd in het naoorlogse Groot-Brittannië, de muziekscene van de jaren 1960.  Daarbij zie je filmfragmenten van artiesten die hen hebben beïnvloed onder wie Muddy Waters, Little Richard, Elvis Presley, Lonny Donegan en Shirley Bassey. Laatstgenoemde zangeres zien we het Goldfinger-thema op indrukwekkende wijze uitvoeren met orkest en een aantal Zeppelin-leden. 

Wat de vier (toen nog) jongens gemeen hadden was hun enorme passie voor muziek. Deze 'drive' liep als een rode draad door hun leven en zelfs nu, als bejaarde artiesten, zijn ze nog zeer actief op muzikaal gebied. 

Jimmy kreeg als kind zijn eerste gitaar en was vanaf dat moment onafscheidelijk van zijn instrument. Zo kon gebeuren dat hij zich al in zijn puberteit had ontwikkeld tot een veelgevraagde studio- en sessiemuzikant: veelgevraagd vanwege zijn virtuositeit en veelzijdigheid.

Later maakte hij deel uit van The Yardbirds, een rockgroep waar ook gitaargiganten als Jeff Beck en Eric Clapton hun loopbaan min of meer zijn begonnen. Na het verlaten van The Yardbirds besloot Jimmy Page zelf een groep op te richten waarin hij zijn ideeën vorm kon geven. 

Jones, op zijn beurt, was van jongs af aan geobsedeerd door de basgitaar en vast van plan om daarmee zijn geld te verdienen. Plant  wilde, geïnspireerd door amerikaanse blueszangers, niets liever dan zingen en zag af van de wens van zijn ouders om accountant te worden. Met zijn goede vriend John Bonham trad hij op in diverse bands voordat hij met Page en Jones in zee ging. Al meteen bij hun eerste samenkomst in 1968 bleek er een enorme 'klik' tussen de heren aanwezig, vooral muzikaal. 

Het was het begin van een stormachtige carrière met talloze concerten en vooral mega populariteit in The States waar ze veel rondtoerden. De rest is geschiedenis, met als hoogtepunt 1970 toen ze de nummer 1 band ter wereld werden.

De interviews zijn met Page, Plant en Jones zijn afzonderlijk opgenomen. De in 1980 overleden drummer John Bonham horen wij ook via fragmenten uit schaarse interviews die zijn overgebleven.

Het was een mooi overzichtelijke docu met een aantal van de beste concertfragmenten vanaf 1968 tot 1970. Ik weet niet precies hoe lang hij nog draait in ons land, maar hij zal nog wel online komen denk ik zo.

Waterleiding en Bertus

Zaterdagmiddag treinde ik naar de Amsterdamse Waterleidingduinen voor een stevige wandeling. Het was bewolkt met een flauw zonnetje. Koud maar mits goed gekleed prima wandelweer. 

Na mezelf getracteerd te hebben op cappucino met appelgebak bij De Oase, in de benen. Zoals meestal nam ik de 'oranje route', een parcours over licht heuvelachtig terrein.

De route is ruim zeven kilometer lang, maar ook al liep ik in een fors wandeltempo en pauzeerde ik amper, deed ik er toch bijna twee uur over.

Kuifeend 

Dodaars

Natuurlijk nestkastje(?)

Afgezien van veel dor hout, afgewaaide takken en omgezaagde bomen, is er op dit moment niet veel leven te zien. Kennelijk is het daarvoor nog te vroeg. Op dit roedeltje hinden na, schitterden de damherten door afwezigheid.

Er waren niet veel wandelaars, op sommige momenten waande je je alleen op de wereld. Zelfs in ons drukke overbevolkte en volgebouwde landje kun je dit nog ervaren.

Weer naar Bertus!

Zondagochtend vroeg uit de veren voor de Bertusloop in Delft. Met de bus (2x overstappen) naar de Schoolstraat in Den Hoorn, vanwaar het een kleine tien minuten lopen is  naar Onder Ons.

De start was om 10:00 uur, ik was er al een uur eerder dus genoeg tijd om in te schrijven, om te kleden (voor zover nodig) en koffie te drinken met Pierre, die er ook al was. Naderhand kwamen ook Michel en Hizkia, maar dat was het dan wel voor wat betreft de Haag-vrienden.

Het lopen ging goed, al moest ik er wel even 'in komen' en kreeg ik in de laatste twee kilometer wat last van een weee rug. Toch in een voor mijn doen nette tijd de finish bereikt, twee minuten sneller dan vorige week. Dat geeft de burger weer een beetje moed!

Van kopjesloop tot Aznavour

Terugblik op de afgelopen dagen. Wellicht meer dan vier russen hebben inmiddels afscheid genomen van de cultuurbarbaar, die zich weer fit voelt. 

Maar een maand zonder trainingen van betekenis, (alweer) aangekomen en geen deelname aan loopjes, is niet bepaald bevordelijk voor de vorm. 

Dus letterlijk en figuurlijk schoorvoetend  meegedaan aan de Kopjesloop. Dat was afgelopen zondag. Ook al kostte het moeite, de vijf kilometer is volbracht. 

Maandagmiddag nog een uurtje bij Paul Versteegh in zijn atelier gewerkt. Moet nog wel een beetje op dreef komen, niet alleen met lopen maar ook met schilderen. Komt wel weer.

Gisteren (woensdag 12/2) eerst getraind in het krachthonk en na het afsluitende bakkie in het clubhuis terug naar huis. Moest nog iets voorbereiden voor de theaterklas die middag. 

Dat werd weer een leuke inspirerende les onder de bezielende leiding van Robin. 

Ook waren er vier nieuwe gezichten bij, drie dames en  buurman-clubgenoot Roelf. 

Eerst een warming up en oefeningen om de lichaamshouding te verbeteren, waarna wij de opdracht kregen om met de gegevens: binnenkomen - luisteren - kijken - stank detecteren - weggaan een improvisatie te doen. Ieder voor zich, want in mei gaan wij stuk voor stuk een solo-optreden (monoloog) uitvoeren, en het is zinvol om dit soort oefeningen als voorbereiding te doen..

Na afloop heeft Roelf ons (Ton en Fred) getracteerd op een afzakkertje bij Nationaal.

Na thuiskomst toch nog zo'n drie kwartier gelopen met enkele langere tempo's (3x ca. 800 meter). Dat ging alweer iets beter dan zondag.

Monsieur Aznavour

Nu heb ik het nog niet gehad over ons matineuze bioscoopbezoek op maandag 10/2. 

Naar aanleiding van een tip gingen wij naar Het Buitenhof, waar in Pathé de film 'Monsieur Aznavour' van regisseur Mehdi Idir draaide.

Wij hadden er geen spijt van! Een mooie en bij vlagen ontroerende film.

De ruim twee uur durende film is verdeeld in een aantal episodes. Het begint met historische beelden van de Armeense genocide.  

Vervolgens komen we in de periode waarin het gezin Aznavourian In Parijs verbleef, in afwachting van een visum. 

De kleine Charles voelde al het artistieke vuur branden en trad op met zijn zusje. 

Als adolescent maakte Charles (gespeeld door Tahar Rahim) furore als entertainer (zanger, dans en conference) met zijn compagnon Pierre Roche. 

Van lieverlee wilde Charles meer de solotour op, al ging dat niet onmiddellijk van een leien dakje. Een doorbraak kwam toen hij in het voorprogramma van Edith Piaff mocht optreden. Zij zag wel dat hij talent had maar had haar twijfels of hij succesvol zou worden als solo-artiest. Charles liet zich echter niet door haar ontmoedigen en zette door, met vallen en opstaan maar uiteindelijk met groot succes.

De gedrevenheid is de rode lijn in deze film, Aznavour komt naar voren als een weliswaar bescheiden en liefdevol mens, maar ook als een man met grote veerkracht en ambitie: "Ik wil net zoveel gaan verdienen als Frank Sinatra". 

Het heeft ook voor problemen in het relationele vlak gezorgd. Hij is vier keer getrouwd geweest, had vier kinderen en een zoon uit een vluchtige relatie die op vrij jonge leeftijd id overleden, naar verluidt door overmatig drugsgebruik.

De acteur die Aznavour speelt (Rahim) lijkt uiterlijk op de iconische zanger (vooral op oudere leeftijd), maar zingt ook 'live' in de film. Dat doet hij zeker niet onverdienstelijk. Overigens hoor je ook soundtracks van 'de echte' Charles Aznavour: klassiekers als La Bohème, Emmenez-moi, me voyais déjà worden we langs belangrijke momenten uit zijn leven geloodst. 

Ik zou zo zeggen: gaat dat zien!

Eerst de toetjes, dan de rest: 'Hé, Gezellig!'

Borrel van Ton bij Nationaal, na de voorstelling van de Hoftheatershow 

In de hele maand januari heb ik geen blogbericht geplaatst. Ik kwam daar zojuist pas achter. Verkoudheden en griepjes, somber grauw weer, druk-druk-druk met de dingen van alledag, gebrek aan inspiratie, weinig tot niet trainen en deelnemen aan loopjes, het is allemaal niet zo vermeldenswaardig. Ook veel tijd kwijt met kijken naar onafhankelijke media, naar programma's die ik en mijn 'bubbelgenoten' interessant vinden, al was het maar omdat daar zaken worden belicht die in de mainstream media amper tot niet aan de orde komen. 

Ook is de regelmaat van woensdag- en vrijdagochtend wat stoeien in het krachthonk en twee, drie keer per week een klein stukje joggen er in gebleven. Je moet toch wàt, als oudere lopert.

Februari startte goed. Ik probeer weer een beetje te schilderen, hopelijk komt er snel wat meer inspiratie. Vrijdag nog even uitgeweken naar het Kunstmuseum, waar onder meer een uitgebreide tentoonstelling van allerlei toetjes, puddingen, gebak en andere nagerechten te bezichtigen is. De lekkernijen zien er allemaal zeer natuurgetrouw uit, al zijn ze van uiteenlopende materialen vervaardigd, van wol tot klei en wat al niet. 

Zaterdag was een min of meer grote (mid)dag voor tientallen cursisten van het Hoftheater in het Koorenhuis. In de theaterzaal gaven drie klassen (twee theaterklassen en een musicalklas) een voorstelling voor het publiek. Ton van der Pol en ik-zei-de-gek mochten met vijf dames (hun klasgenoten) het spits afbijten met 'In het OV'. Misschien komt daar nog een filmpje of fotomateriaal van.

Daarna was er de Musicalklas, waarbij een groep jonge vrouwen met uiteenlopende karakters en talenten een compilatie van bekende musicalnummers brachten, met de nodige zang en dans. 

De derde en laatste groep van die middag was een gezelschap vrienden en bekenden die op visite kwamen, en waarbij veel bekende verjaardags clichés de revue passeerden. De begeleidende muziek 'Hé, gezellig!' was zeer toepasselijk. Bij thuiskomst even Spotify en Youtube geraadpleegd, het bleek een hilarisch nummer van Robert Long te zijn.

Na afloop van de voorstelling gingen we nog 'en petit comité' naar Café-restaurant Nationaal aan de overkant, hoek Prinsegracht/Boekhorststraat, waar vroeger (ín mijn jongste jaren') Café Wuck zat.  Gezellig wat drinken en napraten, het was ook nog voor de verjaardag van Ton vorige maand.

Maar de 'culturele dag' was nog niet afgelopen! 's Avonds ging ik met Joop Nennie naar de Heilige Antonius Abtkerk voor een klassiek (koor)concert 'Cantamus Alati' onder leiding van Kees van der Linden. Joop had mij eerder gevraagd of ik belangstelling had, clubgenoot Esmeralda was een van de koorleden.

We gingen op de fiets. Hoewel we zeker niet te laat waren, stond er een lange rij te wachten. Uiteindelijk bleek de hele kerk (prachtig interieur trouwens) vol 'uitverkocht'. En terecht, want het was een koor van hoog niveau. Zelf  sprak vooral het deel na de pauze mij zeer aan, met muziek van Michael Hurd en Cecilia McDowell.

Bezigheden in Week 50

De donkere dagen voor kerstmis. Dat kun je wel zeggen, de zon laat zich amper zien en deze dagen zijn donker, kil en bij wind en neerslag uitgesproken onaangenaam. Een van de redenen dat de looptrainingen op een laag pitje staan en ik zelfs een paar keer zo'n leuk 'Delft-loopje' heb overgeslagen.

Tot vandaag (zondag). Het was de laatste 'Bertusloop' van dit jaar, dus daar moest ik maar eens aan meedoen. Dat ging niet van harte, want de afgelopen weken heb ik amper getraind en heb maar liefst drie weekenden achter elkaar niet meegedaan aan een prestatieloopje. 

De Bertusloop startte vroeg, om 10:00 uur, wat betekende dat ik mij na het ontbijt moest haasten. De bus naar Leyenburg miste ik net, wat betekende dat ik met volle bepakking flink moest doorstiefelen (20 minuten) naar busstation Leyenburg om daar de bus naar Delft te halen. Wat nèt lukte.

Een half uur voor de start was ik bij Onder Ons. Toiletbezoek, inschrijven en omkleden. Veel tijd voor een opwarming was er niet, maar ik had er inmiddels in totaal drie kilometer - in fors wandeltempo afgelegd - op zitten. 

Hoe dan ook is het gelukt om de vijf kilometer non-stop te lopen. Het ging niet makkelijk en ook niet snel, maar vanwege de 'trainingsdip' viel het mij niet eens erg tegen. 

Eerder de afgelopen week: ik ben een trouw bezoeker aan het krachthonk, en die sessies worden soms gevolgd door een lichte looptraining. Zoals woensdag. Het was redelijk goed weer, windstil en droog dus na de koffie op het grasveld, drie series van 2-4-2 minuten tempo, terwijl Ton en Vincent hetzelfde programma buiten het sportpark afwerkten. 

Ondertussen waren trouwe vrijwilligers druk doende het clubhuis 'kerstklaar' te maken.

Later weer  naar de Prinsegracht, naar Het Koorenhuis voor de wekelijkse sessie Improvisatietheater. Het was de op een na laatste les dit jaar, volgende week zijn er nog workshops naar keuze. In 2025 gaan we weer verder!

De volgende dag in het atelier van Paul Versteegh weer wat geschilderd. In deze duistere tijden kan het geen kwaad ook in creatief opzicht bezig te blijven.

Naar de film!

Ook weer een 'filmpje gepikt' in het Haags Filmhuis. Dat was zaterdag, Het werd 'La Cocina', een Amerikaanse dramafilm uit 2024 van regisseur Alonso Ruizpalacios,

De film is in zwart-wit opgenomen, met heel af en toe wat kleur, bijvoorbeeld bij verandering van lokatie. 

The Grill is een zeer druk bezocht eethuis in New York, wat met zich meebrengt dat het constant bijzonder druk en hectisch is in de keuken. Op zeker moment blijkt dat er geld uit de kassa is verdwenen, waarna alle arbeiders worden ondervraagd. 

De meesten van hen zijn illegale immigranten die moeite hebben om een baan te vinden. Een van de koks is Pedro, een jonge Mexicaan, een dromer en onruststoker, die verliefd is op Julia, een Amerikaanse serveerster die zich niet wil binden aan een vreemdeling zonder papieren. De eigenaar van de tent belooft Pedro te helpen met zijn papieren. 

Maar op zeker moment wordt Pedro ervan beschuldigd het geld te hebben gestolen. En als hij ontdekt dat Julia een abortus heeft ondergaan, gaat hij op de meest extreme manier door het lint. Dat levert aan het eind heftige maar ook onwillekeurig hilarische beelden op.

 

Allemaal theater

Mooi filmpje, mooie muziek van The Cure. En zeer van toepassing, zowel op dit seizoen als deze tijd.

Tja, deze tijd. Er gebeurt van alles, zeker op wereldschaal en helaas vaak in negatieve zin. Ondertussen zeggen of denken wij allemaal 'Het is toch wat, hè?' en gaan gewoon verder met 'ons eigen ding' te doen, wat misschien niet eens zo onverstandig is.

Zelf heb ik mij deze maand ingeschreven voor een cursus improvisatietheater bij het Koorenhuis. Dit in navolging van - en geïnspireerd door - clubgenoot Ton van der P. 

Gisteren was de tweede (met de kennismaking op 20 september meegerekend derde) keer dat ik erbij was. Het is een groep van tien personen die opdrachten uitvoeren op basis van aangegeven thema's. Dit onder de bezielende leiding van dramadocent Thereza Kooijmans. 

...uit de jaren tachtig (scene uit een stuk van Goldoni)...

Erg leuk om te doen, het geeft veel positieve energie. Naast spelplezier krijg je ook inzicht in eigen handelen in relatie tot je medespelers. In een theatersetting speel je een rol, op zo'n moment speel (ben?) je een ander persoon en dan doe en reageer je totaal anders dan in het dagelijks leven. Daar ben je nu eenmaal je normale (nou ja) zelf, een persoon die zich aanpast aan de (al dan niet voorgeschreven) normen van de omgeving.

Helemaal onbekend met theater was ik nu ook weer niet, vroeger speelde ik vaak toneel bij diverse amateurtoneelgezelschappen. 

Vandaag gingen we - na een korte looptraining in de ochtend - naar het clubhuis van Haag Atletiek. Nu eens niet voor de krachttraining (dat deed ik woensdag al), maar voor een lunchmaaltijd met drie gangen.

Het is de tweede keer dat ik aanschoof  en wederom is het goed bevallen. Eerste gang: linzen-wortelsoep met brood en kruidenboter, daarna vegetarische lasagne en als dessert warme Apfelstrudel met een bolletje ijs en slagroom. Dat alles bereid door Jaimy onder auspicien van kookmeester Ruud Fabrie. Voor herhaling vatbaar!