Waar is de film? Daar is de film!

Na een vermoeiende maandag - niet dat het nou zo overdreven druk was, maar de moeheid van het weekend zat nog in de benen - kwam de dinsdag waarop ik mij weer een stuk fitter voelde. Na het thuiskomen een stukje uitgelopen. Niet lang, amper twintig minuten, maar een beetje gas terugnemen omdat zaterdag tien kilometer gerend gaat worden (de 1 van de 4 loop, ditmaal bij onze vereniging) kan geen kwaad. Mogelijk hou ik mij morgen ook gedeisd (rustige training) om goed te herstellen.

Maar even iets anders: mede dankzij Facebook, waar ik mij steeds vaker vertoon - leuk, al die oude kennissen en vrienden, maar ook nieuwe kennissen en vrienden - dreigt het volgende week tijdens en ná de éénmalige vertoning van de Led Zeppelin film in het Haagse Pathé Theater aan het Buitenhof, nog gezellig te worden. De vertoning is op woensdagavond 17 oktober en het gaat om de registratie van het laatste concert van Led Zep in Londen (2007). In 3D (voor de liefhebbers).
Zelf ga ik er met een paar clubvrienden en vrienden uit 'The Seventies' naar toe. Annie en Lex bijvoorbeeld.

Nu is Nederland - in tegenstelling tot Amerika - nooit zo'n overdreven Led Zeppelin-land geweest ('wij' gingen met z'n allen veel meer voor The Stones en Queen) dus verwachtte ik dat er nog wel kaarten verkrijgbaar zouden zijn. Ik heb het net even gecheckt (zie de site en klik op 'Special Events'), nou, het loopt toch al aardig vol. Dus je moet er snel bij zijn! Je zult er geen spijt van krijgen.

Hoge Veluweloop: met en als een zonnetje

Het was een prachtige dag vandaag, ideaal om buiten te fietsen, te wandelen of te hardlopen. En zeker ideaal om een halve marathon te lopen. Ik wilde dit weekend sowieso weer eens die afstand lopen, met als keuzemogelijkheid Bleiswijk (de Rottemeren loop) of de Hoge Veluwe Loop. De keuze viel uiteindelijk op laatsgenoemde loop. Vanmorgen ging ik er heen, met het Openbaar Vervoer.

Helemaal zonder stress is de heenreis niet verlopen: de trein vanuit Den Haag kwam rijkelijk laat in Utrecht aan (een stop voor een rood sein en hij moest in Utrecht gekoppeld worden waardoor de deuren later opengingen), dus miste ik mijn aansluiting op de trein naar Ede-Wageningen. De eerstvolgende ging een half uur later maar daardoor miste ik in Ede bus 108 naar Otterlo. Daar moest ik namelijk zijn. De volgende bus ging drie kwartier later, die zou vijf over één bij Kantoor Hoge Veluwe zijn, waar de start- en finishlokatie waren, en de start van de halve marathon was om 13:50'. Ik moest mij nog na-inschrijven, zou dat nog lukken?

Even informeren hoeveel een taxi daarheen zou kosten. Niet alleen bepaalde Amsterdamse taxichauffeurs blijken halve criminelen, in Ede kunnen ze er ook wat van. Veertig euries voor een afstand van amper tien kilometer. Dat ging 'm dus niet worden.

Enfin, stukje gewandeld in Ede en toch maar gewacht op de bus. Mocht het na-inschrijven niet lukken dan kon ik altijd nog voor mezelf gaan trainen. Weer bij de halte op het stationsplein aangekomen kwamen er nog meer hardlopers aanlopen, hetgeen mij weer geruststelde. Er stond ook een forse man bij de halte (een iets oudere uitgave van Richard van der Klis) die ik eerder bij het station had gevraagd of-ie ook ging lopen. Dat dacht ik omdat hij een sporttas bij zich had en ook de uitstraling van een loper had. Hij had toen iets gemompeld als 'vroeger wel, nu niet meer'. In de bus raakten we aan de praat. Hij bleek net als ik uit Den Haag te komen en ging nu op pad om natuurfoto's te maken. Vroeger was hij een zeer verdienstelijk hardloper bij Sparta, hij heeft nog samen met illustere lopers als Hans Vrolijk en Bruno Shlack getraind. Wegens rugproblemen loopt hij niet meer hard. Zijn naam is Jaap Kampfraat en hij heeft een site waarop hij zijn foto's plaatst.

Eenmaal bij bushalte Kantoor Hoge Veluwe aangekomen, was de weg naar de inschrijving en start snel gevonden. Gelukkig bleek na-inschrijven geen enkel probleem. Daarna nog een kilometertje naar de start gelopen, omgekleed in een van de grote tenten die er staan. Ik zag André Timmerman nog van mijn oude groep (uit het Ton van Westbroek-Helmie en Mike tijdperk) , die sinds kort in de buurt woont. Ook zag ik in de omkleedtent Jos Euser, een van onze 'snelle jongens' die bij Bram Wassenaar traint, en na de loop Gea Veth. Ze hebben stuk voor stuk prima gelopen.

Om tien voor twee was de start. Het was de start van een halve marathon die in ieder geval gevoelsmatig prima is verlopen. Gevoelsmatig, want ik kom er steeds meer achter dat ik - als ouder wordende loper - moet accepteren dat de tijden teruglopen. Vergeleken met vroeger jaren zelfs dramatisch. Logisch, zou je zeggen, zo gaat dat nu eenmaal. Maar het gekke is dat je het tijdens het lopen niet in de gaten hebt.

Zoals vandaag bijvoorbeeld, de Hoge Veluwe Loop. Ik had het gevoel dat het goed ging, ik ging weliswaar rustig van start - ik zou er een intensieve trainingsloop van maken - maar gaandeweg had ik het gevoel dat het steeds sneller ging, ik passeerde veel medelopers en heb geen moment een èchte inzinking gehad. En dat terwijl het parcours best zwaar was, vooral de laatste kilometers. Het was zeker vijf kilometer achter elkaar klimmen geblazen. Ik blééf gaan. Alleen het bekende probleem waarover ik het eigenlijk niet meer wil hebben, dwong mij tot drie keer toe tot een stop. Maar daarna ging ik weer zó hard dat ik veel van de achterstand heb kunnen inhalen, ik was in staat om vele minuten achter elkaar flink te versnellen. Maar uiteindelijk kwam ik toch in een matige tijd van 1:54'50'' over de meet. Zeker, ik heb een dergelijke tijd meer gelopen maar dan was ik wel gesloopt en had ik onderweg een diepe inzinking, nu had ik geen centje pijn, het voelde hartstikke goed. Nou ja, ik had ook wel wat oponthoud onderweg.

Erger is dat ik mijn fototoestel ben kwijtgeraakt, verloren of mogelijk ergens in de bus of trein heb laten liggen. Ik ga er nog wel achterheen maar de realiteit is dat ik weer een nieuwe zal moeten aanschaffen.

Van Rhenen naar Veenendaal

 

 

 

Het was een prachtige wandeling vandaag! Met Walter ben ik in alle zaterdagochtendvroegte naar Rhenen  getreind, waar we van de weeromstuit ook te vroeg arriveerden. Geen nood, direct bij het station is een buitengewoon aangenaam café waar het goed koffiedrinken is. En goed eten ook, zo bleek aan het eind van de wandeling, prima prijs-kwaliteitsverhouding.

Drie kwartier later en ieder twee koppen leut zwaarder liepen we naar buiten richting station vlak om de hoek. Om half elf was afgesproken om aldaar te verzamelen. En prompt kwamen de andere 'Doornvogels' ons tegemoet. Na hartelijke begroetingen over en weer gingen we andermaal het café binnen, en andermaal gingen we aan de koffie of cappucino. Ditmaal echter met een flinke punt appeltaart erbij, mèt slagroom.

Daarna in de benen. De weergoden waren inmiddels zo goed geweest om de kranen van het tot dusver overvloedig vallende hemelwater dicht te draaien. Bijna althans, het eerste uur was het 99% droog, daarna werd het helemaal droog en later in de middag ging zowaar de zon schijnen.

Heel weinig tekst ditmaal (misschien vul ik dat later nog aan), want ik wil nu gaan slapen, morgen moet ik vroeg uit de veren om alweer naar bosrijke gebieden te trekken, ditmaal voor de Hoge Veluweloop. Gelukkig hebben we de foto's nog, om Harm Edems te citeren...

Stedelijk tripje

Herfstbladeren in regenplas (Vondelpark)

Dit weekend wordt er een van wandelen en een halve marathon, maar vrijdag was in dat opzicht een voorproefje. Het was een mooie dag voor een stadstripje. Dat werd Amsterdam, met vrouw en met de trein. Voor de tweede maal in korte tijd naar het Stedelijk, in de krant was een voucher bijgevoegd voor één gratis entree. Zelf heb ik een museumjaarkaart, dus...

 

We konden uiteraard met de tram vanaf Amsterdam CS naar het Museumplein, maar dat hebben we niet gedaan. We hebben gewoon gewandeld, dat is nooit een straf in onze bruisende hoofdstad. Over het Damrak, door de Kalverstraat, Muntplein, Leidseplein, langs het Vondelpark en een stukje PC Hooftstraat naar het museum.

We hadden nog twee tussenstops, één bij de één dag eerder door Lieke van Lexmond geopende Vitamineplantenwinkel in de Kalverstraat, waar je een gratis plantje - eventueel met jouw naam op het potje - kon halen. Wat de bedoeling nu precies is van die winkel, geen idee, of hooguit half idee, want dat planten effect kunnen hebben op de gezondheid, althans het gestel en de vitaliteit, was mij wel bekend. Hoe dan ook een mooie winkel, op de terugweg kregen we twee plantjes mee en die staan nu te pronken op het keukenkozijn.

Over 'gratis' gesproken (wij Nederlanders zijn gek op dat woord), bij het Stedelijk aangekomen bleken meer mensen de gratis voucher ontdekt te hebben, want er stond een hele lange rij maar de doorstroming verliep voorspoedig.

Eenmaal in het museum, hebben we zowat alles bekeken wat er te bekijken viel, maar in tegenstelling tot de vorige keer is nu ook het soutterain bezocht, een door topografie bepaald gangenstelsel.

Het beste is om maar even te verwijzen naar dit onderstaande foto-album voor de vele, vele plaatjes die je in het nieuwe museum, of beter vernieuwde, museum kunt maken.

  Vandaag gaat er weer eens gewandeld worden met de Doornvogels in Rhenen, het lijkt zowaar een hele groep te worden. En morgen (zondag) een halve marathon, meteen een mooie duurtraining. Verslagen van e.e.a. volgen!

Afscheid Tineke

In dit persoonlijk weblog heb ik het zelden over mijn werk, maar voor activiteiten op het personele vlak (uitjes e.d.) maak ik soms een uitzondering. En ook voor een gebeurtenis zoals deze gisteren plaatsvond.

Gistermiddag nam Tineke Bahlmann namelijk officieel afscheid als voorzitter van het Commissariaat voor de Media. Voor wie niet weet wie zij is: Tineke, hoogleraar economie en lid dan wel voorzitter van een aantal commissariaten, behoort tot Neerlands topvrouwen: zij staat steevast hoog in de top 5 van machtigste vrouwen van Nederland. Als persoon is zij zeer toegankelijk, attent en vriendelijk, bescheiden en wars van kouwe drukte. Iemand die spiritueel is, oprecht van kunst in de breedste zin des woords houdt, ingesteld is op schoonheid en harmonie, iets waar zij in al haar contacten naar streeft en ook in organisaties op aanstuurt.

Het organisatieteam - mijn collega's  Anita, Anita en Jim - hadden wel een heel aparte locatie voor het afscheid uitgekozen: het pas gerestaureerde sanatorium 'Zonnestraal' in Hilversum, een in architectonisch opzicht een van de interessantste bouwwerken van ons land met een bijzondere geschiedenis. Wie wil, leze het verhaal op Wikipedia.

Er was een receptie waar onder andere relaties van de omroep, het ministerie en medewerkers van het Commissariaat aanwezig waren. Er waren toespraken en cadeaus van directe collega's, de nieuwe DG Cultuur, enzovoorts.

 

Het geheel werd muzikaal omlijst door een combo geleid door de befaamde jazz-pianist Peter Beets op vleugel en zang van Kim Hoorweg, de veelgeprezen jeugdige jazz-vedette, wellicht dè opvolgster van Rita Reys.

Zelf heb ik ook met een aantal mensen gepraat uit mijn OCW-verleden, het was in ieder geval erg gezellig. Ook met Kim had ik een kort praatje over haar zingen en overige passies, tekenen en schilderen.

Na de receptie was er in het restaurant en een ander gebouw van het Zonnestraal-complex een etentje voor Tineke, haar man, haar directe collega's Madeleine, Eric en oud-collega Inge Brakman en de overige medewerkers van het Commissariaat. Ook hier waren er toespraken en cadeautjes, waaronder een fles met gouden (chocolade)munten die dezelfde avond aan het eind van de regenboog was gevonden. Toepasselijk, want Tineke was voorzitter maar had ook  het financiële toezicht in haar portefeuille. Zelf was mij gevraagd om 'iets te tekenen'. Dat heb ik graag gedaan, het resultaat is ingelijst en kon ik zelf met een toelichtende toespraak vooraf aan de afscheidnemende overhandigen. Het werd wel gewaardeerd, mocht ik een keer in Linschoten lopen dan kon ik langskomen om te kijken hoe het 'er bij' hangt.

Aan het eind van de avond werden collega's Desi, Jim en ik door Mariska van Lingen afgezet bij station Hilversum - dat toch nog op aanzienlijke afstand van Zonnestraat ligt - waar we de trein naar resp. Amsterdam en Utrecht namen. De mooie avond werd wat mij betreft afgesloten met een busrit en vervolgens een korte wandeling naar huis. Na 22.00 uur rijden er vanaf Den Haag CS namelijk alleen maar (pendel)bussen naar de stad, zelf heb ik de bus richting Kijkduin genomen. Hoe dan ook was ik rond één uur thuis. 

Herfstdipje?

"Hij was wel een beetje dom!"

Of het met mijn training van afgelopen dinsdag te maken had, geen idee, maar feit is wel dat de training van woensdagavond 'voor geen meter' ging.

Eigenlijk wilde ik helemaal niet met de groep trainen want de buienradar voorspelde onheilspellend weer. Zeg maar rustig kletsnat weer, met héél veel regen en storm. Maar toch heb ik mij die woensdagavond in trainingsoutfit  gehesen, want er moest toch een stukje worden gelopen. Naar buiten kijkend, zag ik dreigende wolkenluchten, maar de regen bleef uit. Nou ja, een paar spattertjes misschien. Om tien over half zeven ging ik van huis en liep naar de Laan van Poot. Nog steeds was het droog. Dan toch maar meelopen? Jawel, toch maar meelopen. De groep was toch weer vrij groot: Ellen, Ellis, Ilse, Eveline, Yvette, Jos, Dick, Cor, Ton, Patrick, Peter, Hans de P., Wim-op-de-fiets en ik-zei-de-gek.

Het programma was wel pittig: een duurloop met daarbinnen 4-8-4-8-4 minuten. Gek, als je zo die cijfertjes intoetst lijkt het niks, maar ondertussen. Was het wel verstandig om mee te gaan? gisteren heb ik per slot van rekening ook een pittig duurloopje voor mijzelf gedaan met daarbinnen drie versnellingen van drie tot acht minuten. Ach ja, tuurlijk kon ik mee, ik ben toch niet van chocola?

Wij liepen naar het veld aan de Savornin Lohmanlaan en gingen daar de duinen in. Vervolgens via het duinpad (fietspad parallel aan het voetpad, lopers nemen het niet zo nauw met welk pad ze volgen) naar Kijkduin, met een korte onderbreking voor de oefeningen en daarna wat korte versnellinkjes. Bij Kijkduin deden we de eerste vier minuten. Nou, dat ging nog wel. We volgden het fietspad langs de Machiel Vrijenhoeklaan richting Terheijde, de eerste acht minuten. Beetje rustig aan maar. Echter was de groep niet voornemens om rustig-aan te doen, integendeel, binnen een minuut had zich een kopgroepje geformeerd en die gingen echt als de spreekwoordelijke speer. Dus toch een beetje aanzetten. Al vrij snel gingen de benen protesteren, ze wilden niet harder al wilde ik dat wel, en voor ik er erg in had liep ik helemaal achteraan. Ik probeerde het tempo er in te houden maar het ging domweg niet, en toen de acht minuten voorbij waren - wat een kwelling - was mijn achterstand op de rest van de groep minstens honderd meter. Dat ging dus kl....

 

Rust, de tweede vier minuten dan maar. Dat was nog te overzien. Ik dwong mij er toe om bij het tweede subgroepje te blijven maar dat hield ik nog geen drie minuten vol, toen viel ik terug. Dan het keerpunt terug naar Kijkduin via het parallelle duinpad. Weer helemaal achteraan, ik moest alles op alles zetten om niet al te ver achterop te geraken en aan het eind van deze martelgang was ik helemaal op. Ik vond het welletjes zo en ging op eigen gelegenheid naar huis. Ook dat was een mix van lopen en stukjes wandelen.

Gek, de laatste tijd ging ik best goed maar deze avond was pietenpruim. Ik vertelde Wim wel dat ik daags ervoor ook (voor mijn doen) pittig had getraind, en dat was volgens hem de verklaring. "Hoe lang loop jij nu al, je weet toch dat je na een pittige training de volgende dag wat rustiger-aan moet doen?" Tja, daar had ik niet van terug. Was misschien wel een beetje dom.

Nou ja, na mij thuis gewassen en omgekleed te hebben keerde ik op de fiets terug naar de Laan van Poot. In het clubhuis was het uiteraard weer erg gezellig en ter geruststelling: met de drink-conditie was het nog prima in orde!

en dat lag

Alledaags

Wij leven nog! De afgelopen dagen is er niet veel gebeurd dat vermeldenswaardig is. Helemaal niet erg, de boog kan niet altijd gespannen zijn. Toch maar een korte update. Niet zo boeiend voor de lezers, maar mijn weblog is tevens een logboek, dus er moet wel iets genoteerd worden.

 

Na de 10 EM in 's-Gravenzande (Rijk Zwaan Loop oftewel 'Westlands Mooiste') op zaterdag, is zondag een flink stuk gefietst. Nou ja, flink... Hooguit twintig, vijfentwintig kilometer maar met die wind was het toch wel pittig. Wij kwamen in Madestein uit, via de ruine aldaar kwamen we tenslotte bij De Uithof terecht.

Tijdje in de zon op het terras van uitspanning Madestein gezeten, onder het genot van een kop cappucino. Daarna doorgefietst naar mijn schoonmoeder, kopje thee met speculaas, op de fiets terug naar huis en aan het eind van de middag bij de buren op visite, daar was een verjaardagsfeest gaande van een van hun dochters.

Maandagavond heb ik een beetje voor mijzelf gelopen. Ik was op weg naar de club, maar de benen voelden niet goed, opspelende vermoeidheidsstoffen (en ik heb niet eens 250 km achter elkaar gelopen ;-)). Ik was bang dat ik de duurloop in tempo 1/2 deze avond niet zou trekken. Dus heb ik al met al, in een noodgedwongen rustig tempo, veertig minuutjes gelopen.

Dat houdt dus niet over, reden dat ik vanavond (dinsdag dus) na thuiskomst weer de loopschoenen heb aangetrokken. Ditmaal liep ik naar Meer en Bosch, na een paar rondjes door het bos liep ik naar de Machiel Vrijenhoeklaan. Daar ging ik de duinen in, via een duinpaadje kwam ik uit op het verharde duinpad dat parallel aan het fietspad loopt en vervolgens liep ik naar de splitsing bij ingang Park Ockenburgh. Terug naar de rotonde aan het eind van de Machiel Vrijenhoek, langs ingang Ockenburgh naar rechts, 100 meter verder over het bruggetje naar links en direct naar rechts, het paadje over langs en om de Puinduinen (de volgende keer toch maar mijn Garmin instellen, dit wordt een onleesbare post).

Dan bij de opgang van de Puinduinen naar boven, zo'n achthonderd meter met een paar van die gemene klimmetjes in een straf tempo klimmen en dalen en aan het eind naar beneden, uitkomend op de verharde weg. Tenslotte via de Chinese muur (flats aan het eind van de Laan van Meerdervoort) die genoemde laan op en terug naar huis, ook de laatste kilometer ging in een behoorlijk tempo. Al met al kan ik stellen dat er pittig gelopen is, zeker duurloop 1/2, alles bij elkaar 70 minuten.