Terug naar Nieuwkoop

Een paar jaar terug - ik meen in 2010 - was ik weer in Nieuwkoop. "Nou leuk" zult u denken, "maar wat dan nog?" In mijn geval was het echter een weerzien na - op dat moment - ruim vijftig jaar. En dat is op zich al merkwaardig, want vanuit mijn woonplaats Den Haag is het niet zó ver reizen naar Nieuwkoop. Vandaag gingen wij er heen bij wijze van 'dag-tripje'.

Nieuwkoop is een van de plaatsen waar ik nostalgische herinneringen aan heb. Als kind – zeg tussen mijn achtste en twaalfde levensjaar – ging ik er regelmatig heen met mijn ouders (moeder en stiefvader) en vrienden van de operettevereniging. Gewoon, voor een dag of een paar dagen, en ook een keer puur om er vakantie te vieren.

Ik geloof dat mijn grootouders er ook een keer bij waren, maar dit terzijde. Wij overnachtten in diverse kamers van de boerderij van ‘boer’ G.J. van der Ham. Dat was aan het Zuideinde 170.

Met z'n allen op het grasveld bij boer G.J. van der Ham

Wat mij is bijgebleven is de bijkeuken met die lange, op cellotape lijkende slierten waar tientallen vliegen een jammerlijk einde vonden, de boer en de boerin die ècht Zuid-Hollands dialect spraken (waar hoor je dat nog) en de zelfgemaakte boerenkaas, de lekkerste die ik tot op heden heb geproefd.

Ach, nog veel meer herinneringen doemen er op, roeien over de plassen, de sloot die de boerenerven van de dorpsstraat (Zuideinde) scheidde met de bruggetjes erover, de kinderen en kleinkinderen van het oude echtpaar die op hetzelfde terrein woonden, ‘tante Zus’ die aan de overkant van de dorpsstraat woonde en de koe die elke dag op stal werd gemolken.

Heerlijk vond ik het daar, zwemmen, roeien en beestjes vangen: kikkers, slakken, libellenlarven, waterschorpioenen, noem maar op. Ik kwam met hele jampotten vol thuis waar ik ze in een aqua-terrarium plaatste. Nou ja, het was meer een zinken teil met water er in en stukken schors en stenen, de kikkers wisten meestal te ontsnappen en vond ik later terug in de tuin, of als verdroogde mummies in het sousterrain…

Maar zoals hierboven vermeld, vandaag weer die kant op. Eerst op de fiets naar het station, dan de trein naar Leiden, overstap naar Alphen aan de Rijn en van daaruit twintig minuten met de bus naar de Roerdomplaan in Nieuwkoop.

Wat er in de afgelopen decennia vooral is veranderd zijn de huizen; ademde Nieuwkoop in de jaren vijftig vooral de sfeer van landelijkheid, nu staan er veel mooie, vrijstaande huizen die waarschijnlijk door welgestelde 'import-Nieuwkopers' uit de randstad worden bewoond. Maar veel is nog zeer herkenbaar gebleven: de kerktoren, het Zuideinde met de vele bruggetjes en last but not least: de Nieuwkoopse plassen!

We startten onze wandeling bij Café 't Vliegend Paard. Op het gezellige buitenterras tracteerden wij onszelf op cappucino met 'iets erbij': een uitstekend stuk appeltaart met slagroom. Daarna even doorgewandeld, via de Dorpsstraat het Zuideinde op.

Na een kwartiertje kwamen we bij een botenverhuurbedrijf. Dat was vlak na de plek waar ooit de familie Van der Ham woonde (was ook nog goed herkenbaar). Wij liepen het terrein op en vroegen of er nog een roeiboot beschikbaar was. Dat trof, er was er nog één over! Volgens de verhuurder lag deze al een jaar ongebruikt onder een bruggetje en moest voor vertrek even worden schoongemaakt.

Vroeger....

...en Nu!

Heerlijk om weer eens ouderwets aan de spanen te trekken. Na wat buurman-en-buurman-achtig gedoe om de boot uit de smalle sloot te krijgen, voeren we even later over de plas. Na een tijdje gingen wij een van de kreken binnen. Wel mooi maar ook smal, het was nog een hele toer om de boot daar doorheen te manoeuvreren. Even bekroop mij een lichte vrees te verdwalen in deze bush-bush, maar uiteindelijk kwamen we toch weer op de grote plas uit.


Anderhalf uur later waren we weer bij het uitgangspunt. We rekenden af, maakten een praatje met een autochtone Nieuwkoper ("Iedereen gaat naar het buitenland maar hier is het toch ook mooi?" vond hij) en liepen weer terug naar het dorpscentrum. We hadden nog een paar uur voordat onze bus vertrok, dus bezochten we eerst een plaatselijke expositie. Dat was in ''t Reghthuys', twee kunstenaars (Van Houten en Smit) exposeerden daar hun werk.

Daarna gingen we andermaal het Zuideinde op. Aan het eind sloegen we linksaf om een korte 'groene' wandeling te maken.

Op de terugweg namen we een ijsje, en eenmaal in het dorpscentrum dronken we nog wat bij café 't Praathuis, op het terras aan het water. Het was een mooie dag!

De Parade van voorbije dagen en het zwarte goud...

Vorige week woensdag, na de training, wilde ik de pc aanzetten om een verslagje te schrijven, maar helaas: de aan/uit knop bleek volkomen geblokkeerd. Waarschijnlijk iets te driftig-ongeduldig uitgezet. De volgende dag weggebracht en vandaag, donderdag 16 juli, kreeg ik 'm terug. Of liever gezegd: ik kreeg een nieuwe terug want de oude kast zat vol mankementen en dat gold ook voor de harde schijf. Dat was geen garage-praat want ook ik had gemerkt dat-ie steeds trager werd, en een aantal dingen werkten niet meer.

Vandaag vooral bezig geweest met installeren en oude data kopiëren naar een externe harde schijf.

Vooral ten behoeve van mijn eigen 'geheugen-opslag', toch maar even in vogelvlucht een aantal gebeurtenissen van de afgelopen week doorgenomen.

Hardlopen

Afgelopen zondag heb ik de tweede Kerkpolderloop van dit seizoen gelopen. Ik ging er samen met Jan G. heen, eerst met de trein vanaf Den Haag CS naar Delft en van daaruit met de tram (lijn 1 tot de Diepenbrockstraat). Na uitstappen is het nog een stukje (ca. 10 minuten) lopen naar Onder Ons. De vertrouwde gezichten waren er weer: Michel en Hizkia, Boudy, Paul, Hans Verbeek, enzovoorts. En ook Steven de Koning, die op zijn 77ste nog steeds mooie tijden loopt.

Kerkpolderloop: elke zondag weer het vertrouwde maar altijd mooie rondje van 5 kilometer, het grootste deel langs het water. Ditmaal ging het goed, aanmerkelijk beter dan de week ervoor: toen liep ik 26'06'', nu 24'58''. Maar ja, vorige week was het ook onwijs warm, dat heeft het tempo toen beslist gedrukt. Overigens liep Jules, een van de jongere lopers van Groep 5, tot zijn voldoening een pr, 19'40'' wat meteen de eerste keer was dat hij onder de twintig minuten kwam.

De trainingen

Zowel de vorige als deze week waren er pittige trainingen op de woensdagavond. Vorige week, op 8 juli, was er een loopje met daarin 6x400 met aansluitend 6x200 meter in 5 km tempo, met een tussenpauze van 60 seconden maar zonder seriepauze! In mijn herinnering was het een fijne training.
Maar dat gold ook voor de trainingen van deze week, maandag en woensdag. Maandag 13 juli hadden wij een duurloopje van 90 minuten op het programma staan met wat minutenwerk (tweemaal 1-2-1, en dat in 5 km tempo, 2 minuten pauze tussen de tempo's en een seriepauze van 10 minuten). Het ging als een trein!



Woensdag 15 juli hetzelfde verhaal: weer heerlijk gelopen. Ditmaal tweemaal 6-4-2 minuten in 10 km tempo (ca. 5 minuten per kilometer) met pauzes van 2 minuten en een seriepauze van 10 minuten. En na afloop eventjes was krachtoefeningen gedaan in het krachthonk. In de kantine was het erg rustig, je kunt wel merken dat de vakanties zijn begonnen!

De Parade

Donderdagavond, na een oppas-dag, weer de jaarlijkse gang naar De Parade! Met Helmie (een van onze paradepaardjes bij Haag Atletiek) een hapje gegeten - prima eten bij De Parade - en vier voorstellingen gezien. Maar ook Marianne - evenals Helmie een heel snelle dame - was er met haar kinderen. Het was erg druk - en dat voor de donderdagavond - maar zoals altijd gezellig. Wel waren er niet echt voorstellingen die er met kop en schouders uitsprongen, maar Theater aan het Spui met hun Variety Show (erg geestig) en Orkater met Viktor Griffioen. waren bovengemiddeld goed. Wat mij wel een beetje stoorde was het overdreven gejuich en geroep van een deel van het publiek tijdens het optreden van laatstgenoemde. Een beetje demonstratief  'ons kent ons' gedoe, het komt op mij wat snobistisch over.



Black Gold

Zwart Goud, dan denk je aan koffie. Black Gold is dan ook de naam van een koffieverse koffie annex platenzaak - uitdrukkelijk géén coffeeshop - van ex-collega Siebrand van Hengel. Op zaterdag 11 juli reisde ik per trein naar Amsterdam om hem te bezoeken.

Na zijn vertrek bij het Commissariaat (reorganisatie-ontslag) heeft hij poot-aan gespeeld om zijn droom te realiseren: een eigen zaak waar men zowel kwaliteitskoffie kan drinken als vinyl platen (jazz, soul, hip hop, lounge enzovoorts) kan aanschaffen. Een crowdfunding actie via Facebook bleek succesvol, en na een geschikte locatie te hebben gevonden en de nodige voorbereidingen te hebben getroffen, is de winkel sinds begin juli geopend.

Het was zeer de moeite waard, Siebrand 'tapt' uw kopje koffie met veel zorg en toewijding. En als je geluk hebt kun je er ook een stukje taart bij bestellen die zijn vriendin bakt. De citroentaart is in ieder geval een aanrader! Siebrands smaak-gevoel manifesteert zich ook in het sobere, maar strakke logo en de muziek die wordt aangeboden en gedraaid.


Zelf heb ik, naast een pakje speciale koffiebonen, ook een EP aangeschaft van de groep Weval, een met name door de kenners zeer gewaardeerd elektronika-duo dat lounge-achtige muziek maakt met lome edoch spannende ritmes en 'beats'.

Het publiek dat Black Gold bezoekt bestaat - voor zover ik dat in de korte tijd dat ik er was kan beoordelen - vooral uit studenten, mooie jonge mensen, leeftijd pakweg tussen de twintig en veertig jaar.  Maar ook deze oude baas is hier niet voor het laatst geweest!

Meet me in Venice

En dan was er nog die alleraardigste roadmovie die ik dinsdagmiddag zag in het Haagse Filmhuis.
Een mooie verhalende film van regisseur Eddy Terstall.

Hoofdpersonen in de film zijn Liza (Roberta Petzoldt), een jonge vrouw die haar vriend en kind tijdelijk verlaat om naar Venetië af te reizen. Zij reist daarheen om haar Italiaanse vader Mauro (Beppe Costa) te ontmoeten, dit op zijn verzoek en na zijn uitnodiging.

Mauro heeft zijn dochter sinds zij drie jaar oud was niet meer gezien, omdat hij toen van haar moeder scheidde. Sindsdien reist hij de wereld over als muzikant. Liza komt met dubbele gevoelens in Venetië aan. Dat gevoel wordt sterker wanneer blijkt dat haar bereisde en erudiete vader meer als gids optreedt en zijn dochter van alles laat zien en meemaken, maar niet over persoonlijke zaken praat, ook niet waarom hij 28 jaar lang niets van zich heeft laten horen.

Mauro neemt Liza  mee op een muzikale reis langs de Oriënt Express route, die zal eindigen in Istanbul. Vader en dochter blijken tijdens de reis - waarbij Liza nog een korte affaire krijgt met een treinreiziger, ene Dragan - meer overeenkomsten te hebben dan ze dachten en hun band wordt met elke kilometer die ze reizen sterker. Wanneer ze in Turkije aankomen, ontdekt Liza waarom haar vader na al die tijd contact met haar zocht. Dat verklap ik overigens niet want wie weet wilt u de film ook wel zien...

Strandleven en Bike Run Bike in Delft

Strandleven 1955 met neef Harry Verzijl

Met enkele duizenden, zo niet tienduizenden regiogenoten hebben wij dit weekend verkoeling aan het strand gezocht. Verkoeling in de meest letterlijke zin van het woord, want zowel vrijdag als zaterdag stond er een briesje, wat de hitte draaglijk maakte.

Dat gold zeker voor de paar honderd atleten die deelnamen aan de Beach Run op vrijdagavond en al helemaal voor de deelnemers aan de Beach Challenge (triathlon in drie versies) op zaterdag.

Ook omdat ik voor de Kadeloop had gekozen in plaats van de Beach Run, en eerstgenoemde loop vanwege de voorspelde extreme hitte niet doorging (had achteraf misschien wel gekund, maar dat is achteraf), heb ik zaterdag simpelweg gerecreërd. Wel in Kijkduin, en wel vlak naast het wisselvlak zwemmen-fietsen-lopen voor de triatleten.

Zo nu en dan verliet ik mijn luie plek om te kijken naar de triatleten, de fietsers, zwemmers en lopers. En dan vooral van onze club. Voor een buitenstaander vormen al die sporters die hun 'ding' doen een onoverzichtelijk geheel. Je ziet fietsers aankomen en vertrekken, lopers, zwemmers die uit zee komen, en ieder voor zich is deelnemer aan één van de drie versies: korte cross, lange cross en XL-cross, individueel of in teamverband. Niettemin is het een leuk gezicht.


Onder Ons gezegd en gelopen

Vandaag heb ik wel gesport, en wel in Delft. De eerste Kerkpolderloop van dit seizoen! Elke zondag in juli en augustus om kwart over tien vanaf IJsclub Bertus ('Onder Ons') vijf kilometer de benen uit het achterwerk lopen. Op station Delft aangekomen, eerst naar een bus of tram richting Mozartlaan gezocht. Ik zag een mij bekende loper, hij ging met de bus die over acht minuten zou vertrekken. Mooi, kon ik meteen wat geld pinnen. Maar nergens een pinautomaat te bekennen.

Loop ik al zoekende Paul Kruijssen tegen het lijf, in sporttenue en met zijn sporttas. Hij ging naar de Kerkpolderloop en stelde voor met de OV-fiets te gaan. Na enig zoekwerk en twee OV-chip palen te hebben gepasseerd (incl. incheck en uitcheck) kwamen we bij de immense fietsenstalling waar we zeker nog honderd meter rechtdoor moesten lopen om bij het OV-fietsen uitgiftepunt te komen.

Binnen no time zaten we op zo'n blauw-gele stalen ros, best lekkere fietsjes. Maar we moesten allebei nog pinnen. Met een hevig foeterende Paul - "belachelijke zaak dat je op een station en zelfs in de onmiddellijke omgeving daarvan niet kunt pinnen" - (iets waar ik hem alleen maar hartgrondig gelijk in kan geven) reden we eerst naar De Grote Markt, in de buurt waarvan we wat flapjes konden tappen. Daarna in stevig tempo naar Onder Ons, waar we twintig minuten later arriveerden.

Kerkpolderloop 25-08-2013

De bekende kerkgangers waren er weer: Michel en Hizkia, Paul W., blootvoetse Hans V., Eric en Ellen M. en vele, vele anderen. Uiteindelijk gingen er toch nog een kleine 200 lopers van start.

Het was vanmorgen ten tijde van de loop onverwachts warm, om niet te zeggen heet. Een goede tijd zou er wel niet in zitten (voor mij zou dat onder de 25 minuten zijn). En inderdaad, bijna direct na het startsignaal had ik al te kampen met zuurstoftekort, althans een 'hoge' adem. Ik ging relatief snel van start, dat moet gezegd, maar veel eerder dan normaal kreeg ik 'pap' in de benen en besloot in een vrij rustig maar wel eigen ritme verder te gaan. Ontzettend warm was het, erg benauwd. Schrale troost was dat ik niet de enige was die daar problemen mee had. Maar in een aangepast tempo was het wel te doen. Uiteindelijk kwam ik iets over de 26 minuten over de finish.

Om met dit weer en na zo'n inspanning onmiddellijk onder de douche te springen heeft niet zo veel zin, direct daarna zweet je nog vele minuten na als een otter. Dus met Paul een stukje uitgewandeld over het grasveld, t-shirtje uit. Na een kwartier alsnog onder de douche, aangekleed en snel nog een kop cappucino op het buitenterras genuttigd. Maar lang konden we niet blijven omdat Paul sociale verplichtingen had waartoe hij beslist een bepaalde trein moest halen. Echter eenmaal terug op het station - en na het overdragen en stallen van de OV-fietsen - bleek die trein juist te zijn vertrokken. Probleem, mobieltje thuisgelaten, wat nu? Paul vroeg aan de man van de stalling of-ie even naar het thuisfront kon bellen. Dat was geen probleem.

Uiteindelijk kon Paul nog net in de IC richting Den Haag CS springen, de deuren gingen al dicht dus ik kon er niet meer bij. Geen nood, vijf minuten later kwam de sprinter naar Den Haag. De rest van de middag eindelijk eens thuis en binnen 'genoten' van de regen en het onweer: even daarvoor gingen wij nog naar het strand maar keerden driekwartwege op onze fietspedalen terug want het zomers blauw was inmiddels vervangen door een loodgrijze wolkenmassa en de temperatuur was meteen zo'n tien graden gekelderd.

Strandleven en zeehelden

Na gistermorgen vroeg een stukje te hebben hardgelopen (ongeveer een half uur), te hebben ontbeten en boodschappen te hebben gedaan, gingen wij weer naar het strand. Hoewel het aan de kust aanmerkelijk minder warm werd dan was voorspeld - vooral veroorzaakt door een relatief frisse bries vanuit het noordwesten - was het daar nog zeer goed toeven. Maar eens zien wat deze zaterdag zal brengen. Wellicht Griekse toestanden, maar dan in klimatologische zin.

Op het strand werden we iets later gezelschap gehouden door Paul en Marlies. Eerstgenoemde bleek de enige echte zeeheld want hij stortte zich vol enthousiasme in de golven tussen de kwallen, aangenomen dat die er gisteren nog waren.

De maaltijd van gisteren werd Zarzuela, een stevige kruidige vissoep met gepelde tomaten, ui, knoflook en andere kruiderijen met als hoofdmoot kabeljauw, tonijn, fruits de mers en garnalen. En een salade er bij. Past goed bij het weer, is niettemin voedzaam en je valt er nog van af ook..

Daarna ging ik even kijken bij de Beach Run bij Kijkduin. Een strandloop over naar keuze 5 of 10 kilometer waarvoor de deelnemerslimiet al ruim voor de deadline was bereikt. Zelf zou ik vandaag aan de Kadeloop hebben deelgenomen, zij het dat die loop werd afgelast wegens de aanvankelijk verwachte extreme hitte. Verstandige beslissing, al is het afwachten of het echt zo warm wordt vandaag. De warmtevoorspellingen waren ook aanleiding voor de organisatoren van de Beach Run om de afstanden in te korten, nu werd het 4 of 8 kilometer.

Aan de 8 km deden onder meer Delftse koploper Hans Verbeek mee, en van onze trainingsgroep de dames Geerdien, Gusta en Karin.

Hierbij ook enkele foto's van de Beach Run (8 km).


Ik was nog in de gelegenheid om een filmpje van de 4 km lopers te nemen op het moment dat zij de duinen ingingen.

Na thuiskomst gingen we naar het Zeeheldenfestival op het Prins Hendrikplein, het gezelligste buurtfestival (of straatfeest) van Den Haag. En dat gold zeker voor gisteravond. Met die zwoelte, de muziek ('De Haagse Rêgahs' met hun in vrolijk-geestige, plat-haags gezongen liedjes begeleid door 'flamingo-muziek') en de gezellige drukte op het festivalgedeelte zelf en de omringende terrassen, waande je je op vakantie in Zuid-Frankrijk.

We kwamen heel wat bekenden tegen: om er een paar te noemen: neef Robert, Paul van O., Frank en Ingeborg en onze buren Jan en Wilma. En Bas niet te vergeten, die we twee weken terug voor het eerst sinds lange tijd weer troffen bij een feest van een gemeenschappelijke vriend. Nu was hij er weer. Het tweede deel van de avond zaten we eerst op een terras, later binnen in een café en lieten we ons de biertjes goed smaken.

Het was al kwart over een toen wij met eerdergenoemde buren het feestgedruis achter ons lieten en naar huis fietsten. Vandaag weer een dag. Het begint al warm te worden....

On the Beach

Wij wonen vlak bij het strand, hemelsbreed amper twee kilometer vanaf huis. Toch was 1 juli voor ons de eerste uitgebreide stranddag van dit jaar. Met zulke temperaturen als vandaag (momenteel - 18:28 als ik dit intik - 35 graden) is het strand toch 'the place to be', uiteraard voor zover er voldoende beschuttingsmogelijkheden zijn in de vorm van een parasol, strandtentje of wat dies meer zij. Dat er ondanks de hitte weinig mensen in zee verkoeling zochten zal te maken hebben gehad met van die blauwe kwalletjes die her en der in het water dreven. Er stond een aardige oostenwind.

Kortom, een stranddagje ! Bakken en braden maar. Wij hadden geen 'oppas-dag' vandaag, dus hadden wij de tijd aan onszelf. Echter de hele tijd in die hete zon liggen is niks, je wilt ook wat bewegen. Vanaf de Kwartel liep ik richting Kijkduin, over het strand. En wie zag ik daar? Dochterlief Daphne met haar dochter (en onze kleindochter) Chloë in gezelschap van haar buurvrouw met dochtertje Mila. Vanzelfsprekend heb ik even met Chloë gespeeld in een muitje vlak aan zee. Lang kon ik niet blijven want er moest ook weer teruggelopen worden, daarna even boodschappen doen en naar huis om het avondmaal voor te bereiden.

Nu viel er weinig te koken: wat boontjes, eieren en aardappelen maar die moesten afkoelen dus dat proces speelde zich 's middags af. Dat was allemaal voor de salade nicoise, die aten we 's avonds met bouillabaise vooraf.

Na het eten, later op de avond, even naar de club gefietst. Ik heb 's avonds niet getraind, 's ochtends had ik voor mijzelf gelopen toen het nog niet zo warm was (duurloopje van een uur met twee maal een kilometer snel). Wel nog eventjes het krachthonk bezocht maar het was te warm om veel te doen, daarna met tientallen anderen op het buitenterras van het clubgebouw gezeten en tot laat in de avond gechilld en geboomd over 'de dingen des levens'.

Erg gezellig weer, met die volle maan rijzende tot boven de boomkruinen aan de overkant (en boven Arnes kruin op de foto). Alleen heb ik de samenstand tussen Venus en Jupiter (zie foto) niet waargenomen...

Ongeplande Westlandroute

Zojuist ("zojuisssssst" zei Koningin Wilhelmina ooit) een duurloopje achter de kiezen (en benen - tjonge, ik ben nu al melig en de grote warmte moet nog beginnen). Dat was van 06:15 tot 07:23 uur, dus bruto tijd.

Uitgangspunt was het trainingsschema, voor vanavond staat een duurloop 1/2 op het programma van 70 minuten met twee keer tien minuten heuveltraining. Eerlijk gezegd is dat er in mijn matineuze versie niet van gekomen, die tweede keer althans niet en ook was het loopje 'slechts' 60 minuten, Echter heb ik direct na thuiskomst, na wat water te hebben gedronken, nog eens twee keer één kilometer 'full speed' gelopen (wat binnen de vijf minuten lukte) met een tussenpauze van vier minuten. Ziezo, de dag kan beginnen. Uiteraard had ik vanavond kunnen trainen maar afgezien nog van de warmte krijg ik familie te eten. Dat wordt Salade Nicoise met een bouillabaise vooraf denk ik.

Niet vergeten te vermelden (al is het maar voor mijn eigen logboek): maandag is er ook getraind, toen onder leiding van Sanny. We gingen via Nieboerweg en Duindorp naar de binnenhavens van Scheveningen en weer terug waarbij wij een pittig programma afwerkten: 3 x (3x 30-60-30 sec.). dat moest in 5km tempo, behoorlijk snel.

Gisteren (dinsdag dus) onverwacht een stevige Westlandroute gefietst, vanaf de Vruchtenbuurt naar Ypenburg via een lange omweg. Het was een van de 'oppas-dagen' en ik wilde nu eens niet via het opgebroken centrum en die lelijke weg richting Hoornbrug. Een groene route dus. Eerste tussenstop was het Wateringse Veld, tijdens de WV-loop anderhalve week terug ben ik 'ergens' een groen jackje kwijtgeraakt en nu ik er toch was, meteen maar eens navraag doen of er iets was gevonden. Dat was niet het geval. Nou ja, er zijn meer groene jackjes op de wereld.

Vanaf het Wateringse Veld fietste ik door naar Den Hoorn, daartoe moest ik eerst naar Midden-Delfland. Gôh, toch nog een stukje trappen. Maar daar ging het mis in zoverre dat ik bij café De Bonte Haas de verkeerde afslag nam. Na een paar kilometer zag ik aan de richtingsborden dat ik wel erg diep het Westland in ging dus vroeg ik een fietser de weg. Terug maar weer, uiteindelijk bereikte ik via Delft Den Hoorn, waarna het nog zeven kilometer peddelen naar Nootdorp en Ypenburg was. Ik had over het hele traject inclusief korte stops langer dan twee uur gedaan. Weinig uitrusten aldaar, we gingen meteen met de wandelwagen naar de Dobbeplas, ongeveer vier kilometer verderop. Daar hebben we even lekker in het gras gelegen en op het strandje Chloë laten spelen met emmertje, vormpjes en zand. Voor haar was het een nieuwe gewaarwording, hoewel, afgelopen maandag gingen we er voor het eerst met haar heen.

's Middags uiteraard weer teruggefietst naar huis en een andijvietaart (van bladerdeeg met een vulling van kort gesmoorde andijvie, roquefort, pecanonoten, eieren en crème fraiche) gemaakt. Dat was smakelijk en snel gemaakt, afgezien van de baktijd (ongeveer 30 minuten, ovenstand ca. 200 graden celsius).

Rozenstruik in voortuin (Vogelwijk)

Gisteravond hadden we redactievergadering, we waren maar met z'n vieren. Gewoon even buiten gezeten aan een kleine ronde tafel en overlegd wat er in het volgende clubblad moet en wie wat wil doen. Al vrij vroeg waren we thuis, waarna het tot zeer laat in de avond goed toeven was, met een goed glas witte wijn.