De dingen van de dag

Ja, ik weet het, het heeft iets kinderachtigs maar toch leuk dat ik het afgelopen weekend weer eens onder de 26 minuten ben gedoken bij de Kerkpolderloop. De uitslagen zijn gisteravond op de site gezet. Wat aan de lijst opvalt is dat van de 137 lopers die hebben deelgenomen een flink aantal echt snel kan worden genoemd (5km tussen de 17 en 21 minuten). Pas vanaf de 44ste finisher kwamen de tijden boven de 21 minuten uit.

Bovenstaande foto heeft niets met de Kerkpolderloop te maken, maar alles met de coopertest een paar dagen later. Bas van Binnendijk was ook hier van de partij, zowel als deelnemer als fotograaf.

Het was nog vroeg in de avond maar Boudewijn, chef inschrijvingen, zat er al helemaal klaar voor!

Woensdagmiddag weer even Drievliet bezocht. Moest eerst iets afgeven in Rijswijk, waarna het nog een heel stuk lopen was naar de ingang, ook omdat ik de weg erheen verkeerd had ingeschat. In Drievliet zagen wij veel bekenden onder wie een jeugdvriendin van dochter Daphne met haar vriend en kinderen, en ik zag 'vanuit de verte' een Haag-lid met - naar ik vermoed - zoon en kleinkinderen.

Gisteren aan het eind van de middag iemand in het ziekenhuis bezocht, maar daarvoor was ik in Leiden om een tripje te regelen bij de Treinreiswinkel.

Daarna even het Museum van Oudheden binnengelopen. Dat bezoek was niet gepland, maar ik liep er toevallig langs. Fascinerend, vooral de doodscultuur bij de oude egyptenaren.



Sage Femme

Terug in Den Haag, heb ik een 'filmpje gepikt' in het Haags Filmhuis. Walter tipte mij om 'Sage Femme' (De Vroedvrouw) te gaan zien. Een goede tip, want het is een aardige film waarin heel goed wordt geacteerd. Maar ook weer geen film die een onuitwisbare indruk maakt.

We zien Claire (Catherine Frot) die als vroedvrouw werkzaam is in het plaatselijke ziekenhuis. Zij oefent haar taak met veel liefde en toewijding uit (N.B. in de film zie je ook een aantal baby's ter wereld komen). Op een dag verschijnt de flamboyante Beatrice ten tonele (Catherine Deneuve). Beatrice was de vriendin van Claires vader en in haar kindertijd beschouwde Claire haar als een moeder. Echter verdween Beatrice uit hun leven, dit tot verdriet en verbittering van Claire. Maar vooral vanwege haar ziekte (hersentumor) komt Beatrice na al die jaren Claire bezoeken om het contact te herstellen. Wat aanvankelijk zeer moeilijk gaat, maar geleidelijk aan komen zij nader tot elkaar.

Ondanks of juist dankzij de grote verschillen in karakter en levensstijl, beïnvloeden de vrouwen elkaar in positieve zin. Claire lijkt herboren en krijgt iets met haar buurman, en op haar beurt maakt zij Béatrice bewust van de pijn die zij anderen heeft bezorgd door haar egocentrische levensstijl.

Nazomerse coopertest

Dat niet iedereen verzot is op de coopertest, blijkt uit dit filmpje. Maar goed, in dat geval gaat het om de verplichte, van bovenaf opgelegde coopertest. Er zijn echter van die types die volstrekt vrijwillig twaalf minuten lang de benen uit hun lijf lopen. En er lopen heel wat van die types - letterlijk - rond bij onze club, dat bleek gisteravond weer.

Gisteren was de derde coopertest van dit jaar. In tegenstelling tot voorgaande jaren, kan de coopertest zich dit jaar verheugen op veel deelnemers, sommige series zitten al lang van te tevoren 'vol'. Dat komt vooral door de 'aanwas' van de wat snellere lopers uit de loopgroepen, die behoefte hebben hun snelheid te testen.

Zelf natuurlijk ook meegedaan, ik startte in de vroegste serie, om 18:30 uur. Het blijft leuk, ook al hoor ik tegenwoordig tot de langzame lopers. Deze keer hinkte ik op twee gedachten: enerzijds zo ingehouden mogelijk lopen (want zaterdag is De Bradelierloop), aan de andere kant wil je toch proberen meer meters te lopen dan de vorige keer.

Ik bleef in het spoor van Pierre lopen, zes rondjes lang. Hij loopt normaliter iets langzamer dan ik, dus het gevaar dat ik mezelf zou 'opblazen' leek niet groot. Toch ging het niet echt makkelijk, het was zelfs zwaar (misschien de warmte?) maar toen de laatste minuut inging  kon ik toch nog iets versnellen en Pierre voorblijven. Het werd 2420 meter, 40 meter sneller dan de laatste keer maar ik moest het wel uit mijn tenen halen.

Snel is het natuurlijk niet en als iemand vraagt hoe het ging, is het geijkte antwoord: "Prima, ik heb er twaalf minuten over gedaan". Maar ja, voor mijn leeftijd is het 'zeer goed' als je afgaat op de gangbare tabellen.

Na afloop nog even gekeken naar twee groepen die erna kwamen. Daar lopen behoorlijk snelle lopers en loopsters bij waarvan een aantal tussen de 3000 en 3500 meter uitkomt. Fillumpies!

Kunstige koppen

Wederom dank aan Bas van Binnendijk, die gisteren niet alleen meeliep met de Kerkpolderloop, maar nadien ook kans zag om de overige lopers in beeld te brengen. Juist op het moment dat zij de meet passeerden.

Deze maandagavond maar eens rustig-aan gedaan bij de training. De groep was vrij groot, wat mij enigszins verbaasde: de zomervakantie is nog niet voorbij, al zag ik veel 'terugkeerders' bij de aanwezigen. Sandra was er in ieder geval, zij nam de training op zich.

Eerst inlopen en dan de gebruikelijke oefeningen, waarna we op het terrein van het voormalige Juliana Kinderziekenhuis nog wat loopscholing deden.

Op het programma stond een duurloopje van een uur, met daarbinnen drie keer een serie van 5x30 seconden in 10km tempo, met steeds 30 seconden herstel tussen de tempo's.

Niet dat het slecht ging, integendeel, maar ik bedacht mij dat het daags na de Kerkpolderloop en met de Coopertest aanstaande woensdag in het vooruitzicht, verstandig zou zijn om wat 'te dimmen'. Dus toen halverwege de training - we hadden er juist de eerste serie op zitten - drie personen (Arie, Sonja en Elly) afhaakten, besloot ik de vierde persoon te zijn. Met z'n vieren liepen wij via de duinen terug naar de Laan van Poot. Ter hoogte van het Fuutpad nam ik afscheid van het drietal en liep via Fuutlaan en vervolgens de Zonnebloemstraat door naar huis.

Over Zonnebloemstraat gesproken: de zonnebloem bij ons voor de deur staat er zonneblommig bij.

Voor de rest niet veel te melden vandaag, ik was druk bezig met het samenstellen van een online portfolio. Wel zo prettig en handig om een deel van mijn schilderijen- en tekeningen collectie ook op het net, op een website voor 'kunstige koppen' te 'exposeren'.

Naar de Karrek, naar de Karrek.... en Kasteel Groeneveld

Update van het weekend. Laten we maar starten met 'last things first', oftewel de Kerkpolderloop. Vandaag kon ik weer meerijden met de van een korte vakantie (inclusief feestelijk familie-event) teruggekeerde Jan Wierenga. Tenminste, vorige week was hij ook al van de partij maar toen was ik in Drenthe. Uiteraard reed Jan Groeneveld ook mee, maar ook ditmaal liep hij niet mee omdat hij zijn krachten wil sparen voor volgende week zaterdag, voor De Bradelierloop.

Ik had er geen fiducie in dat het iets zou worden. Afgelopen dinsdag had ik al flink mijn best moeten doen om uiteindelijk in 26,5 minuten de vijf kilometer te 'ronden'. Dat was in Diever.

Vandaag dus maar gewoon rustig van start. Dat werkte, na anderhalve kilometer begon ik lopers te passeren zonder noemenswaardig te versnellen. En zo ging dat de hele tijd door, dat liep lekker. Maar het mooiste was toen ik mijn tijd zag op het moment dat ik over de finish kwam: 25'47'' op de tijdklok, op mijn horloge 25'41''. De eerste Kerkpolderloop dit jaar ruim onder de 26 minuten!

Na afloop nog een stukje uitgelopen met Michel en Hizkia, daarna douchen en wat napraten met onder anderen Bas, Quirine, Jan G., Mirjam en Sherman.

Zondag met z'n allen naar de kerk(polderloop): v.l.n.r. Jan G., Fred, Sherman, Hizkia, Quirine en Mulay

Sherman vroeg of ik mee terug wilde rijden. Omdat Jan W. altijd een stukje moet omrijden om mij thuis af te zetten, besloot ik van dat aanbod gebruik te maken. Dus met Mirjam en Sherman - die ook dik tevreden waren met hun prestatie op de 5 kilometer - terug naar 'Het Haagje'.

Kom ik er bij thuiskomst achter dat ik na afloop van de loop vergeten ben mijn gegevens in te vullen. Suf, zo kom ik niet in de uitslagen natuurlijk. Heb er maar een mailtje tegenaan gegooid richting Dijc Bertus, hopelijk komt het goed.

Met de Doornvogels naar Groeneveld

Daags voor de kerkpolderloop was weer de maandelijkse wandeling met de Doornvogels. Het werd hoogstwaarschijnlijk de laatste Doornvogelswandeling ooit. Reden is dat organisator Hugo er na ruim twintig jaar mee ophoudt. Wat ik mij kan voorstellen, wanneer je al zó lang iets doet komt er een moment dat je het welletjes vindt. Zelf heb ik dat ook gehad, en de organisator van de Kerkpolderloop had dit twee jaar geleden ook, vandaar dat deze loop nu beurtelings bij Sportcentrum Allround en IJsclub Bertus wordt gehouden. Het idee om de wandeling om beurten te organiseren werd met weinig enthousiasme ontvangen. Hoe dan ook zullen de Doornvogels nog weleens bij elkaar komen voor een reunie of iets dergelijks.

We hadden rond elf uur afgesproken bij 'De Generaal' in Baarn. De reis erheen ging voorspoedig, zij het dat ik vanwege een misverstand een trein later had genomen en daardoor een kwartiertje later kwam. Na de koffie vertrokken we voor een wandeling van ca. vijftien kilometer, die grotendeels naar, over en door landgoed Groeneveld voerde.


De wandeling bleek heel gevarieerd en voert, na een aardig stuk wandelen door fraaie villawijken, grotendeels door dicht bos en open heidevelden. Zowel op de heen- als de terugweg passeerden wij het schitterende Kasteel Groeneveld. Daar hielden we ook de laatste pitstop, op het grote open buitenterras van het kasteel.


Dea, Loes en ik hadden nog even tijd om binnen het kasteel een kijkje te nemen wat de moeite waard was. Naast de grote kasteelzalen is er op de bovenverdieping een expositie over Fiep Westendorp, met diverse speelmogelijkheden voor kleine kinderen.

Eerder dan gepland waren we terug bij De Generaal. Daar dronken we eerst een aperitiefje op het inmiddels behoorlijk zonovergoten buitenterras. Zó zonnig, dat de vriendelijke mensen van de bediening parasols gingen opzetten. Na een kwartier verkasten wij naar binnen, waar we de dag afsloten met een prima drie-gangen menu: bruscetta met pommodore en mozarella vooraf, spaghetti met paddenstoelen als hoofdmaaltijd (lekker) en een verrukkelijk dessert (mokka-mousse) toe.

De terugweg met Walter en Dea verliep niet geheel volgens plan vanwege een tragisch ongeluk (aanrijding met een persoon) elders, waardoor treinen de nodige vertraging hadden. Maar uiteindelijk toch nog op een nette tijd weer thuis.

Uitgedrent(h)eld, niet uitgevlinderd

Terug van zes dagen Drenthe, wat een combinatie was van mantelzorg en 'even er tussenuit'. Dat zit zo: mijn 94-jarige schoonmoeder woont sinds een half jaar in bij mijn zwager en schoonzus. Zij gingen met vakantie, dus namen wij even de honneurs waar om haar gezelschap te houden en te begeleiden.

Het weekend verliep rustig, de gewone alledaagse routines. Wel even op de mooie zonnige momenten in de tuin gezeten. De vlinderstruik wordt hier druk bezocht door dagpauwogen, atalanta's, citroenvlinders en koolwitjes. Dat bedoel ik ook met 'uitgevlinderd', want dit weekend (van 4 t/m 6 augustus) is de Nationale Vlindertuintelling. Daar kom ik zondag op terug.


Af en toe ook wel een beetje hardgelopen, maar dat ging uiterst moeizaam, alsof ik nog niet was hersteld van de trainingen op de dagen ervoor.

Op dinsdag(avond) echter werd de kop van augustus op sportieve wijze afgebeten. Op Facebook had ik al kort verslag gedaan van de Brinkloop te Diever afgelopen dinsdag. Het was een gezellige loop met een echt 'dorpse' sfeer en entourage, en circa 300 deelnemers. In 2009 liep ik 'm hier ook al. Er was één hagenees bij (moi), ook zag ik bij de uitslagen iemand uit Breda en een uit Alkmaar, maar voor de rest waren het allemaal lopers en loopsters uit de regio.

De dag na de loop, woensdag 2 augustus, 's ochtends nog lang uitgelopen via onder meer Het Zwanenwater, deels joggend, deels wandelend. Later die ochtend gingen we op weg voor een fikse fietstocht van Gieten via Gasselte en Gasseltsenijveen naar Stadskanaal en weer terug. Op die terugweg reden we nog een flink stuk de verkeerde kant op zodat we dat stuk ook weer moesten terugfietsen, al met al hebben we zo'n 40 kilometer afgelegd.

Voor de meeste mensen een kippeneindje, maar ben je geen doorgewinterde fietser en heb je bovendien last van gevoelige knieën, dan is het bij vlagen een lijdensweg. Een klein stukje vals plat of een beetje tegenwind en het gekerm, getier en gevloek is niet van de lucht. Nu fietsten we wel op doodgewone stadsfietsen maar goed, mijn vrouw had nergens last van terwijl ik regelmatig moest bijten om überhaupt vooruit te komen. Gek genoeg heb ik met hardlopen nauwelijks last. Volgend jaar toch maar een electrische fiets aanschaffen.

Wat niet wegneemt dat het een prachtige route was naar de plaats van bestemming. Het altijd mooie en in elk opzicht rustige Drentse landschap, waar ik daags daarvoor in de bus naar Diever ook doorheen kwam. Even voor Gasselte sprong juist een ree voor ons weg het bouwland in, ik was nog net op tijd om stil te staan en een foto te schieten van het vluchtende dier. Het was een reebok, kennelijk op zoek naar een vrouwtje want het is nu bronsttijd voor deze dieren.

In Stadskanaal gingen we thee kopen bij Gerard Sagel, eigenaar van De Santekraam. Ooit had hij een gelijknamige theewinkel in Groningen, daarna in Gieten en sinds een aantal jaren verkoopt hij vanuit huis. Onze komst had ik daags ervoor aangekondigd. We werden gastvrij ontvangen en kregen zelf-uitgezochte thee te drinken. Vervolgens hebben we ook weer een aantal theevarianten uitgezocht om mee te nemen, de komende maanden is daaraan geen gebrek.

Nog even bijgekletst - we zijn in de loop der jaren goede bekenden geworden - waarna we de terugweg naar Gieten aanvaardden.

De volgende dag ging ik op bezoek bij oud-studiegenoot (van de KABK) Alfons Braaksma. Als zelfstandig beeldend kunstenaar en als voormalig hoofd Kunstuitleen Den Haag, woont hij al vele jaren in Muntendam en is daar na het overlijden van zijn vrouw gebleven. Weliswaar maakt Alfons deel uit van mijn Facebook-kring, toch is het minstens 45 jaar geleden dat wij elkaar voor het laatst hebben ontmoet. We hebben veel bijgepraat over van alles en nog wat, ook herinneringen opgehaald onder het genot van appelgebak en later een broodje ham. Gezellig! Later in de middag gaf hij mij een lift naar Veendam, nadat ik had aangegeven daar naar het Veenkoloniaal Museum te gaan.Daar was ik nog nooit geweest en het lag op de route.

Dat Veenkoloniaal Museum is echt een geweldig leuk museum gebleken. Wat mij betreft zeker aan te raden om dat eens te gaan bezoeken.

 
Naast grote ruimten waar het proces van strokartonverwerking en aardappelzetmeelverwerking aanschouwelijk wordt gemaakt, is een (ANWB) expositie over vakantievieren in de jaren vijftig en zestig (mooie nostalgie). Ook is er een filmzaal waar je met behulp van een knoppenmenu op de zijwand zelf een korte film kunt selecteren. Ik koos een zwart-wit filmpje van een kwartier over een ver verleden van Veendam, toen de strokartonindustrie floreerde. Uit deze film kwam het beeld naar voren van een zeer welvarende gemeenschap, al denk ik dat de hardheid en de relatieve armoede van de mensen die het werk moesten doen wel wat onderbelicht is gebleven. Hoe dan ook leuk om te zien.

Op weg naar het (tevens bus)station, nog enkele plaatjes gemaakt van wat mij opviel in Veendam. De terugreis met de bus naar Gieten verliep gesmeerd.

Gisteren (vrijdag) was de laatste dag van ons verblijf. Nog even naar Eexterzandvoort gereden. In het waterwingebied zagen we deze ooievaars en andere vogels zoals een buizerd en diverse meeuwen die achter een ploeg aanvlogen en kennelijk aangetrokken werden door het levende voedsel dat met het ploegen naar boven kwam.

Bij het biologische boerderijtje aan de kant van de weg kochten we jam en vervolgens - met een inmiddels bijna stormachtige wind tegen - fietsten (lees; zwoegden) we terug naar ons logeeradres waar later in de middag de rechtmatige eigenaren terugkeerden van vakantie. Nadat ze waren gearriveerd en we naderhand met elkaar nog iets hebben gegeten, keerden we terug naar huis.