Niet meer koud in Delftse Hout

Vanmorgen weer deelgenomen aan mijn (bijna wekelijkse) Delftse trimloopje. Ditmaal met het openbaar vervoer, omdat de OLA vandaag geen dienst had. En dat weer omdat zijn chauffeur niet meedeed wegens een griepje. Maar weer snel herstellen Jan!

Lokatie was ditmaal de atletiekbaan van AV'40 aan de Sportring 12. En nu eens geen 5 kilometer, maar 7 kilometer. Nog geen mega-afstand, maar toch. Overigens had ik twee weken terug ook 7 kilometer gelopen, op dezelfde lokatie. Officieel heet het de Delftse Houtloop, dus ik hoef niet uit te leggen hoe het parcours loopt.

Pierre was ook aanwezig en had zich ingeschreven voor de 3.5 kilometer. Maar ja, daags ervoor had hij als trainer van een CPC-groep een lange duurloop gelopen, dus dit was een mooie afstand voor 'de pittigheid'. Verder waren Hizkia en Michel van de partij, beiden gingen voor een relatief rustige 7 kilometer, en ook Leen Harteveld ging voor deze afstand. Er waren ook nog andere leden van de HAAG-delegatie, onder wie Jan Groenestein.

Het weer was, zeker vergeleken met voorgaande dagen, prachtig. De temperatuur: een paar graden boven nul, maar de zon zorgde er voor dat deze snel ging stijgen tot - uiteindelijk - een graad of acht tot tien. Prima loopweertje dus. Vijf minuten nadat de lopers van de 3,5 km vertrokken waren, gingen de deelnemers van de 7 en 14 km van start.

Ook nu ging ik niet te snel van start en probeerde gaandeweg in een comfortabel ritme te komen. Dat lukte aardig. Wel merkte ik dat het even na het 5km punt zwaar werd (waarschijnlijk door te weinig duurlopen), maar kon het tempo redelijk vasthouden. Toch passeerde een groepje van pakweg zeven lopers mij in de laatste anderhalve kilometer en toen had ik geen puf meer om aan te haken. Uiteindelijk passeerde ik na (bijna) zeven kilometer de finish op de atletiekbaan in 39'09''. Toch beter dan 4 februari, toen deed ik er drie minuten langer over (43'10'') maar toen had ik ook meer last van wat ik maar zal aanduiden als 'ichsias-achtige' verschijnselen.

De uitslagen staan al online. Compliment voor de organisatie, dat doet zij altijd snel. Dat geldt ook voor de foto's van de loop.

De terugweg ging weer met het openbaar vervoer, concreter: met drie bussen. Even na twee uur was ik weer thuis.

Nog ff breughelen

Vandaag was na lange tijd weer een wandeling met een paar Doornvogels. Wij hadden afgesproken in Paviljoen Malieveld ('de poffertjestent'). Naast clubgenoot Wim van Es - wat toevallig - was daar de sterk afgeslankte wandelclub. Van de zeven nog actieve doornvogels gaven namelijk vier acte de presence (inclusief blogger dezes). Van degenen die niet meegingen heeft één last van een peesontsteking, een ander is al maandenlang aan het reizen, eerst door Afrika en momenteel door Brazilië, en leider-gids-organisator Hugo is door een herseninfarct helaas niet meer in staat om mee te wandelen. Maar al tijdens de koffie bleek dat van de vier overblijvers nog één afviel omdat de zool van haar rechterwandelschoen over de hele lengte was losgeraakt. Dat viel niet op korte termijn te repareren. Dus moest zij onverrichter zake huiswaarts keren.

De wandeling is ook kort gebleven: vanaf Paviljoen Malieveld via De Koekamp en Het Haagse Bos naar het Louwman Museum. Daar zouden we een paar uur doorbrengen, daarna weer terug.

Op weg naar de poffertjestent bleek dat de gemeentelijke verkiezingskoorts al is losgebarsten: aan de korte zijde van de Koekamp stonden alle posters van de deelnemende partijen opgesteld.


Het Haagse Bos bood zo vroeg in de ochtend een winters aanzicht. Op de grotere plassen werd druk geschaatst. Tientallen mensen - volwassenen en kinderen - trotseerden het ijs, dat in het midden kennelijk dikker was dan aan de kant, waar veel brede wakken en niet-bevroren water zichtbaar was. Toch maakte kennelijk niemand zich hierover zorgen.


Het Louwman Museum - zelf noem ik het steeds 'Het Automuseum' - had ik zelf al diverse malen bezocht, in tegenstelling tot mijn beide wandelcompanen. Het is hun goed bevallen: vanaf de derde etage, die ook met de lift bereikbaar is, kun je de museumroute volgen waarbij de bezoeker een geschiedenisles krijgt voorgeschoteld.

Honderden bolides zie je, vanaf de allereerste koetsachtige (voorgangers van de) auto, tot aan de hypermodern gestroomlijnde race-auto's van heden ten dage. Verder zijn er tientallen affiches, schilderijen, beeldjes en andere voorwerpen die een relatie met de auto hebben. Ook worden hier en daar zwart-wit filmpjes gedraaid met beelden van zo'n honderd jaar geleden.


Zelf heb ik niets met auto's, maar ik raad iedereen een bezoek aan dit museum met de prachtige collectie van harte aan. Als je wilt kun je er uren doorbrengen.

In mei 2015 heb ik vrij veel foto's gemaakt in dit museum, zie mijn album. Veel veranderd is er inmiddels niet, alleen is De Gouden Koets nu elders.


Na afloop nog warme chocolademelk met slagroom en een flink stuk 'home made' taart genomen bij een gezellig oud-hollands ingericht tentje naast het museum (Chalet Ten Bosch), waarna we ieder ons weegs gingen. In het bos bleek de sneeuw al deels gesmolten en ook de ergste kou was uit de lucht. Het wordt geleidelijk aan zachter komende week. Heel erg kan ik dat niet vinden, eerlijk gezegd...

Kou ontvlucht naar Avonturia

De onverwacht felle winterkou van de afgelopen week noodde nu niet bepaald tot veel buitenactiviteiten. Neemt niet weg dat naast de krachthonksessie op woensdag, toch nog even is (hard)gelopen.

Straks trouwens ook weer naar het krachthonk. Het lijkt mij nu f*kking koud met min acht en windkracht 7, dus dat twintig minuten loopje er naar toe overleef ik nog wel (afkloppen ;-)).

Dat hardlopen - nou ja, hard.. - was op dinsdag- en woensdagmiddag. Weliswaar was het ook op die dagen berekoud maar de zon maakte veel goed. Erg lang achtereen is er niet gelopen, dinsdag 40 minuten en woensdag 50 minuten. Soepel ging het nog steeds niet (te zwaar en de zijkant van mijn rechterknie is steeds voelbaar) maar het is beter dan niets.

Verder vooral thuis bezig geweest en in de stad wat verf en schildersmedium gekocht (bij Artifac), waarmee ik het resterende saldo op een cadeaubon tot 0 heb gebracht.

Ook nog wat geschilderd. Dat is niet echt makkelijk want in het daartoe bestemde kamertje kan ik mijn kont nauwelijks keren. Bovendien is het er momenteel ijskoud. Maar goed, zo is er altijd wel wat. Getuige bovenstaande foto ben ik - althans van binnen - altijd kind gebleven, want ook toen vond ik het klaarblijkelijk leuk om te delen.

Woensdagavond kon ik het niet opbrengen om naar de club te gaan: veel te koud, bovendien had ik overdag al gelopen.

Donderdag gingen we met Daphne en Chloë naar Avonturia, dat wonderlijke gebouw dat het midden houdt tussen een warenhuis voor dierenbenodigdheden en mini-dierentuin. En dat is het ook allebei.

   
Wij zijn daar al eerder geweest, een aantal malen zelfs, maar de in het gebouw aanwezige 'grot' hebben we nooit bezocht. Daar moet je wel extra entree voor betalen. Vooral voor kinderen leuk, je kunt er onder andere zand scheppen en zeven, waarbij je de meer bijzondere mini-steentjes - vaak niet veel groter dan een flinke zandkorrel -  kunt verzamelen en aan het eind kunt inwisselen voor een aardigheidje. Uiteraard mogen mama's, papa's, oma's en opa's ook meehelpen met deze archeologische taken.

En je ziet er diverse dieren, zowel levende als opgezette, die in het wild in de woestijn leven. Daarna nog wat gedronken in het restaurant. De cappucino was geweldig! Na nog een extra rondje bij de vogels, vissen en reptielen gingen we huiswaarts. Oost West, Thuis Best geldt in deze dagen zeker. Tenzij je een schaatsliefhebber bent, maar ik kan niet goed schaatsen en dat is het eufemisme van de dag....

Kuierrondje op zijn Delfts

Zomaar een hele week geen blogpost geplaatst. Waaruit blijkt dat de afgelopen week weinig is gebeurd. Dat klopt, dat wil zeggen alleen alledaagse dingen. Ben de laatste tijd een beetje aan het trutten, maar ach, zie het maar als een soort winterslaap.

Wel op woensdag- en vrijdagochtend met de andere krachthonkers de gebruikelijke oefeningen gedaan, verder een beetje gewandeld, wat foto's gemaakt, gelezen, geschilderd en een paar werkjes op Instagram geplaatst, familiedagje met Daphne en Chloë, enzovoorts.

In ieder geval is er een volle week niet hardgelopen vanwege een blessure: pijnlijke knieën en benen, vooral rechts, uitstralend vanaf de onderrug. Een soort van Ichsias 'zeg maar'.

Maar het ging elke dag een beetje beter en zowaar: vanmorgen toch weer naar Delft gegaan met de OLA. Jan Wierenga had zijn wagen volgeladen met Pierre, Paul Wobbe en mijn persoontje. In Delft aangekomen bleek dat IJsclub Bertus ditmaal zijn naam eer had aangedaan: het met water opgespoten weiland voor de uitspanning 'Onder Ons' (De Kerkpolder) was veranderd in een spiegelende ijsbaan.

Of ik zou lopen was onzeker, maar eenmaal bij Onder Ons toch maar de stoute schoenen aangetrokken. Nou ja, die had ik al aan, het was gewoon een kwestie van inschrijven.

Een week niet hardgelopen, dat kan al ten koste gaan van de vorm. Toch maar iets doen dat op hardlopen leek, anders kelder je helemaal zo terug. Dus besloot ik om heel rustig te lopen, ook al was het maar vijf kilometer. En zo geschiedde. De weersomstandigheden waren prima: het was weliswaar koud maar niet op een onaangename manier; de uitbundig schijnende zon gaf al wat warmte en het viel erg mee met de wind.

Ik startte rustig en liep in de achterste gelederen mee. De verleiding om wat harder te gaan was er niet, ook al omdat ik mijn wedstrijdschoenen niet aan had. Na een kilometer begon ik lopers voor mij in te halen, al bleef ik in het voor mij natuurlijke tempo doorkachelen. Uiteindelijk kwam ik in 27 minuten en 50 seconden over de finish. Geen wereldtijd maar gelet op het vorenstaande viel het mij méér dan mee.

Volledige uitslagen staan hier!

Na afloop had ik na het uitlopen, douchen en omkleden nog een vrij lange nazit met de anderen: Hizkia, Michel, Jan, Pierre en Paul. Was weer gezellig!  Ook Bas van Binnendijk, een van de bevlogen fotografen - onder andere van sporters - van de regio, was aan onze tafel aangeschoven. Hij had een prima vijf kilometer gelopen en ging meteen daarna met zijn camera in de weer. Daarvan getuigt onder meer bovenstaande foto (nee, niet die met het waterhoentje). Echt licht(voetig) zie ik er niet uit, maar ach, als het weer wat warmer wordt gaan de overtollige kilo's er wel af!

De OLA ging weer richting Delft

Bovenstaande foto (waarschijnlijk een 1 van de 4 loop bij AV Sparta: het jaar weet ik niet) stuurde Pieter de Graaf (HRR lid, trainer en fotograaf) mij toe. Veel clubgenoten! Zelf had ik op dat moment nog duidelijk winter(over)gewicht!

Maar die loopfoto vormt wel een mooi bruggetje naar vandaag want ook nu is er weer gelopen.

Wat een wonderschone dag was het, dat zal niemand zijn ontgaan: de hele dag een strakblauwe lucht en veel zon. Hoewel de temperatuur allesbehalve hoog te noemen was, kon je merken dat de zon meer kracht begint te krijgen.

Vanmorgen gingen wij - Pierre, Paul W., Fred en Jan W. - rond kwart voor tien met de auto van laatstgenoemde (OLA, Oude LuMannen Auto) wederom naar Delft. Ditmaal voor een trimloop door de Delftse Hout, georganiseerd door AV'40. Die dat trouwens prima doet, op dezelfde dag al staan de uitslagen op hun site, evenals links naar de foto's.

Jan en Paul gingen voor de 10 km, Pierre en ik kozen voor de 5 km. Nu had ik net twee zwakke loopweken achter de rug vanwege een lichte ichsias, dus ik verwachtte er niet al te veel van. Ook omdat mijn rechterbeen - en dan met name de binnenkant van de knie - nog gevoelig was (en inmiddels weer is). Echter ging mijn loopje niet slecht, al had ik er de laatste kilometer wel moeite mee. In 27'51'' kwam ik, als 23ste van de 80 lopers, over de meet. Dat is voor dit parcours - iets langer dan 5 kilometer, 5.085 m - mijn normale snelheid. Maar echt makkelijk was het niet gegaan en op dit moment heb ik weer duidelijk meer last van mijn been. Uitslagen van de 5.085 kilometer.

Nadat ik was gefinished, bleef ik in de buurt om mijn maatjes van de 10 kilometer te zien binnenkomen. Dat waren achtereenvolgens Michel Out, Jan Wierenga (tevens oudste loper op de 10km) en Leen Harteveld. Weer later arriveerde Paul maar toen was ik al naar het clubhuis gegaan om de vochtvoorraad aan te vullen. Uitslagen van de 10km staan hier.

Er was ook nog een minder sterk bezette 15 kilometer maar daar deden geen bekenden van mij aan mee.

Na afloop was er weer de traditionele gezellige 'nazit' in het clubhuis van AV'40, met onder vele anderen Jos Toth, Michel en Hizkia, Pierre en Paul.