Op weg...

Volgend jaar, in 2026, viert de City-Pier-City loop zijn 50-jarig bestaan. Zelf heb ik ettelijke keren deelgenomen aan deze loop, meestal aan de halve marathon maar ook een aantal keren de 10 kilometer en de laatste tijd de 5 kilometer. Gisteren ook weer ingeschreven. Het is nu eenmaal een traditie!

Nog meer oude foto's van de CPC zie link: https://myalbum.com/album/V0hhs1lUa7Sx

Ditmaal weer de 'korte' afstand, evenals de voorgaande vier jaren, want ondanks goede voornemens komt er weinig van trainen. De smoesjes die ik heb laten zich het beste samenvatten in een regel uit een gedicht van Willem Elschot: 'Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren'. 

Toch ook weer meegedaan aan de Uithofcross afgelopen weekend. Er was een flinke opkomst van - vooral - leden van Haag Atletiek, Sparta en de Hague Road Runners. 

Het was een mooie cross met al die kronkelige bospaadjes met klimmetjes en korte dalen, maar er zaten verraderlijk gladde stukken bij dus voorzichtigheid was geboden. Heel blijven was het streven en dat is in ieder geval gelukt...

Winterse biertjes bij Haag Atletiek

Het afgelopen weekend is er niet hardgelopen. Niet door mij in ieder geval. Wel was er zaterdag bij Haag Atletiek een Winterbierquiz waaraan twaalf teams deelnamen. Leuk en gezellig. Er was sprake van zes ronden, waarbij per ronde een verse karaf bier werd uitgeschonken in proefglazen. Aan de hand van een brochure waarin 24(?) afbeeldingen stonden afgebeeld met bijbehorende beschrijving, moest geraden worden om welk biertje  het ging. 

Voorafgaand aan elke nieuwe ronde werd een cryptische omschrijving geprojecteerd op het scherm, bedoelt als 'hint' naar het juiste antwoord/de juiste keuze.

Aan hapjes, snacks, pinda's e.d. was geen gebrek. 

Het evenement werd georganiseerd door het team RopaRun Haagsche Bluf en de opbrengst gaat naar het goede doel. De avond werd geïntroduceerd door bierpiet (variant van de popi-jopie skileraar uit de STER-reclame van een aantal jaren geleden) en pinterklaas (familie van de goedheiligman). De laatste leek al in kennelijke staat, had onderweg al wat biertjes voorgeproefd.

Uiteindelijk werd het team van bierexpert Theo van der Linden de glorieuze winnaar. Ons 'Drinking team with a runner problem' (slogan gejat van de Hash House Harriers) deelde met nog twee teams een zesde plaats, maar teamleider Frank sleepte met het winnen van de loterij (waarbij het gezamenlijk gewicht van de twee organisatoren geschat moest worden) de hoofdprijs in de wacht. Een mooie fles, wellicht vergelijkbaar met wat de 'Lafite Rothschild' voor de wijnliefhebber is. 

 

Crossen door Clingendaelse bossen

Foto: Lodewijk van Dongen

Zondag was ik weer even op mijn oude honk: het clubhuis van The Hague Road Runners. Dit in verband met de Clingendaelcross, een van de jaarlijkse 1 van de 4 crossen die in onze regio worden georganiseerd. Nu ben ik niet zo'n crosser, laat staan een goede, maar wel een oude. Het zou mij niets verbazen als zou blijken dat ik de oudste was, wat meteen een goed excuus is voor het feit dat ik bij de 'korte cross' (ruim 4 kilometer) ergens in de achterhoede finishte.

Toch heb ik - wat je noemt - 'lekker' gelopen. Ik was met het openbaar vervoer (tram en bus) naar de club gekomen, wat inhield dat ik vanaf bushalte Ruychrocklaan nog een kwartiertje moest lopen naar het clubhuis (Groenendaal). Daar aangekomen, eerst een bakkie genomen, omgekleed en vervolgens naar de start gelopen en van daaruit al joggend het parcours verkend. Een mooi parcours, dat zeker, en zo kon ik zien waar de wat lastiger stukken zaten, hetgeen eigenlijk best meeviel. 

Het traject was overwegend met een flinke laag herfstbladeren bedekt (dus wel goed uitkijken voor boomstronken e.d.) maar op slechts twee plekken was het echt modderig en die paar klimmetjes onderweg waren zelfs voor mij vrij makkelijk te nemen. Alleen moest ik af en toe aan de kant om de snelle jongens en meiden op de 7 kilometer te laten passeren. Na de tweede ronde die gevoelsmatig een stuk beter ging dan de eerste, bereikte ik de finish. Tevreden en wel!

Na afloop waren er onder meer pannenkoeken. Uiteraard eentje genomen, met spek. Nog wat nagepraat met clubgenoten Helmie Ramakers en Pascale Reinerie en met oude bekende haagse roadrunners onder wie Peter van Leeuwen en Paul van Dunné.

Tijdens de cross hebben we het droog gehouden maar inmiddels ging het weer regenen en waaien. Maar gelukkig kreeg ik een lift aangeboden van Pascale, die mij zelfs helemaal voor de deur afzette. Dank Pascale!

Bij Bertus lopen voor Debora en 'Le Répondeur'

Weer een kleine achterstand opgelopen bij het bloggen. Dat heb je zo als je bezig bent met andere dingen. De afgelopen dagen stonden min of meer in het teken van alledaagse zaken: bijna elke ochtend om vijf uur, half zes op, voor het ontbijt zorgen en direct daarna - hetzij met de benenwagen, hetzij op de fiets - naar Vroondaal om de hond uit te laten en Lily en Chloe naar school te brengen. En dan weer terug. 

Ook een paar keer geschilderd in het atelier van Paul Versteegh, en de lessen improvisatietheater in het Koorenhuis op woensdagmiddagen gevolgd, de laatste keren weer met Thereza Kooijmans.

Ook weer een beetje getraind, woensdag en vrijdagochtend in het krachthonk en afgelopen zondag meegedaan aan de Bertusloop. Vijf kilometer, dat ging naar tevredenheid. Voor de gelegenheid konden we de afgelopen editie ook Debora Sponsorloop noemen, want de inschrijfgelden gingen naar het goede doel, Centrum Debora in Delft. Deze instelling biedt een open deur en een veilige plek voor mensen die direct of indirect met de ingrijpende gevolgen van kanker te maken hebben. Er is met deze loop zo'n 1200 euro opgehaald, een mooi resultaat. 

In Filmhuis Den Haag ook nog een aardige franse film gezien, 'Le Repondeur'. In het verhaal maken we kennis met Baptiste, die weliswaar een briljant imitator is maar als stand-up comedian niet weet door te breken. 

Totdat hij benaderd wordt door de beroemde schrijver Pierre Chozène, die druk bezig is met het schrijven van een boek maar steeds onderbroken en afgeleid wordt door allerlei telefoontjes. 

Hij verzoekt Baptiste om zijn telefoontjes over te nemen. Baptiste kan al snel Pierres stem perfect nadoen en begint als zijn ‘antwoordapparaat’. Maar al snel gaat hij verder: hij neemt niet alleen de telefoon, maar ook Pierres hele leven over. Dat leidt tot de nodige komische en minder plezierige misverstanden en verwikkelingen, waarbij Baptiste zelfs 'iets' krijgt met de aantrekkelijke dochter van Baptiste, maar uiteindelijk kent de film een 'happy end'.

Van Crossing Border tot Kopjesloop

Kopjesloop

Weer veel gewandeld dit weekend en gisterochtend (zondag) de vertrouwde vijf kilometers hardgelopen bij De Koplopers in Delft. Mooi zonnig (loop)weer, relatief grote opkomst. Vooral de 10 kilometer kende een drukbezet veld. 

Er deden echter niet veel Haagvrienden mee. Er was op dezelfde dag trouwens nog een loop in het centrum van Delft, de Urban Trail. Waarschijnlijk deden daar nog veel meer mensen aan mee. Hoe dan ook liep ik naar tevredenheid. 

Crossing Border Festival

Vrijdagavond was de openingsavond van het crossing border festival, de zoveelste editie van het festival waar muziek, poëzie en literatuur samengaan. Het was alweer een tijd geleden dat ik er was, dat kwam vooral door andere afspraken/activiteiten op die momenten. Maar ditmaal kon ik wel en ging samen met Walter. 

Wij waren ooit - zij het in de marge, als bezoeker maar ook als verslaggever - betrokken bij het festival waarvan de eerste edities op het Zuiderstrand van Den Haag en in diverse kraakpanden plaatsvonden. Dat was begin jaren negentig van de vorige eeuw en zijn ontstaan op initiatief van Louis Behre in samenspraak met destijds iconische dichters zoals Simon Vinkenoog.

Zelf heb ik in verschillende edities veel beroemde artiesten zien optreden. Wat mij nu ter plekke te binnen schiet: Lou Reed (Velvet Underground), Roger McGuinn (van The Byrds), Marianne Faithfull, John Paul Jones (van Led Zeppelin), David Byrne (Talking Heads), Hugh Cornwell (The Stranglers), en ga zo maar even door. En ook bekende popartiesten uit ons nationale alternatieve circuit zoals Roosbeef en De Staat.

De afgelopen decennia is het accent meer op poëzie en literatuur komen te liggen en ook het merendeel van de optredende muzikale acts hebben daarmee een link. Zo hebben wij op deze vrijdagavond drie bands zien optreden, niet de grote 'mainstream' namen, meer bands uit de links-alternatieve sfeer. Wonderlijk: de avond begon met de toegift! In dit geval heet de band zo, De Toegift. Een smaakvol optreden met invloeden van klassiek, jazz, rock en experimentele pop. Ook wat soundscapes die aan de Canterbury scene van eind jaren zestig deden denken. Voor zanger Maxim was een centrale rol  weggelegd met literair verantwoorde 'spinvis-achtige' teksten. Heel goed!

De Toegift

Droom Dit

De tweede band was The Weather Station, een folky groep uit Canada. Ook hier best goede musici en  ook had de zangeres een mooie stem maar, hoe sfeervol ook gebracht, werd het wel wat saai-eentonig. De nummers hadden allemaal eenzelfde sfeer en muzikaal gezien waren er wat mij betreft geen 'uitschieters', alhoewel de saxophoniste er af en toe een speels element in bracht. 

Ook een interview met de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge over zijn boek 'Anatomie van het atelier', waarin hij vol passie over zijn manier van werken vertelt.

Laatste concert dat wij zagen was een optreden van Droom Dit. Een aangename verrassing! Nu eens dromerig-atmosferisch, dan weer emotioneel-agressief, explosief en vol passie wisten de jonge artiesten het publiek snel voor zich te winnen. Stevige punkrock en poëtisch proza wisselden elkaar af.

Solleveld

Wij zijn nu in de weken waarin de meeste bladeren vallen en de herfstkleuren op hun mooist zijn. Na de alledaagse activiteiten in en rond het huis, in de middag naar Solleveld. Prima wandelgebied, maar afgezien van enkele schapen en vogels, zag ik er geen (wilde) dieren. En de meeste paddenstoelen hebben hun beste (korte) tijd gehad. Toch was de wandeling de moeite waard, al was het maar vanwege het prachtige weer; windstil en véél zon, strakblauwe lucht zonder chemtrails en andersoortige vliegtuigstrepen. En ondanks de rust en verlatenheid van het gebied, kwam ik toch nog twee goede bekenden tegen uit de hardloopwereld.

Na herfstwandeling twee vliegen in meerdere klapjes

De laatste tijd zie je steeds minder insecten. Dat heeft vooral met het - nog steeds niet strict verboden - gebruik van pesticiden te maken, naast zaken als verstedelijking en gebrek aan diversiteit in voedsel. Verhalen dat je 'vroeger' nog de ruitenwissers van de auto moest aanzetten als je over de afsluitdijk had gereden zijn legio.

Hoe dan ook, het is mij afgelopen weekend gelukt om twee vliegen in één klap te slaan. Of in ieder geval twee vliegen te aanschouwen. Daarvoor moesten wij wel naar theater De Kunsthut in de (haagse) Zaanstraat.

Want wat wil het geval? Daar traden '2Vliegen', Hilde ter Laak en Greetje Jansen, op met een cabareteske voorstelling voor  twee dames, getiteld 'Nooit Genoeg'. Wij (Ton van der Pol en ik) gingen er heen omdat Hilde, net als wij, deel uitmaakt van de groep die zich bezig houdt met improvisatietheater bij het Koorenhuis. Hilde is bovendien een nicht van een goede vriendin, met wie ik al eerdere voorstellingen van dit creatieve duo heb mogen bijwonen. Met deze voorstelling vieren de dames tevens hun tienjarig bestaan. 

Hoe dan ook hebben wij ons prima geamuseerd bij deze voorstelling. Alledaagse zaken zoals het opruimen van zwerfvuil, het gebruik van straatboekenkastjes en de monoloog van een vaatdoek komen aan de orde alsook kleine ergernissen zoals het - typisch nederlandse gebruik - van verkleinwoordjes en gendertaal, waarbij Greetje een heel eigen visie geeft op hoe je bepaalde beroepsnamen kunt onderscheiden. En dat alles verwerkt in grappige en ontroerende gedichten en liedjes, persoonlijke verhalen en wonderlijke dialogen.

Na afloop werden Ton en ik nog geïnterviewd over hoe wij de voortstelling hadden ervaren. Dat is opgenomen en wordt binnenkort online gezet.

Het was hoe dan ook een leuke, knap in elkaar gezette en diverse voorstelling, en de dames hebben ons en ongetwijfeld ook de rest van het publiek een mooie middag bezorgd.

ATTENTIE: De inmiddels bijgewerkte datalijst van hun kleine landelijke tournee staat hier!

Autumn Leaves

Voor de voorstelling heb ik nog een rondje Koekamp en Haagse Bos gemaakt met de benenwagen. In de hertenkamp was de bronsttijd nog niet helemaal voorbij, getuige het gedrag van de edelherten, terwijl het sterkste damhert, hoewel een stuk kleiner dan de edelherten, met een van de jongere edelhertmannen een korte schermutseling aanging. En de bomen krijgen nu toch eindelijk hun fraaie herfsttooi. De komende dagen lijkt het aardig weer te worden, dus prima voor meerdere mooie wandelingen!

Herfstvaria

(Foto: Lodewijk van Dongen)

Eén ding heb ik met mijn sportieve leeftijdgenoten gemeen: snel hardlopen gaat niet meer, maar 'we' hebben er nog steeds zin in. Zo was ik afgelopen zaterdag weer van de partij bij de '1 van de 4 loop' (Haagse Tien) bij Haag Atletiek, als deelnemer aan de vijf kilometer. Een thuiswedstrijd dus. Altijd een mooie loop, zo door het geaccidenteerde Westduinpark. 

Het was trouwens toch een bijzondere dag, die zaterdag. Mijn kleindochter Chloe vierde haar 11e verjaardag in de vroege avond in de Kastanjehof in Kwintsheul. 

Het moest een 'griezelfeest' worden en genodigden werden verzocht in passende outfit te verschijnen. Aldus geschiedde.

Het werd een gezellig feest, niet alleen voor de kinderen maar ook voor hun ouders, waarvan de meesten tot de familie, vrienden, buren en overige kennissen gerekend kunnen worden. Uiteraard werden weer de traditionele verjaardagstaarten aangesneden, vakkundig gecreerd door één van Chloe's tantes.

Damhertenbronst

De volgende (zon)dag weer naar de Amsterdamse Waterleidingduinen voor een pittige wandeling (ca. 12 km) over sterk geaccidenteerde paden. Hoofddoel was, zoals bijna ieder jaar, om foto's en filmpjes te maken van het bronstgebeuren der damherten, dat zich vooral in het bosachtige gebied nabij het vliegermonument afspeelt. Op facebook en via een reel heb ik al wat beeldmateriaal gedeeld, in dit album heb ik ook het nodige geplaatst.   Inclusief enkele bewegende beelden.

Voorafgaand aan de wandeling heb ik uiteraard bij uitspanning Oase - waar het erg druk was - een pannenkoek met appel als lunch geconsumeerd. 

Klaar voor de strijd

In het bos zelf, waar ook meerder mensen met camera's rondliepen, struikelde je zowat over de vele dambokken. Velen lagen in zelfgegraven bronstkuilen, maar bij vlagen kwamen ze in beweging en zorgden met hun strijdmakkers voor het nodige spektakel, al dan niet veroorzaakt door het uitdaag- en vluchtgedrag van de hinden.