Ploeteren bij de Meeuwen en Makrelen Loop

Op weg naar het keerpunt (foto Arne Dutour Geerling)

Het zit er weer op voor dit jaar: de Meeuwen- en Makrelenloop. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vond het een zware editie. De meningen zijn daarover echter verdeeld, er waren ook lopers die achteraf  konden melden dat ze 'lekker' hadden gelopen.

Aan het weer lag het niet. Dat was redelijk mooi, relatief zacht en de eerder door buienradar voorspelde regen bleef uit. Maar ook dat is een subjectieve waarneming omdat Eveline, die vele minuten voor mij liep, wel degelijk regen had gevoeld. Duidelijk een geval van 'hier en daar een bui'. Heel bijzonder en bijzonder mooi was de complete, veelkleurige regenboog waarop de lopers op de terugweg getracteerd werden. Het zal mij benieuwen of er foto's zijn gemaakt van die volledige boog. maar Arne, die toeschouwer, supporter èn fotograaf was, heeft wel het eerste stuk op de plaat kunnen zetten.


Maar waar lag het dan wel aan, dat het een zware editie was? Zelf had ik een voorspoedige start en liep de eerste zes kilometer over het strand best pittig door. Maar voorbij Kijkduin kreeg je die beruchte 'zandmotor' waarbij het enige harde stukje strand langs de zee vol bobbels en kuilen zat, terwijl de rest van het strand aldaar behoorlijk zacht was, je zakte daar bij elke stap in weg. Maar goed, daar zat (of liep) iedereen mee.

Het laatste stukje voor het keerpunt begon ik het zwaar te krijgen. Bij dat punt wel nog een bekertje sportdrank aangenomen en al wandelend de terugweg aanvaard. Heel even gewandeld, een meter of dertig denk ik, want al loop je zo'n loop niet 'voor een tijd', je wilt ook weer niet tè ver terugzakken. Die terugweg viel niet mee en vooral op dat moment kreeg ik last van het superzachte zand, meer nog dan van de tegenwind. Toch op de automatische piloot doorgestiefeld, en vlak voor Kijkduin werd het strand weer 'beloopbaarder'.

Somewhere over the rainbow (foto Arne Dutour Geerling)

Uiteindelijk - met de nadruk op eindelijk - zag je in de verte een jeep staan en de lopers rechtsaf het duinpad opgaan richting Norfolkline. Teken dat het eind van het strand in zicht kwam.

Foto van Sylvia Visser

Op die terugweg waren er maar weinig lopers die mij passeerden, maar onder hen waren wel Jan en Gerdine van mijn trainingsgroep 7, zij zullen wellicht een of twee minuten voor mij zijn gefinishd. Ik kwam in 1 uur en 36 minuten over de meet, waar ik best tevreden mee was. Vier minuten 'langzamer' dan vorig jaar, maar ik hoorde dat menigeen vandaag wat langer over deze loodzware 10EM had gedaan dan de vorige keer.

Uiteraard wachtte in de hal weer de overheerlijke krokant gebakken vis en de erwtensoep, terwijl in het oranje tasje dat iedere loper in ontvangst nam de zorgvuldig ingepakte gerookte makreel zat.

Afterparty van Groep 5 in The Old Jazz (foto Eveline van Leeuwen)

Nog even met deze en gene nagepraat en vervolgens op de fiets naar The Old Jazz, waar de lopers van Groep 5 nog wat zouden 'naborrelen'. Het bier - in mijn geval Grimbergen en Texelse Skuumkopp - was daar ook best.

Kleurrijke dingen verlichten duistere dagen...

Ter voorbereiding van de jaarlijkse Meeuwen- en Makrelenloop... ja, niks voorbereiding, gewoon de dingen van alledag. De laatste twee dagen in ieder geval.

Woensdag was de laatste dag dat er is (hard)gelopen. Wij hadden toen een training waarbij maar liefst twintig mensen van de partij waren! Dat wil zeggen, twintig van onze groep, maar als je alle groepen bij elkaar rekent kom je al snel op een paar honderd uit. Dat heeft te maken met de trainingen van de CPC-groepen die elk jaar medio december (dit jaar op 6 december) beginnen. Beginnende of minder gevorderde lopers worden dan onder begeleiding van een aantal trainers klaargestoomd voor de 10 kilometer of de 21 kilometer van de City Pier City loop.

Henk Moesman was deze woensdagavond onze trainer en het programma bestond uit een duurloopje met drie pyramides van 0,5-1-1,5-1-0,5 minuten, waarbij die korte tempo's in behoorlijke snelheid (5 km tempo) moesten worden gelopen. Ik moet bekennen dat het mij woensdag niet makkelijk afging, de vermoeidheidsstoffen van de Duinrell-cross afgelopen zondag zorgden voor snelle verzuring van de benen. Toch het programma volbracht, maar wel besloten om twee dagen 'niks' te doen teneinde relatief uitgerust aan de start van de M&M-loop - waarvan mijn cartoon nog steeds op hun site staat, leuk - te verschijnen.

Er doen best veel mensen van onze vereniging mee aan deze loop 'die ALTIJD door gaat'. Zo ook Paul Kruijssen die evenals Vincent en schrijver dezes op donderdagavond deelnam aan de schilder-workshop bij Paul Versteeg. We zijn weer flink bezig geweest met snel en spontaan schilderen met acryl op papier, waarbij het meer gaat om actief bezig zijn met kleur dan om het resultaat. Het werd een latertje deze donderdag, die na het opruimen van de ezels, matten en overig materiaal als altijd wordt afgesloten met een wijntje.

Het weer noodde vandaag beslist niet om naar buiten te gaan, dus wilde ik verder gaan met schilderen. Afgezien van het prepareren van een doek is daar niet veel van gekomen. Daar kwam de kerstboom tussen!

Onder het genot van warme chocolademelk met slagroom en zeer diverse kerstmuziek via Spotify hebben we 'm opgetuigd. Je bent traditioneel of je bent het niet...

Terug naar de roaring twenties...

En dan was er gisteravond nog een (kerst)feest dat ik mocht bijwonen op invitatie van een vriendin. Het was een feest van het overheidsbedrijf waarbij zij werkzaam is, sterker nog: zij heeft het feest georganiseerd met een paar teamgenoten van het zogeheten 'social comittee'.

Locatie was het Louwman Automuseum in Wassenaar. Een museum waar ik al diverse malen langsgereden ben maar dat ik nog nooit betreden heb. Maar op deze avond konden de genodigden voorafgaand aan de festiviteiten het museum bekijken.

Nu moet ik zeggen dat ik weinig met auto's heb en ik was lange tijd zelfs een fervent tegenstander. Niet alleen vanwege de overbelaste wegen en filevorming, maar vooral vanwege de uitstoot van CO2. Maar deze avond kreeg ik het water in mijn mond van al het moois dat ik zag. Veel unieke automobielen, vooral uit de jaren twintig, stuk voor stuk prachtig van vormgeving. Ik kom daar later in een afzonderlijke blog nog uitgebreid op terug.

Het feest was overigens uitstekend georganiseerd, met een jazz-combo in de ontvangsthal, en naderhand in het theater achtereenvolgens een toespraak van de president van het betreffende instituut, een spontane aria, met veel overgave en a capella gezongen door het nieuwe hoofd van de afdeling communicatie, en een al even gedreven hongaarse(?) violist die het stof uit zijn viool speelde. Mijn gastvrouw werd nog in het zonnetje en de bloemetjes gezet voor al haar werk. Daarna was er een uitgebreid en voortreffelijk buffet voor de circa driehonderd genodigden, opgeluisterd door een folkloristisch koor uit Letland in de klederdracht van dat land, en tot slot een heuse DJ op de muziek waarvan tot in de kleine uurtjes werd gedanst.

Die kleine uurtjes heb ik overigens niet meegemaakt want als een mannelijke Assepoester moest ik vóór middernacht het pand hebben verlaten, anders zou ik de bus naar Den Haag missen. Ik kon evenwel ook - zo bleek - met de speciale bus mee die voor de gasten die 'terug naar Centraal (Station)'moesten was geregeld. Zo gezegd zo gedaan. Het was een mooie en gezellige avond waarbij de benen goed zijn losgedanst voor de loop van vandaag...

Middagje Prinsenhof Delft

Dinsdagochtend heb ik eerst nog wat geschilderd, maar niet lang omdat het weer aanlokkelijk genoeg leek voor een wandeling. Dat ben ik dus maar gaan doen. Echter na een klein half uur - ik was inmiddels bij de Beeklaan - besloot ik de tram naar Station Hollands Spoor te nemen en met de trein naar Delft te gaan. Gewoon, om daar de wandeling voort te zetten en en passant een museum te bezoeken.

Op zo'n dinsdag heeft Delft een heel speciale sfeer; het was al middag, maar het leek wel of de stad nog wakker moest worden; winkels en horecagelegenheden die de indruk maakten net te zijn geopend, rust in de straten, zelfs op de Grote Markt. Vanaf het station liep ik naar het Binnenwater, op de hoek daarvan kocht ik in een winkel een rood-zijden stropdas. Voor de kerstdagen, ik ben niet zo van de dassen maar er zijn zo van die gelegenheden... Ik wandelde naar Museum Lambert van Meerten maar ondanks het fraaie bord met de openingstijden bleek het museum gesloten. Op internet was daar echter niets over te lezen, waarop ik een kritische opmerking op TripAdvisor heb geplaatst. Ik bleek niet de enige te zijn...

Maar geen nood, dan maar weer eens het naastliggende museum, Het Prinsenhof, bezoeken. Delftser kan al niet. Museum Prinsenhof Delft heb ik - evenals veel van 'mijn' lezers - al meerdere malen bezocht. Toch kwam was het gisteren anders over. Eerst dacht ik dat het te maken had met mogelijke renovaties maar die hebben de afgelopen jaren niet plaatsgevonden, wel zijn momenteel enkele ruimten voor het publiek niet toegankelijk. Kortom: het zal aan mij gelegen hebben.


Na binnenkomst ga je meteen het kerkgedeelte binnen waar bezoekers verzocht wordt een financiële bijdrage van € 20,- te leveren. Daarmee koop je als het ware een stukje van het belangrijke schilderij 'Gezicht in de Nieuwe Kerk' van Hendrick van Vliet. Belangrijk werk voor Het Prinsenhof waarme het kan worden aangeschaft. In ruil daarvoor krijg je wel de complete legpuzzel.

Allegorie op de deugden van Willem van Oranje

Het Prinsenhof is natuurlijk vooral bekend omdat daar één van de meest dramatische gebeurtenissen uit de Nederlandse geschiedenis heeft plaatsgevonden: de moord op Willem van Oranje in 1584. De kogelgaten zitten nog altijd als stille getuigen in de muur.

Ik vind Museum Prinsenhof Delft een prachtig museum al was het maar vanwege de grote zalen en de zeer uitgebreide collectie schilderijen, stuk voor stuk meesterwerken uit de 16e en 17e eeuw, de periode van grote bloei voor de Nederlanden en zeker ook voor Delft. De collectie beslaat een periode van meer dan vijf eeuwen en is heel divers: van Michiel van Mierevelt tot Han Schoonhoven.

De troon van Alva (1627), schilder onbekend

Ook is er veel textiel, zilver en aardewerk te zien, en uiteraard veel Delfts Blauw, alsook de geschiedenis daarvan in diverse opstellingen en filmbeelden tot uitdrukking gebracht.

Een kleine visuele rondleiding staat hier, d.i, de link naar mijn foto-album.


Leuk is ook dat het toegangskaartje recht geeft op een kop gratis koffie of cappucino bij het Stadskoffyhuis, niet alleen een mooi en erg gezellig café om te zien maar je kunt er ook fantastisch lunchen. Ik heb zelf een plak kruidkoek bij de koffie besteld, echt lekker met iets van vijgen of dadels er in verwerkt. Zeer de moeite waard!

Crossen na het heerlijk avondje

Sinterklaas is inmiddels weer op de terugweg naar Spanje, maar gisteravond hebben wij zijn verjaardag alsnog bij onze dochter en schoonzoon - in bijzijn van zijn broer en wederzijdse ouders en mijn schoonmoeder - gevierd. En niet te vergeten Chloë natuurlijk,

Het is elk jaar zo dat we met sinterklaas 'zoiets hebben van': doen we er nog iets aan? Eerst besluiten we dan om er alleen maar een visite-avondje van te maken ('geen cadeautjes hoor!'), daarna zijn er geluiden om elkaar toch maar een kleinigheidje te geven ('maar het hoeft niet hoor!').

Nou ja, kort en goed: we hadden gisteren een heerlijk avondje. Sint zelf had het veel te druk om te komen maar wie weet is hij volgend jaar of het jaar daarop wel van de partij, dan is Chloë - die nu net twee maanden oud is - ook weer wat groter.

De goedheiligman had echter wel de nodige cadeautjes achtergelaten en is overdag en de avond ervoor - in verschillende gedaanten - druk bezig geweest met het schrijven van gedichten en kokkerellen.


Pampus

Op weg naar huis naar de tramhalte gelopen. We misten op een haar na de tram dus moesten we een kwartiertje wachten. De volgende tram heb ik al armzwaaiend moeten tegenhouden nog vóórdat hij bij de halte was, omdat een of andere zatlap een minuut eerder op de tramrails terecht was gekomen en daar voor pampus bleef liggen. Zijn vrienden waren ook niet echt nuchter meer (zacht uitgedrukt) en maakten geen enkele aanstalten om hun kameraad weg te halen, wel veel gelach en gelal. Alleen de vrouw uit het gezelschap zag de ernst van de situatie in en begon hevig geschrokken uit te varen. De man werd op het perron gesleept, rechtop gezet waarna ik hem een duwtje in zijn rug gaf omdat hij tegen de weer op gang gezette tram dreigde te vallen.... Het is gelukkig allemaal goed afgelopen.

Duinrell Cross

De volgende dag (zondag, dus vandaag) was de jaarlijkse Duinrell-cross. Om 10:00 uur werd ik opgehaald door Paul Kruijsen. Eerst koffie gedronken en daarna naar Scheveningen om Jan Groeneveld op te halen. Nog amper hersteld van een blessure, liep hij niet mee maar vond het leuk om te kijken en te supporten. Vervolgens op naar Wassenaar en Duinrell via de Rijksstraatweg.


Er was nog een plekje op de parkeerplaats, waarna we naar de startlocatie liepen. Daar nog een bekertje koffie gekregen van Jan, daarna een stukje ingelopen met een paar mensen van de groep waarin ik tegenwoordig loop, Groep 5. Dan naar de start.

De Duinrell Cross, georganiseerd door AV Sparta, is een van de leukste loopjes in de regio. Nou ja, loopje, wel wat afstand betreft (de langste afstand is 8,5 kilometer) maar niet qua intensiteit. Want het is een behoorlijk zware cross waarbij tot drie keer toe 'de hoogste berg van Zuid-Holland' moet worden genomen en even zoveel malen een diepe afdaling. En onderweg glibberige bospaadjes waar het goed uitkijken is voor gaten en uitstekende boomwortels. Maar omdat de afstand en de ronden (3X voor de lange, 2x voor de korte cross) goed te overzien waren, viel het achteraf nog mee.

Klimmen is en blijft voor mij een zwak punt, ik liep steeds in wandeltempo naar boven. De laatste kilometer, op het bladerrijke relatief vlakke stuk, heb ik nog extra gas gegeven omdat Sandra Kleijn langskwam, ik wist dat zij sterk is op de cross en had haar al veel eerder voor mij verwacht. Ik bleef in haar kielzog, een leeftijdgenoot die voor mij liep ben ik voorbijgegaan maar op het laatste stukje voor de finish (alweer zo'n klim) moest ik zowel hem als Sandra voor mij dulden. Hoe dan ook dik tevreden met 55 minuten, voor jongere lopers een lachertje maar voor mij helemaal okee.

Olga Maas (rechts) en Kristine Kofman (links) op het erepodium

Even nagepraat, nog een bakje koffie genomen, met deze en gene gepraat (waaronder mijn buurmannen Jan de Vries en Harry Mos), en even gewacht op de prijsuitreiking. Onze vereniging was ook weer goed vertegenwoordigd op het erepodium met onder meer Olga Maas en Irene Aldersma. Helaas zijn de uitslagen nog niet online dus heel nauwkeurig kan ik e.e.a. niet vermelden.

Daarna met Paul en Jan teruggewandeld naar de uitgang. De auto startte gelukkig; bij aankomst haperde hij namelijk een paar keer. Tijdens de loop is het droog gebleven en was ik zelfs luchtig gekleed in een short, t-shirt en singlet, maar bij het teruggaan was het inmiddels uienweer geworden (regen, koud, nat) dus diezelfde avond heb ik uiensoep gemaakt. We hadden toch nog stokbrood over van de vorige avond...

Wie zoet is krijgt lekkers...

Mag ik deze foto plaatsen? Ja, ik mag deze foto plaatsen... (met dank aan Mart Smeets)

Een paar dagen niet geblogd, wat niet wil zeggen dat er niets is gedaan. Integendeel, ik ben druk bezig geweest met een paar tekeningen en een paar artikelen, kortom, ik was even van de straat.

Maar een loper die van de straat is, kan dat wel? Nee, natuurlijk niet, al heb ik na Meijendel en een loopje van een half uur op dinsdag niet veel gedaan op sportief gebied. Woensdag was de eerste keer dat er volop werd getraind. Het was een duurloopje, ingeleid door Sanny (inlopen, warming-up en loopscholing) en geleid door Odette ('de kern' met tempo's).

Die kern bestond uit drie pyramides van 1-2-3-2-1 minuten, met telkens 30 seconden herstel tussen de tempo's, en tien minuten herstel tussen de series. Ik kon het wel bijhouden 'van voren' maar wel met enige moeite moet ik zeggen. Het is december en dan wordt het lastig om 'strak' te blijven, de lekkernijen vliegen om je oren.

Dat gold ook na de training. Een van onze groepsleden, Elselijn, was vorige week jarig en tracteerde nu na de training zelfgemaakte taarten. Een heerlijk monchou-slagroomtaart met kersen en zo'n krokante gestampte-koekjes bodem (beproefd recept waar ik zelf ook altijd succes mee oogst) en smakelijke bananencake, tenminste ik denk dat het dat was.

We zien trainer Berry (nu bij Groep 5) hier vakkundig de monchou-kersentaart aansnijden.

Erg lekker, maar daar komen de pondjes weer! Zeker omdat er later ook weer het een en ander is gedronken met 'de kornuiten'. Kornuiten die net als ik en nog meer Haag-leden zondag gaan deelnemen aan de Duinrell Cross in Wassenaar. Weer zo'n loop waarvoor ik absoluut geen talent heb maar wel altijd erg leuk is om aan mee te doen.

Maar eerst sinterklaas vieren. Sinterklaas.... wat een tumult zeg de afgelopen tijd, ik volg de discussies op internet op de voet en met veel meer dan gemiddelde belangstelling. Opmerkelijk is dat vooral door de publieke omroep (met name de VARA-coryfeeën) en andere media zoals de NRC alles in stelling wordt gebracht om - tegen de wil van de meeste Nederlanders in - zwarte piet van kleur te laten verschieten. Zelf ben ik behoorlijk 'links', ben fan van DWDD en de publieke omroep en beslist anti-racistisch, maar die beïnvloeding door de media vind ik niet erg zuiver. Opmerkelijk eigenlijk dat de discussie in de regio Haaglanden nauwelijks een issue is. Maar wat vindt de goede sint er nu zelf van?

Duinstrandloop als parcourswachter

Vandaag was de Duinstrandloop, georganiseerd door onze eigen vereniging. Daags na de Meijendelloop. Omdat ik - om voor u, naar ik aanneem, begrijpelijke redenen - niet aan deze editie van de Duinstrandloop zou deelnemen, heb ik vorige week aan de algemene oproep van Carel Knoester om als parcourswachter te fungeren, gehoor gegeven. Ook Hans U. van Groep 5, die eveneens 'Meijendel' had gelopen, was van de partij. En nog een stuk of vijftien andere vrijwilligers.

Om 11.00 uur werden de vrijwilligers ontboden in de bestuurskamer van het clubhuis, waar Carel instructies gaf over wie waar langs het parcours zou gaan staan, en daarbij de desbetreffende plattegrondjes verstrekte. Hans en ik gingen, gehuld in zo'n helgeel parcourswachtershesje, richting strandopgang 9, de locatie waar in de zomer strandpaviljoen De Kwartel staat.



Hans was op het strand ingedeeld om de lopers naar boven te dirigeren, ik stond bovenaan de trap om de lopers er op te wijzen dat zij, eenmaal boven gekomen, via het duinpad linksaf hun weg moesten vervolgen.

Even na twaalven gingen de lopers van start aan de Laan van Poot, en een kwartiertje later bereikten de eerste lopers het punt waar wij stonden. Daarna volgde de rest, al met al waren er zo'n 215 deelnemers. Omdat ik mijn cameraatje bij mij had heb ik een aantal - helaas niet al te scherpe - foto's gemaakt, die staan in dit album. 

Overigens stond beneden op het strand een professionele fotograaf, Chris Zaal - zelf ook een fervente ultraloper - die de officiële foto's van deze duinstrandloop maakte, deze staan op de site van Haag Atletiek! Daar staat ook de link naar de mooie foto's die Henk Kop bij het 2,5 km punt maakte en de uitslagen die zoals altijd snel op de site stonden. Met dank aan Frank Inklaar!

Na afloop was er heerlijke erwtensoep met roggebrood en katenspek voor zowel lopers als vrijwilligers, en wij hebben nog lang nagepraat onder het genot van een drankje. Over de loop, het lopen in het algemeen en andere zaken...

Meijendelloop was weer mooi maar zwaar

Vanmorgen was de Meijendelloop, misschien wel de meest matineuze wedstrijd/prestatieloop van de regio Haaglanden. Twee keer eerder al had ik hieraan meegedaan, meer vanwege het avontuurlijke en 'natuurlijke' karakter van de omgeving dan dat het parcours mij bijzonder ligt. Want het tegendeel is waar, dat is ook vandaag weer gebleken.

Ik rolde nog vrij laat (kwart over zes) uit mijn bed. Laat, want Patrick zou mij om kwart voor zeven - op komen halen. Dus snel een boterhammetje banaan en wat cornflakes met bramenjam en melk naar binnen gewerkt, laatste check sporttas, en toen was het al zo ver. Op de afgesproken tijd reed Patrick met de andere mede-passagier, Anja, voor. Met de tom-tom was de weg naar Boerderij Meijendel snel gevonden. 

Toen we daar uitstapten, bleek het flink koud te zijn, pas later zou het iets behaaglijker worden. We liepen naar de boerderij waar de anderen (van Groep 5) ook al waren gearriveerd. Het was goed toeven in het in rustieke stijl gerenoveerde restaurantgedeelte, maar even later kwam iemand van de organisatie met het verzoek naar de 'paardenstal' te gaan waar we onze spullen kwijt konden: de boerderij was op dit vroege tijdstip alleen opengesteld voor toiletbezoek.

Nog even in de (lange) rij voor de toiletten, daarna een paar minuten de benen 'loslopen' op het parkeerterrein naast de boerderij. Dan naar de start. Om acht uur precies werden de driehonderd lopers 'weggeschoten'.  

Zo luchtig gekleed als de figuren hierboven waren wij niet, en zo vlotjes ging het wat mij betreft ook niet: ik had het zwaar, heel zwaar. De eerste vijf kilometers (in ruim 26 minuten, m.i. een redelijk tempo maar niet te snel) en de laatste vijf kilometers gingen nog wel, maar daartussenin - vanaf het 7 km. punt - was het ellende, tot drie keer toe moest ik de bosjes in (het is weer winter!) en dat eindeloze geklim (veel vals plat en heuveltjes) trek ik ook niet, ik kon geen tempo maken, geen fut in de benen. Puur overleven. Komt nog bij - schande oh schande, want 'beginners-fout' - dat ik tot twee keer toe de losgeschoten veter van mijn rechterschoen moest vastmaken.

Kortom: een weinig heroïsch stukje ditmaal. Van mijn kant tenminste, de echte heroïek komt toe aan anderen, waaronder de mensen van mijn vereniging, Haag Atletiek. En dan vooral aan Groep 5 die een flinke delegatie had afgevaardigd, met trainer Wim Hartman en meelopend trainer Berry Verkijk. Zij hebben stuk voor stuk prima gelopen.

Drie van de 'keien' van Groep 5 (Ellen, Ilse en Patrick) voor de start

De hoogste eer komt toe aan Ellen van der Velde, die dik onder de twee uur (1u 58min!!) was gefinishd. Maar ook het nieuwe groepslid Yöran liep als een zonnetje (2u 4min), evenals Patrick Meijer, die mij die ochtend van huis had opgehaald, en Ilse Houtman (2u 8min). Daarna een zeer verrassende 2u 10min voor Eveline van Leeuwen (en dat in een relaxt trainingstempo), en niet ver achter haar achtereenvolgens Hans U., Yvette, Berry en Anja. Over mijn tijd zou ik het liever niet willen hebben, want zelfs als trainingstijd was deze teleurstellend: 2u 35min. Toch heb ik de laatste vijf kilometers nog drie lopers ingehaald, for what is worth...

Na aankomst meteen maar even omgekleed en in Boerderij Meijendel in de rij gestaan om het t-shirt op te halen, ditmaal hemelsblauw. Daarna in een andere rij voor de gereed staande welverdiende (fris)drank, koffie en appelgebak met slagroom! Dat was weer top, zoals de hele organisatie weer top was.

Omdat dit verslag vrij snel is opgesteld, zijn er nog geen foto's van de loop zelf. Zodra deze beschikbaar zijn, zal ik enkele toevoegen.