Stille bronst na luide muziek

Gisteren (27 september) ging ik weer eens naar De Hoge Veluwe, dat al vanaf mijn twintigste een jaarlijks uitje vormt. Dan ga ik vooral in deze tijd (eind september) want dat is vrijwel altijd het hoogtepunt van de edelhertenbronst. 

Jaren geleden - ik spreek van de jaren zeventig - kon je dat gebeuren goed beschouwen bij de Bosjes Van Staf, maar tegenwoordig (de laatste decennia) is de meeste activiteit vooral te bespeuren op twee naast elkaar liggen velden langs  de Wildbaanweg (de P1 ende P2), ongeveer een kilometer voorbij Museum Kroller Muller, en bij de velden bij Oud Reemst.

Helaas, maar vooral verwonderlijk, is het feit dat het gisteren doodstil was, en bleef, en herten heb ik pas heel laat in de middag, aan het begin van de avond, gezien bij Oud-Reemst. Een roedel hinden met een nog vrij jong plaatshert - ik schat hem vijf, hooguit zes jaar - die weliswaar druk heen en weer liep maar er kwam geen 'burl' uit zijn mond. Bovenstaande foto heb ik dus nog wel kunnen maken.

Toch gek, juist gisteren zou er heel wat te zien en te horen moeten zijn op bronstgebied. Opmerkelijk is dat ik bij het 'googlen' op de term 'Stille bronst' de door AI gegenereerde opmerking kreeg dat daar sprake van kan zijn bij verstoringen van het leefgebied. En dan denk ik zelf meteen aan de wolven (die ik overigens niet heb gezien), of aan overmatig afschot of 'ruimen' (maar uit zomerfoto's blijkt dat er sprake is van grote roedels en veel grote geweidragers). Wie kan andere redenen bedenken? Tja, wie het weet mag het zeggen!

Eerder die middag nog een voortreffelijke paddenstoelensoep bij het parkrestaurant gegeten en na het vertrek van het wildpark bij Het Smulhuis - een mix van cafetaria en restaurant - een al even overheerlijke pannenkoek. Aan museumbezoek ben ik niet toegekomen maar geen ramp, ik heb al heel wat keren Museum Kröller Muller bezocht.

Perpendicular

En dan nog de vrijdag! Wij gingen met een kleine afvaardiging van de haagse bierproevers naar De Boerderij in Zoetermeer voor een optreden van Perpendicular, een 'loodrechte' rockband met uitmuntende muzikanten.

We waren benieuwd. In de eerste plaats de 'centrale man' Ian Paice, de welhaast legendarische drummer van Deep Purple (als groep nog steeds actief), basgitarist Nick Fyffe die deel uitmaakte van de band rond Jamiroquai en Murrat Gould, de gitarist die met grootheden als Eric Clapton heeft samengewerkt.

En dan was er nog de zanger, de uit Ierland afkomstige Robby Thomas Walsh. In feite is Purpendicular van oorsprong zijn band.

Moest wel goedkomen, toch? Na een etentje vooraf in Italiaanse stijl bij Burrata aan de Turfmarkt, gingen wij (Murat, Robbert, Arne, Frank en ik-zei-de-gek) met de randstadrail verder naar Zoetermeer, waar het optreden plaatsvond. Het publiek aldaar bestond vooral uit oudere rockers, ongetwijfeld veel Deep Purple fans, wat voor de hand ligt.

Toen de heren iets later dan aangekondigd het podium betraden, gingen ze er meteen 'vol in'. Wat meteen opviel was dat de zang wat wegviel in het instrumentale geweld, en dat werd ook later niet veel beter. ... Het is niet helemaal eerlijk, maar bijna onvermijdbaar, om hem met Ian Gillan te vergelijken. Voor wat de extreem hoge uithalen betreft - waardoor Child in Time zo'n klassieker is geworden - wint deze zanger het op dit moment van Gillan (laatstgenoemde kan dat leeftijdstechnisch gezien niet meer), maar qua charisma en 'normale' zang wint Gillan het ook nu, wat mij betreft. 

Paice zelf, een bescheiden man die op het laatst het publiek bedankte, toonde zich de vaardige drummer zoals bij Deep Purple. Maar een van beste drummers, misschien wel de beste, van de wereld? Zo wordt hij door kenners wel beschouwd. Ik kan dat niet beoordelen, maar deze avond vormde hij weliswaar een stevige, gedegen basis onder de muziek, maar extreem virtuoze fratsen bleven achterwege.

Was de rock bij de eerste nummers wat voorspelbaar, het publiek kwam pas goed los bij Deep Purple klassiekers zoals 'Smoke on the Water' en 'Perfect Strangers' die naast nummers van onder meer White Snake ten gehore werden gebracht.

Al met al een goed optreden, we hebben het naar ons zin gehad!