Wielewaal!

Hans Dorresteijn kan er helemaal lyrisch van worden, van de Wielewaal, en zeker van zijn zang. Ik kan mij daar van alles bij voorstellen. Want ondanks dat de 'doodgewone' merel door de meeste mensen als beste zanger wordt gewaardeerd - niet onterecht vind ik - heeft het simpele 'dudeljoho' of  'wiela-wieloe' van de wielewaal een ongeëvenaarde klankvolheid en ook - vind ik - iets intrigerends. Er zit iets hoopvols in die klank waardoor je je opeens gelukkig voelt

Nu wil het geval dat de wielewaal best een zeldzame vogel is geworden, en zeker bij ons in de randstad. Sterker nog: ik heb hem hier nog nooit gehoord. De laatste keer dat ik wielewalen in het wild hoorde zingen was in Istrië en dat is ook alweer zo'n twaalf jaar geleden. In ons land komen ze vooral nog voor in het oosten, onder andere op bepaalde locaties in Gelderland, de Achterhoek en Overijssel, en ook in de Flevopolder en bij het Lauwersmeer.

Vanmorgen vroeg ging ik, na die zware halve marathon van gisteren in Leiden, mijn benen wat losmaken via een ochtendwandelingetje naar en door de duinen. Zoals vaker liep ik via de Zonnebloemstraat en de Fuutlaan naar het Westduinpark. Daar aangekomen hoorde ik van diverse kanten de nachtegalen die hier, in het Westduinpark, goed vertegenwoordigd zijn. Dus ik mijn eeuwige zakcameraatje op filmstand gezet en wat van die zang opgenomen.

Wie schetst mijn ongeloof, verbazing en vervolgens vreugde toen ik opeens tijdens het opnemen van de nachtegalenzang - op de achtergrond, maar luid en onmiskenbaar - een wielewaal hoorde? Kannietwaarzijn, om de titel van het bekende tv-programma van Astrid Joosten aan te halen. Misschien had ik het verkeerd gehoord en was de wens de vader van de gedachte. Het zou een vogel kunnen zijn wiens zang veel op die van de wielewaal lijkt. Toch maar even gefilmd, die wielewaal zie je wel niet (het is de mooiste maar meest 'onzichtbare' vogel die je kunt voorstellen) maar dan heb je in ieder geval geluid.


Maar er is geen twijfel mogelijk: ik hoef geen lange reis meer naar het Lauwersmeer te ondernemen louter om de wielewaal te kunnen horen. Ik heb 'm gehoord, het is onmiskenbaar onze geel-zwarte vriend!

Ik heb een paar van die korte filmpjes gemaakt, en die waarop de wielewaal het duidelijkst is te horen heb ik op deze blogpost geplaatst. De nachtegaal hoor je hier trouwens ook duidelijk op, let dus vooral op het melodieuze 'dudeljohho'...

Lijden in Leiden

Tja, ik heb weleens beter gelopen in Leiden, in 2011 bijvoorbeeld... Wat was het zwaar, vooral de tweede helft, alsof je in een brandende oven liep. En onderweg het nodige oponthoud. Maar al met al blijft het toch een mooie (halve) marathon, met in de polder enthousiaste aanmoedigingen van mensen die in de huizen langs het parcours wonen en van de groene kikkers in de sloten...

Van tevoren voelde ik mij best fit en welgemoed, ook nog ietsje lichter geworden de afgelopen weken dus een tijd van (ruim) onder de twee uur had ik wel gedacht. Maar dat zat er dus niet in. Nog afgezien van het feit dat ik domweg de snelheid niet meer heb, had het ook - en vooral - met de warmte te maken: in juli en augustus kunnen de temperaturen nog (aanzienlijk) hoger zijn, maar voor de meeste lopers kwam deze tropische dag toch te vroeg. En als je tot twee keer toe een sanitaire stop moet maken inclusief een stukje wandelen scheelt dat ook weer een paar minuten. Schrale troost: ik was niet de enige die het moeilijk had: onderweg heb ik een paar keer een loper gestrekt op de grond zien liggen, bevangen door de warmte. Daar moesten ambulances bij komen.


Maar al met al was het toch een gezellige dag. 's Ochtends ging ik met de fiets naar het station waar we met de andere lopers uit onze groep - Eveline, Yvette en Eric - hadden afgesproken. (Kleine) Hans en Ilse (die kampt met een teenblessure) kwamen later, met de fiets naar Leiden. Ook andere bekende lopers van onze vereniging heb ik gesignaleerd. Jan Groenestein, Murat, Sherman met echtgenote en later, langs het parcours, spotte ik ook Wim van Es en Lodewijk van Dongen.

En zowaar zag ik ook nog een paar bloggers, zoals ´snelle´ Claudia (zie foto). Zij ging voor de hele marathon, evenals die andere snelle ultra-man Richard van der Klis (foto helaas niet helemaal gelukt). Je moet er toch niet aan denken, een hele marathon in deze omstandigheden maar zelfs een aantal leeftijdgenoten van The Hague Road Runners waagden zich aan dit avontuur...

Bij Jan Wierenga, die in de kerk met vrouw Jannie en zoon Marcel de stand van De Hardloopwinkel bemenste, kon ik mijn tas kwijt. Daarna zouden we een stukje inlopen met ons groepje. Maar daar kwam niet veel van, het was te druk dus liepen wij in één keer door naar de start in de Breestraat, die in de hele straatlengte gevuld was met lopers. Daar een plekje gezocht, ik stond bij de ballonnen waarop 1:50 stond geviltstift, de anderen liepen helemaal door naar voren, naar het wedstrijdvak. Toen om 10:31 uur het startschot was gegeven, duurde het nog een volle vijf minuten voordat ik over de startmat kwam.

De ballonnen met 1:50 heb ik niet meer gezien, die waren kennelijk allang in de verte verdwenen. Toch had ik niet het gevoel dat ik overdreven traag liep. Eigenlijk liep het best wel redelijk lekker, maar geen gekke dingen gedaan en de ademhaling steeds onder controle. En bij elke verversingspost wat gedronken.

Toch werd het op een gegeven moment steeds warmer en ook zwaarder. Bovendien kreeg ik last van maagkrampen wat het tempo drastisch naar beneden schroefde. Iets dat je vooral merkt doordat opeens hele volksstammen je passeren. Maar ik kon mij wel herpakken. De laatste vijf kilometers waren vooral zwaar, hier wreekte zich mijn gebrek aan lange duurtrainingen (ik loop wel regelmatig anderhalf uur, en één keer heb ik - afwisselend lopend en wandelend - twee uur gelopen, maar daarmee maak ik waarschijnlijk niet genoeg kilometers) doordat de benen gingen verzuren. Gewoon een kwestie van blijven gaan, al had ik helemaal geen energie meer om het laatste stuk te versnellen.

Ik was behoorlijk kapot toen ik over de finish kwam (bruto 2:10 uur, netto 2:05), dus het doel - voor zover ik mij dat al gesteld had - is niet gehaald. Ook toen ik terugliep naar de kerk met een flesje sportdrank in de ene en een glas bier in de andere hand, en een medaille om, werkten mijn benen niet erg mee. Alsof ik 'de hele' had gelopen.

Met Sandra van Beest en Yvette Solognier

Maar goed, na enig omkleedwerk naar de uitspanning gegaan waar we hadden afgesproken. De anderen waren daar al enige tijd - zij hadden ook allemaal onder de 1:50 gelopen, van 1:42 tot 1:49 - en zaten aan een drankje. Even later kwam daar een voedzame lunch bij, zelf heb ik mij een keer bezondigd aan brood met kroketten!

Later, na terugkomst in Den Haag en afscheid van de loopvriendjes te hebben genomen, met de fiets terug naar huis waar ik al snel achter de potten en pannen kroop. Ik had familiebezoek en maakte een snelle maar voedzame en culinair verantwoorde hap: Tagliatelle met in olijfolie geroerbakte rode peper, paprika, knoflook, wokgarnalen en verse spinazie, het geheel kruiden met peper, zout en oregano. Is niets mis mee.

Omloop Ter Heijde vanaf de zijlijn

Na een relaxede dag met wat werken in de tuin (lees: zonnen, lezen en wat overtollig onkruid verwijderen), bibliotheekbezoek en nog wat van die alledaagse zaken, gisteravond vroeg - rond kwart voor zes - op de fiets gestapt om mij naar Ter Heijde te begeven. Daar vond de Omloop Ter Heijde plaats, een wedstrijd/prestatieloop bestaande uit twee jeugdlopen, vervolgens een vijf en een tien kilometer. Jan Groeneveld was er ook, samen moedigden wij al die voorbijsnellende lopers en loopsters aan.

Ondanks het tijdstip - of misschien juist wel vanwege het tijdstip - was de belangstelling enorm. Dat viel vooral op bij de jeugdlopen, normaliter toch altijd een beetje het 'ondergeschoven kind' bij loopmanifestaties. Er liepen veel kinderen mee. Onder hen zoon Joris van groepsgenote Eveline, die zich van zijn beste kant liet zien en bij de 'tweede manche' van de jeugdloop - met véél deelnemers - vierde werd, en Kai, zoon van onze relatief  'verse' maar snelle groepsgenoot Eric Pontier, die in dezelfde serie liep en ook zeer goed, niet heel ver achter Joris. Twee talenten.

Zelf deed ik niet mee, zoals ik al eerder schreef vanwege 'de halve' van Leiden morgen - maar ik ging kijken als toeschouwer/supporter en om wat kiekjes te maken. En ik was er toch, dus meteen maar wat bewegende beelden gemaakt, onder andere van de jeugdloop en de tien kilometer later op de avond.

Haag Atletiek was goed vertegenwoordigd. Van 'mijn' Groep 5 deden Dick, Marianne en (grote) Hans mee aan de 10 kilometer, andere Haag-enaars deden verspreid mee over de vijf kilometer en de tien kilometer.

Bij de 5 kilometer werd Jeroen van Aken (foto) met flinke voorsprong eerste, maar na hem zag ik vele malen het geel-groen voorbijflitsen. Sonja, Barend, Sandra, Ruud, enfin laat ik maar niet aan 'name-dropping' beginnen want nu al vergeet ik de helft. Ik schreef 'flitsen' want er is over de hele linie snel gelopen en er zijn een aantal pr's (o.a. van Yörin en Janet) gesneuveld. Het was dan ook fantastisch loopweer - zonnig, beetje wind, niet overdreven warm en het parcours was ten opzichte van vorige keren aangepast: geen strand en mede daardoor een stuk 'sneller'.

Zoals hiervoor al vermeldt veel Haag-leden:  In deze fotoreeks zien we meer 5 km. lopers...

Bij de 10 km. loop zag ik onder andere mijn eerdergenoemde drie groepsgenoten Marianne, Dick en Hans méér dan goed presteren al hadden de eerste twee gehoopt nog ietsje sneller te kunnen, en ook mijn 'Delft-loop-maatje' Jan Wierenga (hieronder) was in topvorm, wat bleek doordat hij nèt onder de 50 minuten (49'58'') finishte.

De (voorlopige) uitslagen staan HIER!

Go West

Het was vandaag ideaal weer voor een fietstochtje, en dat hebben wij dus maar gedaan. We reden naar en door het Westland en van Hoek van Holland terug. Veertig kilometer in totaal, via de Componistenbuurt en het Arnold Spoelplein reden we langs tuincentrum Ockenburgh de Monsterseweg op en zo verder via Madestein en Poeldijk naar 's Gravenzande. Van daar uit reden we vier kilometer om via een landelijke omgeving naar Staelduin.

Landelijk was trouwens vrijwel de gehele route, dat begon al in Madestein. Een overbekend (trainings)gebied weliswaar, maar vooral in dit seizoen prachtig om doorheen te rijden of te lopen. Bouw- en weiland wisselen elkaar af, en in de sloten langs de route geven de groene kikkers luid van hun aanwezigheid blijk.


In het Staelduinse bos even afgestapt bij het bezoekerscentrum dat echter alleen op woensdagmiddag en in het weekend open bleek, dus hebben we wat rondgekeken in de wilde bloementuin die daar door vrijwilligers wordt beheerd.




Daarna nog een stuk teruggereden en naar Hoek van Holland. Op een terras in de brandende zon koffie gedronken, daarna zeventien kilometer teruggereden naar Den Haag via 's Gravenzande en Terheijde. Waar ik morgen ook weer zal zijn als toeschouwer van de Terheijde Loop. Ik doe niet mee want ik vind dat te kort op de halve marathon van Leiden komende zondag.


Die terugweg was wel stevig aanbikkelen, er stond een aardige bries vanuit het noordwesten en in het gedeelte van Hoek van Holland tot aan Terheijde zitten flinke stukken 'vals plat'. We kwamen uiteraard ook door het vooral bij Haagleden befaamde 'tunneltje'.




Uiteindelijk toch maar rechtsaf geslagen en via de Monsterseweg terug. Weliswaar hadden wij ook daar wind tegen maar het fietste toch wat beschutter en bovenal vlakker.

Koppies en zo...

Een paar ongebruikelijke plaatjes ditmaal bij deze post. Ik zat gistermiddag met wat potloodjes op papier te krabbelen  op de bank, met de tv aan, toen er drie portretjes ontstonden: één van een jonge vrouw die de nacht ervoor in mijn droom opdoemde (wat overigens weer iets anders is dan mijn droomvrouw): wat mij bij haar vooral opviel waren haar pikzwarte - schuin naar boven gerichte - wenkbrauwen, voor zover ik mij bewust ben ken ik haar niet uit het dagelijks leven; dan één van een favoriete rockzanger (lijkt niet helemaal, maar goed) en één van iemand uit mijn werk-verleden... En een portretje in olieverf van iemand die het al jarenlang met mij volhoudt ;-).

Maar wat heeft dit allemaal in vredesnaam met de training van de woensdagavond te maken? Niets, helemaal niets. Niet dat ik daar niets over kan vertellen. Vooruit dan maar met de geit!

Er stond een uurlang duurloop 1 (rustige duurloop) op het programma. Werd het dat? Nee, natuurlijk niet! Of eigenlijk wel, maar het duurloopje van 80 minuten bevatte een paar pittige tempo's. Ik kon die gelukkig allemaal prima volbrengen. Het was een heerlijke training naar en door park Ockenburgh.

Verder prachtig weer! Niet te warm, niet te koud, weinig wind, zon en geen regen. Wat mij betreft is het de laatste training van deze week, want zondag wordt de halve marathon van Leiden gelopen. Het is wel zo dat ik vrijdagavond naar de Omloop van Terheijde ga kijken en zaterdag naar de Coopertest op de Laan van Poot, maar zelf zal ik dan geen 'poot' verzetten. Hooguit een beetje wandelen en joggen...

Nu ik toch bezig ben: het stilleventje hierboven 'hangt' nu bij mijn zwager en schoonzus in Drenthe. Wat die wijn betreft: iemand van de club (wij noemen geen namen, maar ik bedoel Arne ;-)) riep ons via FB op om een tijdlang geen alcohol te drinken. En wie er met hem meedeed. Het bleef nogal stil qua reacties... En ja, best lastig natuurlijk maar ook wel een zinnige oproep. Wij hadden het er gisteren in de groep over - tijdens de 'na-zit' - dat het misschien wel een goed idee zou zijn om een patroon - namelijk elke dag wijn bij het eten of i.d. - te doorbreken. Goed om dat in de gaten te houden en daadwerkelijk te verminderen...

Tussen de druppels door...

Diverse loopgroepen (waaronder 6 pupillen) liepen uit op het grasveld naast het clubhuis...

Niet alleen omdat er slecht weer werd voorspeld, maar ook vanwege het heftige programma (baantraining met twee series van 200-400-600-400-200 m) heb ik gistermiddag maar 'voor mezelf' gelopen. Dat werd vooral een paar rondjes landgoed Ockenburgh inclusief Hyacintenbos. Waar overigens 'after the storm' nog maar sporadisch een boshyacintje te zien is. Maar dat maakt niet uit, het gaat om het lopen en op die grillige bospaadjes is dat altijd een aangename activiteit. Het werd een duurloopje in een normaal tempo waarover ik 'netto' 90 minuten heb gedaan.

Bezig met een langzame duur(glij)loop...

Dat slechte weer in de avonduren viel trouwens erg mee, wat schrijf ik? Het was ronduit mooi loopweer. Bij ons in Den Haag dan wel te verstaan, elders schijnt er veel hemelwater te zijn gevallen. Na DWDD ben ik GTST ontvlucht door een wandelingetje te maken via de Bosjes van Pex naar de Laan van Poot. Eens kijken naar hoe mijn groep 5 genoten en andere loopvrienden zich in het zweet werken op de baan, maar kennelijk waren zij al klaar. De enige die ik zag was Yvette, maar zij was al op de terugweg, lopend wel te verstaan. En even later passeerden 'grote' Hans en Dick mij op de fiets. Nou ja, woensdag ben ik er weer bij.

Vanmorgen trouwens weer een stukje gewanloopt, dus wandelen afgewisseld met joggen. Het was vroeg en dan kun je met die opgaande zon toch aardige plaatjes maken in de duinen. Zoals je ziet ligt strandpaviljoen Kwartel er mooi bij. Gek eigenlijk, ondanks het mooie voorjaar ben ik nog niet één keer naar het strand geweest. Dat wil zeggen, om mij in horizontale toestand neer te vleien en te genieten van de zonnestralen. Maar de komende weken zal dat er toch een keertje van gaan komen denk ik.


Iets heel anders; ik houd mij niet zo met politiek bezig en zeker niet op dit weblog, maar ik vind dit informatieve filmpje dat ik op YouTube zag wel interessant. Nou ja, filmpje, het is een complete documentaire, je moet er wel even voor gaan zitten. Het gaat over hèt thema van de komende weken: 'Europa' of liever gezegd de Europese verkiezingen. 'To vote or not to vote, that's the question'...

After the reunie van klas genoten van Songfestival...

Toeval? Nadat bekend werd dat 'onze' Ilse en Waylon een tweede plaats hadden gehaald met hun 'After the storm' trok er een èchte storm over ons land, èn brak er een storm van kritiek los richting het winnende liedje. En iedereen heeft daar natuurlijk een mening over, ikzelf ook uiteraard. Wat je ook van de 'vrouw met de baard' mag vinden, dat-ie won verbaasde mij absoluut niet. Hoe hij zong, de hele opbouw van dat lied en zijn hele performance stonden als een huis. En dat vind ik echt niet om politiek-correcte redenen. Kitsch? Bizar? Freak-show? Zo u wilt, maar hij blies iedereen omver (om in 'storm'-beeldspraak te blijven). Ik had van tevoren gedacht dat het tussen hem (Oostenrijk dus) en Zweden zou gaan.

Kwalitatief was de song van 'The Common Linnets' heel goed, dat staat buiten kijf. Of toch enige kijf, want dat 'we' daarmee tweede werden had ik - eerlijk is braaf - nooit kunnen bevroeden, laat staan voorspeld. Ik behoorde tot het kamp van 'wel een mooi liedje (een beetje in de stijl van Robert Plant met Allison Kraus), maar ook wat eentonig, niet voor het songfestival'. Persoonlijke smaak speelt hierbij een rol, ik ben geen echte country-liefhebber (ook geen hater trouwens). Maar nadat de voorspellingen van de bookmakers bekend werden, en zag hoe hun performance in beeld is gebracht - met de nadruk op het intens-intieme duet inclusief close-ups van Ilses prachtige gezicht - kreeg ook ik hoop dat we wel eens bij de eerste vijf zouden eindigen. Het stond voor mij zo goed als vast dat de eerste twee plekken naar Oostenrijk en Zweden zouden gaan. NOT!

Overigens waren er opvallend mooie bijdragen - zoals die van Noorwegen en Azerbaijan - die het een stuk minder goed deden dan ik had verwacht. Maar als je daarover gaat beginnen, kun  je wekenlang door blijven kibbelen. Bij de puntentelling spelen sowieso altijd andere (vaak politieke) factoren mee, het gaat niet uitsluitend om de kwaliteit van de diverse songs of optredens.

De Reunie

Gistermiddag en in de vooravond hadden we dus die (kleinschalige) reunie van onze middelbare school, het Haags Genootschap. Ik was dus op tijd terug om het hele songfestival te zien, nadat ik eerder deze week beide halve finales had gevolgd. Ook niet iets dat ik van tevoren had durven voorspellen, zelfs niet aan mijzelf. Maar goed, genoeg over het songfestival.

De reunie was een succes, wij waren in totaal met achttien personen. Niet overdadig veel zou je zeggen maar het was ook meer het idee om een gezellige borrel te houden. Een ècht serieuze reunie moet je eigenlijk met een paar mensen regelen en dat is in 2008 gebeurd. Ook alweer zes jaar geleden, wat vliegt de tijd... Het lijkt wel twee jaar geleden of zo.

Toch waren er een paar schoolgenoten bij die er de vorige keer niet bij waren. Peter Zaatman bijvoorbeeld, en Emcee Valois. Maar omdat het een reunie was van een paar 'jaargangen' bijeen, werd het niet voor alle aanwezigen een feest der herkenning.


Gaan we nu in de toekomst weer zoiets doen, worden we niet een beetje reunie-moe? Ik denk niet dat je zoiets te vaak moet doen maar het is zeker niet uitgesloten dat we over - pakweg - een jaar of twee, drie, weer zoiets gaan doen. Wij worden allemaal ouder dus je moet er ook niet tè lang mee wachten. En wij kunnen altijd onderling - en tussendoor - iets met elkaar afspreken. Wel valt er dan over te denken om meer 'klas-gericht' te werk te gaan. De kans dat je dan (nog) meer bekenden van vroeger ziet wordt dan uiteraard groter. Al zal dat best een lastige klus worden omdat nu al een groot aantal mensen 'onvindbaar' zijn. Wij zouden dan als ware 'Derek Boldjes' te werk moeten gaan.

Hoe dan ook hadden we gisteren een gezellige, levendig-geanimeerde bijeenkomst in 'De Bovenkamer' aan de Koningin Emmakade (boven café 'De Klap'). Na afloop zijn wij met een kleiner gezelschap - zes personen - gaan eten bij Bogor, het befaamde indische eethuis. Als altijd goed, het werd een rijsttafel, zelf deelde ik een vegetarische rijsttafel met Olga.