Van Viana do Castelo naar Porto

Laat ik, nu de herfst goed lijkt te beginnen, nog een blogje - het op één na laatste - wijden aan mijn  vakantie. Dat kan uiteraard het beste door met linkjes te verwijzen naar de betreffende fotoalbums. Dit voor de liefhebbers uiteraard.

Na Lissabon ging de reis via Porto naar Viana do Castelo. Daar kwamen wij op 7 september aan. Ook hier weer een strakblauwe hemel en veel zon. Wij verbleven hier in het Melo Alvim hotel, een fraai en gastvrij hotel dat vooral heel bijzonder is omdat het in het oudste huis van de stad is gevestigd.

Het is gerestaureerd maar veel interieurelementen zijn in de oorspronkelijke staat gebleven, zoals het meubilair en de stenen trap.

Direct vanuit het hotel kom je uit op een hoofdstraat met aan weerszijden en in de straatjes daarachter winkels, boetiekjes, bars en restaurants. Op de dag en het tijdstip dat wij arriveerden (rond vier uur 's middags) was het nog een kale boel omdat veel winkels en restaurants gesloten waren.

We hadden wel trek dus in een koffiebar namen we, staande aan de toonbank, koffie met iets erbij. In het hotel kon je niet eten, zoals wel in de informatiemap stond. Vier jaar geleden zijn ze met het restaurantgedeelte gestopt, kennelijk liep dat niet.

Na zeven uur 's avonds werd het wat drukker en dus ook gezelliger. We gingen eten in een restaurant die de receptionist van het hotel ons had aangeraden. Ondanks de moeizame communicatie - wij spreken geen portugees en het bedienend personeel sprak geen engels of frans - hebben we daar een prima paëlla gescoord.

De volgende dag hebben wij - na een ochtendloopje van ca. 70 minuten en alweer een prima gevarieerd ontbijt - een loodzware klim (heuvelop en vervolgens 550 treden steil omhoog via trappen) volbracht om aan de heuveltop de Basilice di Santa Luzia te bezichtigen. Het doet denken aan de Sacré Coeur, en evenals in Parijs is deze basiliek en de uitdagende weg er naar toe een trekpleister voor toeristen. 's Middags even naar het strand.

Porto

Over klimmen gesproken. Op zaterdag 9 september vertrokken wij naar Porto. Daar aangekomen, was het meteen flink klimmen geblazen want de stad is tegen steile heuvels op gebouwd. Het hotel waar wij kwamen was verbluffend. Een prachthotel, wat een allure en een luxe. Eerlijk gezegd hoeft dat niet zo voor mij, ik ben een simpele toerist die aan een overnachting met ontbijt genoeg heeft, maar treinreiswinkel.nl had de rondreis inclusief hotels geregeld dus besloten wij er maar van te genieten. Bij de receptie kregen wij als welkomstdrankje een glaasje port aangeboden en vervolgens kregen we van de dame achter de balie uitgebreide adviezen om aan (dure) excursies deel te nemen. Dat laatste  hebben we maar niet gedaan.

Wel zijn we de volgende dag op eigen gelegenheid met de regionale trein naar Regua gegaan, door de Dourovallei. De trip was zeer de moeite waard en ging langs de rivier de Douro dwars door het heuvelrijke gebied met de vele wijngaarden waar de druiven voor de port groeien. In het stadje Regua zelf was het bloedheet, we hebben daar door het stadje gewandeld, ergens wat gedronken en ergens anders gegeten, en nota bene in een winkeltje - in de uitverkoop - een witte broek van zeer goede kwaliteit gekocht. Voor slechts tien euro! Op zo'n moment kwam de Nederlander in mij naar boven.

Foto's van Viana do Castelo en ons verblijf in Porto staan hier. Morgen de laatste sessie in de Algarve.

Eighties-feestje bij Haag

Het was een bijzondere avond, gisteren op de club. Het wekelijkse feestje stond ditmaal in het teken van Rimke Newlin-Schippers. Met haar man Allen behoort zij tot degenen die het langste lid zijn van onze vereniging. De argeloze voorbijganger zou niet zeggen dat deze jeugdig uitstralende, superslanke blonde dame die veel wandelt en ook nog steeds hardloopt(!), 80 jaar is geworden en toch is dat het geval. En dit nadat dat andere clublid, superfitte Menno - nog in het bezit van onder meer een dikke bos haar, een vriendin èn een schoonmoeder - afgelopen week 90 jaar is geworden. Hij fitwalkt veel en is regelmatig in het krachthonk te vinden. Zij zijn wandelende reclames voor de loopsport.

Zelf vond ik het weer heerlijk om mee te trainen met Groep 5. Gelukkig (en stiekem ook verwacht) blijk ik tijdens de vakantie weinig aan conditie te hebben ingeboet, integendeel. Het feit dat ik regelmatig mijn loopjes deed en nog wat ben afgevallen maakte dat ik behoorlijk kon meekomen met de jongelui. Weliswaar was het geen superzware training, zo vlak voor de Vredesloop aanstaande zaterdag, maar toch. Het werd een duurloopje van anderhalf uur (bruto) met wat versnellingen er in, twee maal 2-4-2 minuten.

De nazit was zoals altijd weer heel gezellig met de drankjes en de nootjes van Patrick en Ilse. Nogal lang blijven hangen, eerst bij onze groep, daarna bij 'de jongens van de ronde tafel'. Op het laatst is meteen het Hartman-team 2 dat zaterdag meedoet aan de Vredesloop vastgesteld: Ton, Arne en ik-zei-de-gek. Dit in het kader van de 100Haag competitie. We lopen weliswaar allemaal 'voor onszelf' maar wellicht kunnen we nog wat punten pakken.

Toen we rond half twaalf het clubgebouw verlieten viel de ijskoude regen met bakken uit de hemel. Het was slechts een bui, maar je voelt toch wel dat het eind van de zomer nabij is. Het weekend schijnt in ieder geval nog aardig te worden.

Over het weer gesproken; gelijk maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om een linkje te plaatsen naar de (stadse) foto's die gemaakt zijn in Lissabon, de tweede plaats die wij tijdens onze treinreis bezochten. Een stad met veel contrasten: hypermoderne wijken met gigantische kantoorgebouwen en een geweldige 'glamour' (je moet er van houden) zijn verrezen naast vaak armoedige wijken met soms pittoreske straatjes vol verwaarloosde - en daardoor meteen zo mooie! - oude huizen. Verder zijn er veel restaurantjes waar je prima kunt eten (vooral vis, veel vis) en er zijn etablissementen waar te genieten valt van Fadozangeressen (hun stemmen dan) die op zijn minst heel goed zijn.

Morgen een linkje naar de volgende fotosessie Portugal. Even de vakantiestemming vasthouden...

Glimpen vangen

Vanmorgen hebben de hardloopschoenen voor de eerst sinds twee weken contact gemaakt met eigen bodem. Het werd een vlot duurloopje van ca. 53 minuten, al werd die vlotheid in de duinen richting Kijkduin wel wat getemperd door de bijna stormachtige wind vanuit het zuidwesten. Maar op de terugweg via Meer en Bosch en Laan van Meerdervoort had ik daar geen last van, integendeel.

 

Later ging ik dus, zoals gezegd zonder vlaggetje, hoedje en toeter naar de stad. Even wat Prinsjesdagshotjes maken. Dat was goed te doen want ofschoon het met amper 15 graden geen hittegolf was vandaag, is het 's ochtends droog gebleven. Tegenover de poffertjeskraam bij het Malieveld, met de neuzen naar Koekamp en Centraal Station gericht, stonden vijf kanonnen opgesteld. Achter en naast elk kanon stonden goed geoefende grenadiers met indrukwekkende uniformen als wassen beelden in het gelid, wachtend op het sein 'hun' kanon af te schieten. Het eerste schot werd gelost op het moment dat de koninklijke stoet Paleis Noordeinde verliet, het laatste schot weerklonk nadat Koning Willem-Alexander en koningin Máxima de Ridderzaal betraden.

 

Op weg naar de Lange Voorhout zag ik achter dikke rijen mensen de stoet langskomen. In Café Leopold aan Het Plein kon ik de troonrede volgen met een glaasje rosé in de hand, waarna ik terugliep naar het overvolle Noordeinde. De koninklijke stoet was inmiddels weer op de terugweg.

Het was echter te druk om de balkonscène goed te zien laat staan dat in beeld te vangen. Maar erg boeiend is dat niet, er zullen daarvan wel enkele duizenden foto's zijn gemaakt.

Het blijft toch een wonderlijk fenomeen, dat zoveel volwassen mensen kinderlijk opgetogen raken en luidkeels beginnen te roepen of te zingen op het moment dat zij een glimp van het koninklijk paar ontwaren. Mijzelf niet uitgezonderd, want ook ik zocht naar een gelegenheid om goede plaatjes te maken. Alsof het om een wereldvermaarde popgroep ging... Wij willen kennelijk toch die traditie, het sprookje, die operette met al die mooie kostuums, al die pracht en praal. Dat het om de regeringsplannen voor het komende jaar gaat, daar denken we op zo'n moment even niet aan...

 

San Sebastian (Donosteia)

Vandaag de eerste Prinsjesdag met een koning! Ik denk dat ik even ga kijken, weliswaar zonder vlaggetje, hoedje en toeter maar wel met mijn cameraatje om iets van de feestvreugde vast te leggen. Nou ja, feestvreugde, daar zal de troonrede geen aanleiding toe geven maar dat is een ander verhaal. Vanavond maar alle nabeschouwingen volgen op TV.

Ondertussen (voor de liefhebbers) een linkje naar de foto's van de eerste reisbestemming, San Sebastian. Dit na een reis met de TGV naar Parijs (we hadden nog tijd voor een lunch aldaar) en vanaf Gare du Montparnasse naar Hendaye en van daaruit naar San Sebastian (of Donosteia zoals de Basken het stadje noemen). Wij kwamen 's avonds aan in Hotel Allemanna en hebben meteen de omgeving verkend. Vooral de boulevard en het strand, gevangen binnen een hoefijzervormige baai, zijn een bezoek zeer de moeite waard, het deed mij een beetje aan Cannes denken. Een mooie badplaats kortom. En... er waren veel hardlopers.

De volgende dag éérst een uurtje hardgelopen waarbij uiteraard de boulevard, het haventje even verderop en het strand niet zijn gemeden. Na het ontbijt meteen in de benen en gewandeld, wel met onze badkleding en dergelijke bij ons zodat we op het moment dat wij daar zin in kregen konden afzakken naar het schone strand en genieten van de heldere zee. Wij troffen het, op 4 september hadden wij onwijs mooi weer. De hele dag zon en temperaturen die later in de middag opliepen tot 38 graden. Overigens zou het die hele vakantie prima weer blijven, elke dag een strakblauwe hemel en temperaturen tussen de 25 en 35 graden. Alleen de laatste twee dagen (in Parijs) waren iets minder maar konden nog steeds niet slecht worden genoemd.

Die tweede dag was dus een afwisseling van wandelen langs de rotsachtige kust en door de weelderig begroeide heuvels rondom en zonnebaden aan het strand. En in de namiddag tapas eten in een ontzettend drukke Spaanse bar. Topdag. 's Avonds (woensdag) reisden we verder met de nachttrein naar Lissabon, maar niet nadat we op een terrasje vlak bij het station een verfrissend Spaans biertje tot ons hadden genomen. Het was bloedjeheet op dat moment.... Morgen verder.

Weer thuis!

Terug van weggeweest! Veertien dagen lang afgesloten van de digitale wereld. Dat viel mij toch nog mee, geen last gehad van afkickverschijnselen. Maar leuk om de draad weer op te pakken!

Wij hebben een lange drielanden-treinreis gemaakt met de nadruk op Portugal. Achtereenvolgens zijn wij in Spanje (San Sebastian), Portugal (Lissabon, Porto, Viana do Castelo en de Algarve (Sagrès)) en Frankrijk (Parijs) geweest. In al die plaatsen is overnacht in comfortabele hotels (3 tot 5 sterren) met uitgebreide ontbijtbuffetten waar je het overgrote deel van de dag op kun teren, en dat was wel nodig want op de momenten dat we niet in de trein zaten is er heel veel gewandeld. Zeg maar rustig de godganse dag.

En hardlopen? In die twee weken is er acht keer hardgelopen, de langste keer was 90 minuten, de kortste keer 30 minuten. Het waren geen intensieve lopen, geen (of nauwelijks) tempo's, maar relaxede, redelijk vlotte duurloopjes om de boel te onderhouden. Ik vind het heerlijk om in het buitenland te lopen, vanwege de andere omgeving, de andere trajecten. Alleen in Porto was het hardlopen nauwelijks te doen, langs de rivier de Douro gaat nog wel. Daar zijn de kades en looppaden met houten vlonders vlak. Dat heb ik niet gedaan, want om daar te komen moet je - vanaf het hotel waar wij zaten - ongelooflijk dalen en vervolgens ook weer helemaal naar boven klimmen. Hardlopers heb ik in die stad dan ook nauwelijks gezien.

Maar goed, ik zal jullie alle vakantieverhalen besparen, de komende dagen zal ik wat linkjes naar foto-albums plaatsen, met waar nodig wat summier commentaar. Maar die foto's moet ik eerst nog selecteren, en dat is nog een heel klusje.

Pas op de plaats met Groep 5!

In het zweet uws aanschijns.... Deze foto van Neil Nathan is afgelopen woensdag gemaakt in Pulchri Studio. Groep 5 was één van de vele loopgroepen van Haag Atletiek die daar de expositie 'Body in motion' kwam bezichtigen. Wij hadden er juist zeven kilometer opzitten en zouden, nadat ieder zijn of haar stem op het favoriete kunstwerk had uitgebracht, nog eens acht kilometer teruglopen naar de Laan van Poot. Een van ons schijnt zich zó te hebben ingespannen dat hij eventjes niet online is...

Vlietloop 2013 weer achter de rug

Eén van de lopen waaraan ik vrijwel jaarlijks deelneem is De Vlietloop. Het zag er aanvankelijk naar uit dat ik dit jaar zou overslaan vanwege een kortstondig verblijf in Drenthe. Verleden week bleek echter dat het plan om daar ook zondag te verblijven moest worden aangepast (wegens familie-omstandigheden) waardoor we een dag eerder huiswaarts zouden keren. Op dat moment kon ik mij nog online inschrijven voor de 10 EM.

 

Zaterdag aan het begin van de middag terug in het Haagje, maar aan het eind van de middag weer naar Utrecht. Daarbij zijn achtereenvolgens een wijnbar en een Grieks restaurant (Delphis) aangedaan en daarna is in het kader van het gedenken van de 300 Jaar Vrede van Utrecht een openluchtvoorstelling bijgewoond.

 

Daarbij vormde De Dom het markante middelpunt annex projectiedoel van een urenlange licht- en geluidsshow met naderhand een VJ en DJ. Een mix van carillonmuziek, klokgelui en soundscapes, wel mooi al was het zeker het eerste half uur - wat mij betreft - teveel louter onsamenhangend geluid en te weinig muziek, al was de apotheose na drie kwartier wel indrukwekkend. Hoe dan ook was het laat thuiskomen, rond half twee 's nachts.

De volgende (zondag)morgen met sporttas en al naar het station waar ik met Jan Groeneveld zou afreizen naar Voorschoten. Van daaruit is het een kwartiertje lopen naar het startgebied. We waren er vroeg dus tijd zat voor 'een bakkie'. Uiteraard weer veel bekenden gezien waaronder Elly en Gideon, oud-Haag leden en tevens redactieleden van het clubblad destijds.

Ook zag ik goede bekenden, Ruben en Gera Kofman met zoon en dochter. Gera zou haar eerste 10 kilometer van haar leven lopen, dochterlief is een 'snelle' dame die later aan de 10 EM deelnam, evenals haar broer. En Kees en Dini zag ik weer eens, het lopersechtpaar waarbij vooral Dini menigmaal het erepodium betreedt. Ook ditmaal trouwens, na afloop zagen wij haar met een mooie erebeker waarvan het blauw mooi contrasteerde met de kleur van haar schoenen. Van onze club waren er niet veel deelnemers.

Groep 5 afgelopen woensdagavond gespot op de baan...

En dan de 10 EM. Ik had er van tevoren een goed gevoel over. Dat gevoel was ten dele terecht. Niet wat de eindtijd betreft want die viel mij tegen. Ik ging in een redelijk tempo op weg maar ook weer niet zó snel dat ik het risico zou lopen stuk te gaan en na twee kilometer gepasseerd zou worden door een hele meute. Het werkte wel, ik heb een vrij constante maar voor mijn gevoel pittige en zeker geen trage race gelopen met bruto 25 minuten op de 5 km, 51 minuten op de 10 km en 73 minuten op de 14 km. Het laatste stuk vond ik zwaar en met name aan de laatste kilometer leek geen eind te komen. Uiteindelijk kwam ik in 1:23'50'' (netto) over de meet.

Reisgenoot Jan had het ook zwaar gehad en was op zijn zachtst gezegd niet erg tevreden met zijn tijd van 1:16'00. Waarmee ik maar zeggen wil hoe relatief dat gedoe met tijden is want in 2009 liep ik diezelfde tijd die Jan nu liep als snelste van de reeks Vlietlopen van het afgelopen decennium.
Na afloop een gezellige nazit bij 'Het wapen van Voorschoten' met Jan en Henk H. van The Hague Road Runners. Dit onder het genot van  biertjes en witte wijntjes, ons geserveerd door een vriendelijk en ondeugend (vroeger zouden we zeggen 'schalks') meisje. Daarna gingen Jan en ik weer stationswaarts en met de trein terug naar Den Haag.

Het was al met al weer een mooie en gezellige (loop)dag!