Over Brugge (2)

Even het verslagje over Brugge afmaken. Waar waren we gebleven? Oh ja, bij het Gezellemuseum. Naderhand zou het nog gezellie worden! Maar eerst een stukje terugwandelen, naar het centrum. Brugge is een klein stadje en de afstanden zijn goed te belopen, maar als je er niet bekend bent kun je makkelijk verdwalen, zelfs met een plattegrond. Dan kan het nog zo zijn dat je amper een paar honderd meter verwijderd bent van het object waarnaar je zo naarstig op zoek bent (straat, museum of wat dan ook).

Maar voorlopig zochten we niets concreets, gewoon maar een beetje kuieren en kijken wat we tegenkwamen. Het eerste dat we tegenkwamen was de markt. Daar liepen we even over- en doorheen, je kon er onder meer fruit, lekker uitziende broodjes en diverse soorten gebak kopen. Misschien wel een goed idee om alvast iets te kopen voor onderweg, in de trein. Maar om daar nou de hele dag mee te zeulen, beter om dat later in de middag te doen. Op dat moment wisten we nog niet dat de markt alleen 's ochtends open was.

Vervolgens liepen we door de Steenstraat en de Katelijnestraat en gingen in diverse winkels shoppen. Nou ja, shoppen is een groot woord, uiteindelijk kochten we maar één dingetje. Daarna bezocht ik de San Salvatorskathedraal. Mooi, maar eerder al hadden wij in de St. Annakerk een kijkje genomen en dat sprak mij eerlijk gezegd meer aan. Dat kan ook te maken hebben met de restauratiewerkzaamheden in de Salvatorskathedraal.

Wat ik zelf deze dag nog als 'must see' in mijn hoofd had was het Groeningemuseum met de Vlaamse Meesters aan De Dijver, en de rondleiding in Brouwerij De Halve Maen, de plek waar de befaamde Brugse Zot en de Straffe Hendrik worden gebrouwen. Het was even zoeken - en een stukje teruglopen - naar het museum, maar uiteindelijk lag het niet zo gek ver verwijderd van waar wij op dat moment waren, het Simon Stevin Plein.

Het tentoongestelde deel van de collectie van het Groeningemuseum is bijeengebracht op één grote benedenverdieping, en was zeer de moeite waard. Hier hingen de Vlaamse primitieven, schilderijen uit de late middeleeuwen en de renaissance, prachtig geschilderd maar niet altijd precies wat betreft perspectief en lichaamsproporties van afgebeelde mensen. Verder enkele neo-classistische en realistische werken uit de achttiende en negentiende eeuw en werken uit het symbolisme, modernisme en expressionisme uit latere tijd. Uiteraard veel beroemde namen van oude Vlaamse Meesters onder wie Hans Memling en Jan van Eyck, maar ook latere kunstenaars zoals Constant Permeke, Pieter Pourbus en Brueghel.

Foto's van diverse kunstuitingen in de Brugse straten (beeldhouwwerken e.d.) staan in dit album, in het museum zelf kon men ook vrijelijk foto's maken, een aantal van de vele schilderijen die wij passeerden staan in het album van het Groeningemuseum, waarin ook foto's van Het Begijnenhof zijn geplaatst.

De aanbidding van de Madonna door Kanunnik Joris van der Paele - Jan van Eyck

Na het museum liepen we weer terug, op zoek naar Brouwerij De Halve Maen waar wij gisteren aan onze Brugse Zotten nipten op het buitenterras. Om 15:00 uur was er weer een rondleiding, we kochten alvast de tickets en zochten onderwijl naar iets te eten om 'een bodempje' te leggen voor 'de blonde zot' die ons na afloop van de excursie in het vooruitzicht was gesteld. Aan een uitgiftestand in een zijstraat kon men zo'n echte vlaamse wafel kopen, daar hadden we wel trek in. Echter na een kwartier stonden we nog te wachten omdat de man achter de toonbank druk bezig was met patat bakken voor de klanten in de winkel, en zijn jonge assistent mocht kennelijk niet helpen bij de verkoop aan 'buitenstaanders'. Uiteindelijk zijn wij maar weggelopen, even later weer geprobeerd, zelfde verhaal. Dat was dus niet zo goed geregeld.

Om tien voor drie waren we terug, er had zich inmiddels een groot gezelschap - naar schatting 60 personen - verzameld bij het vertrekpunt van de excursie. Een van de (vrouwelijke) gidsen, die ons naderhand zou rondleiden, vroeg wie uit Nederland kwam. Dat waren er slechts twee.... Zij merkte op dat de groepen vanwege de grote opkomst in tweeën werden gesplitst en vroeg ons of wij met de Engelstalige of Franstalige groep meewilden. Dat maakte ons niet zoveel uit, liever de Engelstalige.

Wat volgde was een zeer interessante rondleiding door de brouwerij van Nico Maes, een familiebedrijf dat generaties lang van vader op zoon is overgegaan. De brouwerij hield het midden tussen een fabriek en een museum. Wij moesten daarbij ook flink klimmen, een aantal zeer steile trappen op totdat we bovenaan even naar buiten konden om van het panorama te genieten. En uiteraard via andere steile trappen omgekeerd weer naar beneden.

Onderweg vertelde onze gids over alle ins en outs van het brouwproces, dat deed zij met veel kennis van zaken en humor. Zo leerden wij dat bier drinken goed is voor de haargroei, de vorige 'grote baas' had op 80-jarige leeftijd meer haar op zijn hoofd dan toen-ie 40 was. Daarnaast zou bier ook goed voor de stoelgang zijn, vooral dames werd aangeraden bier te drinken als zij geconstipeerd zijn: elke dag een glas geeft wel een klein risico op een leverkwaal maar daar staat tegenover dat ze voortaan goed 'af' zouden gaan.

Ook leerden wij dat bier uit een goed (speciaal) bierglas genuttigd moet worden, dat - evenals bij wijn - bij de steel moet worden vastgehouden.

Aan het eind van de rondleiding kregen wij op vertoon van ons kaartje een heerlijk glas blonde Brugse Zot, vers uit het vat. Foto's van diverse Brugse culinaire geneugten èn deze rondleiding? Hier!!

Terug naar de markt, die er evenwel niet meer was want inmiddels gesloten. Uiteindelijk weer naar het station gewandeld, om half zes zou onze trein vertrekken. Daar hebben we nog wat broodjes gekocht voor onderweg. Op wat overstapproblemen op station Brussel-Midi na, was de terugtocht naar het noorden voorspoedig. Om half tien waren we thuis, we konden terugkijken op een alleszins geslaagde stedentrip.

Over Brugge (1)

Jongeren, vooral studenten en jonge stellen, reizen tegenwoordig naar alle uithoeken van de aarde. En dat soms meerdere keren per jaar, of voor lange tijd. Gelijk hebben zij, haast ik mij te zeggen.

Maar waar is de tijd gebleven dat het als heel bijzonder werd ervaren dat 'de gewone mensch' naar het buitenland ging om vakantie te vieren? Eind jaren vijftig ging men de grens over, naar landen als Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk of Italië, vaak met de bus. Voor de meeste Nederlanders was toen echter alleen een vakantie in Brabant of Gelderland weggelegd, naar de camping. Dan stuurde je de thuisblijvers prentbriefkaarten met 'Groeten uit Putten' of iets dergelijks. Maar als zelfs reizen naar Amerika, Australië, China, Afrika, Nepal en noem-maar-op anno 2015 al zó 'doodgewoon' zijn geworden, wat moet je dan melden als je bij wijze van 'voorvakantie' anderhalve dag in Brugge bent geweest, op een steenworp afstand van de Nederlandse grens? Nou, genoeg.

Maar schrik niet: dat zal ik niet doen. Laat ik het er op houden dat wij die simpele anderhalve dag Brugge (want daar komt het 'netto' op neer) echt als een mini-vakantie hebben ervaren. Dat krijg je al snel wanneer je veel ziet, in een hotel overnacht en ontbijt, uit eten gaat en diverse musea en bezienswaardigheden bezoekt.

Wat hebben we zoal gedaan? In vogelvlucht: we hebben veel gewandeld, het Raadhuis bezocht, zijn naar het Begijnhof geweest, hebben een aantal kerken van binnen gezien en hebben een aantal musea bezocht. En een leuke bierexcursie op de tweede dag.

En ik heb natuurlijk véél te veel foto's gemaakt, ik heb er zelfs vijf verschillende (digitale) albums van gemaakt. Daarom hak ik het verslag toch maar in tweeën, morgen deel 2.

In ieder geval - voor de eventuele liefhebbers - hierbij alvast het album met plaatjes van al die straatjes in Brugge.

Heel summier: de eerste dag kwamen wij even na twaalven aan in Brugge. Vanaf het station wandelden wij naar ons hotel; onderweg voor het Belfort een portie vlaamse frieten gescoord en geschuild voor een kortstondige regenbui, in het hotel wat overtollige spullen neergezet en meteen op stap, door de straten en straatjes van Brugge gelopen. Daar is op zich al van alles te zien, wat opvalt is dat ook Brugge in de vaart der 21ste eeuwse volkeren is meegegaan. Ook hier Zara's, C&A's, Kruidvat, enfin, het overbekende beeld dat je in elke Europese stad tegenkomt. Maar gelukkig is ook in die straten veel bij het oude gebleven, vooral de gebouwen, bijna allemaal monumentale panden.

Op die dag het mooie raadhuis bezocht, 's middags bij Brouwerij De Halve Maen een Brugse Zot gevat en 's avonds in restaurant 't Oude Kanthuys aan het Minnewater prima gegeten. Heel vriendelijke bediening al hadden we achteraf wel het gevoel te zijn geflest, of gekaraft liever gezegd: zeventien euro voor een karafje wijn, terwijl we op de menukaart toch hadden gezien dat het negen euro was. Dat bleek om een kleiner karafje huiswijn te gaan. Maar ja, vakantie hè, ik ben niet zo'n assertief-bijdehand type die daar iets over zegt.

De volgende dag eerst een kort stukje gelopen (de hardloopschoenen gingen natuurlijk mee). Maar dat was maar heel kort, amper twintig minuten. Omdat de straten van Brussel hoofdzakelijk met kinderhoofdjes zijn geplaveid, voel je dat wel. Daarna gebadderd en gedouched, ontbeten - prima uitgebreid ontbijt - en vervolgens een relatief flinke wandeling gemaakt via de Spinolarei en de Carmersstraat naar een locatie buiten het toeristische centrum. Dat was het Kruisvest met daarop een van de vier molens die hier op rij staan, de Sint Janshuis Molen. Via een korte klim kwam je daarop terecht.

Leuk panorama maar het doel van deze ochtend was het Guido Gezelle Museum, dat net open was. De zeer vriendelijke dame aan de balie ontving ons in het kleine maar mooie museum, dat oorspronkelijk het geboortehuis van de bekendste dichter uit die tijd was. De tuin naast het huis is prachtig, 'wild' en toch verzorgd en straalt een heel serene rust uit.

Morgen de rest van het verslag, anders zit ik vanmiddag nòg te tikken....

Struinen door de Haagse Tuinen

Vorig jaar hoorde ik - eenmalig - de Wielewaal in het Westduinpark. Best uniek, de vogel was kennelijk op doortrek want nadien heb ik 'm niet meer gehoord. Het bewijs heb ik op film (althans het geluid). Wie het leuk vindt, kan 'm alsnog hier horen.

Nu weer iets over het lopen. Er stond een pittige training op het programma maandagavond: 200-600-400-800 meter op de baan, en dat tweemaal! Dat leek mij wel wat.

Maar wat denk je: de baantraining ging niet door, we gingen 'iets heel anders doen', namelijk een duurloop van 75 minuten. Wat we woensdag zouden doen deden we vandaag, en omgekeerd. Ook goed. Nu had ik gisteren al 95 minuten gelopen, dit zou dus de tweede lange duurloop op rij worden. Nou ja, kan geen kwaad zolang je jezelf maar niet opblaast.

De groep was niet heel groot, maar er waren maar liefst vier trainers actief deze avond: Berry en Odette vooral als loper, Sandra nam de loopscholing voor haar rekening en Henk leidde de duurloop zelf. Dat deed-ie door de loop (in dl.1) af te wisselen met drie maal vijf minuten in versneld (10 km.) tempo.

Wij liepen vanaf de Laan van Poot via de Machiel Vrijenhoeklaan en Meer en Bosch naar landgoed Ockenburgh, waar een aantal rhodondendrons al in bloei stonden, en de paden fraai omzoomd waren door perken met bloedrode dwergtulpen en blauwe druifjes.

Daarna staken wij de Ockenburghstraat over, gingen een stuk naar rechts en even later naar links, die weg langs Madestein en aan het eind daarvan weer rechtsaf. Wij bereikten een parkachtige omgeving nabij Loosduinen, uiteindelijk kwamen we via een stratenparcours met onder andere Oude Haagweg, Binnentuinen, Vogeltuinen, Houttuinen, enfin de hele tuinen-mikmak uit bij de Groen van Prinsterlaan. Daarna was het nog maar een relatief klein stuk lopen naar de Laan van Poot, daarbij wederom het groen van Machiel Vrijenhoeklaan en Bosjes van Pex niet mijdend.

Al met al weer eens naar tevredenheid, althans zonder al te veel pijn, kunnen lopen, zelfs de tempo's kon ik goed aan. Het lijkt er op dat er weer wat lijn - en vooral enthousiasme - in het lopen komt...
Toch ben ik er woensdag niet bij, want ben een paar dagen bij de zuiderburen. Daarover donderdag meer.

De halve van Leiden langs de zijlijn

Yvette en Running Ronald flitsen voorbij

Nee, geen halve marathon voor mij ditmaal in Leiden. Wat niet wegneemt dat er vandaag - alles bij elkaar opgeteld - aardig wat calorieën zijn verstouwd. Het begon vanmorgen vroeg, om tien voor zeven stond ik buiten. Maar meteen een duurloopje doen, anders zou het er vandaag niet meer van komen. Een beetje kris-kras gelopen door de Vruchtenbuurt, daarna via de Zonnebloemstraat naar de Bosjes van Pex, op en neer over de bospaadjes en vervolgens via de Laan van Poot over het De Savornin Lohmanveld de duinen in, linksaf naar Kijkduin. Daar een paar keer heen en weer gelopen door en langs het winkelcentrum, slokje water drinken bij de pomp en dan via Machiel Vrijenhoeklaan en Laan van Meerdervoort terug huiswaarts. Toch alles bij elkaar 95 minuten gelopen, het ging niet snel maar het ging mij vooral om de duur.

Later deze ochtend op de fiets naar Den Haag CS gepeddeld en de trein naar Leiden gepakt. Eenmaal in de sleutelstad aangekomen, een stuk gewandeld naar het start- en finishgebied. Tenminste, dat was het plan maar dat ging zo maar niet, al snel stuitte je op een wegversperring van aaneengeschakelde hekken waarachter de snelste lopers van de halve marathon zich op weg naar de finish spoedden.

Het bleek na enig lopen toch mogelijk om over te steken, bij een brug wachtte ik een aantal lopers op om op de plaat te zetten. Dat is gelukt, hierbij enkele foto's.

Er deden Haag-atleten mee, maar geen overstelpend aantal. In ieder geval Eveline en Yvette van Groep 5, toen ik na een kwartiertje lopen in de buurt van de finish kwam, hoorde ik Evelines naam omroepen. Ze hebben allebei zeer netjes gelopen, Eveline 1:47'' en Yvette 1:45''.

Bij de tassenuitgiftepost op het plein naast de finish zag ik geen goede bekenden, toen ben ik maar richting Pieterskerk gelopen. Echter bleek dat geen centraal punt meer te zijn, er was geen kip te bekennen en lopers al evenmin. Dan maar naar huis. En toen toch nog bekenden! Op het perron kwam ik Eveline en Yvette tegen, met een goudgele gerbera in de hand (de lopers kregen deze aan de uitgang van het station uitgereikt door lieftallige studentes). Zo werd het nog een gezellig ritje Haagwaarts. Beide dames hadden op hun nieuwe hoka's gelopen, het is hen beiden goed bevallen. Misschien ook wel iets voor mij want ik heb steeds het gevoel dat ik steeds 'met een klap' neerkom tijdens het lopen.

Met Eveline, die in de buurt woont, fietste ik terug. Het was de hele dag al prachtig weer dus ging ik mij thuis 'tuin-klaar' maken met korte broek en een boek. Lekker relaxen in de zon! Maar ho-ho, dat ging zomaar niet: nauwelijks zaten wij of we kregen een sms-je: of wij zin hadden om naar Nootdorp te komen om op kleindochter Chloë te passen, want dochterlief en haar manlief wilden een tochtje met de motor maken. Mijn vrouw zat bij wijze van spreken al op de fiets maar ik kwam later, eerst nog even wennen aan het idee dat ik weer het stalen ros moest bestijgen.

Uiteindelijk toch gedaan, zij het ten dele. In de stad wilde ik de tram naar Noordorp pakken, maar uitgerekend vandaag reed lijn 15 niet. Wel lijn 5, maar daartoe moest ik naar het Malieveld. Daarheen gereden, fiets gestald voor de poffertjestent en de tram naar Nootdorp gepakt.

Die middag hebben we nog anderhalf uur gewandeld 'met de kleine', onder andere door het Bieslandse Bos. Dat ligt er nu prachtig bij met al die weelderige bermbloemen.

En terug moest natuurlijk ook ten dele op de fiets (die stond er nog, bij het Malieveld). Daarna koken, italiaans met vegetarische gehaktballetjes. Het is een latertje geworden, daarom ook dit vrij late verslag. Maar dat het een mooie dag was, dat is zeker!

Golden Ten 2015

Wat later deze ochtend ging ik naar Delft waar vandaag de Golden Ten werd gelopen. In Delft maakte ik voor het eerst kennis met het interieur van het compleet gemoderniseerde station. Het moet gezegd: lelijk vind ik het niet, tenminste, niet de binnenkant van het station en het plafond vind ik zelfs uitgesproken mooi. De buitenkant heeft iets megalomaans en het contrast tussen het hypermoderne, prestigieuze gebouw met de rustieke gevel van het oude station heeft iets van de spreekwoordelijke vlag op de al even spreekwoordelijke modderschuit; maar kom op, het is veel te mooi weer om daar vandaag over te mokken.

Vanaf de zijkant van het station ben je in een oogwenk in het oude centrum. Daar was het al druk, niet alleen vanwege de lopers maar ook vanwege de altijd aanwezige toeristen.

Ik was aan de vroege kant. Eerst het startnummer afhalen in het oude stadhuis met dat mooie bordes. Ik had het startnummer van Hugo Maerten overgenomen, wat inhield dat de voornaam van onze Appel-acteur op mijn borst prijkte maar dat ik met mijn eigen naam in de uitslagen terecht zou komen (ik denk dat Hugo nu wel blij zal zijn dat dit zo is geregeld ;-))...

Samen met Arne liep ik naar het Congregatiegebouw waar we onze tassen kwijtkonden en een kopje koffie dronken. Daarna liepen we terug om naar de 5 km te kijken. Zowel van de begin- als de eindfase van deze wedstrijd heb ik een kort filmpje gemaakt, je ziet daarop de snelste en snellere lopers; daarna liepen we terug naar de Grote Markt, waar weer later de lopers terugkwamen. De sportieve verrichtingen van een aantal clubgenoten heb ik hier vastgelegd. Daarna terug naar het Congregatiegebouw.

Eerst een stukje inlopen met de snelle jongens en meiden van onze vereniging, daarna wat rek- en strekoefeningen bij die bekende fraaie ophaalbrug. Dat ging best aardig. Ik had de hoop dat ik vandaag beter zou gaan lopen dan in Noordwijkerhout drie weken geleden, en dat een tijd tussen de 52 en 54 minuten tot de mogelijkheden behoorden. Vorig jaar liep ik hier 52'42''. Niet dat de trainingen en vooral de fysieke ongemakken van de laatste tijd veel reden gaven voor dit optimisme, maar goed.

Om drie uur was de start van de 10 km. Ik voegde mij in Vak C (voor de lopers tussen de 51 en 57 minuten), waarbij een dame die vlak voor mij stond vroeg wat de naam van mijn weblog ook alweer was. Grappig dat mensen je daar soms op aanspreken. Nadat het startschot had geklonken - daar hoorde ik overigens niets van - moesten we toch nog een kleine drie minuten rustig wandelen totdat we 'los' gingen. Vóór ons liepen immers nog de honderden snellere lopers die in Vak B en Vak A waren gestart.

Als toeschouwers bij The Golden Five (foto Arne)

Wat moet ik er verder van zeggen? Gewoon maar lopen en zien waar het schip strandt. De weersomstandigheden waren goed, weinig wind en vooral in de tweede helft veel zon wat het op het laatst behoorlijk warm maakte. Het ging aanvankelijk wel redelijk en bij het 5 km punt kwam ik uit op 26'47'', niet schokkend maar okee. Echter bij het 7 km punt moest ik een noodgedwongen sanitaire stop maken wat mij zeker een minuut scheelde. Uiteindelijk kwam ik in een (voor mij zeer teleurstellende) tijd van 55'51'' netto over de finish, mijn slechtste 10 km tijd ooit. Schrale troost is dat ik zowel bij de 60 plussers als in het algemene deelnemersveld precies 'in het midden' eindigde. Positief gesteld: ik heb 'm weer gelopen!

Na afloop lekker gedouched op de boven verdieping van De Congregatie, omgekleed en met Paul, Marlies, Frank en Jan G. naar de Grote Markt teruggelopen om 'ergens' wat te drinken. Maar ik snakte naar een ijsje, op weg naar de uitspanning hadden we een goede ijssalon gespot. Het betekende wel even in een lange rij staan maar het bolletje chocoladeijs in een obliehoorntje met een toef slagroom smaakte naar meer. Jan had zelfs een ijsje met drie bolletjes gescoord, genieten!

Meditatief moment na een voorspoedige loop...

Verderop zagen we de anderen al in zo'n prachtig bruin café zitten, achter een mooi glas bier. Terwijl Jan doorliep - moest op tijd thuis zijn - voegde ik mij nog even bij het gezelschap. Tapbiertje en bitterballen, daarna ging ook ik naar huis want ik zou koken. Dat werd italiaans!

Tenslotte nog een paar vrolijke foto's die ik gisteren maakte 'bij de club' van Sherman, Peter en Rob. Daar was een Mexicaanse avond gaande, compleet met wraps en mexicaanse biertjes. 

Matineuze coopertest en Haagse Hègâh

Dinsdag heb ik voor het eerst sinds een week weer een beetje pijnvrij gelopen, al was het niet lang: 25 minuten slechts, maar wel goed om 'de loop' er een beetje in te houden.
Vanavond sla ik de officiële training over, ik hoop daarmee donderdag met redelijk uitgeruste benen aan de start van de Golden Ten te verschijnen en niet al te uitgewoond de finish te bereiken.

Eerder deze dinsdagochtend ging ik naar de Laan van Poot waar een groepje veteranen van The Hague Road Runners de Coopertest ging lopen. Precies op tijd (even voor half tien) kwam ik de baan op gefietst.


Om half tien ging het groepje van start. Uiteindelijk bleek Zier Schaap - oprichter van Zier Running, de befaamde hardloopwinkel aan de Laan van Meerdervoort - met 2970 meter de snelste van het gezelschap.

Oh ja, nog even: ongeveer twee maanden had ik bovenstaande vogel onder mijn hoede. Het is 'De Haagse Hègâh', een verbastering van 'Haagse Règâh' zoals de ooievaar in deze contreien wordt genoemd. Waarom het 'hijger' is weet ik niet. Is het misschien omdat degenen die 'm krijgen nogal hijgerig achter bepaalde zaken aanlopen binnen de club? Wellicht.

Ex-redactielid Elly van der Zee - die zich inmiddels tot een snelle loopster heeft ontwikkeld - had deze wisseltrofee verzonnen. Het idee was om zo steeds een andere vrijwilliger te complimenteren. Degene die 'm het laatst in ontvangst neemt moet 'de knuffel' na een paar maanden afstaan en daartoe zelf het volgende 'slachtoffer' uitkiezen. 

Inmiddels heb ik de vogel overgedragen aan een zeer betrokken dame die zich in veel opzichten - onder meer bestuurlijk, maar ook als snelle loopster en dat al jarenlang - verdienstelijk heeft gemaakt. Geen namen, nu nog niet, dat wordt in het volgende clubblad onthuld!

Moederdag

Het zal niemand zijn ontgaan: vandaag is Moederdag! Dat vieren wij in huiselijke kring, met maar liefst vier aanwezige moeders (schoonmoeder, eega, schoonzus en dochter) waarbij de moederdagtaart en de klassieke aspergemaaltijd met ham, eieren, culinaire aardappeltjes en botersaus niet vergeten zal worden.

Menigeen heeft gemengde gevoelens over moederdag: 'supercommercieel' is de meest gehoorde kritiek. Dat is zeker waar, maar toch doen wij er (bijna) allemaal aan mee, al is het maar in de vorm van een bloemetje of bezoekje. Uiteraard speelt de commercie daar handig op in. Moederdag heeft iets universeels, wij hebben allemaal een moeder (gehad), het is de vrouw die ons negen maanden lang - soms korter - heeft gedragen, vanaf het moment dat wij niet meer dan een samensmelting van ei- en zaadcel waren tot het ogenblik van geboorte in dit leven.

Mijn moeder is in 2000 overleden. Niet uit sentimentaliteit, maar meer als postuum eerbetoon - of dankbaarheid - enkele foto's van mijn moeder en mijn persoontje in verschillende fasen van ons leven. In plaats van bloemen!