Zutphense zondagrust

Eigenlijk hoort het volgende verhaaltje niet bij het vorige, wat een verslag van het trainingsweekend was. Maar ook weer wel, want het was wat de tijdelijke bewoners van 'ons huisje' hebben gedaan op de laatste dag van ons verblijf.

Zondagochtend was er nog wel een training in de vorm van een (rustige) duurloop, maar die hebben we overgeslagen.

Het is al bijna traditie om van die laatste dag een 'uitje' naar een of ander - bij voorkeur 'pittoresk' - plaatsje te maken, of een wandeling in de natuur. Het werd uiteindelijk Zutphen.

Nu wilde het geval dat ik daar op Open Monumentendag ook was, dus niet zo lang geleden. Toen heb ik een aantal gebouwen bezocht. Maar nu was er sprake van een heel andere sfeer.

Wil je een keer volstrekte zondagsrust meemaken, met winkels die overwegend dicht zijn, waar je op straat zonder gevaar voor eigen of andermans leven een kanon kunt afschieten, ga dan eens naar Zutphen. Er zullen ongetwijfeld meer plaatsen zijn die op zondagochtend hetzelfde beeld geven,
maar als randstedeling ervaar je het alsof je terug in de jaren vijftig bent beland. Een beetje het sfeertje van Wim Sonnevelds 'ons dorp' hoewel Zutphen meer weg heeft van een zeventiende-eeuws stadje.

Om een beeld te geven, zie dit foto-album.

Wat hebben we gedaan die dag? Eigenlijk niet zoveel. Een beetje gekuierd door de stad, zich vergapend aan mooie gebouwen, straatjes en steegjes en leuke winkeltjes die - zoals vermeld - op zondag niet geopend waren.

Dat gold niet voor de horeca. We besloten ergens te gaan lunchen alvorens de terugweg naar huis - in ons geval Den Haag - te aanvaarden.

We belandden in Het Volkshuis, het oudste koffiehuis van Nederland. Dat bleek een topper, tenminste als je van een huiskamerachtige sfeer houdt. Mooi 'oud' interieur. En van lekker eten voor een méér dan schappelijke prijs. De cappucino was geweldig en 'het twaalf uurtje'  - twee boterhammen met een kroket, eiersalade en een heerlijk mosterdsoepje - een aanrader. En dat voor een habbekrats.

De bediening was ook top - we hadden een ober die een goed gevoel voor humor paarde aan voorkomendheid. Hij was het ook die de groepsfoto hierboven maakte. Onder het personeel waren ook mensen die elders wellicht wat moeilijker aan het werk kunnen komen, in die zin heeft Het Volkshuis een ideële basis.

Trainingsweekend 'Haag' was weer top!

Er waren iets minder mensen van de partij dan vorig jaar in Burgh Haamstede, maar het trainingsweekend op Landal Rabbit Hill (Gelderland) was er niet minder gezellig om.

Vrijdagochtend kwam Joop Nennie ons - Paul Versteegh, Frank Inklaar en mijn persoon - ophalen met zijn bolide, waarna een voorspoedige reis door een goudgeel- en bruin herfstlandschap naar Uddel volgde. Voorspoedig, dat wil zeggen: op het laatst reden we even verkeerd waarbij wij uitkwamen op een landweggetje zoals je die tegenwoordig nog maar zelden in ons land ziet: Louter zand, met veel kuilen en hobbels en diepe plassen regenwater, waardoor onze tocht heel even ontaardde in een safaritocht. Maar daarna herstelden wij en reden we in de juiste richting.

Eenmaal op de plaats van bestemming, bleek een aantal Haag-vrienden al aanwezig onder wie Wim Hartman. Hoewel onze accomodatie officieel pas om 15:00 uur kon worden betrokken, konden wij er al in. Daarna auto uitladen, (slaap)kamers uitzoeken en voor zover nodig keukenkastjes inruimen. En meteen maar een 'bakkie leut'.

Op deze vrijdag was al meteen een 'soort van' training, een 'inloopje' over bospaden, al met al zo'n vijf kilometer. Hier en daar was de bosgrond behoorlijk drassig, en onder de afgevallen bladeren konden tal van dikke boomwortels schuil gaan, dus het was uitkijken geblazen.

Ron een uur of zes gingen we naar het restaurant van Rabbit Hill, waar wij - op dat moment nog met z'n vieren - ons de kip met frieten goed lieten smaken. Dat gold ook voor het dessert, een riante coupe Dame Blanche.

Terug in onze tijdelijke woning, doodden wij het wachten met allerlei gemoedelijk-huiselijke activiteiten zoals de krant lezen, tv kijken, discussiëren over actuele gebeurtenissen, tekenen en consumeren van drank. Daarbij lag de nadruk op herfstbokjes...

Dat alles kreeg een vervolg nadat de andere huisjesbewoners - die vanwege werk e.d. later uit Den Haag waren vertrokken - waren gearriveerd. Echter zijn wij niet zoals andere jaren gaan bowlen, we hielden het rustig ditmaal.


Dag 2

Vroeg uit de veren, eerst een kort wandelingetje op het park gemaakt, daarna de ontbijttafel in gereedheid gebracht (ik was manager ontbijtzaken dit weekend), de croissants verwarmd, sinaasappels uitgeperst en wachten totdat iedereen uit de veren was.

Na het ontbijt van alles wat gedaan, maar om kwart voor één zouden we verzamelen bij het huisje van Wim Hartman. Die zou de groep - in totaal zo'n 50 personen - naar de startlocatie begeleiden.

Het was de dag van de jaarlijkse 'Wim Hartman Cross', tenminste, zo wordt-ie genoemd binnen onze club. Dick Witmont en Ton Schouten hadden eerder deze dag het parcours uitgezet, een ronde van 1300 meter via zandige bospaden en smalle kronkelpaadjes. In totaal moest (of kon) die ronde vijfmaal worden afgelegd.

Nadat een deel van die ronde als warming up werd gelopen, ging even later een relatief kleine groep - naar verluidt 45 personen - van start voor de cross.

Het was weliswaar geen echt zware cross, maar toch een waarbij je goed moest uitkijken waar je je voeten neerzette. Een val is snel gemaakt met al die uitstekende wortels en andere onregelmatigheden onderweg.

Maar het ging goed. Weliswaar met enig oponthoud omdat mijn veter losschoot en hinderlijk heen en weer begon te zwiepen. Die moest dus opnieuw gestrikt worden.


Al met al toch weer met plezier deze altijd leuke cross gelopen. Mocht ik vorig jaar de beker in ontvangst nemen als snelste 60 plusser, ditmaal ging de terechte eer naar de (veel) snellere huisjesgenoot Paul Versteegh!

Verdere uitslagen kan ik nog niet vermelden om de simpele reden dat ze er nog niet zijn. Maar dat komt goed, huisjesgenoot Frits Bos heeft de aankomsttijden nauwgezet genoteerd dus de uitslagen worden binnenkort verwacht. Zelf heb ik er in elk geval zo'n 35 minuten over gedaan.

's Avonds bij het 'lopend' buffet in het restaurant, werden de prijzen in de diverse categorieën uitgereikt door Carel Knoester. Dit na een inleidende toespraak van Wim Hartman.

Het eten was trouwens erg goed, het dessert uitgebreid en het bedienend personeel heel vriendelijk.

Thuis wederom 'uitgebuikt'. Eigenlijk was ik zelf te moe om elders in het park te gaan 'party crashen' al hebben we daarvoor nog wel een poging gedaan. Uiteindelijk toch niet al te laat naar bed gegaan, want de volgende dag - tevens voor ons de laatste dag - zouden we 'ergens' een leuk stadje bezoeken. Morgen meer hierover...

Runderstoof in abdijbier

Een aantal jaren geleden plaatste ik van tijd tot tijd een recept op mijn blog. Daar ben ik mee opgehouden omdat er op het net vele duizenden recepten te vinden zijn, een mensenleven is te kort om die allemaal uit te proberen.

Toch kreeg ik laatst veel reacties op een paar kiekjes die ik - een beetje uit de losse pols - op FB had geplaatst. Het paste op dat moment wel bij het herfstweer vond ik, sfeerfoto's van een vlaamse stoofpot. Die vele reacties had ik niet verwacht, ik snap toch nooit zo goed waarom je op het ene bericht tientallen reacties krijgt en op het andere 'slechts' een paar. Maar goed, daar gaat het nu niet om. Wel leuk natuurlijk, er was ook iemand die vroeg naar het recept.

Nou Eveline van Leeuwen, hier gaat-ie dan. Succes!

Runderstoof in abdijbier

Recept voor 4 personen.

• 600 - 750 gram rundvlees (bv. sukadelapjes of riblappen)
• 2 theelepels tijm
• 1 theelepel paprikapoeder (facultatief)
• Peper
• Zout
• 2 uien
• 1 grote of 2 kleine winterwortels
• 75 gram boter
• 1/2 liter Abdijbier
• 1 eetlepel azijn
• 1 grote bruine boterham, met mosterd besmeerd
• 2 plakjes ontbijtkoek
• Knolselderij (1/4 tot 1/2)
• 3 takjes peterselie
• 1 à 2 laurierblaadje(s)
• Takje tijm
• 1 teentje knoflook 

Bereiding

1. Snij het vlees in blokjes, bestrooi deze met tijm, paprikapoeder, peper en zout.
2. Pel de uien en snijd deze in stukjes.
3. Schrap de wortel, was deze en snijd hem in stukjes of plakjes
4. Ook de knolselderij schillen en in stukjes.
5. Verhit de boter in een braadpan.
6. Bak het vlees, af en toe om en om roerend, in ca. 5 minuten aan.
7. Voeg wortel, knolselderij en ui toe, bak deze ca. 3 minuten mee.
8. Voeg abdijbier (bij voorkeur donker) naar keuze toe (anderhalf flesje)
9. Lepel azijn er bij
10. Laurierblad, takje tijm en gehakte of uitgeperste teen knoflook erbij.
11. Nu met deksel op de pan op laag pitje ca. 2 uur stoven. Mag gerust ook langer, kijk wel af en toe of het niet te hard gaat (het moet 'sudderen').
12. Na die twee uur - of langer - de met mosterd besmeerde boterham toevoegen, met de besmeerde kant naar beneden
13. Ook de ontbijtkoek erboven verkruimelen
14. Nog ca. 1/2 uur in gesloten pan gaar stoven
15. Breng de schotel op smaak met peper en zout, verdeel de fijngehakte peterselie erover.

Als je een meer gebonden saus wilt, een paar eetlepels bloem met wat van de jus vermengen tot een papje en al roerend aan het vocht in de pan toevoegen. Zelf doe ik dat nadat het vlees en de groenten met een schuimspaan is overgeheveld naar een schaal, waarmee het gerecht ook wordt opgediend. Als de saus genoeg gebonden is naar jouw zin, over het vleesgerecht in die schaal gieten en garneren met peterselie.

Serveer het gerecht met patat frites, aardappelpuree of 'gewoon' gekookte aardappelen en groente naar keuze (bonen, broccoli, spruitjes e.d.)

Dranktip

Abdijbier (Trappist) of (volle) rode wijn.

Eet smakelijk!

De overdracht

Het waren turbulente dagen, niet in de laatste plaats door de Amerikaanse presidentsverkiezing met de voor vrijwel iedereen verrassende uitslag! Ik ben noch Hillary, noch Trumpfan, maar laten we, nu laatstgenoemde op democratische (tikte bijna: dramatische) wijze is gekozen, niet te lang politiek-correct 'doorsippen' en gewoon afwachten hoe Trump zich als president ontpopt. En ook al is zijn overwinningsspeech ongetwijfeld voorgekookt, de toon was aanmerkelijk milder, en ook de centrale boodschap - samenwerking met iedereen - geeft hoop.

Tot zover de politiek! Nu 'Back to Sports'.

Zowel dinsdag als woensdag heb ik een stuk voor mezelf gelopen. Met op woensdag wat versnellingen (200-400-600 m) op de baan, maar er zat geen snelheid in. Misschien nog de naweëen van de LvM-loop. Wel nog wat krachttraining gedaan en 's avonds 'op de club' met 'de mannen van ons huisje' (er zijn tien huisjes) tijdens het trainingsweekend komend weekend wat afspraken gemaakt over vervoer, inkopen doen en dat soort zaken.

Gaat weer leuk worden! Of het net zo'n karaoke-achtige toestand wordt als een van de vorige keren valt nog te bezien, maar gezellig wordt het vast, met even na aankomst een gezamenlijke duurloop en op zaterdag een cross.

Natte editie Laan van Meerdervoortloop

En zo was er weer de jaarlijkse Laan van Meerdervoortloop. Het beloofde weerstechnisch gezien een barre en boze editie te worden. Uiteindelijk viel dat mee, al spookte het in de late ochtend flink in onze westelijke regio. Met de benenwagen ging ik van huis naar Kijkduin, wel met een regenjack aan en dat bleek geen overbodige luxe. Eenmaal bij Meer en Bosch, kwam er een lange hevige regenbui, een typisch gevalletje van 'code rood'. En voor het eerst dit seizoen was die regen ijs- en ijskoud, het was wat je noemt onaangenaam weer (alhoewel ik op dat moment meer typisch Haagse terminologie bezigde, maar er was toch niemand die mij kon horen).

Eenmaal bij Corneille op Kijkduin - waar Groep 7 zou verzamelen - waren alleen Fred de Vries en Berry Verkijk aanwezig, even later gevolgd door Henk Moesman, weer later door Sandra de Korff Gids, Oscar, Alice Sylvana van Rijswijk en de anderen.

Even later andere schoenen aangetrokken - thuis had ik mij al omgekleed - en met z'n allen een beetje ingelopen en een verdere warming up onder leiding van een immer goedgemutste Sylvana.


Even voor de start - om 13:00 uur - begon het wederom te regenen, niet in volle hevigheid maar (andere) Fred had even daarvoor Buienradar gecheckt en voorspelde hevige regen onderweg, vooral tussen half twee en twee uur. Nou ja, dan zijn we toch nat, dus dat moest dan maar. Het viel echter alleszins mee. Maar zo mooi als vorig jaar - toen was het zonnig warm - was het weer bepaald niet.

Na de start kwam het legioen lopers - toch nog een aanmerkelijk aantal - op gang. Voor degenen die in het midden of achteraan stonden duurde het even voor ze onder de startvlag en over de tijdregistratiematten kwamen. Maar daarna ging het soepel weg. Het voordeel van de LvM-loop is dat de eerste kilometer grotendeels naar beneden loopt waardoor je meteen in een 'lekker' snel aanvoelend ritme komt. Zo beleefde ik dat tenminste vorig jaar en ditmaal ook. En dat ritme kon ik goed vasthouden zonder in de verzuring of boven mijn adem te komen, kortom: het ging lekker.

Doorbikkelen op het strand (foto Hans Uytenhout)

Alleen kreeg ik het even moeilijk in de duinen, die moesten worden getrotseerd middels enkele fikse lange beklimmingen, maar erg veel tijd zal ik daar ook weer niet verloren hebben. Op het strand kon ik een aantal lopers die mij eerder hadden ingehaald weer passeren. Overigens moet je niet aan de LvM-loop meedoen voor 'een tijd'  want die is zomaar vier, vijf minuten langzamer dan op een 'normale' 10 kilometer op de weg.

Ook het strand was weliswaar geen makkie, maar goed te doen. en eenmaal bij Kijkduin wisten we dat de lijdensweg niet lang meer zou duren. Zelf kwam ik in een alleszins redelijke tijd van 58'03'' minuten over de meet. Officiële netto-tijd was 56'52''.

Na afloop nog een tijdje met z'n allen gezeten bij Corneille om wat te drinken en/of te eten. De loopsters en lopers van onze groep 7 hebben stuk voor stuk prima gelopen en hebben het wel verdiend!

Zelf tracteerde ik mij op chocolademelk met slagroom - bepaald geen kinderachtige portie - en een bord 'poffertjes medium'. Ik zat meteen vol, hoe groot zal een grote portie poffertjes hier wel zijn? Maar het smaakte prima.


Ik zat bij het echtpaar Sherman Kunst en Mirjam Klop - die prima hebben gelopen - aan een tafeltje, wat resulteerde tot enkele foto's over en weer...

Nijntje

En dat alles daags na een dagje Utrecht, waarbij het hoofddoel was: een bezoek aan het Nijntje Museum. Nu heb ik best iets kinderlijks, maar we gingen er vooral heen voor kleindochter Chloë. Ze heeft zich twee uur lang kostelijk vermaakt.

Daarna hebben we nog wat gebruikt in het Café-restaurant  van het Centraal Museum tegenover het Nijntje Museum. Daarna nog een wandeling door het oude stadshart gemaakt - inclusief Oude Gracht, Donkere Gaard en Hoog Catharijne - waarbij de dames van het gezelschap gingen shoppen en daarbij menig warenhuis in- en uitliepen, braaf gevolgd door een al wat oudere man achter de buggy.

In de late namiddag keerden we met de auto van dochterlief huiswaarts, en thuis heb ik nog even een snelle pastamaaltijd in elkaar gedraaid. Het was al met al een leuk en veelbewogen weekend...

Eten bij De Freule na heftige passie

Eerst iets over de trainingen van de afgelopen week. Zondag dus 'een vijfje' gelopen in Delft (uitslagen hier), maandag heb ik een stukje meegelopen, op het schema stond een duurloopje met tempo's van driemaal 2-4-2 minuten, maar door de inspanning dreigde ik last van mijn ingewanden te krijgen, dus ben ik amper halverwege op eigen houtje (terug)gelopen en in rustiger tempo doorgegaan.

Woensdag weer een training waarbij het aanmerkelijk beter ging, het programma was toen driemaal 5x200 meter, waarvan één op de baan. De rest van deze week rust opdat zondag 'normaal' tien kilometer kan worden gerend bij de Laan van Meerdervoortloop.

Gisteravond ging een klein groepje (6 personen) Haag-vrienden eten bij De Freule, een lunchroom in de Fahrenheitstraat met een bar en een 'huiskamerachtige' sfeer. Eigenlijk was het een mini-reunietje van een vroegere trainingsgroep waarmee we menigmaal uitstapjes hebben gemaakt. Naar Terschelling, Vlieland, Velp, Parijs, noem maar op.

Het was dus een lunchroom, maar ook 's avonds kun je er eten, zij het dat er geen kaart is. Elke dag is er wel een andere 'daghap', het is dus een kwestie van 'eten wat de pot schaft'.  Maar dat was - wat mij betreft - best lekker, er was kip met nasi. Twee van de zes kozen daarvoor, iemand anders nam een stoofpotje en twee kozen voor de biefstuk met lof uit de oven. Alles heel smakelijk, en koffie met - huisgemaakte - taart na. Je kon kiezen uit chocoladetaart, appeltaart of citroencake.

En geheel tegen mijn gewoonte in was ik mijn fototoestel vergeten, dus daarom maar ff een krabbelig tekeningetje gemaakt. Uiteraard was het zo niet precies, maar goed.


Reinberts passie

Eerder die dag even naar Het Filmhuis gegaan, want ik was getipt over de docu "De Matthäus Missie van Reinbert de Leeuw". Een gouden tip.

Onder Bach-kenners - met name musici en muziekwetenschappers - blijft het altijd de vraag hoe de de grote meester zijn Matthaus Passion precies uitgevoerd had willen zien. Dat is namelijk nooit duidelijk geworden, er zijn geen documenten of andere gegevens voorhanden waaruit dat onomstotelijk blijkt. Groot Bach-kenner Ton Koopman heeft ooit verklaard dat als hij Bach één vraag mocht stellen, het deze zou zijn: "In welk tempo moet de Matthaus worden uitgevoerd?" Of woorden van gelijke strekking.

Reinbert de Leeuw, vermaard musicus, orkestleider en componist, heeft een sterke 'gevoelszekerheid' over hoe Bach het had gewild. Dat is namelijk op de manier waarop Reindert zelf 'de Matthäus' heeft laten uitvoeren. Daarbij heeft hij zowel een koor als een orkest, beide met tientallen jaren ervaring met het uitvoeren van de Matthäus, meegekregen om Bachs magnum opus op een - op onderdelen geheel andere - manier aan te pakken.

Dat is op zich al interessant, want De Leeuw heeft zich altijd bezig gehouden met 'moderne klassieke muziek', van onder anderen Satie, Andriessen en Fouré. Hij is dus niet bij uitstek een Bach-kenner. Niettemin werd hij door Holland Baroque gevraagd om De Matthaüs te dirigeren. Een eervolle en uitdagende opdracht. Er volgde een intensieve periode waarin De Leeuw zich sterk in het werk van Bach heeft ingeleefd. Daarbij groeide bij hem het ontzag voor de man. "Hoe is het mogelijk dat één man in staat is geweest om zoiets volmaakts te creëren", vroeg hij zich af.

Wij kunnen daar een prachtig beeld van krijgen van De Leeuws gedrevenheid, de manier waarop hij zijn zienswijze overbrengt om de vocalisten  en musici - soms in gezamenlijke, andere keren in afzonderlijke sessies - in een documentaire die Cherry Duyns maakte, 'De Matthäus Missie van Reinbert de Leeuw'.

Als toeschouwer wordt je helemaal meegenomen in dat proces, de passie waarmee De Leeuw te werk gaat, de liefde en het ontzag voor de Matthaüs spat gewoon het doek af. Mooi, ontroerend en vooral bij de eerste strofen van het slotkoor gingen de traanklieren volstrekt onwillekeurig aan de slag. Absolute aanrader, deze film, zeker voor wie op wat voor manier dan ook iets met Bach heeft.

Leave you in the summertime

Vanmorgen in het krachthonk weer enige progressie gemaakt bij het bankdrukken. Wat heel relatief is natuurlijk, want menigeen draait zijn hand niet om voor een setje bankdrukken van achtereenvolgens 10 x 20, 25, 30, 40, 45, 50, 55 en 60 kilo. Die 60 is nog wel een dingetje, en meer dan dat - vandaag ging ik tot de 70 (twee keer) - zit er niet in. Maar forceren is uit den boze, dat spreekt vanzelf.

Tussen het hardlopen, redactiewerk en huishoudelijke zaken door toch weer wat tijd gevonden voor het bewerken van een maagdelijk wit schildersdoek. Altijd moeilijk om te kiezen wat het onderwerp wordt, ik twijfelde tussen een herfstlandschap, herten of een 'kop'. Het werd het laatste.

Het moet een bekende rockzanger 'uit mijn tijd' verbeelden, frontman van een van mijn favoriete groepen.

Is-ie nou klaar? Moeilijk te zeggen, dik kans dat ik er naderhand nog wat aan ga sleutelen. Belangrijkste is dat ik weer bezig ben, het is nu zaak om de tijd en de rust te vinden om de draad - of de penselen liever gezegd - vast te houden.

Verder is het startnummer voor de Laan van Meerdervoortloop binnengekomen. Heeft even geduurd maar dan heb je ook wat: 1554!

Vorig jaar was er een aardige delegatie van onze Groep 7, hier op Kijkduin vereeuwigd. De weersvoorspelling is niet van dien aard dat we zondag in deze outfit blijven rondlopen, maar misschien valt het mee. Anders wordt het gewoon een lekker ruige herfstloop, altijd positief blijven!