Runners in the storm

Dit wordt weer een blogje met nostalgisch moment! Dat krijg je als je ouder wordt. Bovendien is er zoveel uit die gangkast naar boven gekomen dat ik de lezers hier vaker mee lastig zal vallen.

Maar eerst een korte terugblik op deze woensdag. Valt dat onder nostalgie? Niet echt natuurlijk, en als ervaring al helemaal niet. Het vroor toen niet, maar ik had wel het gevoel door het ijs te zijn gezakt. Wat een loodzware training was het! Op zichzelf was het programma pittig, maar niet overdreven: driemaal 3 x 600 meter in 10 km tempo, dus 9 x 600 meter in totaal.

De stormachtige wind maakte het de lopers - althans deze loper - heel moeilijk om niet buiten adem te geraken. Volgens het schema en het momenteel waarschijnlijk te behalen eindtijd op de 10 kilometer (ca. 52 minuten) zou ikzelf drie minuten (plus eventueel een paar seconden) op de 600 meter moeten halen, maar dat kostte mij al de grootste moeite. Eén keer ben ik zelfs halverwege afgehaakt, dat was bij de zesde 600 meter, na 150 meter kon ik niet meer: echt pap in de benen. Ik wilde er toen zelfs helemaal mee ophouden maar ben uiteindelijk, na het vijf minuten herstellen, toch doorgegaan.

Goed, het ging dus niet van een leien dakje.

Wat wel van een leien dakje ging? Dan moeten we even grabbelen 'in den ouden doosch' wat ik een paar dagen terug heb gedaan. Ik kwam ook een verslag tegen van een prestatieloop, destijds (in 1986) op Te Werve gehouden. Het overgrote deel van de lopers was werkzaam bij het ministerie van WVC, dat destijds in Rijswijk was gevestigd.

Onder de lopers Chiel Overduijn, die ook nog steeds hardloopt. Ik zeg maar zo: zolang het gaat, gaat het. Blijven trainen, ook al gaat het elk jaar weer wat langzamer...

Egmond aan Zee 1987: een terugblik

Ziezo, even een dagje besteed om wat orde te scheppen in de chaos die gangkast heet. Hoewel, orde scheppen.. Het werd meer een trip naar het verleden. Nooit geweten - of liever gezegd: weer vergeten - dat die plastic zakken zóveel tekeningen, artikelen en weet ik veel wat zouden bevatten. En uiteraard foto's uit de oude doos, of uit oude zakken in dit geval.

Ik heb heel wat ingescand vandaag, maar op een gegeven moment wil je toch naar buiten, zeker omdat het weer alleszins meeviel. Dus gistermiddag toch nog een duurloopje gedaan, evenals eergisteren (dinsdag). Dinsdag was het ongeveer tachtig minuten, maandag amper een half uur. Moet er wel bij vermelden dat ik dinsdagochtend nog het krachthonk heb bezocht om mijn verzuim van afgelopen vrijdag goed te maken. Om het schema niet in de war te schoppen zeg maar. Op dinsdag ook nog even naar 'De Fred' (Frederik Hendriklaan) gegaan om schoenen te kopen 'in the sales'. Geen hardloopschoenen, na wat zoeken en passen kwam ik uit op middenhoge sneakers. Die zaten lekker hoewel ze strikt genomen een maat te klein waren. Maar dat zegt niet altijd iets. Na het afrekenen zag ik pas het merk: G-Star RAW.

Ook nog even nar Het Filmhuis gegaan. Ditmaal een zeer goede film - met een tragikomisch karakter - gezien, Toni Erdmann. De film gaat - in een notendop - over de relatie tussen vader en dochter, die wat levensstijl en ambitie flink uit elkaar zijn gegroeid, maar toch blijft er een band. Het zijn ook heel verschillende persoonlijkheden. In deze recensie kon ik mij goed vinden (beetje te gehaast vandaag om nu zelf het verhaal te vertellen, dit bericht zou ook te lang worden).

Een van die 'leuke dingen' tussen de paperassen was een uitgetypt concept-verslag van de vijftiende 'halve' van Egmond. Dat was in 1987. Daar heb ik ook aan deelgenomen, het verslag was voor 'Hot Road Review', het clubblad van The Hague Road Runners waar ik toen lid van was.

Geen foto's van 1987 aangetroffen, maar de omstandigheden waren vergelijkbaar winters!

Het beste zou zijn om dat hele verslag wederom 'in te kloppen' op dit blog. Maar dat is een hele klus en je kunt je afvragen wat de zin daarvan is. Louter nostalgie. Daarom toch maar de ingescande versie. Wel een hele lap tekst, maar - al zeg ik het zelf - met leuke details, zeker voor degenen die Egmond een of meerdere malen hebben gelopen.

Hier is-ie dan:

Heen en weer drenthelen

Allereerst een compliment aan Ruben Pronk, de dertienjarige zoon van Peter en Janet Pronk. Hij heeft een waarlijk fantastische fotoreportage gemaakt van de afgelopen zondag gehouden Oliebollencross bij Haag Atletiek. De strijdende sporters en de duidelijke inspanning die van hun gezichten valt af te lezen, tegen de achtergrond van het mooie, avontuurlijke nieuwe parcours maken dit fotoverslag helemaal top!

Gisteren (zondag) was een wonderlijke dag. Vrij onverwacht gingen we op familiebezoek in Drenthe, dat besluit werd aan het eind van de ochtend genomen en een uur later zaten we in de trein naar Utrecht met overstap op de trein richting Groningen. Vanuit Assen namen we de bus naar Gieten.

Eigenlijk was het niet 'zomaar' een visite, er moesten ook wat huiselijke hand- en spandiensten worden verleend aan mijn schoonzus maar het voert wat ver om daar op door te borduren.

Hoe dan ook was het opmerkelijk om te zien dat het landschap na Gouda iets witter werd, daar was dus sneeuw gevallen maar de dooi van gisteren en vandaag heeft het ergste wit weggewist. Zo was het ook in Drenthe, hoewel daar wat meer sporen van de resterende sneeuw zichtbaar waren.


Even na vieren waren we op de plaats van bestemming. Zelf heb ik nog een stukje gewandeld naar het dorp en bij de Lidl aldaar wat boodschappen gedaan voor het avondmaal. We kwamen onaangekondigd, dus er was uiteraard niet gerekend op eten. Maar we zijn niets te kort gekomen, zelf maakte ik nog gevulde avocados klaar, er was soep en er waren franse kazen met crackers. Bovendien was er een toetje in de vorm van ijs met slagroom en banaan, besprenkeld met een paar druppels sterke koude koffie.

Vroeg in de avond, na de koffie, weer terug naar het Haagje. Met een van mijn achterneven meegereden naar zijn woonplaats Groningen waar ik bij het station werd afgezet. Al snel kwam de IC naar Den Haag, maar aangezien deze niet verder reed dan Amsterdam Schiphol - daar kon een snelbus naar Den Haag worden genomen - in Almere overgestapt op de IC naar Amsterdam Centraal, daar de eerstvolgende trein naar Den Haag. Dat was de IC met eindbestemming Vlissingen. In Leiden andermaal overgestapt op een IC naar Den Haag. En dan weer met de tram naar huis. Kortom, de terugreis was wat gecompliceerdere dan de heenreis, tegen half twaalf in de avond thuis.

Het was in ieder geval mijn kortste verblijf in Gieten ooit!

Oliebollencross en Nieuwjaarsreceptie Haag Atletiek

Het was weer een pittig crossje bij Haag, en dat ging deels over een ander parcours dan voorgaande jaren. Wim Hartman en Carel Knoester hebben de nodige creativiteit aan de dag gelegd om dat parcours zo mooi en afwisselend mogelijk uit te zetten. De 'zandbak' is er echter in gebleven, alleen werd deze nu van een andere kant benaderd, via een andere 'ingang'. De cross leek ook wat zwaarder dan de vorige edities. Paul Kruijssen, die toch bepaald geen slechte tijd neerzette vandaag, had het over een 'Escher Parcours'. Dus alleen maar klimmen.

Nu was dat voorgaande jaren ook zo, reden dat ik het de diverse 'heuvel-opjes' weer aardig zwaar had. Maar afgezien daarvan, ging het best lekker. Er waren trouwens ook enkele vlakkere stukken waar je kon herstellen. Drie ronden moesten worden gelopen en die zijn ook gelopen. Uiteindelijk kwam ik in 44 minuten en 18 seconden over de meet, vlak achter Dick Witmont die ik niet meer kon achterhalen.

Uitslagen staan hier.

(Foto uit 2014, wordt vervangen zodra foto's van 2016 gereed zijn)

Aansluitend op de cross - er was overigens tijd genoeg om wat te drinken achteraf en twee overheerlijke oliebollen te consumeren (met dank aan Wim Hartman) -  en na het douchen en omkleden, was het weer tijd voor de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van Haag Atletiek. En dat werd als altijd een heel gezellige bijeenkomst met veel nieuwe gezichten en oude bekenden. Zo waren daar onder anderen Ton van Deursen, Patrick Aris (ooit Nederlands Kampioen op de 10 kilometer) en nog veel meer leden en oud-leden.

Omdat wij nog steeds geen voorzitter hebben, trad Louis Hueber op als spreekstalmeester. Hij deed dat met verve. In zijn toespraak benadrukte hij de saamhorigheid binnen de vereniging. Hij beschreef onze club als een waar 'altijd het touwtje uit de brievenbus' hangt, daarbij refererend aan een uitspraak van Jan Terlouw.

Zoals elk jaar werden ook nu weer de nodige clubleden op het podium geroepen en in de bloemetjes gezet. Onder hen de tachtigjarige Cock van der Hoeven, ruim veertig jaar een gedreven en zeer actief lid van onze club  die terecht tot erelid werd uitgeroepen.

Maar ook werd de sportploeg van het jaar 2016 op het podium ontboden, en sporters die aanwezig waren op de Olympische Spelen zoals Fabian Florant.


Maar ook deze cultuurbarbaar werd, samen met twee jongere atletiektrainers, op het podium ontboden door secretaris Wim van Es. En we werden in de bloemetjes gezet, nou, zeg maar rustig een heel bouquet bloemen. Dit omdat wij tot de vrijwilligers behoren die hun functie - als je het zo mag noemen - hebben neergelegd. In mijn geval was dat de redactie van het clubblad, om reden dat ik mij meer wil focussen op andere hobbies en/of werkzaamheden.

Maar zo 'hard' is het ook weer niet, want voor het eerste nummer van 2017 ben ik alweer bezig met een artikel en voor het tweede nummer staat ook weer iets op stapel. Wie deed dat ook veel eerder?

Op weg naar oliebollencross

Overdag weer even naar het krachthonk gegaan en de gebruikelijke sessie afgewerkt. Arie, Wim en ik drukken elke keer meer ijzer naar boven, langs de weg van de geleidelijkheid. Na afloop was het weer koffie of thee drinken bij Frans, zelf had ik nog wat oliebollen meegenomen en - tegen mijn verwachting - gingen die er in als... oliebollen.

Nee, zo veel als hieronder waren het niet. Dat zal komende zaterdag wel het geval zijn, na de oliebollencross bij Haag. Wim Hartman is als altijd de oliebollenbakker van dienst.

Over de oliebollencross gesproken: kwam nog dit tekeningetje tegen van een al wat oudere cultuurbarbaar die zijn uiterste best doet om een paar dames van zijn oude groep 5 bij te houden. Wat hem destijds met enige moeite lukte - tijdens de training dan - maar nu wel kan vergeten. Al gaat het niet echt slecht met het lopen

's Avonds was er best een pittige training, maar het is allemaal goed gegaan. Wij sloegen vanaf het sportpark aan de Laan van Poot nu eens links- in plaats van rechtsaf. Dus niet richting Kijkduin, maar naar Scheveningen.

Op het programma stond een duurloopje met als kern wat langere versnellingen in (zogeheten) 15 km. tempo. Dat kwam neer op 5-10-5-10-5 minuten. We liepen via Duindorp naar het havenhoofd, waar het erg hard waaide. Het zal zo rond windkracht 7 zijn geweest. Daarom liepen we niet het hele havenhoofd af, maar keerden we bij het hek. Terug was het dus een (relatief) makkie. Via de parkeerplaats bij het Zuiderstrandtheater liepen we naar de Dr. Lelykade en van daaruit via de Wieringsestraat terug naar de Laan van Poot. Ik mag niet klagen over hoe het gaat, zelf liep ik steeds in het kielzog van Sandra, Ellen en Ana, die dames zetten er flink de vaart in deze avond. Mijn toegenomen gewicht - vooral door de krachttraining - lijkt vooralsnog niet negatief uit te pakken op de loopconditie. 

Hoe staat het met uw goede voornemens? Iemand zei gisteren: "Ik maak geen goede voornemens" wat op zich al een voornemen is. Zelf heb ik ze ook niet of liever gezegd: ik hou ze een beetje voor mezelf. Als je je iets voorneemt is het maar het beste om daarmee te beginnen.

Zoals meer gaan schilderen. De laatste tijd gaat dat met horten en stoten, maar goed, het is geen aangenomen werk....

Het spits is er af

Altijd raar gevonden 'Het spits' in plaats van 'De spits'. Maar goed, HET spits van 2017 is er af met een duurloop als eerste training van het nieuwe jaar.

Toch nog even dit. Op nieuwjaarsavond waren we even op bezoek bij onze dochter, schoonzoon en kleindochter. Aan de overkant zagen we veel reuring: overal stellages, busjes van de omroep, mensen die af en aanliepen met microfoons, camera's enzovoorts. Kennelijk werden er tv-opnamen gemaakt. Misschien een kerkdienst? Eenmaal thuis, belde onze dochter. Aan de overkant stond de flat met postcode 2555VX !

Voor onze buurt, vooral degenen die postcode 2555 hebben èn een of meer postcodeloten hebben gekocht, betekent dit dat er heel wat 'nouveau riches' bij zijn gekomen, of op zijn minst een aardige geldprijs hebben gewonnen. Waarschijnlijk ook bij onze club. Nee, wij niet helaas. Wel meer dan leuk voor die personen natuurlijk want ook al maakt geld niet gelukkig, het helpt wel.

Terug naar de training! Het werd een duurloop van 90 minuten. Dat was tenminste de bedoeling, maar het werd een duurloop van 72 minuten netto. Met inlopen en oefeningen voor- en achteraf meegerekend kwamen we wel aan de anderhalf uur. En omdat ik van huis ben komen lopen (en na de training weer terug) kan ik daar nog wel een kwartiertje bijrekenen, maar eigenlijk telt dat niet.

We startten vanaf de Laan van Poot met regen, zelfs meer dan Buienradar een uur van tevoren had aangegeven. De regenbui duurde ook iets langer dan verwacht, tijdens de rituele rek- en strekoefeningen zochten we zo goed en kwaad als het ging een schuilplek voor een flatgebouw aan de Pyrolalaan. Daarna werd het allengs droger.

Odette, 'trainer van dienst', leidde onze groep soepeltjes naar Kijkduin en vervolgens via de Ockenburgstraat naar tuincentrum Ockenburgh. Inmiddels waren we bij de eerste serie versnellingen gekomen, vijf maal dertig seconden in 10km tempo, met steeds dertig seconden herstel. Dat ging lekker. We gingen rechtsaf via de Loosduinse Straat de Monsterseweg op en na een paar honderd meter wederom over het bruggetje rechtsaf, landgoed Ockenburgh op. Daar vormde het gelijknamige gebouw, groenverlicht en nog in restauratie, het ijkpunt. Vervolgens gingen we met de puinduinen aan de rechterhand en de golfbanen links, de tweede serie van 5x 30 seconden afwerken. Ook dat ging goed. Daarna een aardig stuk terug, deels door de duinen over het (alweer niet meer zo) nieuwe fietspad tot aan Kijkduin en verder. Dit alles in een vrij rustig duurlooptempo.

Het was een goed begin van het nieuwe jaar!