Essex Walk 2025

Het was me het weekendje wel. Vrijdagavond verliet ik, zij het voor een etmaal, huis en haard voor een tripje over de grote plas, oftewel Engeland. Voor mij was de heenweg naar Hoek van Holland slechts een stukje met de tram met een keer overstappen op de regionale bus, dus ik was vrij vroeg in de aankomsthal van Stena Line. Niet lang daarna volgden de andere wandelaars waarvan het merendeel in Friesland e.o. (Oudehaske, Heerenveen, maar ook Wageningen enz.) woont en (dus) al een lange reis achter de boeg hadden.

Om tegenwoordig toegang te krijgen tot het Verenigd Koninkrijk, moet je van tevoren een extra toestemming (ETA visum) aanvragen, waarna de goedkeuring digitaal in de paspoorten wordt geregistreerd. Dat hebben we allemaal gedaan, waardoor het inchecken van een leien dakje ging.

Organisator van de trip, Johan Knoester - jaren achtereen organiseerde hij in samenwerking met Harwich Runners en Stena Line de fameuze Discovery Run - overhandigde onze boardingcards (tevens sleutelkaart voor de hut) - en konden wij na de paspoortcontrole via een loopbrug van pakweg een halve kilometer de ingang van de Stena Britannica bereiken en van daaruit onze hutten betrekken.

Het was niet de eerst keer dat ik deelnam: sterker nog: vanaf  2016 deed ik jaarlijks mee, met uitzondering van het coronajaar 2020 en een andere keer toen ik wegens familieomstandigheden niet mee kon. Ook ditmaal was het doel van de reis een - naar later bleek - bijzonder mooie wandeling door de uitgestrekte 'Scenery' van Essex. Daarbij werd de route Manningtree - Dedham - Horkesley Head en Colchester gevolgd, bij elkaar ruim 30 kilometer. Voor mij best wel pittig, want al wandel ik regelmatig, dergelijke afstanden niet. 

Kon er in vorige edities op drie plekken worden afgebroken waarna de 'afvallige' deelnemers met een (ingehuurde) bus alvast naar het eindpunt van de wandeling (meestal Colchester) werden gebracht, nu moest je wel ruim 30 km. zien te volbrengen.

Overigens waren ditmaal twintig wandelaars van de partij, wel minder dan vorige keren (in 2016 deden vierenveertig personen mee en een jaar later zelfs 51 man/vrouw). maar het was er niet minder gezellig om.

De extra (hand)bagage werd afgehaald door James Martin van voetbalclub Little Oakly. De hele bups ging in zijn auto. Pas later, aan het eind van de dag en terug in Harwich, kon een en ander weer worden opgehaald.

Het eerste deel van de trip ging met de trein naar Manningtree. Van daar uit liepen wij via een smal bospad een stukje heuvelop. Onderweg kwamen we uit op een begraafplaats met een mooi kerkje. Daar hebben wij nog even stilgestaan om foto's te maken en dergelijke.

Meer foto's staan overigens hier!

Daarna volgde een afwisselend, veelal glooiend, landschap met meertjes, bossages, bouw- en weiland, graan- en bloemenvelden. Het was ongeveer zeven kilometer naar Dedham, waar we een koffiestop hielden.

Na deze koffiestop kwam de volgende etappe. Dat was een mooie maar ook een pittige. Uiteindelijk bereikten wij Horkesley Head, en weer even later The Half Butt Inn. Dat was de lokatie waar we onze lunch genoten. 

Ondertussen is het al die tijd prachtig weer gebleven, strakblauwe lucht en veel zon, dus zowel bij de koffiestop Marlborough als hier hebben wij buiten gegeten. 

Ik zat er - eerlijk gezegd - toch een beetje doorheen, mijn linkervoet speelde op, had last van weëe heupen en na de lunch moesten we nog eens tien kilometer lopen naar Colchester. Er bleek echter vanaf hier om het kwartier een bus naar Colchester te gaan, dus een besluit was snel genomen. Uiteindelijk had ik er toch 21 kilometer op zitten dus hoefde mij niet té erg te schamen. Johan vond het zelfs een verstandig besluit.

Eenmaal in de bus, bleek mijn ING-pasje niet te werken en ik had geen cash bij me, maar de chauffeur bleek het 'no problem' te vinden en ik mocht gratis meereizen. Toch wel tof!

Ook in Colchester maakte ik kennis met de vriendelijkheid van de britten. Ik had eerst weer even het bekende park bezocht, waarna ik op zoek ging naar de pub waar we zouden verzamelen. Een jong stel begeleidde mij, nadat ik de weg naar de 'Purple Dog' had gevraagd, helemaal naar de straat waar deze pub was. Daar zag ik dat ik hier al meer dan eens ben geweest, ook in deze gezellige en goede pub, maar op de een of andere manier vergeet je dat toch. Ik had een leuk gesprek met de jongeman - zijn vriendin was eerder afgehaakt om ergens een winkel binnen te gaan - en wilde hem iets te drinken aanbieden maar dat sloeg hij af, hij vond het gewoon leuk om deze verdwaalde toerist een dienst te bewijzen.

Na anderhalf uur kwam het overgrote deel van de rest van het gezelschap de pub binnen. Daar hebben we nog aardig wat tijd doorgebracht, sommigen gingen er ook eten maar ik zat nog een beetje 'vol' van de lunch. 

Weer later 'en groupe' naar het station gelopen en met de trein terug naar Harwich. In feite was dat het eindpunt van de wandeling. We waren er iets vroeger dan gepland, dus even wachten op James Martin 'van de koffers'. Daarna gedouchd, wat zitten napraten in de bar en dan naar bed of  'op kooi' om in scheepstermen te spreken.

De volgende dag toch nog een echt engels ontbijtje genomen, waarna het afschepen begon en de rituele handelingen bij de douane. Maar dat ging al met al toch wel vlot en na afscheid van elkaar te hebben genomen ging ieder zijns of haars weegs. 

Misschien en hopelijk tot volgende jaar!
 

Dagen voor, tijdens en na pasen

Het waren nogal chaotische weken, de laatste weken van april. Maar ook mooie weken, zeker wat het weer betreft. Daags na Goede Vrijdag volgde de verjaardag van Hanne, overdag gevierd in de Hortus Botanicus in Leiden en 's- avonds met een etentje bij Sgroppino. 

De paasdagen verliepen relatief rustig met een brunch, waarna een weekje volgde met logees, waardoor sportieve en creatieve activiteiten op een laag pitje kwamen te staan. Wel veel gewandeld en gefietst, in de tuin gewerkt, op Koningsdag naar de kermis en vrijmarkt op de Frederik Hendriklaan gegaan en vorige week met buurman Jan naar Hornbach gegaan om nieuwe schuttingdelen aan te schaffen. Deze zijn vervolgens geplaatst. 

Ook de verjaardag van Lily is afgelopen weekend gevierd in De Kastanjehof in Naaldwijk, in gezelschap van ouders, grootouders en andere familieleden, alsook buren, vrienden en vriendinnen van Daan en Daphne. Eerder deze week gingen we naar het strand bij De Kwartel met Chloë en Lily, en daags daarna naar Recreatieoord Binnenmaas in de Hoeksche Waard, op de warmste dag tot nu toe in 2025. Heerlijk warm weer, de hele dag passief van de zon genoten. Dat was op 1 mei, de eigenlijke verjaardag van Lily. 

Terzijde maar niettemin een saillant detail: Max Verstappen is - op 1 mei jl. - vader geworden van een dochter, die eveneens Lily heet. 

Wandelen door de natuur 

Op drie verschillende dagen ben ik van Den Haag v.v. naar 's-Gravenzande gefietst, omdat daar - in natuurgebied De Pannen - een roerdomp gesignaleerd is. Door zijn schutkleur en verscholen leefwijze in rietkragen is het zeer moeilijk om hem te fotograferen, hoewel het sommigen wel gelukt is. Helaas ben ik er niet in geslaagd, wel zijn  roep gehoord: 'Oem-oem-oem'.

Ook ging ik op maandag 28 april naar Lentevreugd, een natuurgebied langs de Katwijkseweg in Wassenaar. Foto's van die wandeling heb ik op facebook gedeeld.

Dan was er de wandeling door de Vlaardingse Broekpolder die zonder meer geslaagd kan worden genoemd. Niet alleen vanwege de uitbundig bloeiende kruiden, maar nooit eerder heb ik wielewalen zo duidelijk en van zo dichtbij horen roepen. Maar is de roerdomp al moeilijk te spotten, de wielewaal heb ik nooit 'live' gezien, ook ditmaal niet. Terwijl er minstens twee, waarschijnlijk zelfs meer, op nog geen vijftien meter afstand van waar ik stond in de populieren aan het krijsen en dudeljodelen waren. 

Ook iemand anders die op het geluid afkwam met de camera in de aanslag, slaagde er - ondanks intensief zoeken - niet in de op zich fraai geelgekleurde vogel te spotten. 

Jammer maar mijn dag kon al niet meer stuk. 

Meer foto's van de Vlaardingse Broekpolder hier.

Bourgondisch weekend

In 2008 had een afvaardiging van De Doornvogels (een informele wandelgroep geïnitieerd door - de helaas enkele jaren geleden overleden - oud-collega Hugo Verschoor) een mooie wandeling gemaakt door de Ooijpolder, een afwisselend natuurgebied bij Nijmegen. De foto's daarvan staan in dit album.

Op zaterdag 5 april, zeventien jaar later, deden we deze wandeling nog eens dunnetjes over, zij het met een sterk uitgedund gezelschap (drie personen) en via een andere (langere) route.

Na een korte wandeling vanaf het station zegen we neer op een buitenterrasje bij de oude monumentale muur van Het Valkhof. Na de koffie vervolgden wij de wandeling tot aan de brug, waar de stad via een overwegend verharde weg overgaat naar de Ooijpolder. Het idee was om te gaan lunchen bij het café-restaurant annex hotel Oortjeshekken. Maar dat bleek nog een heel eind lopen te zijn, eerst 2,5 uur na vertrek van de eerste pitstop bereikten we die locatie pas, dat was rond half drie. 

De inmiddels late lunch (diverse salades) die we op het zonnige terras genoten viel in ieder geval goed in de smaak. Daarna restte ons nog een laatste korte wandeling naar het plaatsje Ooij, de dichtbijzijnste plek van waaruit een bus vertrok richting Nijmegen Station. Daar scheidden onze wegen en na een lange edoch voorspoedige treinreis bereikten we de thuisbasis.

Samenvattend: mooie wandeling, mooi weer, al zat ik er op het laatst wel een beetje doorheen. Maakt niet uit, ik moet toch kilometers maken wil ik straks een beetje normaal dertig wandelkilometers kunnen afleggen in het Verenigd Koninkrijk. 

Hop On Hop Off

Daags erna wederom een treinreisje naar het zuiden, ditmaal met de mannen van de Haag Biergroep. Eindbestemming was Breda, waar het #hoponhopofffestival plaatsvond. Het was de zesde editie van een groot speciaal bier en foodtruck festival. Vorig jaar waren wij er ook bij en dat is ons toen goed bevallen.

Met een speciale bus die af en aanreed, werden de festivalgangers naar de grote kunstijsbaan Optisport vervoerd, in de grote hal waarvan het evenement plaatsvond. Wij hadden van tevoren al via Frank ingeschreven, dus aan de loketten bij de ingang kregen we ieder een boekje en een glas met daarin het aantal van tevoren bestelde munten. 

Het boekje vormt de gids langs 28 haltes waar kramen stonden van diverse brouwers en foodtrucks. Per halte stond aangegeven welke brouwers er stonden en welke bieren zij schonken. 

Evenals vorig jaar was het een zonnige dag, en omdat het dak van Optisport op twee plaatsen open is, verzamelden de bierdrinkers zich vooral daar, lekker biertjes drinken op opgestelde banken, in de volle zon.

Allemaal lekkere biertjes! Zelf vond ik de'naam 'Lekker Lang Lekker' van Brouwerij De Blauwe IJsbeer zeer toepasselijk, verder vond ik de Kaartkijker van Seagull Brewing, De Zomer in je Bol en Donker Verlangen van Station Oost prima biertjes. 

 

Met z'n allen terug naar Den Haag, het werd een voorspoedige treinreis. Vanaf Den Haag CS naar het aziatische restaurant Fat Kee, waar het heel druk was dus we moesten even wachten. Dat duurde niet lang, we namen allemaal Babi Pangang met bami/mihoen. Erg lekker maar ook veel. En ik moest zonodig afvallen van mezelf.... Moe maar voldaan keerden we na dit afsluitende etentje naar huis. 

Voor herhaling vatbaar, maar nu even niet... ;-)

Maartse inhaalslag

In heel maart geen posts geplaatst! Heeft met van alles en nog wat te maken, maar niet dat er niets is gebeurd. Zo was ik 21 maart jarig, vierde het dit jaar in huiselijke kring en een etentje buiten de deur (bij 'Beau'). Wel weer een paar appeltaarten en cheesecake gebakken voor de visite en de krachthonkmaatjes.

Op sociaal gebied hebben we vrienden bezocht en vice versa, was er een bierproefmiddag bij Arne, en we hadden logees rond en tijdens mijn verjaardag.

Sport stond op een laag pitje, afgezien van de routine van tweemaal per week krachttraining en even zo vaak een lichte looptraining (al mag het die naam nauwelijks dragen).

Een 'kleine' CPC gelopen (want vijf kilometer) en vandaag dezelfde afstand bij de Hague Road Runners in het kader van de 1 van de 4 loop. Prima loopweer, mooi parcours, heb wel mijn best gedaan maar hoop toch toe te werken naar een iets minder langzame tijd. Op de een of andere manier blijf ik de laatste twee jaar steeds hangen in die korte loopjes, komt deels door fysiek ongemak waar ik bij het hardlopen door gehinderd word. Zou wel een langere afstand willen lopen, maar de bejaarde benen willen niet wat mijn hoofd wil zodat ik - voor mijn gevoel veel - te lang over een langere afstand zou doen. Maar zeg nooit nooit (meer).

Verder weer vier leuke en inspirerende lessen aan  de Hoftheaterschool gevolgd met clubvrienden Ton en Roelf. Wij zijn ons met onze jeugdige 'toneeljuf' Robin aan het voorbereiden voor de voorstelling 'ALLEEN' waarbij onze klas (8 personen in leeftijd variërend van achttien tot zevenenzeventig) een presentatie voor het publiek zullen geven. Dat zal op zaterdagmiddag 12 april van 13:00u tot ca. 14:00 uur plaatsvinden in Het Koorenhuis, Prinsegracht  Den Haag.

Verder hebben wij de tuin zowel voor als achter wat 'voorjaarsklaar' gemaakt en de vijver voor de zoveelste keer van bladafval en slib ontdaan. Heb inmiddels al een stelletje parende kikkers en een salamandertje gezien maar het is nog te koud voor een massale intocht van amfibieën. 

Schilderen deed ik deze maand ook, maar niet continu, en een paar keer bij Paul Versteeg in zijn atelier. Ben van plan in april wat vaker te gaan penselen. Bovenstaand schilderij is 'nog in bewerking', maar ga nog iets anders opzetten. Als ik daarvoor de tijd kan vinden.

Ook regelmatig wandelingen gemaakt, onder meer in Rotterdam naar 'De Tempel' en gisteren, 29 maart,  een 'Groene Hart' wandeling van Zevenhoven tot De Groene Jonker, een natuurgebied dat als vogelparadijs bekend staat. Dat viel overigens op die dag wel tegen, vermoedelijk nog een paar weken wachten voordat de overwinteraars weer terugkeren naar onze lage landen. Onderweg naar dat gebied en terug - dat overigens over een smalle weg ging voor zowel autoverkeer, voetgangers als fietsers, dus het was wel steeds goed uitkijken geblazen en soms de berm in.

Ik wandel op dergelijke dagen ruim 10 kilometer. Proberen om ook die wandelingen de komende maand te verlengen, want half mei word ik geacht ruim 30 kilometer vol te houden.... We will See!

Docu 'Becoming Led Zeppelin' maakt 'Dazed and Confused'

 

Gisteravond (donderdag 27 februari) in het Omniversum: Becoming Led Zeppelin.

Rechtgeaarde Led Zeppelin fans, en zeker de verzamelaars van hun werk, zijn in de meeste gevallen goed op de hoogte van de ontstaansgeschiedenis van de band, en ook met welke artiesten zij voor en na hun hoogtijdagen hebben samengewerkt.

In de meest recente docu van de - reeds bij leven legendarische - rockgroep blikken de drie nog levende bandleden terug op die ontstaansgeschiedenis. De film van regisseur Bernard MacMahon volgt de reizen van Jimmy Page, John Paul Jones, John Bonham en Robert Plant door hun jeugd in het naoorlogse Groot-Brittannië, de muziekscene van de jaren 1960.  Daarbij zie je filmfragmenten van artiesten die hen hebben beïnvloed onder wie Muddy Waters, Little Richard, Elvis Presley, Lonny Donegan en Shirley Bassey. Laatstgenoemde zangeres zien we het Goldfinger-thema op indrukwekkende wijze uitvoeren met orkest en een aantal Zeppelin-leden. 

Wat de vier (toen nog) jongens gemeen hadden was hun enorme passie voor muziek. Deze 'drive' liep als een rode draad door hun leven en zelfs nu, als bejaarde artiesten, zijn ze nog zeer actief op muzikaal gebied. 

Jimmy kreeg als kind zijn eerste gitaar en was vanaf dat moment onafscheidelijk van zijn instrument. Zo kon gebeuren dat hij zich al in zijn puberteit had ontwikkeld tot een veelgevraagde studio- en sessiemuzikant: veelgevraagd vanwege zijn virtuositeit en veelzijdigheid.

Later maakte hij deel uit van The Yardbirds, een rockgroep waar ook gitaargiganten als Jeff Beck en Eric Clapton hun loopbaan min of meer zijn begonnen. Na het verlaten van The Yardbirds besloot Jimmy Page zelf een groep op te richten waarin hij zijn ideeën vorm kon geven. 

Jones, op zijn beurt, was van jongs af aan geobsedeerd door de basgitaar en vast van plan om daarmee zijn geld te verdienen. Plant  wilde, geïnspireerd door amerikaanse blueszangers, niets liever dan zingen en zag af van de wens van zijn ouders om accountant te worden. Met zijn goede vriend John Bonham trad hij op in diverse bands voordat hij met Page en Jones in zee ging. Al meteen bij hun eerste samenkomst in 1968 bleek er een enorme 'klik' tussen de heren aanwezig, vooral muzikaal. 

Het was het begin van een stormachtige carrière met talloze concerten en vooral mega populariteit in The States waar ze veel rondtoerden. De rest is geschiedenis, met als hoogtepunt 1970 toen ze de nummer 1 band ter wereld werden.

De interviews zijn met Page, Plant en Jones zijn afzonderlijk opgenomen. De in 1980 overleden drummer John Bonham horen wij ook via fragmenten uit schaarse interviews die zijn overgebleven.

Het was een mooi overzichtelijke docu met een aantal van de beste concertfragmenten vanaf 1968 tot 1970. Ik weet niet precies hoe lang hij nog draait in ons land, maar hij zal nog wel online komen denk ik zo.

Waterleiding en Bertus

Zaterdagmiddag treinde ik naar de Amsterdamse Waterleidingduinen voor een stevige wandeling. Het was bewolkt met een flauw zonnetje. Koud maar mits goed gekleed prima wandelweer. 

Na mezelf getracteerd te hebben op cappucino met appelgebak bij De Oase, in de benen. Zoals meestal nam ik de 'oranje route', een parcours over licht heuvelachtig terrein.

De route is ruim zeven kilometer lang, maar ook al liep ik in een fors wandeltempo en pauzeerde ik amper, deed ik er toch bijna twee uur over.

Kuifeend 

Dodaars

Natuurlijk nestkastje(?)

Afgezien van veel dor hout, afgewaaide takken en omgezaagde bomen, is er op dit moment niet veel leven te zien. Kennelijk is het daarvoor nog te vroeg. Op dit roedeltje hinden na, schitterden de damherten door afwezigheid.

Er waren niet veel wandelaars, op sommige momenten waande je je alleen op de wereld. Zelfs in ons drukke overbevolkte en volgebouwde landje kun je dit nog ervaren.

Weer naar Bertus!

Zondagochtend vroeg uit de veren voor de Bertusloop in Delft. Met de bus (2x overstappen) naar de Schoolstraat in Den Hoorn, vanwaar het een kleine tien minuten lopen is  naar Onder Ons.

De start was om 10:00 uur, ik was er al een uur eerder dus genoeg tijd om in te schrijven, om te kleden (voor zover nodig) en koffie te drinken met Pierre, die er ook al was. Naderhand kwamen ook Michel en Hizkia, maar dat was het dan wel voor wat betreft de Haag-vrienden.

Het lopen ging goed, al moest ik er wel even 'in komen' en kreeg ik in de laatste twee kilometer wat last van een weee rug. Toch in een voor mijn doen nette tijd de finish bereikt, twee minuten sneller dan vorige week. Dat geeft de burger weer een beetje moed!

Van kopjesloop tot Aznavour

Terugblik op de afgelopen dagen. Wellicht meer dan vier russen hebben inmiddels afscheid genomen van de cultuurbarbaar, die zich weer fit voelt. 

Maar een maand zonder trainingen van betekenis, (alweer) aangekomen en geen deelname aan loopjes, is niet bepaald bevordelijk voor de vorm. 

Dus letterlijk en figuurlijk schoorvoetend  meegedaan aan de Kopjesloop. Dat was afgelopen zondag. Ook al kostte het moeite, de vijf kilometer is volbracht. 

Maandagmiddag nog een uurtje bij Paul Versteegh in zijn atelier gewerkt. Moet nog wel een beetje op dreef komen, niet alleen met lopen maar ook met schilderen. Komt wel weer.

Gisteren (woensdag 12/2) eerst getraind in het krachthonk en na het afsluitende bakkie in het clubhuis terug naar huis. Moest nog iets voorbereiden voor de theaterklas die middag. 

Dat werd weer een leuke inspirerende les onder de bezielende leiding van Robin. 

Ook waren er vier nieuwe gezichten bij, drie dames en  buurman-clubgenoot Roelf. 

Eerst een warming up en oefeningen om de lichaamshouding te verbeteren, waarna wij de opdracht kregen om met de gegevens: binnenkomen - luisteren - kijken - stank detecteren - weggaan een improvisatie te doen. Ieder voor zich, want in mei gaan wij stuk voor stuk een solo-optreden (monoloog) uitvoeren, en het is zinvol om dit soort oefeningen als voorbereiding te doen..

Na afloop heeft Roelf ons (Ton en Fred) getracteerd op een afzakkertje bij Nationaal.

Na thuiskomst toch nog zo'n drie kwartier gelopen met enkele langere tempo's (3x ca. 800 meter). Dat ging alweer iets beter dan zondag.

Monsieur Aznavour

Nu heb ik het nog niet gehad over ons matineuze bioscoopbezoek op maandag 10/2. 

Naar aanleiding van een tip gingen wij naar Het Buitenhof, waar in Pathé de film 'Monsieur Aznavour' van regisseur Mehdi Idir draaide.

Wij hadden er geen spijt van! Een mooie en bij vlagen ontroerende film.

De ruim twee uur durende film is verdeeld in een aantal episodes. Het begint met historische beelden van de Armeense genocide.  

Vervolgens komen we in de periode waarin het gezin Aznavourian In Parijs verbleef, in afwachting van een visum. 

De kleine Charles voelde al het artistieke vuur branden en trad op met zijn zusje. 

Als adolescent maakte Charles (gespeeld door Tahar Rahim) furore als entertainer (zanger, dans en conference) met zijn compagnon Pierre Roche. 

Van lieverlee wilde Charles meer de solotour op, al ging dat niet onmiddellijk van een leien dakje. Een doorbraak kwam toen hij in het voorprogramma van Edith Piaff mocht optreden. Zij zag wel dat hij talent had maar had haar twijfels of hij succesvol zou worden als solo-artiest. Charles liet zich echter niet door haar ontmoedigen en zette door, met vallen en opstaan maar uiteindelijk met groot succes.

De gedrevenheid is de rode lijn in deze film, Aznavour komt naar voren als een weliswaar bescheiden en liefdevol mens, maar ook als een man met grote veerkracht en ambitie: "Ik wil net zoveel gaan verdienen als Frank Sinatra". 

Het heeft ook voor problemen in het relationele vlak gezorgd. Hij is vier keer getrouwd geweest, had vier kinderen en een zoon uit een vluchtige relatie die op vrij jonge leeftijd id overleden, naar verluidt door overmatig drugsgebruik.

De acteur die Aznavour speelt (Rahim) lijkt uiterlijk op de iconische zanger (vooral op oudere leeftijd), maar zingt ook 'live' in de film. Dat doet hij zeker niet onverdienstelijk. Overigens hoor je ook soundtracks van 'de echte' Charles Aznavour: klassiekers als La Bohème, Emmenez-moi, me voyais déjà worden we langs belangrijke momenten uit zijn leven geloodst. 

Ik zou zo zeggen: gaat dat zien!