Buitengesloten

De eerste Paasdag voelde ik mij grotendeels 'gevangen' door dag-vullende culinaire familie-verplichtingen (paasbrunch en avondmaaltijd voor acht personen), maar dat gevoel kreeg later op de dag wel een heel letterlijk karakter. Of misschien is de term 'buitengesloten' eerder van toepassing dan 'gevangen'.

Wat was het geval? 's Middags - het was al een tijdje na de paasbrunch - gingen mijn zwager en zijn zoon wandelen, terwijl de rest van de familie - schoonmoeder, schoonzus, mijn vrouw en ikzelf - in de tuin aan het genieten waren van de zon. Dochterlief en schoonzoon waren al maar huis. Toen ik even later opstond om naar binnen te gaan, bleek dat niet meer te lukken. Dat wil zeggen: het opstaan wel, maar het naar binnen gaan niet. De tuindeur bleek namelijk aan de binnenkant afgesloten te zijn door een van de wandelaars door de kruk naar beneden te doen. Wat nu? Op dat moment wisten we niet hoe lang zij weg zouden blijven, bovendien had geen van beiden een sleutel van het huis mee, dus zouden zij straks voor een gesloten deur komen te staan. Wij konden dus niet de tuin uit en zij konden niet naar binnen. Contact met hen of anderen was ook niet mogelijk want de naaste buren waren niet thuis, en geen van de tuinzitters had een mobieltje bij zich.

Om een lang verhaal kort te maken: na enige tijd wisten wij door luid geroep de aandacht te trekken van buurvrouw Hannie, die een paar huizen verderop in de tuin bezig was. Wij vroegen haar onze dochter te bellen (gelukkig wist Hanne, mijn vrouw, haar mobiele nummer uit het hoofd) om haar te vragen ons te komen stond bevrijden. Dat contact slaagde, zij en haar man moesten dus helemaal vanuit Ypenburg weer terugrijden naar ons huis. Iets meer dan een half uur later waren zij te bestemder plekke. Ondertussen maar wat fotootjes gemaakt in de tuin, je moet toch wat. De wandelaars waren inmiddels gearriveerd en van de situatie op de hoogte gebracht door 'buuf' Hannie. Zij bleven, gezeten op het bankje in de voortuin, wachten op de bevrijdende sleutel.

Gek eigenlijk, dat je zoveel woorden nodig hebt om zo'n voorval te beschrijven. Maar dat compenseert weer de rest van de dag waarop je wel veel en druk bezig bent met van alles en nog wat, maar waarop uiteindelijk weinig gebeurt.

Vrolijke Paasdagen!

Het was gisteren een echt familiedagje. Maar er is niet alleen gekokkereld, maar ook een uurtje hardgelopen zaterdagochtend. Later op de dag anderhalf uur gewandeld met mijn zwager. Wij liepen onder meer door het 'wilde' deel van het Westduingebied. En ze waren er weer: onze Schotse Hooglanders. Goedmoedige dieren, je kunt ze tot vrij dichtbij benaderen. Maar wacht eens even... Bij die ene zag ik toch duidelijk een kwast onder zijn buik bungelen. Waarachtig, een heuse stier!

Tot dusver had ik hier in de duinen alleen koeien gezien met hun kalveren. Mijn zwager liep op de stier toe en fotografeerde hem met zijn iPod. "Niet te dichtbij!" waarschuwde ik en niet ten onrechte, want de stier draaide zich naar ons toe, boog dreigend zijn kop en draafde op ons af, zodat er niets anders op zat dan het vege lijf te redden. Ik holde terug terwijl mijn zwager zich schielijk achter een boom verschool en er zelfs een stukje inklom.

We zijn daarna via een duinpaadje met een wijde boog om de kudde heengelopen en vervolgden onze wandeling. Helaas ging het te snel om een filmpje te kunnen nemen van het hilarische gebeuren, maar de stier in kwestie hebben we kunnen vereeuwigen.

Voor het overige was het, zoals gezegd, een echt familiedagje. Weer veel in de keuken gestaan maar het moet gezegd: men was naderhand zeer te spreken over de Griekse Moussaka, de Tzatziki en de Griekse salade.

Tot slot nog dit:

Het was een goede vrijdag...

Inderdaad, het was een goede vrijdag afgelopen Goede vrijdag. Het grootste deel van de dag doorgebracht in supermarkten en achter het aanrecht. Maaltijd voorbereid, taarten gebakken. Veel voorbereidende handelingen voor het komende weekend verricht, want de komende dagen valt van alles te gebeuren: de verjaardag van mijn vrouw (dat is vandaag), met veel visite en een aantal logees; Eerste Paasdag met een complete brunch voor de familie. Tussen de bedrijven door naar de Matthäus Passion geluisterd, wat tegenwoordig helemaal in en hip is. Wij hadden al 16 miljoen voetbalcoaches, straks kennen even zoveel Nederlanders de Matthäus Passion uit hun hoofd.

De goede Johan Sebastian Bach moest eens weten dat hij 400 jaar na zijn dood weer helemaal 'hot' is.

 
Maar zelf heb ik met een aantal Haag-vrienden de Goede Vrijdag ingeluid in Pijnacker, waar Ruud Fabrie en zijn vrouw Ariadne het heugelijke feit vierden dat ze dit jaar samen 100 jaar zijn geworden. En dat feit is in gepaste èn gepassioneerde feestvreugde gevierd, compleet met een opzwepende band met zes musici en twee zangeressen die jaren tachtig muziek brachten met een funky randje. De voetjes van de vloer! Het feest werd op een zeer mooie locatie gegeven, in een grote boerderij waar ook scoutinggroepen zijn gevestigd.

Het was erg gezellig maar we moesten de laatste bus en tram halen dus rond half twaalf verlieten we het feest. Aanvankelijk wilden we naar het station lopen maar de bus kwam al snel. Samen met Frank en Ingeborg keerden we terug naar Den Haag, rond een uur was ik thuis.

Nog meer verjaardagen: dat van mijn weblog, dat vandaag 10 jaar is geworden! Daar kom ik later op terug, want vandaag is er veel werk aan de winkel...

Marilyn Manson fans?!

Van Cooper naar Khalid

Het was wel een heel bijzondere avond afgelopen woensdag. Khalid Choukoud, niet alleen de snelste marathonloper van Haag Atletiek maar op dit moment ook de snelste marathonloper van Nederland, werd gehuldigt en in de bloemetjes gezet. Dit vanwege zijn indrukwekkende debuut op de Marathon van Rotterdam waar hij afgelopen weekend 2:10' liep. U leest het goed: twee uur en tien minuten! Een combinatie van absoluut talent en een spectaculair zware voorbereiding (dagelijkse ruim 30 km trainen en af en toe een wedstrijdje tussendoor) en steun van zijn coach en sponsor heeft deze weergaloze prestatie mogelijk gemaakt. Zijn prestatie is niet onopgemerkt gebleven: "Ik heb een geweldig drukke week achter de rug, werd voortdurend benaderd door de media (o.a. door Paul en Witteman), ik kwam nauwelijks aan trainen toe." Een gedeelte van het interview dat onze PR-man Louis Hueber met Khalid had staat hierboven.


Maar het was ook in ander opzicht een bijzondere avond. Wie niet ging trainen, nam deel aan de Cooper Test. Zelf had ik mij ingeschreven bij de groep die om 19:20 uur van start ging. Eerst nog een beetje ingelopen met mijn groep, inlopen, korte versnellinkjes op het grasveld achter het clubhuis, enzovoorts. Voor zover je dat kunt zeggen bij een Coopertest ging het vrij ontspannen, ik wilde mij niet over de kop lopen. Maar het gaat er natuurlijk om dat je in 12 minuten zoveel mogelijk meters loopt maar wat er in mijn hoofd zat (tussen 2500 en 2600 meter) zat niet in mijn benen, het werden er 2480 meter. Lekker achteraan. Toch wel weer leuk om het te hebben gedaan.

De ludieke barploeg had er trouwens weer iets leuks van gemaakt deze avond, een Jaren Zeventig Disco-avond, met veel glitters en versiering alom. En op het grote scherm in de kantine ditmaal geen voetbalwedstrijden, maar Top-40 muziek uit de periode eind Jaren Zeventig, begin Jaren Tachtig. En bekertjes met pepsils op  de tafels. Later op de avond ging er voor sportkantine-begrippen heerlijk onverantwoord voedsel rond zoals bitterballetjes, gehaktballetjes en vlammetjes. Helemaal top.

Nachtegalen

        De nachtegalen

• Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
• 't geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
• Wat geeft het?—In de koude voorjaarsnacht
• Zingen de onsterfelijke nachtegalen.
• 
  
• J.C. Bloem

Nachtegaal (foto Jeroen Tibbe)

Het is altijd goed om bij het krieken van de dag op te staan en een stuk te gaan wandelen. Dat is zeker zo als er er genoeg groen in de omgeving is, iets dat in ons overvolle Nederland geen vanzelfsprekendheid meer is. Met 'groen' bedoel ik dan ook bos, weiland en duinen, minstens een park.

Vanmorgen om kwart voor zes was het nog schemerig en in de duinen klinkt op dat moment nog geen verkeerslawaai door. Wel hoor je in dit seizoen allerlei vogels zingen: koolmees, lijster, merel, fitis, tjiftjaf, zwartkop, vink, roodborstje, enfin, noem maar op.

Gisteren zijn de eerste nachtegalen gearriveerd en die laten zich al meteen goed horen. Bovenstaande filmpjes zijn niet erg bijzonder maar het ging mij er om het gezang van deze altijd zeer tot de verbeelding sprekende vogels vast te leggen...

De heldere dagen voor Pasen

Vandaag en morgen (woensdag 16 april) zijn er openbare repetities van de Matthäus Passion, binnenkort uit te voeren door De Nieuwe Philharmonie Utrecht. Dit onder leiding van Johannes Leertouwer. Ik ging vanmorgen naar een van die repetities die in het ZIMIHC Theater Zuilen worden gehouden. Het was de eerste van een reeks. Tegen mijn verwachting in was er slechts een handjevol belangstellenden als 'publiek' aanwezig. Maar evenals bij openbare repetities van theatervoorstellingen (zoals bij Theater De Appel) vind ik het leuk om zo'n voorstelling, althans een deel daarvan, te zien ontstaan.


Over mijn sportieve activiteiten van de afgelopen dagen kan ik kort zijn: gistermiddag een rustig duurloopje van 45 minuten, vandaag anderhalf uur wandelen via heesterbuurt en vogelwijk naar en door de duinen. Niet erg boeiende info, al levert het wel weer een natuurplaatje op...

Kijken naar kanjers in Rotterdam na Delftse warming-up

Vanmorgen vroeg stond Jan Wierenga mij op te wachten op de Laan van Meerdervoort, hoek Pomonaplein. Wij hadden daar om tien voor tien afgesproken om naar de Kopjesloop in Delft te gaan. Waar hebben we het over, de Kopjesloop op een dag als deze, waarop ook het grootste loopevenement van ons land plaatsvindt, de Marathon van Rotterdam. Een loop die vele duizenden lopers en loopsters, nationaal en internationaal, naar de start brengt. De kopjesloop daarentegen zo'n 150 deelnemers (schat ik zo). Maar wie het kleine niet eert.... en dat gold ook voor de afstand. Wij zouden in Delft 5 kilometers gaan lopen, waarna ik naar 010 zou gaan om langs de route naar de marathon te kijken.

Hoe dan ook ging het best redelijk met die 5 kilometer, met 24'59'' was ik een volle minuut sneller dan vorige week. Dus dat geeft de burger weer moed. Ook Jan, bij wie ik de eerste anderhalve kilometer in het kielzog bleef, was tevreden, hij was uiteindelijk 50 seconden sneller dan ik. Daarna gedoucht waarna Jan mij naar station Delft bracht. Dat is nog steeds één grote bouwput al komt er wat tekening in: vlak naast het oude station waarvan de monumentale voorzijde intact is gebleven, is een hypermodern, grotendeels uit glas opgetrokken gebouw verrezen. In dit geval is de combinatie oud-nieuw niet goed uitgevallen, wat mij betreft is het de spreekwoordelijke vlag op een modderschuit. Maar goed, daar gaat het nu niet over.



In Rotterdam had ik afgesproken met twee Roadrunners, Jan G en Pieter van der G. Met z'n drieën liepen we naar de Coolsingel en van daaruit naar ons inmiddels vaste uitkijkpunt, ongeveer 600 - 800 meter voor de finish. Daar hebben wij bijna twee uur gestaan en duizenden lopers zien passeren. Clubvriend Frank I. stond bij De Blaak, we zouden elkaar naderhand nog ergens treffen maar ondanks enkele telefoontjes over en weer is dat er niet van gekomen. Het was trouwens best fris in 010, èrg fris zelfs omdat de zon grotendeels schuil ging achter fikse wolkenpartijen en de wind weliswaar niet sterk maar toch aanwezig was.

Wij hebben best een aantal bekenden gezien waaronder Margriet, Piet, Sonja, Murat en Cor, maar ik heb ook heel wat kennissen en loopmaten die ook hebben meegedaan gemist. Ook Yöran heb ik niet zien finishen maar naderhand, op de terugweg naar het station, kwam ik hem tegen. Dus toch nog maar even snel een foto gemaakt...

De snelste lopers heb ik niet finishen om de simpele reden dat ik toen nog niet in Rotterdam was. Dan had ik ongetwijfeld het snelste Haag-lid èn de snelste Nederlandse marathonloper van vandaag zien finishen, Khalid Choukoud. Tijd: 2:10'51'', en dat als debuterend marathonloper. Geweldige prestatie!

Hier de link naar een kleine compilatie met wat foto's van (vooral) marathonlopende clubgenoten al moet ik bekennen dat ik niet tot het eind ben blijven staan (tot ca. 15:30 uur). Maar geen nood, zoals altijd wordt er van iedere loper een of meer foto's gemaakt, die komen naderhand op de site te staan van de Rotterdam Marathon...