Zandkastelen en pyramiden

Woensdag 17 augustus 2016 gaat onze kleine geschiedenis in als de dag van de Oma's en de Opa's. Na een welverdiende vakantie in Portugal genoten dochter en kleindochter in Kijkduin na van - waarschijnlijk - een van de laatste warme zomerdagen van dit jaar.

Wij waren er ook bij. Omdat een neef bij ons logeerde en met zijn vriendin Den Haag en Scheveningen wilde verkennen, had ik hen onze fietsen uitgeleend opdat zij zich wat makkelijker konden verplaatsen. Dus ging ik te voet naar Kijkduin, toch een stief half uurtje tippelen.

Het werd een prima stranddag, warm, met een zwoele wind. We zaten met een grote groep, echt een familiegebeuren. Deze opa moest natuurlijk aan de bak om een zandkasteel te maken. Dat het maar goed is dat ik geen architect ben geworden bewijst bovenstaande foto.

De afgelopen dagen is er ook flink getraind. Maandag was een duurloop onder leiding van Sandra, met een paar lange versnellingen. Wij liepen eerst naar Duindorp en vervolgens via de duinen naar het door Pokémon-jagers bezette Kijkduin. Dan nog een stuk over het verharde fietspad langs het strand tot aan de Zandmotor en dan terug.

Met de herinnering aan de Bradelierloop nog in de benen en maandag overdag een pittig fietstochtje met flink wat klauterwerk naar Meijendel, was het een moeizame start. Desondanks ging het goed en op het laatst kon ik aardig mee met de voorsten. Maar als de kopgroep uit Peter en Sonja bestaat, wordt het toch wel flink aanpoten. Niettemin op de terugweg door de duinen een demarrage geplaatst, doe eens gek. Netto zo'n 75 minuten gelopen.

Dinsdagochtend eerst bramen geplukt en daarvan jam gemaakt, daarna van alles gedaan zoals het zijkamertje gedeeltelijk ontruimen voor de logee. Schildersezel in de tuin gezet en daar wat gewerkt, .

Woensdagochtend de inmiddels traditionele sessie in het krachthonk waarbij toch nog steeds geleidelijk progressie wordt gemaakt. Daarna dus naar huis, weer wat geschilderd in de tuin en vervolgens naar het strand.

Woensdagavond voelde de looptraining - onder leiding van Arie - nog zwaarder aan dan maandag. Dat wil zeggen: het programma was niet echt zwaar (duurloop met twee 'soort van' pyramides van 4-8-4 minuten) maar met protesterende knieën, zware benen èn de warmte ging het mij aanmerkelijk minder goed af dan maandag. Wij liepen naar Meer en Bos waar de eerste serie versnellingen werden gelopen. De tweede serie werd terug naar de baan afgewerkt, met uitzondering van de laatste vier minuten. Dat kwam neer op iets meer dan 800 meter, twee rondjes en nog wat. Het was al met al weer een goede training. De komende dagen maar even pas op de plaats.

Na afloop werd er door diverse personen hun verjaardag gevierd. Op het druk bezette terras, want het was prima weer. Thee en gebak! Van onze groep zeven was dat Odette, terwijl verderop Ellen van der Velde - van groep vijf - die het afgelopen weekend nog derde senior-dame werd bij de Bradelierloop, haar groep tracteerde.

Vandaag hebben we oppas-dag, maar ik zal ook actie moeten ondernemen richting vijver: bij het bijvullen zag ik dat het vijverwater melkachtig-troebel werd, wat geen goed teken is. Zal misschien flink van slik en ander ongerief ontdaan moeten worden en daarna veel vers water er bij...

Vlinders en andere zomergasten

Ditmaal een terugblik op een rustig weekend. Geen Kerkpolderloop ditmaal, na de Bradelierloop van zaterdag, een doorwaakte nacht (Het Dafne Schippers effect) en een logee, had ik geen puf meer om naar Delft te gaan. Komend weekend weer!

Gisteren weer naar Zomergasten gekeken. Ik behoor tot die mensen die daar het grootste deel van de avond naar kunnen kijken en de volgende dag de recensies leest. Maar daarna heb ik geen zin meer om de keuzefilm te bekijken, domweg omdat ik daar dan te moe voor ben.


Nu wil het geval dat ik jaren geleden (in 2000) Hedy d'Ancona mocht interviewen, dat was bij haar thuis, tegenover Theater Carré. Thema van dat interview was haar affiniteit met kunst en mening over het - toenmalige - kunstbeleid. Het was een leuk gesprek. Uiteraard hing er veel kunst aan de muur, schilderijen van onder anderen haar partner Aad Veldhoen en van Jeroen Krabbé.

Ik was dus wel geïnteresseerd in deze zomergast en ik moet zeggen: het was de beste aflevering tot dusver. Ook de gekozen tv-momenten waren raak, zoals dat hartverscheurende filmpje van Michaël Dudok de Wit, 'Father and daughter'.


Voor de rest: overdag een beetje gefietst, eerst naar de boulevard, daarna doorgepeddeld naar Meijendel.

Op de boulevard en het strand was het - mede door Olympic Experience - een drukte van belang. Gezellige zomerdrukte, met beach volleybal, surfen en andere activiteiten. Paar sfeerfoto's genomen...


Verder met de fiets de duinen in. Bij de vlinderstruiken rond Boerderij Meijendel zag ik ondanks het inmiddels warme weer - met zon - minder vlinders dan vorig jaar rond deze tijd. Atalanta's zag ik wonderlijk genoeg helemaal niet, wel vrij veel citroenvlinders, een gehakkelde aurelia en enkele parelmoervlinders.

Bradelier met veel plezier

Het weekendloopje was ditmaal niet de Kerkpolderloop, maar de Bradelierloop in het Westland. Een loop die deel uitmaakt van de jaarlijkse feestweek in Den Lier waarbij ik meestal wel van de partij ben.

Ik ging er met het openbaar vervoer (bus) heen, maar vanwege de feestvreugde in het centrum van Den Lier waren enkele halten vervallen. Wat in mijn geval betekende dat ik ruim twintig minuten moest wandelen om bij de Veilingweg te geraken, waar het sportcomplex zich bevindt. Het eerste deel van de wandeling werd ik begeleid door een aardige 'autochtone' dame aan wie ik de weg had gevraagd.

Het snelle hardloopgezin Mike, Helmie en Anne waren evenals mijn persoontje aan de vroege kant. Dochter Anne zou meedoen aan de kinderloop die om 13:00 uur begon, een uur eerder dan de 5 en de 10 kilometer waaraan Pa Mike zou deelnemen. Eerst heb ik na-ingeschreven, nog wat bekenden begroet, daarna omgekleed in een van de kleedkamers waar - hoe toevallig - een groepje Haag-veteranen zat die ook zou meelopen. Arie, Cornelis, Jan Groenestein en Ed Campignon. Later nog een stukje met hen ingelopen op het grasveld achter het clubgebouw.

Even later zag ik Anne binnenkomen bij de kinderloop, ze had die kilometer in een zeer rappe 4'16'' volbracht.

Wie er ook was - en naderhand prima heeft gelopen - was Jan Groeneveld. Ik moest hem natuurlijk wel even op de foto zetten voor dit blog.

Ook zag ik Pierre en Yöran, de trailrunner die het vandaag rustig-aan dacht te doen. Dat deed-ie ook, maar door zich als 'haas' voor Sonja op te werpen kwam zij toch mooi onder de 52 minuten!

En weer later liep ik - verrassing! - web(b)logger en rappe loper Running Ronald met vriendin Merit tegen het lijf. Leuk om hen weer eens te zien. Na de loop moest er uiteraard een foto worden gemaakt. Ronald en ik 'doen' het nog weleens (bloggen bedoel ik), wat inmiddels een zwaar gedateerde bezigheid moet zijn. Maar dat bomt niet.

Onze trainingsgroep 7 was fors vertegenwoordigd! De meesten hadden gekozen voor de 5 kilometer, vooral omdat dit deel uitmaakt van een circuit met - zo vernam ik - negen lopen. Je moet er aan minstens vier hebben meegedaan - corrigeer mij als ik het fout heb - maar daar kom ik niet aan.

Bovendien had ik behoefte aan een iets langere afstand na weken van 5 km. loopjes en de coopertest.
Dus voor mij werd het 10 kilometer evenals voor de 'Bikkels' Sonja en Sandra. Deze dames heb ik naderhand, hoffelijk als ik ben (ahum..) voor laten gaan.

De loop zelf ging wel goed, ik ging rustig van start en kwam weldra in een goed ritme. Mooi parcours zo tussen de weilanden, kassen en woonwijken. Echter werd het toch weer warm, weliswaar niet zo warm als in Maasdijk een paar weken terug, maar toch. Daardoor gingen de laatste kilometers best zwaar maar ik zakte niet in, uiteindelijk kwam ik in 52'40'' over de meet. Sonja en Sandra bleven keurig onder de 52 minuten.

Later zag ik dat de andere lopers, ook van onze groep, prima gepresteerd hadden, zowel op de 5 als de 10 kilometer. Zie ook de uitslagen die - compliment voor de organisatie - bijna onmiddellijk online stonden, met zowel vermelding van bruto- en nettotijden.

Terwijl wij na afloop van de wedstrijd een gezellige nazit in de kantine hadden, vond ondertussen de traditionele prijsuitreiking voor de diverse categorieën lopers plaats.



Van Ton van der Pol kreeg ik een lift terug naar Den Haag. Dank Ton! Thuisgekomen, meteen de keuken in om pannenkoeken te bakken. Vandaag doen we maar eens makkelijk met eten...

Coopertest en duizelingwekkende kunst...

Knap gemaakt, maar je wordt er wel helemaal tureluurs van: de optische kunst van Bridget Riley. Tot en met 23 oktober is er een expositie van haar werk op de benedenverdieping van het Gemeentemuseum Den Haag. 

Op dinsdag bezocht ik - na een wandeling door het natuurpark langs de Segbroeklaan - het museum. Dit na zelf nog wat te hebben 'gepenseeld'. Altijd goed om even de zinnen te verzetten en mogelijk inspiratie op te doen.

Coopertest

Maar eerst 'Last things first', namelijk de deelname aan de Coopertest.Woensdagavond was het zo ver! De laatste weken loop ik weer ietsje sneller dan daarvoor, dus hoopte ik ook wat meer meters dan de vorige keren te lopen.

Met Pierre en zes anderen liep ik in de eerste (vroegste) serie, die om 18:30 uur van start ging. Het verschil tussen de oudste (ahum) en jongste loper (Anne Vrolijk) deze avond - beiden liepen in deze eerste groep - bedroeg maar liefst 61 jaar!

Het ging wonderwel goed. Bijna alle ronden liep ik keurig in het kielzog van Pierre. Hij liep niet langzaam, maar kon hem goed bijbenen zonder mezelf  'op te blazen'. Toen het sein van de laatste minuut inging, kon ik nog een stuk versnellen, hetgeen resulteerde in een afstand van 2511 meter waarmee ik weer een beetje in de buurt kom van de afstanden die ik in 2012 liep. Voor een modale coopertestloper niet opzienbarend, maar voor mijn categorie meer dan okee. In ieder geval 70 meter sneller dan de vorige keer!

Vermeldenswaardig is dat Anne met haar zeven jaar maar liefst 2404 meter heeft gelopen. Duidelijk een geval van goede loopgenen! Mike en Helmie zijn haar ouders, vandaar.

Hierboven foto's van de snelste lopers van de groep die na ons kwam, Mike Vrolijk (vader van Anne) en Bas van Binnendijk. Leuk is dat Bas evenals de vorige keren tweemaal op één avond de coopertest heeft gelopen en ook nu was hij de tweede keer aanmerkelijk sneller. Waarschijnlijk geldt hier de wet van de opgewarmde spieren...

Ook was er een extra coopertest aan het eind van de series, speciaal voor de Vredesloop-trainingsgroep onder leiding van Berry Verkijk. Voor de meeste deelnemers van die groep zal het de eerste keer zijn geweest dat ze aan een coopertest meededen, maar toch werd er gewoon goed - en door sommigen zelfs heel goed - gelopen.

De uitslagen staan al online. Klik deze link aan want via de Haag-site is het ietsje lastiger zoeken. Als je ooit hebt meegedaan, toets dan jouw naam in het zoekvakje, dan komen alle resultaten (vanaf 2012) tevoorschijn.

Er waren meerdere fotografen aanwezig - waaronder bovengenoemde Bas - die foto's van de diverse groepen hebben gemaakt, zelf heb ik een paar sfeerplaatjes geschoten, deze staan hier.

Na afloop was het gezellig druk in de kantine die was ingericht in een soort 'Heineken House'.


Echte cultuurbarbaren en/of kunsthaters mogen hier afhaken, want nu komen een paar duizelingwekkende foto's en een verslagje van een...

Middagje Gemeentemuseum

Dat was dus op dinsdag. Terugkomend op de aanhef van deze post, eerst iets over de Britse kunstenares Bridget Riley.

Riley staat bekend om haar kleurrijke doeken en optische effecten. Daarmee weet ze een breed publiek voor abstracte kunst te interesseren. Dat deze expositie de titel 'The Curve Paintings' draagt snap je onmiddellijk. Je wordt er wel horendol van, in de zin van: duizelig, licht in je hoofd. Tenminste, dat had ik wel bij een aantal van haar werken. Bijzonder is het wel!

Riley maakt werk op het platte vlak, maar door de duizelingwekkende lijnen lijkt het op te bollen, te vervormen of te golven. Zij weet kleur en vorm, de traditionele ingrediënten van de schilderkunst, in strak georkestreerde bewegingen zo tegen elkaar uit te spelen dat je je als toeschouwer vaak overweldigd voelt en de neiging hebt snel door te lopen, je krijgt echt even het gevoel dat je onwel wordt.

Voordat ik bij Riley uitkwam bezocht ik een andere expositie met werk van vier Duitse kunstenaars van mijn generatie: Georg Baselitz, Manfred Lüpertz, A.B. Penck en Jörg Immendorff.  Wat deze kunstenaars gemeen hebben is dat zij niet tot een bepaalde stroming of school behoren: zij volgden hun eigen weg, zonder zich iets aan te trekken van de geldende - soms ongeschreven - normen en regels waaraan kunst moet voldoen.

Productief waren zij zeer zeker, zalen vol met hun tekeningen, schilderijen en sculpturen. Het is veel en eerlijk gezegd kon niet al hun werk mij boeien maar het geeft wel goed weer hoe zijn werkten en in het leven stonden.

Mozart -Markus Lüpertz

Opa/Oma - A.K. Penck

Vor der Fahne - Georg Baselitz

Tenslotte was er nog een expositie van door religie beïnvloede moderne kunst, of kunst waarin het religieuze element een rol speelt. Hieronder een echte Appel, 'de ontmoeting met God'.

Er was nog een expositie met het werk van Constant, maar daar ga ik op een later tijdstip - waarschijnlijk met Paul Versteegh - heen.

Het nazomert al...

Er zijn heel fascinerende - zowel natuurwetenschappelijke als metafysisch getinte - noties over het begrip 'tijd'. In feite 'bestaat' tijd niet, veeleer is er sprake van een opeenvolging van gebeurtenissen die de illusie van tijd opwekken. Uiteindelijk is tijdsmeting een menselijke uitvinding om die gebeurtenissen beter te kunnen plaatsen en ordenen.

Maar laat ik hier niet te ver op doorborduren, er zijn legio sites en boeken (weet u nog, die papieren dingen van vóór het digitale tijdperk) waar dit thema uitgebreid wordt behandeld. Feit is echter wel dat het begrip 'uren dagen maanden jaren vliegen als een schaduw heen' met het klimmen der jaren steeds meer realiteitswaarde krijgt. Zó is het kerstmis, zó is het lente, en nu holt de zomer naar zijn eind en over een paar weken is het alweer najaar.

Op het moment dat ik deze woorden inklop is het nog zomer, maar de eerste tekenen van het najaar zijn al merkbaar.

Zo zag ik een paar dagen geleden in onze eigen Koekamp - dat stukje natuur ingeklemd tussen ministeries en tegenover het centraal station - dit edelhert zijn gewei 'vegen'. De vellen hangen er bij. Hij is nu klaar voor de bronst, die over een maand begint.

Twee weken eerder zag-ie er nog zó uit.

Verder kun je al - eerder dan gewoonlijk - bramen plukken. Zelf doe ik dat zo nu en dan en dat heeft inmiddels geleid tot vijf potten bramenjam. Heerlijk voor in de yoghurt of - wat ik vaak doe - in een kommetje mengen met cornflakes en koude melk.

Ook zag ik de hei al in volle bloei staan.

Tenslotte heb ik in het weekend nog meegedaan aan de (tuin)vlindertelling. Dat was echt tussen neus en lippen, want het hele weekend was ik onderweg. Veel fidusie had ik er trouwens niet in, de laatste dagen zie ik opvallend weinig vlinders bij ons in de buurt (Vruchtenbuurt). Soms zelfs niet één. Dat heeft deels met het weer te maken, fris en bewolkt, maar later in de middag, zeker als de zon doorbreekt, kun je ze wel zien fladderen.

Atalanta bij fruitschaal

Al met al heb ik op zondagmiddag in een tijdsbestek van een half uur één muntvlindertje, twee kleine koolwitjes en één boomblauwtje gespot. Dat viel nog mee, maar de tijd dat de vlinderstruiken vol dagpauwogen en atalanta's zat ligt alweer jaren achter ons. Gelukkig was het niet overal in Nederland zo dramatisch, al met al zijn er toch wel aardig wat vlinders geteld en er is zelfs een Top 10 opgesteld met de Atalanta op de eerste plaats.

Oh ja, is er nog gelopen na Delft? Gistermiddag heb ik inderdaad nog getraind, bijna anderhalf uur met korte onderbrekingen en ook wat tempo's er in verwerkt (vier keer 1-2-1 minuten in 5 km tempo). Woensdagavond maar weer eens meedoen aan de Coopertest.

Uitwaaien in Gelderland en Delfland

Het afgelopen weekend stond in het teken van beweging, In de buitenlucht uiteraard, maar dat zijn jullie wel gewend van de cultuurbarbaar.

Vanmorgen (zondag) was de vierde keer dat ik deelnam aan de Kerkpolderloop. Ditmaal niet bij IJsclub Bertus, maar bij Sportcenter Allround. En weer ging ik met de bus (tweemaal bus incl. overstap), bij halte Schoolstraat in Den Hoorn uitstappen en dan naar de Mozartlaan, richting Bertus maar even daarvoor rechtsaf naar voornoemd sportcentrum. Later kwam ik er achter dat dit onnodig omlopen is, want Sportcenter Allround ligt nog geen honderd meter verwijderd van de uitstaphalte.

Het was bewolkt en aan de frisse kant, maar eenmaal 'on the move' bleek het toch warmer dan verwacht.

Het lopen ging weer goed, ik bleef in het kielzog van Ellen M. lopen en dat ging prima, op die manier bereikten we ook de finish. Tijd was een paar seconden langzamer dan vorige week bij Bertus, 25 minuten en 21 seconden. Tevreden!

Gelderse dreven

Gisteren (zaterdag) was het weer tijd voor de wandeling met De Doornvogels. Wij (Walter en ik) reisden vanaf Den Haag CS naar Utrecht, en van daaruit met de trein naar Arnhem en het laatste stuk met der sprinter naar Oosterbeek. Daar hadden we afgesproken met de anderen, uiteindelijk werden dat in totaal zeven personen.

Het werd een wandeling met een wat merkwaardige lading. Zo zouden we naar de top van de hemel gaan (Via de Hemelse Berg zijn we daar ook geweest), we passeerden gedenkmonumenten van in de eerste en tweede wereldoorlog gevallenen en bezochten een kerkje met een begraafplaats. En of dat al niet genoeg was, kwamen we onderweg daadwerkelijk de man met de zeis tegen...

Gelukkig bleek de wandeling minder dodelijk of zwaarmoedig te zijn. De route liep over mooie landgoeden en door parken en bossen. Bijzonder was ook het Heveadorp, dat nogal verscholen in de bossen ligt. Ik ben daar nog nooit geweest maar het is een dorp met mooie huizen en een bijzondere geschiedenis.


We hielden het overwegend droog, maar net toen het begon te regenen en de waren we bij uitspanning De Westerbouwing. Weliswaar wat de uitspanning gesloten, maar onder de overdekking zaten we droog met een magnifiek uitzicht over de rivier en de John Fosterbrug tot in Duitsland toe. Na een minuut of twintig klaarde het op, de rest van de wandeling hielden we het droog.



Na in Oosterbeek de wandeldag in het plaatselijke pannenkoekenrestaurant op gepaste wijze te hebben afgesloten, ging ieder weer zijns of haars weegs.

Het is een kort verslag voor mijn doen, ik weet het, maar er zijn nogal wat huiselijke verplichtingen en bovendien wil ik naar Zomergasten kijken. Maar wie iets meer wil zien van de wandeling, verwijs ik graag naar bijgaand foto-album.