Maar een maand zonder trainingen van betekenis, (alweer) aangekomen en geen deelname aan loopjes, is niet bepaald bevordelijk voor de vorm.
Dus letterlijk en figuurlijk schoorvoetend meegedaan aan de Kopjesloop. Dat was afgelopen zondag. Ook al kostte het moeite, de vijf kilometer is volbracht.
Maandagmiddag nog een uurtje bij Paul Versteegh in zijn atelier gewerkt. Moet nog wel een beetje op dreef komen, niet alleen met lopen maar ook met schilderen. Komt wel weer.
Gisteren (woensdag 12/2) eerst getraind in het krachthonk en na het afsluitende bakkie in het clubhuis terug naar huis. Moest nog iets voorbereiden voor de theaterklas die middag.
Dat werd weer een leuke inspirerende les onder de bezielende leiding van Robin.
Ook waren er vier nieuwe gezichten bij, drie dames en buurman-clubgenoot Roelf.
Eerst een warming up en oefeningen om de lichaamshouding te verbeteren, waarna wij de opdracht kregen om met de gegevens: binnenkomen - luisteren - kijken - stank detecteren - weggaan een improvisatie te doen. Ieder voor zich, want in mei gaan wij stuk voor stuk een solo-optreden (monoloog) uitvoeren, en het is zinvol om dit soort oefeningen als voorbereiding te doen..
Na afloop heeft Roelf ons (Ton en Fred) getracteerd op een afzakkertje bij Nationaal.
Na thuiskomst toch nog zo'n drie kwartier gelopen met enkele langere tempo's (3x ca. 800 meter). Dat ging alweer iets beter dan zondag.
Monsieur Aznavour
Nu heb ik het nog niet gehad over ons matineuze bioscoopbezoek op maandag 10/2.
Naar aanleiding van een tip gingen wij naar Het Buitenhof, waar in Pathé de film 'Monsieur Aznavour' van regisseur Mehdi Idir draaide.
Wij hadden er geen spijt van! Een mooie en bij vlagen ontroerende film.
De ruim twee uur durende film is verdeeld in een aantal episodes. Het begint met historische beelden van de Armeense genocide.
Vervolgens komen we in de periode waarin het gezin Aznavourian In Parijs verbleef, in afwachting van een visum.
De kleine Charles voelde al het artistieke vuur branden en trad op met zijn zusje.
Als adolescent maakte Charles (gespeeld door Tahar Rahim) furore als entertainer (zanger, dans en conference) met zijn compagnon Pierre Roche.
Van lieverlee wilde Charles meer de solotour op, al ging dat niet onmiddellijk van een leien dakje. Een doorbraak kwam toen hij in het voorprogramma van Edith Piaff mocht optreden. Zij zag wel dat hij talent had maar had haar twijfels of hij succesvol zou worden als solo-artiest. Charles liet zich echter niet door haar ontmoedigen en zette door, met vallen en opstaan maar uiteindelijk met groot succes.
De gedrevenheid is de rode lijn in deze film, Aznavour komt naar voren als een weliswaar bescheiden en liefdevol mens, maar ook als een man met grote veerkracht en ambitie: "Ik wil net zoveel gaan verdienen als Frank Sinatra".
Het heeft ook voor problemen in het relationele vlak gezorgd. Hij is vier keer getrouwd geweest, had vier kinderen en een zoon uit een vluchtige relatie die op vrij jonge leeftijd id overleden, naar verluidt door overmatig drugsgebruik.
De acteur die Aznavour speelt (Rahim) lijkt uiterlijk op de iconische zanger (vooral op oudere leeftijd), maar zingt ook 'live' in de film. Dat doet hij zeker niet onverdienstelijk. Overigens hoor je ook soundtracks van 'de echte' Charles Aznavour: klassiekers als La Bohème, Emmenez-moi, me voyais déjà worden we langs belangrijke momenten uit zijn leven geloodst.
Ik zou zo zeggen: gaat dat zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten