Zomerfeestend in een 'crazy world'.

'Viva la Fete'!

Met opzwepende dance- new wave en rockmuziek sloot de gelijknamige band Kaderock 2024 af. Het was letterlijk en figuurlijk een spetterend optreden. Organisatie en bezoekers kunnen terugkijken op een supergeslaagd festival, zonder incidenten. Iedereen leek positief geladen door de muziek, dat zeker, maar ook door het mooie weer.  

Zelf heb ik de vrijdag gemist, toen ben ik met de buren Jan, Wilma en dochter Nina naar 'Jazz in de Regentes' gegaan, maar dan wel het buitengebeuren op het Koningsplein. Het was daar gezellig, een relaxed sfeertje met op de achtergrond bebop-achtige muziek van het Maurits Roes Trio. Daarna kwam de Basily Gipsyband met veel uiterst virtuoos gitaarspel 'a la Django Reinhard of Rosenberg Trio'. Daarvan heb ik nog een paar nummers meegekregen voordat ik huiswaarts keerde.

Impressie Kaderock

De volgende dag, zaterdagmiddag, ging ik naar Kaderock. Daar was ik al een paar jaar niet geweest. Al  benenwagend kwam ik rond twee uur aan bij het Musicon en directe omgeving, de Soestdijksekade. Er was al aardig wat publiek aanwezig al zou het een paar uur later echt druk worden. 

Die middag zag ik diverse bands waaronder Bottled Waves, Mula B. en Coco Cocaïne (mooie ingenieuze mix van zware techno en deep house, uitgevoerd door DJ's in de persoon van twee - op het oog uiterst prille - meisjes).

Maar de meest curieuze act vond ik wel de wederkeer van Amy Whinehouse op aarde. Met haar band stond ze zaterdagmiddag op het podium, en, geen twijfel mogelijk: ze was het ècht! En haar stem: onmiskenbaar Amy W.  Nee okee: het was een coverband genaamd 'Celebrating Amy', maar haar wederkomst werd inderdaad op overtuigende wijze door de band gevierd. De gelijkenis met de overleden zangeres was bijna griezelig te noemen. Griezelig in de goede zin des woords.

Na een onderbreking - naar huis om te eten en even te relaxen - 's avonds wederom naar Kaderock, ditmaal op de fiets. Twee bands heb ik gezien: Leif de Leeuw met zijn band. Hun muziek - een mix van blues, rock en americana - stond als een huis: ruig gitaarwerk, met hammondorgel en als uitsmijter Berget Lewis, die een paar nummers meezong met haar enorme strot. 'We are living in a crazy world nowadays, maar wij zijn allemaal één' was haar boodschap.

Ook was er een band genaamd 'Henge' met een als een soort Dr John The Nighttripper verklede zanger/voordrachtskunstenaar. Ik heb daar niet veel van meegekregen, maar uit de dolenthousiaste reacties van het publiek viel op te maken dat dit ook een bijzonder optreden was. 

Het - wat mij betreft terechte - hoogtepunt van de avond was het uitzinnig-uitbundige optreden van Viva la Fete met hun geweldige mix van electro-pop, New Wave en up tempo rock. 

Dobbeloop

Maar er is ook nog gelopen! Dat was de Dobbeloop vandaag, in Nootdorp 'bij de molen'. Er waren veel deelnemers ditmaal omdat - naast de gebruikelijke 3,5, de 5 en de 10 kilometer - de jaarlijkse halve marathon werd gelopen.  

Zelf hield ik het bij de 5 kilometer waarmee gelijk mijn nieuwe loopschoenen werden ingelopen. En na afloop - en na het douchen, omkleden en bijpraten met anderen - liep ik naar de Nootdorpse molen waar ik mezelf op het terras tracteerde op appelgebak met cappucino! Dit in het kader van zelf de slingers ophangen...

Hoppig in Rotterdam en hoppen naar Thorn

Zaterdag 22 juni begon met een kort trainingsloopje door de duinen en over een stuk strand.

Het bleef echter niet bij die vijf kilometer: 's middags werden daar nog dertien aan toegevoegd, zij het met drie onderbrekingen. Frank had een paar weken terug een zogeheten 'bierwandeling' voorgesteld aan de biervrienden, waarvan er vier meekonden. Start: Rotterdam Centraal. Wegens problemen aan het spoor gingen we er niet met de trein, maar met de metro naar toe.

De wandeling ging door het inmiddels overbekende maar nog steeds (architectonisch) indrukwekkende Rotterdam zoals dat na WO II is (her)opgebouwd. Een labyrint van wolkenkrabbers, kunstwerken en herdenkingsmonumenten, markante oude gebouwen en moderne waaronder megahoge woontorens, kubuswoningen, Erasmusbrug enzovoorts. 

Wij onderbraken de wandeling een paar keer bij biercafé's zoals die ene aan de Westersingel, de Bierboutique en brouwerij Vet & Lazy. Niet zo moeilijk om te raden wat wij daar dronken om de dorst te lessen. Het was - zoals we allen weten - prachtig weer met veel zon, dus het werd  terrassenwerk.

Aan het eind van de wandeling zochten we een plek om nog iets te eten maar bijna alles zat tjokvol.

We liepen nog wel een Italiaans restaurant binnen waar de mogelijkheid werd gecreeerd een tafel bij te plaatsen. Ons bezoek was van korte duur toen wij de prijzen zagen op het met krijt geschreven menu boven de bar. Echter was er al snel een alternatief gevonden bij een biercafé met joviaal personeel en prima eten. Fish & Chips, erg goed!

Verjaardag tussen bronsgroen eikenhout

De dag erop, zondag 23 juni dus, gingen wij (ouders en schoonouders van Daphne) in de auto van John naar Thorn, waar Daphne haar 40ste verjaardag vierde. 

Thorn? Is dat niet een beetje ver weg van woonplaats Den Haag? Mogelijk.

Dat zat zo: de vrijdag ervoor had manlief Daan haar en hun dochtertjes, met list en medewerking van derden, waaronder dus ook wijzelf, naar Limburg 'ontvoerd'. Dat was dus al een grote verrassing voor haar, maar wat zij niet wist - en wat goed geheim werd gehouden - was dat ook ouders en schoonouders op haar verjaardag aanwezig zouden zijn. En zo geschiedde! En er kwam nog meer verrassingsvisite: de broer van Daan, Stefan met zijn dochtertje,

Het werd een leuke en mooie zomerse (verjaar)dag. We hebben gewandeld, ergens wat gedronken en gerelaxt in de zon. De kinderen vermaakten zich kostelijk in de speeltuin en naderhand in het binnenzwembad en de dag werd afgesloten met een BBQ in de serre van het mooie huisje. 

Zelf ben ik nog even gaan kijken in het historisch centrum, het bekende 'witte dorp' dat we jaren geleden tijdens een vakantie in Zuid-Limburg ook al eens bezochten. Mooi dorpje, klein maar fijn. Aan te raden!

Van de 'True Colours' van de modernen tot de 'True People' van Frans Hals

Korte update van de afgelopen weken. Dat ik niet zo vaak meer post hangt samen met Facebook  waarop ik vaker 'losse' berichten plaats, bepaalde herinneringen her-post enzovoorts. Verder is er veel dat mij bezig houdt, van schilderen, wandelen, bezigheden in de sociale en familiesfeer, de  'alternatieve' media volgen tot een beetje sporten.

Over sport gesproken: de laatste tijd verzuim ik vaak bij prestatieloopjes, daarom ook geen verslagen e.d. Daar hoop ik binnenkort verandering in te brengen, al wil de geest meer dan het lichaam wil. Trainen doe ik nog (te) weinig en te kort, al ben ik wel twee keer per week in het krachthonk te vinden.

Over de biermiddag bij Rob Pronk (zaterdag 25 mei) heb ik het nog niet gehad. Dat was als vanouds gezellig, het thema was 'Engelse bieren'. Nu ben ik meer van het belgische bier, maar elke keer is er weer een ander thema. Het zelfgebrouwen bier van Robbert van der Elst kwam als lekkerste uit de bus. Of uit de fles, liever gezegd. En de appeltaart die Rob had gebakken was dik in orde!

De zaterdag erop hadden dochterlief , haar man en twee kleindochters ons (= de vier grootouders) op een etentje getracteerd. Dat was bij het Italiaanse restaurant Sgroppino in de Jacob Gillesstraat. Prima sfeer en goede keuken!

En nu het 'culturele'gedeelte van de afgelopen weken. Nou ja...

Eerst ging ik naar het Kunstmuseum Den Haag. Lekker dicht bij huis, ik kom er regelmatig. Ditmaal voor de expositie 'True Colors'. Zoals op de site in typisch museale taal vermeld, gaat het hier om 'Hoogtepunten uit de hedendaagse kunst die de dialoog aangaan met iconen uit de moderne kunst. Charley Toorop, Donald Judd en Bridget Riley onderzoeken samen met Zanele Muholi, Rafaël Rozendaal en Louise Giovanelli de betekenis van kleur in relatie tot vorm, identiteit en samenleving.' 

Voor het tweede museumbezoek moest ik naar Amsterdam, afgelopen zaterdag (8 juni). 

Vanaf Amsterdam Centraal liep ik via Zeedijk en Nieuwmarkt naar het Rijksmuseum. Bij Black Gold maakte ik een tussenstop. Je kunt er LP's (veel jazz en Hip Hop) kopen en koffie drinken. Het is een 'soort van' Coffeeshop (maar met èchte koffie, geen drugs). Eigenaar is oud-collega (bij het Commissariaat voor de Media) Siebrand. Leuk om elkaar weer eens te zien. Het is een zaak met een prettig-toegankelijke, relaxede sfeer en prima koffie. Er komen veel buitenlandse toeristen en zowaar kwamen ook Oek de Jong (ja, die van de opzwaaiende zomerjurken) met echtgenote even binnen om hun buurman en vriend 'Siep' te begroeten.

Omdat ik bij het Rijksmuseum een 'tijdslot' had kon ik niet lang blijven. Ben wel met de benenwagen naar dat museum gegaan.

In het Rijksmuseum was de op één na laatste dag van de grote Frans Hals expositie die 16 februari 2024 van start was gegaan. Zou toch jammer zijn om die te missen, want het museum heeft er zeker een Hals-zaak van gemaakt.

Hals staat terecht bekend als een van de grootste (portret)schilders uit De Gouden Eeuw. Opmerkelijk voor die tijd is 'de losse toets' waarmee hij vaak werkte, met de verf dikker aangebracht dan normaal bij tijdgenoten. Levensechte portretten, ze lijken zó uit het doek te stappen. Inspirerend, ook vandaag de dag nog!

Sport en kunst met pinksteren

Weinig tekst ditmaal, wel wat foto's. Dit weekend deels doorgebracht in de Heilige Familiekerk aan het Kamperfoelieplein in verband met een gezamenlijke expositie van tien creatievelingen.

Op eerste pinksterdag ook in de namiddag naar de Laan van Poot gefietst, waar ik even gekeken heb naar de verrichtingen van onze nationale topatleten. Dit in het kader van het NK Atletiek voor clubteams. 'Ons' herenteam behaalde daar een eerste plaats! 

Op tweede pinksterdag (maandag dus) 'ochtends naar Amsterdam gegaan. Anke Louwerse, een collega en vriendin van jaren terug (55 jaar geleden alweer) had samen met creatieve vriendin Gerda Roodenburg een expositie opgezet in een ruimte van het Karthuizerhofje, en ik kreeg een uitnodiging. Leuk om haar en haar man en zoon weer te zien en te spreken. 

Anke heeft altijd geschilderd en is ook jarenlang docente geweest na haar afstuderen aan de Rietveld. Gerda maakt mooie keramiek, er stonden fraai bewerkte schalen.

Erg lang kon ik niet blijven want moest ook weer aanwezig zijn bij onze eigen expositie. Dus terug naar Den Haag, nu via een snellere route naar Amsterdam Centraal Station (heen ging het via Amsterdam Zuid en vervolgens met de bus, wat een relatief lang stuk rijden was naar de jordaan).

In de Heilige Familiekerk werd de expositie om vier uur afgebroken, waarna het onbarmhartig begon te stortregenen. Gelukkig kreeg ik een lift van organisator Loek, zodat de stapel schilderijen ongeschonden naar huis konden worden overgebracht.

Hieronder nog een paar foto's van de expositie van Anke en Gerda in het Karthuizerhof.

Pinksterexpositie

De pinksterdagen staan voor de deur! Het belooft aardig weer te worden, mooie gelegenheid dus om er op uit te gaan.

Evenals voorgaande jaren, zal tijdens deze dagen (19 en 20 mei) in de Heilige Familiekerk (Kamperfoelieplein 29, Den Haag) werk van een aantal creatieve buurtgenoten worden geëxposeerd. 

Bent u toevallig in de buurt, schroom niet om een kijkje te nemen. 

Aan de zijlijn

Vandaag een dagje Delft. In tegenstelling tot voorgaande jaren niet als deelnemer van de Golden Ten of de Golden Five, maar als toeschouwer. Want: altijd leuke sfeer daar op Hemelvaartsdag, en die loop - vandaag weer massaal bezocht met ca. 9000 deelnemers - behoort tot de aantrekkelijkste loopevenementen in de regio. Zeker bij mooi weer - en dat was zo vandaag.

Eerste actie ging richting Kobus Kuch voor een niet te versmaden koffie met een - als altijd - puik stuk appeltaart met harde korst en een copieuze toef slagroom. Was meteen mijn lunch...

Daarna wat rondgelopen waarbij ik de nodige bekenden tegenkwam, waaronder generatiegenoot Bert Gerritsma met zijn nichtje en neef met twee vrienden. Zij gingen allemaal voor 'de vijf'. Bert zou deze dag zijn jonge nichtje coachen bij haar eerste vijf kilometer.

Heb ook nog wat foto's gemaakt van de vijf kilometer (link hieronder).

Golden Ten (5 kilometer), een impressie (myalbum.com)

Maar het was niet het enige loopgebeuren de afgelopen dagen.

Baanwedstrijd Haag Atletiek (1500 meter)

Dan was er woensdagavond nog een baanwedstrijd aan de Laan van Poot. Dit in het kader van het HAAG111 klassement. Drie groepen gingen van start, variërend van minder snel, gemiddeld snel en heel snel. Afstand: 1500 meter.

Ook daar was ik bij met mijn fototoestel.

Haag Atletiek Baanwedstrijd (myalbum.com)

t blogje van vandaag bevat minder tekst 

Engelandvaarders richting Ipswich (15e Stena Essex Experience Walk)

De laatste keer dat ik deelnam aan de Essex Experience Walk was eind oktober 2019. Dus vóór 'Kojona' en ook voor de Brexit. Vorig jaar had ik mij wel aangemeld maar moest op het laatste moment als destijds 'paspoortloze' afzeggen. Met louter een identiteitskaart op zak kwam je namelijk het UK niet meer in.

Niet getreurd, volgende keer beter, dacht ik toen. Dus dit jaar tijdig een paspoort aangevraagd en verkregen. Nadat het bericht van organisator Johan Knoester kwam dat er weer een wandeling georganiseerd zou worden, kon ik het groene licht geven.

Zodoende ging op vrijdagavond 3 mei met een lichtelijk overladen rugzak richting haven van Hoek van Holland. Niet met auto, fiets of benenwagen, maar met het openbaar vervoer (tram met overstap op bus).

Ruim op tijd was ik in de terminalhal van de Stena Line. Even later arriveerde het organisatieteam in de vorm van Jan Knoester en Bonne Altena en ook de anderen. Van de 30 deelnemers kwam het overgrote deel uit Friesland, vooral zij hebben nog een aardig stukje moeten reizen naar 'De Hoek'.  

Na het inchecken, het in ontvangst nemen van de boarding card en de paspoortcontrole konden we via een lange overdekte loopbrug wandelend naar de boot om aldaar de hutten te betrekken. Even later naar Dek 9 waar het loungegedeelte was met een bar en aan de zijkanten overal zitjes. We konden daar gezellig 'socializen' onder het genot van een biertje of ander al dan niet geestrijk vocht. 

De volgende ochtend werden de passagiers al vroeg gewekt met de letterlijk opwekkende tune 'Don't Worry, Be Happy'. Als vroeg-opstaander vertrok ik al snel naar beneden en bestelde 'A Typical English Breakfast'. Een goede basis voor de lange wandeling die gepland stond...

Moet er nog wel bij vertellen dat ik er een hard hoofd in had of het wandelen zou lukken: drie dagen eerder was ik nogal hard gevallen op straat met een bloederige schaafwond op de linkerknie en een behoorlijk geblesseerd aanvoelend rechterbeen. Woensdag kon ik amper van de bank tot de kamerdeur komen met dat stijf-stramme pijnlijke been. Toch steeds in beweging gebleven en paracetamol geslikt. Dat hielp wel.

Na het ontbijt liepen we naar het treinstation van Harwich, dat aansluit op de terminal. Daar stonden auto's klaar waar de - voor de wandeling overtollige - bagage in bewaring werd genomen. Daarna op weh voor het eerste deel van de wandeling: ongeveer zes kilometer gaans naar de kust van Harwich. Daar stond een veerpontje gereed om ons over te zetten naar Shotley Gate.

Wandelend door Harwich en langs de boulevard kwamen herinneringen boven bij degenen die ooit deelnamen aan de Discovery Run. Ook nu weer was de kerk de plek waar de traditionele groepsfoto werd gemaakt. Daarna op weg naar 'het pontje' dat in feite een mooi geel bootje was dat plaats bood aan enkele tientallen personen. Wij pasten precies.

Eenmaal aan de overkant, liepen we langs de boulevard, muzikaal begeleid door nachtegalen in de weelderig begroeide groenstrook aan de overzijde, richting Shotley Gate. Het werd een wandeling met veel landschappelijk schoon en onderweg van die authentieke plekjes (kerkjes, monumenten enzovoorts) die Engeland rijk is. Een groot deel ging over een smal pad bovenop een dijk. Een eerste echte rustpauze was bij een uitspanning buiten. 

Daar was het goed toeven in de zon, die uitbundig scheen. Wat geen vanzelfsprekendheid meer is in deze tijd.

Na deze 'break' vervolgden wij onze weg over een grotendeels smal, met veel groen omgeven paadje over een kilometerslange dijk, met 'beautiful scenery' alom.

Het duurde toch nog even voordat we Pin Hill bereikten, waar we gingen lunchen. Ook weer prima geregeld. Pittige maaltijdsoepen, verse broodjes en dat biertje - of iets anders al dan niet alcoholisch - hadden we inmiddels wel verdiend.

De laatste kilometers naar onze eindbestemming Ipswich gingen niet echt van een leien dakje. Moeder natuur had een extra zwaar trailparcours uitgezet in de vorm van modderige en door de natgeregende kleigrond verraderlijk gladde paadjes. Om van de plassen waar je doorheen moest waden maar niet te spreken.

Eén persoon dacht slim te zijn door zo'n gevaarlijke 'glijbaan' te omzeilen via het naastliggende omgeploegde land. Met het averechtse gevolg dat hij tot zijn enkels vast kwam te zitten. Hij moest door anderen 'gered' worden. Geen idee wie die persoon was...

Uiteindelijk kwamen we allemaal in Ipswich aan, wandelend behalve die en die - dankzij bemiddeling van Johan - door een schone jongedame in haar auto naar het station van die stad werd gebracht. Waarmee de woorden van onze grote filosoof JC - "elk nadeel heb zijn voordeel" - alweer bewaarheid werden. 

Het was trouwens een drukte van belang in Ipswich: veel in blauw-wit gestoken voetbalsupporters die met dito vlaggen luidkeels uiting gaven aan hun blijdschap: hun voetbalclub had zojuist gewonnen en was daarmee gepromoveerd naar de 'premier league'.

Vanwege de drukte in Ipswich hebben we iets verder - in het plaatsje Manningtree - de wandeldag afgerond in een gezellige pub. 

Op weg naar die pub, bleven we om 20:00 uur 'en groupe' twee minuten stil staan. Het was immers 4 mei, Dodenherdenking.

Eenmaal in de pub, was veel voetbal te zien op tv.  Mij viel vooral die blonde Noorse reus Haaland op,  die het ene na het andere doelpunt scoorde.

Veel meer foto's van dit weekend staan in dit album!