Een apart dagje was de vrijdag, vooral omdat er verschillende zaken aan de orde waren. Ik heb het dan niet over het bezoek aan het Gemeentemuseum Den Haag, alhoewel ik daar wel was. Het is alweer een tijdje geleden dat ik het museum bezocht.
Momenteel is er een expositie van schilderijen die normaal in het Mauritshuis hangen. We spreken dan over absolute topstukken, meesterwerken zoals het meisje met de paar'len oorring van Vermeer, De Stier van Potter, enzovoorts. Reden dat deze schilderijen nu in het Gemeentemuseum hangen is dat het Mauritshuis verbouwd wordt of liever gezegd: er wordt middels een ondergrondse foyer verbinding gemaakt tussen het oude pand en Plein 26, een belendend perceel. Dat betekent dus een uitbreiding van het Mauritshuis maar er wordt niets 'opgepimpt' naar hedendaagse maatstaven. Het is de bedoeling dat het museum zijn intieme, nostalgisch-zeventiende eeuwse uitstraling en sfeer behoudt.
Maar niets blijft zoals het is. En ondanks wat architecten, projectontwikkelaars, planologen ons dikwijls willen doen geloven, is niet elke modernisering een verbetering.
Neem nu de plannen om parkeerplaatsen aan de Laan van Meerdervoort aan te leggen, langs de bestaande trambaan. Dat betekent het radikaal kappen van vele grote bomen die juist het karakteristieke beeld van de wereldberoemde langste laan van Europa geven.
Omwonenden - en dat zijn lang niet allemaal linkse hobbyisten, integendeel - stellen zich massaal teweer tegen deze plannen. Al langer waren pamfletten tegen de bomen geplakt met teksten als 'laat ons staan', maar gisteren was er een heuse ludieke actie op de hoek Laan van Meerdervoort/Pomonalaan.
Met optredende artiesten waaronder de aloude Haagse sixties-groep The Scarlets, Jennifer Ewbank (halfzus van John), de niet te vermijden Henk Bres, en onder het genot van een zonnetje en drankjes die door buurtbewoners aan de omstanders werden uitgedeeld, kreeg de protest-actie handen en voeten.
Ook onze buren en andere mensen die niet per definitie aan 'De Laan' zèlf wonen, gaven acte de présence. Om zes uur vertrok een zwaan-kleef-aan-achtige stoet in het kielzog van een dweilorkest het plein voor een wandeling over Laan van Meerdervoort naar de Savornin Lohmanlaan en weer terug. Al met al was de sfeer heel ludiek-gemoedelijk, het leek meer een buurtfeestje.
Ach, bij velen heerst toch het idee dat het besluit allang gevallen is en dat de plannen doorgaan. In groter verband: in Brazilië is recentelijk een wet aangenomen die het ongebreideld kappen van de regenwouden mogelijk maakt, en dat zal hier, op kleinere schaal, niet anders zijn. Maar aan de andere kant mag men oprecht hopen dat het protest van de omwonenden niet louter als 'noodzakelijk onderdeel van de procedure' wordt gezien en serieus aan hun wensen tegemoet wordt gekomen. In het belang van het groen. Maar ja, financiële en economische belangen...
Overigens hebben wij tussen museum en protestactie in nog een wandeling naar en door het Westduingebied gemaakt. Daar is wel sprake van aanpassing van een natuurgebied dat wèl goed is uitgevallen, al was dat vanwege Europese regelgeving.
's Avonds naar Terheijde gefietst om 'een vijf kilometertje' te lopen. De
Omloop van Terheijde, best een populaire loop, vooral bij de Westlanders, maar er waren ook redelijk veel deelnemers uit de Haagse regio, waaronder Haag Atletiek.
De vijf kilometer begon om 20.00 uur, de 10 kilometer een uurtje later. Ilse en Hans van 'onze' groep deden ook mee, en verder Hizkia die evenals Michel altijd aan dit soort regionale meedoen, en daar leuk scoren. Maar ook andere clubgenoten waaronder Rutger, Ruud F., Cor, Freddie F., Margreet en Annet waren er, een flink deel had zich ingeschreven voor de 10 kilometer.
De Omloop van Terheijde is best een zware loop omdat-ie een flink stuk over het strand gaat. Snelle tijden worden er dan ook niet gelopen, maar toch heeft de loop een sterke aantrekkingskracht juist vanwege de gezelligheid en het parcours.
Ondanks de stijve benen van de afgelopen woensdagavondtraining, ging het best goed, die vijf kilometer. Tenminste, dat gevoel had ik. Toch ging er alweer een groep lopers voorbij die ik vorig jaar bij andere gelegenheden makkelijk achter mij liet en daaraan is te merken dat ik nog altijd niet in de oude, goede vorm steek. Afvallen gaat nu zeer moeilijk, nog steeds 78,8 kilo. Daarbij kwam het strand, na de letterlijke afgang na twee kilometer moest er een hele tijd worden geploeterd door zeer mul zand. Maar daar zat iedereen mee! Bij terugkomst in Terheijde even aangezet en in 27 minuten hóóg kwam ik over de meet. Daarvoor heb ik mij nog tot een eindsprint moeten zetten. Toch is het objectief gezien niet echt slecht, ik finishde nog net vóór de helft van het veld.
Ook onze dames vielen ditmaal niet in de prijzen - wat altijd lastig is want onder 'de Westlanders' zitten goede lopers en loopsters - maar waren met tijden rond de 24 minuten best tevreden. Dat gold ook voor groepsgenoot Hans die zijn vrouw als supporter had meegenomen en die gaandeweg weer helemaal enthousiast van het lopen leek te worden. De dochter van Ilse werd trouwens wel tweede in de Jeugdloop!
Aansluitend is er altijd een loterij waarbij het geduld van de mensen die daaraan meedoen wel zwaar op de proef wordt gesteld. Heb je je daarvoor opgegeven, dan zit je er de hele avond aan vast. Dat geldt trouwens ook voor de halve marathon in Monster ieder jaar. Dat het zo lang duurt heeft te maken met de vele prijzen die er te winnen zijn - van dozen vol fruit en groenten tot een fraaie sportfiets - en alle categorieën winnaars die naar voren worden geroepen en in de bloemetjes worden gezet.
Het was hoe dan ook erg gezellig in het overvolle clubhuis 'De Vrondel', vanwege die loterij uiteraard. We zaten met z'n allen aan een grote tafel en lieten ons de sportdrankjes goed smaken.
Na afloop teruggewandeld naar de Wieleput waar ik mijn fiets had neergezet, en via de duinen en de Monsterseweg naderhand heb ik weer teruggefietst naar huis, wat zo laat op de avond best een heel eind is. Om half twaalf was ik thuis.
