Mot je nog een peul?

 

Vanmorgen weer aan de Kerkpolderloop meegedaan. Vroeg op, want zoals altijd wordt om 10:00 uur gestart. Er deden naar schatting zo'n 120 mensen mee. Kort en goed: de vijf kilometer gingen mij beter af dan voorgaande keren, ik liep zo'n twee minuten van mijn laatste tijd af. Nog niet snel, maar het gaat de goede kant op!

's Middags een paar uur naar het strand. Wij hebben na een korte fietstocht eerst even geblowd (we zaten namelijk op het terras van Blow), daarna languit op het zand.

Gisteren (zaterdag 9 augustus) ben ik weer eens naar het zuiden afgereisd om daar de benen te strekken. Dat was wel nodig, want om er met het OV te komen moest ik wel een paar uur in de trein zitten. Maar dan heb je ook wat: Het werd het Geuldal, in het Frankrijk van Nederland, oftewel Zuid-Limburg. Voor mij geen onbekend gebied, maar het blijft een mooie wandeling.

Frater Venantius (creatie van Wim Zonneveld) is hier niet vergeten...

Na een voorspoedige treinreis met twee overstappen kwam ik aan op station Schin op Geul, een van de meest pittoreske stations van ons land. Van daaruit voert een weg rechtstreeks naar het begin van de route langs De Geul. 

Bij Kasteel Schaloen hield ik een pitstop inclusief koffie met de onvermijdelijke limburgse vlaai. Daarna terug naar Schin op Geul, waar ik wel even moest wachten op de trein naar Maastricht, die twee keer per uur over het befaamde miljoenenlijntje van Arriva passeert. En vervolgens met de trein naar Utrecht en verder (Enkhuizen) maar ben in Eindhoven overgestapt op de intercity naar Den Haag CS. 

Veel tekst heb ik verder niet, de foto's geven immers een betere indruk van de wandeling dan een verhaaltje. En omdat het maar een dagtrip was, heb ik niet andere plaatsen zoals Valkenburg, Gulpen of Vijlen bezocht. Maar mijn 'shot' Limburg heb ik gehad! Hier ook nog wat foto's.

Het befaamde Hotelkasteel Schaloen

Als lunch: cappucino met kruisbessenvlaai

Levendbarende hagedis

Atalanta

Weidebeekjuffer, een van onze mooiste libellen

Onder ons...

Vorige week kreeg ik bericht van facebookvriend en oud-collega Joop Zorn. Bij het opruimen kwam hij  nog wat oude personeelsbladen (getiteld: Onder Ons) tegen uit de periode 1970 tot 1972. Destijds was hij redacteur van Onder Ons en ik had er ook bijdragen aan geleverd. Joop vroeg of ik daarvoor nog belangstelling had. Dat had ik, want zelf heb ik ook lang niet alles uit mijn verleden bewaard.  

Kortom: gisteren plofte de envelop met die bladen - waarvan enkele nog met zo'n ouderwetse stencilmachine tot stand zijn gekomen - via de brievenbus op de deurmat.

Grappig wel, er stonden tekeningen in waarvan ik mij niet meer kon herinneren dat ik ze gemaakt had. Omdat ik ze toch ga digitaliseren, zal ik er af en toe eentje plaatsen. Gaat in één moeite door.

Ook grappig (nou ja) is dat wat ik destijds tekende anno 2025 (of moet ik zeggen: 2030?) niet aan actualiteit heeft ingeboet, sterker nog: de toekomst van de hele wereld zal (kunnen) bepalen: de computerisering van de samenleving. Wat ten koste zal gaan van heel wat banen.

Masamuda in Vlaardingse Broekpolder

Het was redelijk mooi weer vandaag, dus maar weer de paden op de lanen in. Ditmaal naar de Vlaardingse Broekpolder. Zoals altijd is daar weer veel ruige natuur, al is het landschap minder bloemrijk dan in mei en ook laten de vogels zich minder tot niet horen. 

Wat je nu wel ziet zijn bramenstruiken die volhangen met grote zoete vruchten. En zo nu en dan zie je een vlinder dwarrelen, maar het grote gebied in aanmerking genomen, kan ik niet spreken van grote aantallen. 

Niet gepland, maar wel leuk was een bezoek aan Masamuda, dat elke zondagmiddag van 12 tot 16 uur is geopend voor het publiek, waarbij een gids toelichting geeft op wat er te zien is.  Toegang is gratis. 

Masamuda is een educatief archeologisch erf. Gemeentelijke of andere subsidies zijn er niet, wel is er een aantal sponsors. Op basis van archeologische vondsten hebben vrijwilligers  wetenschappelijk verantwoorde reconstructies van huizen en hun inrichting gebouwd. De bezoeker krijgt dan een indruk van hoe er duizenden jaren geleden (prehistorie en middeleeuwen) werd geleefd. Een soort 'mini-Archeon' is het eigenlijk.

Wie belangstelling heeft, via deze link meer info! Masamuda.nl

Over haagse wegen en dreven

Het was nog even haasten vanmorgen. In beginsel gaan we elke eerste zaterdag van de maand met een - inmiddels sterk gereduceerd - groepje 'Doornvogels' wandelen. Bijna te laat kwam ik er achter dat het deze tweede augustus zover was. 

Daarbij kwam dat ik erg vroeg was opgestaan - rond vijf uur, wat voor mij (vooral 's zomers) normaal is - en na het uitlaten van onze logeerhond Jax en het klaarmaken van het ontbijt achter mijn pc prompt in slaap was gevallen. Ik schrok om negen uur wakker. Hurry Up, we hadden om tien uur afgesproken bij Paviljoen Malieveld. Dus snel rugzak van inhoud voorzien en fluks naar Den Haag CS gereden, waar ik mijn fiets kwijt kon in de fietsenstalling trapopwaarts.

Na de koffie gingen we op pad. Het was een thuiswedstrijd ditmaal. Walter had een en ander van tevoren uitgestippeld, en het werd een voor huidige begrippen vrij lange wandeling, naar schatting zo'n 12, 13 kilometer in totaal. Vroeger liepen we minstens 21 kilometer, maar dat was vroeger.

De wandeling vanaf de poffertjestent ging langs De Koekamp (zonder koeien maar wel met herten) naar het Haagse Bos, en dan rechtuit, bij de Van Alkemadelaan oversteken en weer verder richting Huis ten Bosch. 

We wilden nog even aanbellen bij Koning Willem en Máxima voor een bakkie koffie maar ze waren niet thuis, helaas. Dan maar verder. 

Even later staken we de Rijksstraatweg over en vervolgden een groene route via Groendael, Clingendael en Klein Zwitserland uitlopend op de paardenmanege.

En al die tijd is het, ondanks de lichte bewolking maar vooral ook zon en een gematigde zomertemperatuur, droog gebleven.

Aan dezelfde Plesmanweg hebben wij gelunchd bij 'Suus', een groot hotelrestaurant met - wat ik zou willen noemen - in 'moderne jaren vijftig kleuren' ingerichte parterre van wat ooit een ministerie was. Hoewel de menukaart geen al te ruime keus bood, was de lunch die wij alle drie namen (vlaamse frieten met een smakelijke gevarieerde salade) voortreffelijk en de bediening was uitermate en oprecht vriendelijk. 

Na de lunch nog een laatste twee kilometer naar het station Den Haag CS, waar onze wegen scheidden. Tot de (of een) volgende keer!